Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Βερολίνο, η πιο δημοφιλής πόλη της Ευρώπης. Ιδιαίτερη, με παγωμένους χειμώνες που δεν ξεθωριάζουν τον θρύλο της, ίσα ίσα τον τρέφουν, με ένα παρελθόν και, κυρίως, ένα παρόν που είναι δύσκολο να μη σε τυλίξουν στο σαγηνευτικό τους δίχτυ. Τι συμβαίνει, όμως, αν αποφασίσεις να κινηθείς έξω από τον κύκλο της φήμης, αν προσπαθήσεις να σκαλίσεις τα μυστικά της, αν νιώσεις να σε πλακώνει το γκρίζο φόντο και η μελαγχολία της, αν ξύσεις την πρόσοψη της Ιστορίας, αν απλώσεις το χέρι και φας γλυκά ροδάκινα σ’ έναν παρατημένο βερολινέζικο κήπο; Το "Μπερλίν" παρακολουθεί το Βερολίνο...

Τα κείμενα που απαρτίζουν το βιβλίο θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως ένα ιδιότυπο οδοιπορικό. Είναι σημειώσεις - με κάθε μορφή λόγου - ενός συγγραφέα εντυπώσεων που ανατρέχει σε μια μεγάλη παρακαταθήκη. Με ιμπρεσσιονιστική όσο και λογική επεξεργασία του υλικού, η διαδρομή αυτή παράγει λόγο που άλλοτε έχει το χαρακτήρα αφηγήματος ή χρονικού, άλλοτε μορφή ποιητικής "σπουδής" ή ευσύνοπτου στοχαστικού αφορισμού. Γραφή που ταμιεύει την έκπληξη και το σαρκασμό, και αναδεικνύει οπωσδήποτε τον πνευματικό χαρακτήρα των πραγμάτων.

Ο Νικολάι, ένα επιτυχημένο στέλεχος μιας τράπεζας, μετά από μια λαμπρή σταδιοδρομία, αντιμετωπίζει διάφορα προβλήματα. Μια ηλικιωμένη γυναίκα, η θεία Αλιόνα, που τον ανέθρεψε από τη στιγμή που έμεινε ορφανός και από τους δύο γονείς του, του προτείνει να συμμετάσχει σε μια πορεία 170 χιλιομέτρων μέσα στα αφιλόξενα πελώρια δάση, στους βάλτους και στα ποτάμια της Ρωσίας που γίνεται κάθε χρόνο από τον 13ο αιώνα. Με δισταγμό αρχικά και από αγάπη προς την θεία Αλιόνα, την απλή αυτή χωρική που λόγω μιας αναπηρίας δεν μπόρεσε ποτέ να συμμετέχει σ' αυτή τη μακρά λιτανεία, ο Νικολάι...

Αληθινές ιστορίες, γραμμένες με αγάπη για τον γενέθλιο τόπο, τη Θήβα και την Ιατρική, κύρια απασχόληση του συγγραφέα, διανθισμένες με χιούμορ. Πενήντα τρία αφηγήματα από βιωμένα περιστατικά, τα οποία λόγω της απόστασης του χρόνου, εν τέλει, διασκεδάζουν, ενώ, όταν συνέβαιναν, κάποια θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ακόμη και τραγικά. Το νεοαφιχθέν τηλέφωνο, αλλά και το θερμοσίφωνο, το σχολικό πηλίκιο, ο γραφικός καθηγητής Τεχνικών, ο γλαφυρός στις παραδόσεις του Γυμνασιάρχης κι αργότερα, τα πρώτα χρόνια σπουδών στην Ιταλία, το μάθημα της Τοξικολογίας στο Πανεπιστήμιο Α...

Ο Βασίλης Λάσκος υπήρξε πραγματικό πρόσωπο και τιμημένος αξιωματικός του Ναυτικού, που η ζωή, οι περιπέτειες, ο άμετρος πατριωτισμός και το τέλος του υπήρξαν ήδη μια σειρά από μυθιστορηματικά κατορθώματα, πριν γίνουν μυθιστορηματική βιογραφία από τον Μ. Καραγάτση. Υπήρξε από τους ήρωες που λογικά, σχεδόν αναπόφευκτα, ενέπνευσαν τον συγγραφέα, όπως ο Γιούγκερμαν και ο Λιάπκιν. Έχει όλα εκείνα τα στοιχεία της δωρεάς σε υπερβολικό βαθμό, είναι ξεχωριστός, στα όρια σχεδόν του υπερανθρώπου - αλλά και τις αδυναμίες του: είναι προληπτικός, ξεροκέφαλος, έντιμα αφελής, γενναιόδωρος...

O ποιητής Κ.Π. Καβάφης αποφασίζει σε ώριμη ηλικία να αφηγηθεί αναλυτικά υπό τύπον απομνημονευτικού πεζογραφήματος -ασκούμενος παράλληλα στην καθαρεύουσα-, ανακαλώντας από τα βάθη της μνήμης του, την ιστορία ενός σύντομου αλλά μοιραίου για τον ίδιο οδοιπορικού, την εποχή της διαμονής του στο σπίτι του παππού του στο βοσπορινό Νιχωράκι. Ο ίδιος είναι δεκαεννέα ετών, ο περίπατος διαρκεί λιγότερο από μία ώρα και αντιστοιχεί στην απόσταση από τα τελωνεία του Καράκιοϊ μέχρι την απέναντι παραλία του Εμίνονου δια μέσου της γέφυρας του Γαλατά. Ο αυτοαναφορικός μονόλογος παρακολουθε...

Ο συγγραφέας αυτού του βιβλίου, αγκαλιά με το Απολλώνιο πνεύμα, αλλά και με χιούμορ και με σάτιρα, περιγράφοντας τρεις αναπάντεχες ερωτικές του "περιπέτειες", δίνει απάντηση στο ερώτημα, πώς, κοινωνικά και πολιτικά, φτάσαμε εδώ που καταντήσαμε. Απωθημένος απ' τη σύγχρονη κοινωνική ερημιά και νιώθοντας ότι το μερίδιο του όλο και περισσότερο μικραίνει σ' αυτή τη ζωή, κι ακόμα, πως δεν μπορεί ν' "απορροφήσει" τίποτα πια, απ' όσα άλλοτε απορροφούσε" αχόρταγα, αναλογίζεται τις τρεις γυναίκες, που, στα νιάτα του, του χάρισαν ρίγη σεξουαλικής ηδονής κι αμέτρητα χρυσά φύλλα πείρ...

Μέσα στη σύντομη έκταση του αφηγήματος, ένας έφηβος διασχίζει τα χρόνια και βρίσκεται να συνομιλεί με τη συνομήλικη μητέρα του. Και κάποιος άλλος, αγκαλιάζει τη δική του μητέρα τυλιγμένη στη νυφική απλάδα της. Μέσα στη σύντομη έκταση του αφηγήματος, ένας δύσμορφος ανήλικος εργάτης κερδίζει τον εφ' όρου ζωής παραστάτη του τον ταχυδρόμο, που βάζει ως σκοπό του να ενώσει τον ανήλικο εργάτη με τους διάσπαρτους στον κόσμο συγγενείς του. Όμως, το πιο παράδοξο απ' όλα; Εκείνος ο κύριος με το ημίψηλο και το πούρο που, όντας διευθυντής, φιλοδόξησε να γίνει και ενορχηστρωτής αυτ...

"Κάθε κύμα είναι διαφορετικό. Βρίσκεσαι σε μια κατάσταση λήθης, ξαφνικά όλη η ζωή σου είναι αυτό το μακρύ απλωμένο κύμα, στέκεσαι χωρίς παρελθόν, όλα στο μυαλό σου έχουν γίνει άυλα, ρευστά. Τίποτα δεν έχει σημασία, παρά το κύμα και η στιγμή". Αυστραλία 2007. Ένα μακρύ ταξίδι στην άλλη άκρη του κόσμου, η χαμηλόφωνη προσδοκία ενός ξεκινήματος, η πολύωρη πτήση στο κενό. Το τοπίο προφανώς εξωτικό: φοίνικες, έρημοι και αχανείς παραλίες, Αβορίγινες και χίπικα κοινόβια, αστικές γειτονιές με σπίτια σε παράταξη στρατιωτική. Ο αφηγητής, στροβιλιζόμενος σ’ ένα τζετ λαγκ που προεκτε...

Μια γυναίκα, ηθοποιός, ξετυλίγει το νήμα της ζωής της μέσα από μια παράξενη αφήγηση. Διηγείται τις ιστορίες των ρόλων που έχει παίξει. Κάποιες φορές συλλαβίζει τα λόγια των ρόλων της, ακροβατώντας στα όρια μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας.

Οι "Ιστορίες της διπλανής κρίσης" δεν είναι παρά μια προσωπική καταγραφή της "μνημονιακής" Ελλάδας, έτσι όπως έχει χαρτογραφηθεί ήδη στα κιτάπια της σύγχρονης ιστορίας. Άνθρωποι, συνάνθρωποι, υπάνθρωποι και απάνθρωποι, υπάλληλοι, ντελιβεράδες και μανατζαρέοι, παιδιά γερασμένα, γερασμένοι που νιώθουν παιδιά, ανήσυχες υπάρξεις και φιλήσυχες συνειδήσεις, γυναίκες και άντρες που τιμούν το ρόλο τους και ρόλοι που δεν βρήκαν ακόμα τους εκφραστές τους. Οι προσωπικοί μου ήρωες και αντι-ήρωες, κάτι άνθρωποι-διαμάντια που είχα την τύχη ν’ ανταμώσω, αλλά κι άνθρωποι-σαλιγκάρια, π’ αφή...

Μερικούς μήνες πριν την απριλιανή δικτατορία του 1967 ένας λοιπός οπλίτης φθάνει σε στρατόπεδο της Λαμίας, για να ζήσει από πρώτο χέρι, έξω από τις γνωστές συνθήκες μιας στρατιωτικής θητείας, και όσες άλλες συνεπάγεται ο χαρακτηρισμός του ως Β, δηλαδή υπόπτων εθνικών σκέψεων και διαθέσεων. Στα δυο χρόνια που ακολουθούν θα μετάσχει στην "εθνική επανάσταση" της 21ης Απριλίου, θα πληροφορηθεί μέσα από τη λαθραία ανάγνωση του φακέλου του την εθνοπροδοτική δράση του και στη συνέχεια, ως δημοσιογράφος πλέον, θα ζήσει την κοινωνική και πολιτική ζωή της δικτατορίας στη Θεσσαλονίκη...

Θα ήθελα να σου διηγηθώ ένα παραμύθι, μια ιστορία για τους καθρέφτες εκείνους που δεν είχαμε το θάρρος να αντικρίσουμε και, έτσι, τους σκεπάσαμε με βαριές κουβέρτες, με συνωμοτικά βλέμματα και πικρά λόγια. Και, ίσως, επιθυμώ να μου υποσχεθείς και εσύ κάτι. Να μου υποσχεθείς πως στη ζωή πάντοτε θα γυρεύεις τη δική σου αλήθεια και θα κοιτάς επίμονα τους καθρέφτες που σε λυτρώνουν. [...]

Απελευθερωμένος από τον αρχέγονο φόβο για το νερό, ο Ανδρέας Φιλιππόπουλος-Μιχαλόπουλος συγγράφει "Το βιβλίο του νερού". Είκοσι αυτοτελή αφηγήματα και εννέα φωτογραφίες μετατρέπονται σε υδάτινο σύμπαν, καθώς η φαντασία του συγγραφέα παρακινεί τον αναγνώστη να συμπλεύσει, να επιπλεύσει, να αποπλεύσει, να αναδυθεί και να αναζωογονηθεί μέσα από το νερό. Φθόγγοι, λέξεις, ιστορίες γίνονται νερό, κύματα που καταπίνουν κτίρια ή σκάνε στο κατώφλι της κουζίνας, μπουρμπουλήθρες, κινούμενοι βυθοί με φύκια, λεκέδες ωκεανών, βράγχια ψαριών, ντοματίνια που αναβλύζουν σε κήπους. Ένας ολό...

Όταν η νοσταλγία για την εμβληματική μορφή της μάνας παντρεύεται με την ιστορική μνήμη για όσα σημάδεψαν τον τόπο αυτό από το '40 και μετά, τότε γεννιέται μια γλυκιά αφήγηση. Διαρθρωμένη πάνω σε μια διαρκή αιώρηση από το χτες στο σήμερα, από τη ζώσα μνήμη στην αδυσώπητη πραγματικότητα, η κατάθεση της Μαρίας Κανέλλη αποτυπώνει με λεπτές, διακριτικές γραμμές την προσωπογραφία της μάνας, που με το ευαίσθητο και άγρυπνο βλέμμα της αντιπροσωπεύει μια ολόκληρη γενιά. Μια γενιά της οποίας οι άνθρωποι "έπαιρναν ιστορική διάσταση ακόμα και μέσα από την καθημερινότητά τους", όπως εύσ...

Μια συγκινητική καταγραφή των παιδικών του χρόνων επιχειρεί ο ποιητής Χριστόφορος Λιοντάκης στα πεζογραφήματά του με τίτλο "Ο μεγάλος δρόμος", όπως τα έζησε στον γενέθλιο τόπο του, το Ίνι, ένα χωριό στην ανατολική Μεσσαρά στην Κρήτη από το 1945 ως το 1956, δηλαδή τα μεταπολεμικά χρόνια, τα φορτισμένα από την κατοχή, τον εμφύλιο και τις δύσκολες κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες της εποχής. Μέσα από τα διάφορα flash-back συναιρείται με θαυμαστό τρόπο το ιστορικό παρόν με το παρελθόν δημιουργώντας μια τοιχογραφία της μεταπολεμικής ελληνικής επαρχίας. Τα προσωπικά του...

Τρεις ιστορίες, τρία αφηγήματα, τρεις νουβέλες . Μια εντελώς άλλη ματιά, με απρόβλεπτα προσωπικά γεγονότα και φόντο το πέρασμα από τη δικτατορία στη μεταπολίτευση. Τρία κείμενα που τα διακρίνει η αμεσότητα, η παραστατική περιγραφή και το χιούμορ. Ένα βιβλίο που μας φέρνει μπροστά στη μικροϊστορία και τους ανθρώπινους χυμούς της. Περιγραφή προσωπικών στιγμών και καταστάσεων, που προσδιορίζουν τον χαρακτήρα και την ταυτότητα των πρωταγωνιστών σε μια κοινωνία σε σύγχυση. Απρόβλεπτα γεγονότα με παράδοξη συνέχεια και χωρίς τέλος. Ένα βιβλίο άμεσης γραφής κι αυτογνωσίας, πο...

Ο Γέροντας καθιερώθηκε στην συνείδηση του Αιγινήτικου -κυρίως- λαού ως Άγιος και θαυματουργός, και πολλοί βάφτιζαν τα παιδιά τους, δίνοντάς τους τιμητικά το όνομά του. Γιατί όμως; Την απάντηση σε αυτό το ερώτημα, την πήρα στην παραλία της Αίγινας την ημέρα της γιορτής του προστάτη Αγίου μας, περιμένοντας την λιτάνευση των ιερών του λειψάνων, όταν κάποιος φίλος, εντελώς αυθόρμητα με ρώτησε: "Ξέρεις γιατί με λένε Νεκτάριο;"

Τριάντα μέρες κλειστά τα σχολεία στον Έβρο. Τριάντα μέρες άδεια τα στρατόπεδα. Οι στρατιώτες στο ποτάμι. Σε θέσεις μάχης για τους Τούρκους. Μετά σκοτωθήκαμε μεταξύ μας. Έβρος 1967. Λίγους μήνες μετά το απριλιανό πραξικόπημα. Ένας Δόκιμος αξιωματικός, χωρίς βύσμα και με ύποπτα φρονήματα, μετατίθεται εκεί και αρχίζει η περιπλάνησή του σε μονάδες της Ορεστιάδας, του Διδυμότειχου και της Αλεξανδρούπολης. Δεν στέλνει γράμματα σε κανέναν. Γράφει συνεχώς το ημερολόγιο του. Το "μπλοκ του Έβρου". Ένα στρατιωτικό ρεπορτάζ και συνάμα τις εξομολογήσεις του. Ο Έβρος μυρίζει...

Με μικρά κεφάλαια και με σπάσιμο της στερεότυπης χρονικής αφήγησης, αναπλάθεται η ζωή ενός άνδρα, η ζωή μιας γυναίκας... Η κοινή ζωή τους. Κι όλα αυτά, από το '22 μέχρι το '80. Το πρώτο βιβλίο για ενήλικες του Μάνου Κοντολέων.