Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

...Η ρηγματωμένη γη σίγασε κι απ' τις ρηγματώσεις αναβρύζει νερό, πολύ νερό. Να δροσιστούν οι άνθρωποι, να ποτιστούν ούλα τα ζωντανά της, να γιομήσουν τα ξεροπήγαδα, να σβήσει κι η φλόγα που καίει τ' αδικοσκοτωμένο αίμα. Κι μέσ' απ' τις αιματοκυλισμένες ρεματιές, ξεφυτρώνουν ανθισμένες λεμονιές κι ολοκόκκινα στάχια, φορτωμένα ψωμί κι ελευθερία...

Ήξερα πως θα μας χώριζαν στεριές και θάλασσες... αλλά ένιωσα την αγάπη σου βαθιά μες στην καρδιά μου και είπα: "Θα τ' αντέξω..." Γιατί η αγάπη δεν τελειώνει έτσι απλά, δεν την χωρίζουν οι αποστάσεις... Κι αν καμιά φορά με πλημμύριζε σκοτάδι, σ' έβλεπα στα όνειρά μου να μου κρατάς το χέρι και να μου λες να μη φοβάμαι... Θα γυρίσεις... "Το 'ξερα πως θα 'ρθεις". Ένα παραμύθι... για μεγάλους. Μια μικρή ιστορία για τη δύναμη της αγάπης που δεν έχει όρια και φραγμούς, για την αγάπη που γεφυρώνει κάθε απόσταση ανάμεσα στους ανθρώπινες καρδιές. Ένα παραμύθι που ζων...

Το πεζογράφημα "Το αγγελόκρουσμα: Η τελευταία νύχτα του κυρ-Αλέξανδρου" του Θωμά Κοροβίνη είναι μια αυτοαφήγηση που ξεκινάει την επομένη της Πρωτοχρονιάς του 1911, όταν ο κυρ-Αλέξανδρος αρχίζει να εκμετρεί το ζην, παρακολουθεί όλη τη δοκιμασία του χαροπατημένου και κορυφώνεται δύο νύχτες μετά για να καταλήξει στο "θαύμα" του τέλους αυτού του ανεπανάληπτου θνητού, που έχει αυτοσυστηθεί ως "ξένος του κόσμου και της σαρκός", και ο οποίος παραδίνει την ψυχή του και μας αποχαιρετά κλείνοντας με το ίδιο του το χέρι τα μάτια του. Το αφήγημα μπορεί να διαβαστεί είτε σε μοναχική...

"Εκεί, δίπλα στο αυλάκι, τα ξαδέρφια μου είχαν πιάσει έναν σκαντζόχοιρο μια φορά, τον είχαν βάλει στο ταψί και χτυπούσαν μια κατσαρόλα με την κουτάλα, σαν τύμπανο, για να χορέψει, αλλά δεν είχε χορέψει και πολύ. Η γιαγιά μου τους φώναζε που χτυπούσαν την κατσαρόλα και θα τη γέμιζαν γούβες, αν δεν έσπαζαν και την κουτάλα από πάνω. Ποιος την άκουγε όμως; Γελούσαν όλοι, γιατί είχαν πιάσει έναν σκαντζόχοιρο που δεν ήξερε χορό. Είναι πολύ όμορφο ζώο ο σκαντζόχοιρος. Έχει γλυκά μάτια, αφηρημένα, μυτερή μουσούδα με αραιά μουστάκια, και μια μπίλια πολύ μαύρη, ευκίνητη και γυαλιστερ...

Βόρεια Ελλάδα. Μέσα της δεκαετίας του ογδόντα. Οι ιαχές και τα συνθήματα "αλλαγή στην εξουσία", σπρωγμένα από τον Βαρδάρη, βουλιάζουν στη θάλασσα. Η εύπορη ελληνική επαρχία, κρυμμένη στην αυτάρκεια-νάρκη της, προσπαθεί με κάθε τρόπο να ζεστάνει την παγωνιά της μοναξιάς της. Μια δήθεν έκρηξη της πολιτιστικής ανάπτυξης χρησιμεύει ως τέλειο άλλοθι και καμουφλάρισμα ερωτικών διαστροφών και απωθημένων. Στη σκιά του Παγγαίου και της Ροδόπης, σε σεμινάρια υποκριτικής, ο Μπρέχτ στριμώχνει και παρενοχλεί σεξουαλικά τη Γκόλφω. Μέσα σ' ένα ανθρώπινο τοπίο -εφιαλτικά αφελές ή εφια...

Ένας περιθωριακός συγγραφέας, ασφυκτιώντας από τα "δεσμά" της λογοτεχνίας και της καθημερινότητας που νιώθει να τον στραγγαλίζουν, αποφασίζει να γίνει ο ίδιος έργο τέχνης: ένα ένσαρκο μυθιστόρημα. Στην απόφασή του αυτή θα τον ακολουθήσουν μία μυστηριώδης γυναίκα, καθώς και -παρά τη θέλησή τους, βέβαια- μία σειρά αθώων θυμάτων του παράφορου έρωτά τους. Το κολασμένο ζευγάρι θα ζήσει μία μεθυστική περίοδο σαδικού πάθους και στυγερών εγκλημάτων, μέχρι να οδηγηθεί στην οριστική δραματική κάθαρση, αφού πρώτα, όμως, γνωρίσει τι πραγματικά μπορεί να σημαίνει η έκφραση: "Θέλω να σου...

Απελευθερωμένος από τον αρχέγονο φόβο για το νερό, ο Ανδρέας Φιλιππόπουλος-Μιχαλόπουλος συγγράφει "Το βιβλίο του νερού". Είκοσι αυτοτελή αφηγήματα και εννέα φωτογραφίες μετατρέπονται σε υδάτινο σύμπαν, καθώς η φαντασία του συγγραφέα παρακινεί τον αναγνώστη να συμπλεύσει, να επιπλεύσει, να αποπλεύσει, να αναδυθεί και να αναζωογονηθεί μέσα από το νερό. Φθόγγοι, λέξεις, ιστορίες γίνονται νερό, κύματα που καταπίνουν κτίρια ή σκάνε στο κατώφλι της κουζίνας, μπουρμπουλήθρες, κινούμενοι βυθοί με φύκια, λεκέδες ωκεανών, βράγχια ψαριών, ντοματίνια που αναβλύζουν σε κήπους. Ένας ολό...

Το βουνό αναφέρεται στα χρόνια 1940-45, όπως τα έζησε ο συγγραφέας στην ιδιαίτερη πατρίδα του Σουβάλα, χωριό του Παρνασσού. Όπως τα έζησε φυσικά είναι τρόπος του λέγειν. Όπως τα έγραψε θέλει να πει, σαράντα σχεδόν χρόνια μετά τα εξιστορούμενα περιστατικά και με την προοπτική μάλλον όσων ακολούθησαν. Πρόκειται εξάλλου για λογοτεχνία και καθόλου για ιστορία. Κάθε ομοιότητα, συνεπώς, με πραγματικά πρόσωπα και τόπους δεν είναι μόνο φανταστική, αλλά πολύ περισσότερο: η μόνη αληθινή που μπορεί να μαρτυρήσει ο συγγραφέας. Το βιβλίο πρωτοκυκλοφόρησε το 1982. Στη σημερινή έκδοσή το...

"Το Βυζάντιο έχει ρεπό", είναι μια σπονδυλωτή αφήγηση, που εκτυλίσσεται συνυφαίνοντας νήματα του σήμερα με νήματα ιστορικά. Ξεκινώντας από το ουζερί "Βυζάντιο", περιγράφει την Άλωση της Πόλης από τους Οθωμανούς, την άλωση της Βασιλεύουσας από τους Σταυροφόρους, τις αρματοδρομίες, τον ιππόδρομο, τη Μεγάλη Εκκλησία, θριαμβικές πομπές και διαπομπεύσεις αυτοκρατόρων. Μιλά για το κοσμοείδωλο των Βυζαντινών, τις συνομωσίες και ανταρσίες, μάχες και πολέμους, γάμους και μοιχείες, διαζύγια και δολοφονίες. Συναναστρέφεται κείμενα και συγγραφείς από τον Όμηρο έως τον Τζέημς Τζόυς....

"Το βυσσινί τριαντάφυλλο", εμπνευσμένο από την αυτοκτονία του Περικλή Γιαννόπουλου, είναι μία συλλογή αφηγημάτων, που κυκλοφόρησε το 1912. Ιστορίες ανθρώπων που παλεύουν, ερωτεύονται, πονούν, ονειρεύονται. Άνθρωποι που ζουν με πάθος όλες τις εκφάνσεις της πολυκύμαντης ζωής τους. Μία ζωή, που άλλοτε σε έντονο κόκκινο και άλλοτε σε σκοτεινό μαύρο χρώμα, δεν σταματά ποτέ να τους εκπλήσσει και να τους συνταράζει.

Πλάτων Ροδοκανάκης (1883-1920) Γεννήθηκε στη Σμύρνη. Ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία, τη λογοτεχνία και τις βυζαντινολογικές μελέτες. Σπούδασε στην Ευαγγελική Σχολή της Σμύρνης και μετέπειτα στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης. Συνεργάστηκε με τις εφημερίδες "Ακρόπολις", "Εμπρός", και "Εστία". Έγραψε σε καθαρεύουσα και δημοτική. Διετέλεσε έφορος Βυζαντινών Αρχαιοτήτων και διευθυντής του Βυζαντινού Τμήματος του Υπουργείου Παιδείας. Έκδηλη είναι στα έργα του η λυρική διάθεση μέσα από τη χρήση εξεζητημένων λέξεων και φράσεων. Ύφος παραστατικό, σκοτεινό και ερωτικό. "Το βυσσινί...

Προορισμένος να γίνει κληρικός ο Πλάτων Ροδοκανάκης φοίτησε στη θεολογική Σχολή της Χάλκης. Το ανήσυχο όμως μυαλό του και η φλογερή του ιδιοσυγκρασία τον απομάκρυναν απ' το το μονοπάτι της μοναχικής ζωής και τον οδήγησαν στον κόσμο της λογοτεχνίας. Δημοσιογράφος και δημιουργός ο ίδιος έγραψε σε πλούσια λυρική γλώσσα διηγήματα αντλώντας τα από προσωπικά περιστατικά και γεγονότα της καθημερινής ζωής. Το αποκορύφωμά του είναι το "Φλογισμένο Ράσο" όπου και η αντίθεση μεταξύ του συναισθηματικού του κόσμου και της θέλησής του για τη ζωή και της από τον περίγυρο χαραγμένης πορείας...

Τα έργα του Πλάτωνα Ροδοκανάκη χαρακτηρίζονται από υπερβολή και ηδυπάθεια, ενώ σε αυτά συνυπάρχουν το όνειρο, η φαντασίωση αλλά και η λεκτική υπερβολή και επιτήδευση. Στο "Βυσσινί τριαντάφυλλο" ο αισθητισμός του συγγραφέα είναι ολοφάνερος. Το αισθησιακό, λυρικό ύφος του μυεί τον αναγνώστη στην ανυπέρβλητη μαγεία του έρωτα. Ήρωες της ιστορίας είναι ο Γιώργος και η Βέρα, δυο νέα και ερωτευμένα παιδιά, γόνοι εύπορων, αριστοκρατικών οικογενειών. Απολαμβάνοντας, λοιπόν, μια άνετη ζωή χωρίς βιοποριστικά προβλήματα, υιοθετούν μια απερίσκεπτη και ριψοκίνδυνη, σχεδόν νοσηρή συ...