Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο τόμος "Τα χαϊμαλιά του έρωτα και των αρμάτων" του Ανδρέα Εμπειρίκου ανασυστήνεται μετά 50 χρόνια από την πρώτη ανακοίνωσή της και 67 χρόνια μετά τη συγγραφή της, η σπουδαία ερωτική τριλογία του ποιητή: 1) "Αργώ ή Πλους αεροστάτου" - α΄ έκδοση με περικοπές στο περιοδικό Πάλι, 1964-65, α΄ έκδοση σε βιβλίο 1980. 2) "Ζεμφύρα ή Το μυστικόν της Πασιφάης" - α΄ έκδοση 1998. 3) "Βεατρίκη ή Ο έρωτας του Buffalo Bill" - ανέκδοτο μέχρι σήμερα. Η έκδοση συνοδεύεται από αναλυτική εισαγωγή του επιμελητή των κειμένων Γιώργη Γιατρομανωλάκη. Η περίφημη "Αργώ" είναι γραμμένη στο...

...Ο κουμπάρος ήταν αυτός που για πρώτη φόρα μας έμαθε να ακούμε τα χάλκινα, όργανα που ακούγονται στα μέρη μας από τα χρόνια του πρώτου πολέμου. Πρίν λίγα χρόνια πέθανε, αρκετά νέος, στο νοσοκομείο ξαφνικά. Μακριά από το χωριό. Λίγες μέρες πριν το πανηγύρι της Παναγιάς. Εμείς όμως τον θάψαμε με τα όργανα που αγαπούσε και πάνω στο μνήμα του έπαιξαν δύο από τους τους αγαπημένους του σκοπούς, του Λούκα και στου Λέχοβου τη ράχη, κι εκείνο το κλαρίνο του Τάσου του Βαλκάνη να μοιρολογεί... Άλλαξα κατεύθυνση στο δρόμο και ξεκίνησα μια βόλτα για τη Δυτική Μακεδονία...

Περιεχόμενα: - Ο πατέρας της γειτονιάς - Ο Κούρκος - Περιμένοντας την Άη - Βασίλη - Πέντε χρώματα, πέντε αρώματα - Η ανάμνηση ενός φίλου - Η φτωχή μου γειτονιά - Μια αληθινή ιστορία

Ποια είναι η Ταμπου-Ρία; Ποια είναι η Ελπίδα; Ποια είμαι εγώ; Είμαι εγώ, είμαι η Ελπίδα ή μήπως είμαι η Ταμπου-Ρία; Μπερδεύομαι και τα χάνω, καμιά φορά μπλέκονται όλα στο κεφάλι μου και ζαλίζομαι. Και τότε παίρνω τους δρόμους.... Και πάνω που είμαι έτοιμη να το ρίξω στα χάπια, ξεπροβάλλει από μια γωνιά ένα μικρό θαύμα και πιάνομαι από πάνω του και συνεχίζω. Κι όλο και γλιτώνω το γιατρό και τα χάπια του... χάρη σ' ένα ανθισμένο δέντρο, ή χάρη στα αστεία του νεκροθάφτη, χάρη στην κομμένη ουρά της σαύρας... Κι όλο περπατάω μεσ' στην πόλη... και γίνομαι ένα...

[...] Μπορούμε λοιπόν να θεωρήσουμε ότι ο Β.Ν. Γιαννακόπουλος έχει μια χρονογραφική ιδιαιτερότητα, που δεν αίρει αλλά τονίζει η ποικιλία των χαρακτηριστικών του, από τις έξυπνες αποστροφές μέχρι την απλοϊκότητα του ύφους και της γλώσσας. Έτσι, μένει και στο βιβλίο του ο επαρκής εαυτός του. Και μπορώ να το χαρώ, που τον βρίσκω μετά από πολλά χρόνια να παίρνει ένα δρόμο που άλλοι σύγχρονοί του, βοηθημένοι, πορεύτηκαν και που τους συναντάει τώρα στην ακμή του, καλόκαρδος αλλά αποφασισμένος. (από τον πρόλογο του Σ. Λ. Σκαρτσή)

Ήταν αρκετός καιρός τώρα που την είχε προσλάβει ως μόνιμη αντιγράφο, από φοιτήτρια της σχολής Καλών Τεχνών ακόμα, όταν την είχε συναντήσει τυχαία στην Εθνική Πινακοθήκη να ξεσηκώνει για εξάσκηση με απόλυτα πιστό τρόπο έναν πίνακα του Νικηφόρου Λύτρα που ήταν απ' τους αγαπημένους του ζωγράφους, γιατί το πινέλο του, όπως έλεγε, ήταν βαφτισμένο στον ανθρώπινο ιδρώτα που μόνο το ελληνικό καλοκαίρι μπορεί να τον βγάλει τόσο καθαρό. Φυσικά η επόμενη κίνησή του ήταν να αγοράσει το αντίγραφο εκείνη τη στιγμή μ' ένα ποσό που της είχε φανεί μυθικό σε σχέση με το φοιτητικό της εισόδημ...

Το μεγαλείο των Σημαντικών Ασήμαντων Ανθρώπων. Η πιο μεγάλη έκταση της ανθρώπινης ψυχής που μέσα στη φωτιά γίνεται δαδί και τη νικάει. Το στάχυ κι ο αγέρας, ο ασβέστης της γειτονιάς. Η Ελλάδα που παραλάβαμε από τους Μεγάλους Μικρούς της Ήρωες.

Το Τάνγκο του Τσε είναι μια αποκάλυψη. Ο Ερνέστο Τσε Γκεβάρα δεν εκτελέστηκε ποτέ, ζει στο Μακάο και στα εβδομήντα πέντε χρόνια του λύνει τη σιωπή του στο Χονγκ Κονγκ και γκρεμίζει όλα τα κλισέ της συμβατικής σκέψης και τις μυθοπλασίες της μοδάτης αμφισβήτησης. Για πρώτη φορά παρουσιάζεται το θρίλερ της διαφυγής του από τη Βολιβία με τη βοήθεια της αινιγματικής Νατάσας. Το Τάνγκο του Τσε είναι κυρίως η συναρπαστική πορεία του νάρκισσου επαναστάτη μέσα από πολλές εναλλαγές ερωτικών συντρόφων, από τη θρυλική Τάνια της ρομαντικής εφόδου στον ουρανό στη νεαρή Κινέζα Τι Αν Μο τη...

Πολλά χρόνια σκέφτομαι να γράψω ένα βιβλίο που μέσα απ' τις σελίδες του να μάθουν τα παιδιά μου τις δυσκολίες που συνάντησε η δική μας η γενιά, πατώντας πάνω σε δύο παγκόσμιους πολέμους για να επιβιώσει. Δύσκολα χρόνια, προπάντων για μας τους Έλληνες της Μικρά Ασίας που ξεριζωμένοι από τη γη των πατέρων μας ήρθαμε σαν πρόσφυγες να ριζώσομε στην ελεύθερη πατρίδα, που μας αγκάλιασε στοργικά, αλλά πέρα από τη στοργή δεν μπορούσε να μας κάνει τίποτε άλλο, γιατί κι εκείνη ήταν φτωχή. [...] (από τον πρόλογο της συγγραφέως)

Ένα ταξίδι στην αιωνιότητα, αν συμβεί να είναι με επιστροφή, προσφέρει στον ταξιδιώτη ανεπανάληπτες εμπειρίες. Πρώτα-πρώτα μια συνάντηση με το Θεό -γιατί από ποιον θα παραλάβει το διαβατήριο για τον Παράδεισο; Αλλά και μια συνάντηση με το Διάολο- γιατί ποιος εκδίδει τις άδειες εισόδου στην Κόλαση; Ακόμη θα πληροφορηθεί κάτι απίστευτο: ότι διάφορα κακά που ταλανίζουν τον Κάτω Κόσμο, η γραφειοκρατία, η παρεοκρατία (μήπως και το κυκλοφοριακό;), κυριαρχούν και στον Άνω...

Τζέντα, δεκαετία του '50. Η πόλη όπου τα πάντα απαγορεύονται. O κινηματογράφος, το γραμμόφωνο, το οινόπνευμα, ακόμα και το τηλέφωνο, θεωρούνται σύνεργα του Διαβόλου. Οι γυναίκες δε βγαίνουν ασυνόδευτες ή ακάλυπτες και μόνο οι ξένες έχουν το προνόμιο να κυκλοφορούν με μακρυμάνικα φορέματα. Το επίνειο της Μέκκας προετοιμάζεται για να γίνει η πατρίδα των πετρελαίων και η κοιτίδα των οικονομικών εξελίξεων. Είναι η πόλη όπου ξεκινά η μάχη του Αριστοτέλη Ωνάση για να σπάσει το αραβικό κατεστημένο και ταυτόχρονα η πόλη όπου έρχονται, αφήνοντας την Αλεξάνδρεια, οι ήρωες του βιβλίου...

Νοµίζω πως χιλιάδες χρόνια πέρασαν από πάνω µου, αφήνοντας στο διάβα τους µνήµες που έσκαψαν βαθιά την ψυχή και το κορµί µου, στολίζοντάς τα µε απέριττα κοσµήµατα, θέληση, καρτερία, ελπίδα, απέραντη αγάπη για τη ζωή και τις αµέτρητες µυρωδιές που µας περικυκλώνουν. Μνήµες, δρόµοι χαραγµένοι µε ήχους, νανουρίσµατα και δάκρυα µωρών, ποδοβολητά αλόγων, ορδές ανθρώπων σε άτακτη φυγή. Ένας καυτός, στεγνός άνεµος που ερχόταν από την Καππαδοκία σκαρφάλωνε στα βουνά, κατρακυλούσε στις σπηλιές και σερνόταν γλείφοντας τους βράχους και τις χαράδρες, φτάνοντας ξέπνοος στα σοκάκια τη...

Ένα βιβλίο που αγγίζει βαθιά, τόσο απύθμενα βαθιά όσο μπορεί να φτάσει μέσα μας ο πόνος της μεγάλης απώλειας και ο μεστός επαναπροσδιορισμός μας απέναντι στο θάνατο και τη ζωή. Μια αφήγηση βγαλμένη από την ψυχή. Μια διαδρομή από τον έσχατο πόνο στη χαρά, από την απελπισία στην ήρεμη αποδοχή, από την κατάθλιψη στο βάθεμα της εμπειρίας, από το θάνατο πίσω στη ζωή. Μια διαδρομή προσωπική, γήινη, εσωτερική, μια αναζήτηση πνευματική. Ένα βιβλίο αγάπης.

Μέσ’ στο καταχείμωνο συνάντησα της Νικαριάς την Άνοιξη. Θεέ μου πόσο όμορφη είναι η Άνοιξη τον μήνα του Γενάρη. Έχει την ίδια ανθρώπινη ομορφιά καθώς ο ήλιος λάμπει και χαμηλώνει τις αχτίδες του για να ζεστάνει τα λεπτοκαμωμένα αγριολούλουδα που ξεφυτρώνουν απ’ τη γη με τα πρωτόβροχα του φθινοπώρου. Πόσο ωραία είναι η Άνοιξη όταν είναι ωραία. έτσι, πρασινοφόρα, πολύχρωμα ανθισμένη, να διαχέει το ευχάριστο άρωμα των αυτοφυών μικροκαμωμένων λουλουδιών της... μα και τι πλέριο συμπλήρωμα της φύσης, να ενώνει της Άνοιξης την συντροφιά με τους μουσικούς ήχους των υπαίθριων...

Η συλλογή με τίτλο "Τι πάθος ατελείωτο" του Θωμά Κοροβίνη (από το ομώνυμο βαρύ ζεϊμπέκικο του Μάρκου) αποτελείται από εικοσιπέντε αφηγηματικά κείμενα, το καθένα με ξεχωριστό ύφος και περιεχόμενο. Δραματικές και σκαμπρόζικες ιστορίες που διαδραματίζονται στη Θεσσαλονίκη, την Κωνσταντινούπολη και τη Μυτιλήνη, και μερικά μικρότερης έκτασης κείμενα που συνδυάζουν το διήγημα με το δοκίμιο, δένονται μ’ένα νοερό νήμα με αφηγήματα όπου πρωταγωνιστούν αγαπημένα πρόσωπα-σημεία αναφοράς του συγγραφέα απ’ τον χώρο της τέχνης, με ιδιαίτερη εμβληματικότητα και προσωπικό μύθο το καθένα...