Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο Γάλλος ο οποίος επερίμενε να ιδή εμπρός του ένα άγριο και αιματωμένον κουρσάρον είδεν έξαφνα ένα καθαρόν και περιποιημένον άνθρωπον ο οποίος τον εδέχθη με το μειδίαμα εις τα χείλη. Δεν εκράτησε λοιπόν την έκπληξίν του. - Ήλθα, ναύαρχε, είπε, να σας εκφράσω τον θαυμασμόν μου. Ήμιν πίσω από εκείνην την άκραν και είδα με τα μάτια μου το ηρωικόν σας κατόρθωμα. Ο Κατσώνης ύψωσε τα χέρια του προς τα ύψη. - Μας βοηθεί ο Θεός διότι αγωνιζόμεθα δια την πίστην του και δια την ελευθερίαν μας, είπε: Ημείς δεν κάμνομεν τίποτε. Όργανα του Υψίστου είμεθα εις τα χέρια του. - Εί...

Εκεί στα τέλη του μήνα είναι που θυμούμαι κάποια λαμπερά Σαββατιάτικα απογεύματα κι αναστενάζω... Τότε που η μέρα σκουντούσε τη νύχτα και δεν την άφηνε να βγει πίσω από το μελιτζανί το παραβάν της. Τότε που κι η θάλασσα στ' ανατολικά δεν ξεχώριζε πια από τα βουνά της Μικρασίας και τον ουρανό. Τότε που οι καμπάνες του εσπερινού έστελναν μελαγχολικές νότες και στο θυμιατό, τ' ακουμπισμένο στο πεζούλι της βεράντας, «χώνευε» το καρβουνάκι και το θυμίαμα κι ευώδιαζε γύρω ο τόπος σαν ιερό εκκλησιάς και σαν οντάς χανούμισσας. Τότε που τα πουλάκια, τιτιβίζοντας εκκωφαντικά, κρύβοντ...

Στην κατάμεστη αίθουσα τελετών της ΕΣΗΕΑ παρουσιάστηκε τη Δευτέρα , 16/3 από τις εκδόσεις Διώνη το νέο βιβλίο του Γραμματέα του Μορφωτικού Ιδρύματος της Ένωσης Γιώργου Μωραϊτίνη "Λευκά Ψέματα". Ομιλητές ήταν κατά σειρά, ο συγγραφέας Θ. Νιάρχος, ο καθηγητής και πρώην πρύτανης του Ε.Μ.Π. Ν. Μαρκάτος, ο δημοσιογράφος Γ. Κορίδης, ενώ το συντονισμό είχε η δημοσιογράφος και πρώην βουλευτής Σοφία Βούλτεψη. Κείμενα του βιβλίου απέδωσε η πρωταγωνίστρια Εύα Κοταμανίδου. Είπαν μεταξύ άλλων. Ο Θανάσης Νιάρχος: "...ένα βιβλίο πραγματικά αποκαλυπτικό. Δεν φανταζόμουν ότι θα γραφό...

"Ναυτία" Ήταν ξαπλωμένη στο κρεβάτι νιώθοντας το βάρος της καθημερινότητας ενός σπιτιού που στήριζε και -περίεργο πώς, αλλά συνέβαινε- μιας πολιτείας που παράδερνε ανάμεσα στο σωστό και το λάθος, την παρανομία και τη νομιμότητα, το στενά καλό και το πλατιά καλό. Όλα της έφερναν μια ναυτία σαν να γύρναγε παιδί εντός της για να βγει δυσφορία αβάσταχτη, στο κεφάλι της όλα ήταν μελανιασμένες κάρτες που τις διαπερνούσε ο ήχος του ρολογιού και ο τζίτζικας. Ζέστη υπερβολική. Πώς να ξεφύγει. Το βλέμμα της περιδιάβαινε στα κάδρα και τις φωτογραφίες. Ησύχαζε για λίγο, γαντζωνόταν α...

Η αγάπη για την αρχαία ελληνική ιστορία και η γοητεία που ασκεί η ιστορική προσωπικότητα του Λεωνίδα καθώς επίσης και ο τρόπος που διεξήχθη η μάχη των Θερμοπυλών είναι οι βαθύτεροι λόγοι που ώθησαν τη συγγραφέα στο να γράψει αυτή την ιδιότυπη βιογραφία. Ο Λεωνίδας αλλά και οι τρακόσιοι οπλίτες του έχουν παραδοθεί στους αιώνες ως κλασικό πλέον υπόδειγμα ανδρείας και ηρωισμού. Η συγγραφέας παρακολουθεί τη ζωή του Σπαρτιάτη Βασιλιά βασιζόμενη στα αρχαία κείμενα και σε όποιες επιστημονικές μελέτες έχουν γίνει μέχρι σήμερα, χωρίς, ωστόσο, να δεσμεύει τη φαντασία και την ε...

Λίβηθρα: μία κωμόπολη χτισμένη στους πρόποδες του Ολύμπου, δέσμια ενός αστικού θρύλου, που σφραγίζει καταλυτικά τη μοίρα της. Κυρίαρχες γυναικείες φιγούρες, η Αλεξάνδρα και η κόρη της Χλόη, που συνδέονται με εμμονές κι ένοχα μυστικά: η πρώτη είναι έρμαιο μιας ολέθριας, σκοτεινής έλξης και η δεύτερη παλεύει εγκλωβισμένη σε έναν αδιέξοδο έρωτα. Παράλληλα, παλιά εγκλήματα έρχονται στο φως απαιτώντας κάθαρση ανάμεσα στα όρια της λογικής και της παράνοιας, αποτελώντας το μέρος μόνο μιας επερχόμενης καταστροφής.

"Ξέρω ότι δεν ξεχνάς. Η λησμονιά σκοτώνει, αλλά εσύ είσαι εδώ, μακριά ή κοντά δεν έχει σημασία, είσαι ζωντανή και πώς να ξεχάσεις, είσαι αέρινη, αερικό, μια απρόσιτη νεράιδα, η ιέρεια του παραμυθιού· μια ύπαρξη που ταλαντεύεται ανάμεσα στο γενόμενο και τη φαντασία, γέννημα ονείρου που γρατζουνά με παιδική αφέλεια τα γαλάζια μου πρωινά. [...]" (από το αφήγημα "Λιμπεϊμπεράλες") Περιέχει τα σύντομα πεζά: "Λιμπεϊμπεράλες", "Ο κόσμος σου να είμαι εγώ" (συμμετοχή στη Μπιενάλε Νέων Καλλιτεχνών Ευρώπης και Μεσογείου, Αθήνα 2003), "Γκούφυ, ο αμείλικτος τιμωρός", "Λούνα Παρκ",...

Εδώ απλώνεται η εγκαταλειμμένη πόλη των πύργων. Κατάξερη, σαν δέρμα ζώου που πέθανε στην έρημο. Χάρτης θεμελίων χωρίς κανένα υπόμνημα, καρφωμένος πάνω σε ανεξήγητα σημάδια. Μ' ένα ελάχιστο βήμα γκρεμίζεται ακόμη ένα πηγάδι, θρυμματίζεται άλλη μια πύλη. Ο χάρτης βουλιάζει αργά, πέτρες και χώματα σκεπάζουν τη μισοφωτισμένη του μνήμη. Νεογέννητα φιδάκια σέρνονται μέσα στα χάσματα. Τυφλά σαρκοφάγα ζώα οσμίζονται τον σταματημένο αέρα. Εδώ σαπίζουν ιστορίες που δεν ειπώθηκαν ποτέ, κείτονται άταφες στις αυλές του χρόνου, αιώνες και χρόνια στοιβαγμένες στις κρύπτες των πανικό...

"Ήμουν ένα αποδημητικό πουλί, ένα πουλί: τα σχέδιά μου δεν ξεπερνούσαν την επόμενη μέρα. Μαζί με τα χρόνια συσσωρεύτηκαν οι φυγές κι οι επιστροφές, οι επιστροφές στις παλιές αυταπάτες. Οι δρόμοι δεν τελείωναν πουθενά, μονάχα διακόπτονταν· δεν με οδηγούσε κανένα φως, με οδηγούσε το εγχειρίδιο των τροχαίων σημάτων, ο άτλαντας του κόσμου. Υπήρχα μέσα στον χώρο, έξω απ' τον χρόνο: γλιστρούσα στον ανάγλυφο χάρτη, παραμόνευα σαν τα θηρία της ξηράς, σαν τα θαύματα. Δεν είχα ταξιδιωτικές εντυπώσεις, δεν ήμουν περιηγήτρια, δεν είχα καμιά ιδιότητα· περιφρονούσα τους φυσιολατρικούς ομ...

Ένα πρωί βρήκα τα υπολείμματα των ημερών σου, είδα τις πατημασιές σου στην ερπετώδη γη, άκουσα πάλι την αναπνοή σου: στα ρημαγμένα τοπία, στη μακάβρια αταξία, σε είδα να γίνεσαι ένας άνθρωπος ασυνήθιστα συνηθισμένος. Ήθελα να σου φωνάξω πως όταν σε βρήκα ήσουν ήδη χαμένος, όμως, δεν σου είπα τίποτα· έμεινα να σε κοιτάζω με την πλάτη ακουμπισμένη στον τοίχο. Έπειτα, πέρασε το καλοκαίρι και ήρθε ένας μακρύς και βαρύς χειμώνας: οι σκιές σκούραιναν και οι άνεμοι βρυχώνταν -αστραφτερές βροχές χτυπούσαν τις γέφυρες. Πήρα τον δρόμο για την Καλιφόρνια: οδηγώντας σκεφτόμουν πως η τα...

Έμαθα νωρίς από την κυρα-Ζωή πως το φαγητό είναι γλώσσα, συχνά μονόδρομης επικοινωνίας, μα πάνω απ’ όλα είναι γιατρειά για το σώμα και την ψυχή. Το έχεις ζήσει άλλωστε αυτό που σου λέω, έτσι δεν είναι; Όταν θέλεις να κάνεις κάποιον χαρούμενο, δεν του μαγειρεύεις το αγαπημένο του φαγητό; Ή όταν ο ίδιος θελήσεις να γιορτάσεις τη χαρά και να ξορκίσεις τη θλίψη, δεν το γιορτάζεις κάνοντας ένα "τραπέζι"; Κι ακόμα χειρότερα, στην αρρώστια και στον θάνατο, δεν σερβίρεις εκείνα τα φαγιά που θα δώσουν δύναμη; Σε αυτό που κρατάς, έχω καταγράψει τις καλύτερες συνταγές που μου δόθηκ...

Μια συνηθισμένη μέρα, ο Πέτρος βρίσκει στα σκουπίδια ένα ωραίο ρολόι. Το ρολόι από την αρχή τον εντυπωσιάζει και αρχίζει να το περιεργάζεται. Έτσι ανακαλύπτει πως είναι ένα «μαγικό ρολόι», που τον μεταφέρει σ' ένα ταξίδι... στον Χρόνο. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει στον πρόλογό του ο συγγραφέας Βασίλης Βασιλικός, είναι ένα αφήγημα «που καλεί τους ανθρώπους να ταξιδέψουν στο χρόνο, σε όποια γωνιά της γης ή του σύμπαντος κόσμου θελήσουν. Το στρες και το άγχος των ρολογιών καταργούνται για 10 λεπτά και 5 δευτερόλεπτα, που διαρκεί η ανάγνωση του αφηγήματος».

«Στο βιβλίο αυτό υπάρχουν αφηγήματά μου για τον Στέλιο Καζαντζίδη, τον Κώστα Βίρβο, τον Παναγιώτη Τούντα, τον Γιάννη Παπαϊωάννου, τον Γιώργο Ζαμπέτα, τον Πυθαγόρα, τον Βασίλη Τσιτσάνη, φυσικά, τη Ρόζα Εσκενάζυ, τον Απόστολο Καλδάρα, τον Ανέστη Δελιά, τον Μανώλη Χιώτη, τον Χρήστο Κολοκοτρώνη, τον Τάσο Σχορέλη, τον Δημήτρη Χριστοδούλου και τον Αλέκο Σακελλάριο. Δεκαπέντε πρόσωπα που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στο ελληνικό τραγούδι, σε όλες τις μορφές του: ρεμπέτικο, λαϊκό, έντεχνο λαϊκό, αρχοντορεμπέτικο και ελαφρό. Όσα έχουν γραφτεί ως τώρα για τους καλλιτέχνες αυτούς δεν είνα...

Στο βιβλίο αυτό υπάρχουν αφηγήματά μου για τον Στέλιο Καζαντζίδη, τον Κώστα Βίρβο, τον Παναγιώτη Τούντα, τον Γιάννη Παπαϊωάννου, τον Γιώργο Ζαμπέτα, τον Πυθαγόρα, τον Βασίλη Τσιτσάνη, φυσικά, τη Ρόζα Εσκενάζυ, τον Απόστολο Καλδάρα, τον Ανέστη Δελιά, τον Μανώλη Χιώτη, τον Χρήστο Κολοκοτρώνη, τον Τάσο Σχορέλη, τον Δημήτρη Χριστοδούλου και τον Αλέκο Σακελλάριο. Δεκαπέντε πρόσωπα που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στο ελληνικό τραγούδι, σε όλες τις μορφές του: ρεμπέτικο, λαϊκό, έντεχνο λαϊκό, αρχοντορεμπέτικο και ελαφρό. Όσα έχουν γραφτεί ως τώρα για τους καλλιτέχνες αυτούς δεν είναι...

Ξύπνησα μουδιασμένη σαν αρκούδα μετά από χειμέριο ύπνο, πάνω στα βρεγμένα χαλίκια και την άμμο, εκεί όπου έφτανε ξεψυχισμένο το κύμα. Απέναντι, μια ολοκαίνουργια κροκάτη αυγή, γυναικείο σώμα απλωμένο στη θάλασσα, ολόγυμνη, με στήθος σφικτό, εκστασιασμένη να δαγκώνει τα χείλη μέχρι ματώματος και να αναρριγεί όλο της το κορμί, απ' τη βαρβάτη ανάσα του σορόκου, που έφτασε πάλι χαράματα , μεθυσμένος απ' το γλεντοκόπι της νύχτας. Χαμογέλασα. Για μια στιγμή, ένιωσα μια απέραντη ευτυχία. Κοίταξα το γαλάζιο ουρανό, ο κόσμος ήταν όμορφος. Μα ύστερα, ήρθε πάλι η θλίψη να μου ζητά τομ...

Στο "Μάθημα Ανατομίας" περιλαμβάνονται αφηγήματα του Βασίλη Βασιλικού, που γράφτηκαν κατά το διάστημα 1965 και 1978, δηλαδή λίγο πριν, λίγο μετά την περίοδο της αυτοεξορίας του. Πολιτικές εξελίξεις και κοινωνικές αλλαγές, οράματα και διαψεύσεις, αντίσταση αλλά και προσαρμογή, με αφορμή προσωπικά "δράματα" ή τραγωδίες που χαράσσονται έντονα στη μνήμη του αναγνώστη. Με ιδιαίτερη έμφαση στους χαρακτήρες, τα κίνητρα, άλλοτε υψηλά και άλλοτε ταπεινά, αλλά και στη μοίρα των πρωταγωνιστών, ο Βασίλης Βασιλικός αφηγείται και (ανα)τέμνει με διεισδυτική ματιά, "ξύνοντας" με προσ...