Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Τα παιδιά μου μεγάλωσαν. Δεν έρχονται να τρυπώσουν στην αγκαλιά μου. Ούτε κι εγώ μπορώ πια, έτσι χωρίς λόγο, να πάω να τα χαϊδέψω. Κι όμως ανάμεσά μας υπάρχει μια μόνιμη ροή χαδιών κι αγάπης. Κάθε μέρα αγκαλιάζουμε και χαϊδεύουμε το σκύλο, τη γάτα μας, λέγοντάς τους διάφορες κουβεντούλες. Όλοι μας κάθε τόσο ακουμπάμε το ξεχείλισμα της τρυφερότητάς μας πάνω στις γούνες τους. Φορτισμένοι από αγάπη οι σκύλοι μας ορμάνε από αγκαλιά σε αγκαλιά. Κι οι γάτες αμέσως, με το πρώτο χάδι που θα δεχτούν, βάζουν μπρος τα μοτέρ τους να χουρχουρίζουν και με τις ουρές υψωμένα κατάρτια κυκλο...

ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗ, 1974. Μετάβαση στη δημοκρατία. Έκρηξη των προσδοκιών. Πολιτικοποίηση. Ένα κορίτσι μεγαλώνει στην Αθήνα. Μόλις που καταλαβαίνει τι συμβαίνει γύρω της, συμμετέχει ωστόσο σε συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις. Εντάσσεται σε μαθητική παράταξη και σε οργάνωση νεολαίας. Αρχίζει να σχηματίζει άποψη για τον κόσμο. Μαθαίνει ότι "ο σοσιαλισμός ή θα είναι δημοκρατικός ή δεν θα υπάρξει καθόλου". Γνωρίζει επίσης: τη φιλία, τη συντροφικότητα, την ομαδική προσπάθεια, καθώς και τον "ναρκισσισμό των μικρών διαφορών". Μαθητεύει στα μυστικά της γλώσσας και της γραφής. Ταυτόχρονα ανα...

Ένας φιλόλογος, ένας γιατρός, ένας επιχειρηματίας, ένας ηθοποιός και ένας δικηγόρος, από σαράντα έως εξήντα χρόνων, αφηγούνται ερωτικές ιστορίες -ένα μωσαϊκό "νόμιμων" και "παράνομων" σχέσεων, παράλληλα με την αναζήτηση, μέσα από το πολυπρόσωπο, της μοναδικής γυναίκας. Περί έρωτος, λοιπόν, το νέο αφήγημα του Δημήτρη Γκιώνη με ιστορίες χαρακτηριστικές των ραγδαίων εξελίξεων των ερωτικών σχέσεων τα τελευταία πενήντα χρόνια στον τόπο μας. Ένα βιβλίο γραμμένο με την ευαισθησία και το χιούμορ του συγγραφέα του "Τώρα θα δεις", του "Περίπτερου" και του "Έτσι κι αλλιώς....

"Το γεγονός της γέννησής μου ακολούθησε η βάπτισή μου, μυστήριο δημοφιλές, στο οποίο υπήρξα πρωταγωνιστής. Φημολογείται ότι έλαβε χώρα μέσα σε ένα μείγμα ανείπωτης χαράς, θρησκευτικής κατάνυξης και κόσμιας συμπεριφοράς, ότι είχε εναρμονιστεί πλήρως με τις τυπικότητες της Εκκλησίας, τα τοπικά έθιμα και τις κοινωνικές επιταγές που ίσχυαν ακόμη εκείνη την εποχή του πνέοντος τα λοίσθια χαρισάμενου μεσοπόλεμου. Σημαντικούς ρόλους υποδύθηκαν δύο καλοί φίλοι της οικογένειας, γεροντοπαλίκαρα εκ πεποιθήσεως, διακεκριμένα μέλη της ανώτερης κοινωνίας και επιφανείς κρατικοί λειτουργοί....

Εκείνη θα 'θελε να 'ναι ζωγράφος ή γλύπτρια, περιέφερε τη μοναξιά της σε νυχτερινά στέκια κι όταν τον πρωτοείδε, κατάλαβε ότι η μοίρα της είχε τυλιχτεί σαν λεπτή μεταξωτή κλωστή γύρω του, αθόρυβα κι επιδέξια. Εκείνος ανακάλυψε κοντά της τι σήμαινε απόλυτη αγάπη, αλλά επέμενε να νιώθει και να ζει κι έξω από κείνη. Ισως ήταν αυτό που δεν του συγχώρησε ποτέ.

Μια συρραφή από δεκαεπτά σύντομες ιστορίες που στο σύνολό τους φτιάχνουν ένα εξαιρετικό αφήγημα.

Μες στην πολυσύνθετη μεταπολεμική περίοδο μεγαλώνει ένα παιδί της επαρχίας, γίνεται έφηβος και φοιτητής. Στην αφήγησή του αντικατοπτρίζεται αφενός η Ελλάδα της υπαίθρου κατά τις δεκαετίες του '40 και του '50, με τα μίση, τον εμφύλιο και τα έντονα πολιτικά πάθη, και αφετέρου η πρωτεύουσα της δεκαετίας του '60, η Αθήνα των κοινωνικών συγκρούσεων, της πολιτικής αστάθειας και της δικτατορίας. Τα γεγονότα και το κλίμα αυτής της περιόδου, που σημάδεψαν καθοριστικά όλη τη χώρα αλλά ιδιαίτερα τη γενιά του 1-1-4 και του 15% για την παιδεία, εντυπώθηκαν ανεξίτηλα στην ψυχή του νεαρού...

Πρόκειται για ένα τρυφερό αφήγημα, που περιγράφει -εκτός από την "ιστορία"- και τον τρόπο σκέψης, τις αντιλήψεις και τις συνήθειες ενός κρητικού χωριού. Μαζί με τα βάσανα της ζωής των ναυτικών, δίνονται με αγάπη τόσο τα κουσούρια του χωριού (κουτσομπολιό, θρησκοληψία) αλλά και τα θετικά του, όπως φιλοξενία (ακόμα κι όταν ο καπετάνιος παθαίνει το πρώτο καρδιακό επεισόδιο και είναι στο κρεβάτι, δίνει οδηγία στις "γυναίκες" του να περιποιηθούν όσους είναι εκεί), ανθρώπινη συμπαράσταση στα προβλήματα του άλλου (δίνουν από το υστέρημά τους για τις σπουδές του μικρού όταν πρόκε...

Καθόμουν στο πίσω κάθισμα. Πίσω του ακριβώς... Ρίξε μια ματιά ξανά στο εξώφυλλο να καταλάβεις. Έτσι ακριβώς. Κατά διαστήματα τρύπωνα και στην αγκαλιά της μάνας μου στο μπροστά κάθισμα. Πού να το φανταστεί σύγχρονος! Κατά λάθος ζει η γενιά μου. Ωστόσο από κείνη τη θέση του αυτοκινήτου είδα - και τι δεν είδα. Άντρες με φαβορίτες αλά Κόκοτας και καμπάνες παντελόνια να πειράζουν γυναίκες με μίνι και παπούτσια-πολυκατοικίες. Είδα ανθρώπους να σπρώχνονται σε βιτρίνες έξω από καταστήματα που πουλούσαν τηλεοράσεις για να χαζέψουν το «θαύμα» και τη Νάκη Αγάθου να τους χαμογελάει. Εί...

Ο χρόνος που δεν αναλώθηκε ποτέ με το παιδί, ο χρόνος που είχα πια περίσσευμα σαν συνταξιούχος, η επιθυμία της συζύγου μου να γράψω κάτι να έχει το παιδί και η προκήρυξη ενός Παγκόσμιου λογοτεχνικού διαγωνισμού, με οδήγησαν στο ξετύλιγμα και την καταγραφή της πορείας των νεανικών μου χρόνων. Βιοπερπατώντας μεταξύ αυτοκολακίας και μετριοφροσύνης, σχοινοβατώντας μεταξύ σάτιρας και του μοιραία σοβαρού, αποπειράθηκα να μεταλαμπαδεύσω τις όποιες αρχές μου σωστές ή λάθος, στην βιολογική μου συνέχεια. Δοσμένο αρχικά στην Κυπριακή ντοπιολαλιά, τη μόνη λαλιά των παιδικών εκείνων χ...

Πικρά φωνήεντα μέσα σε περιβόλια... η λογοτεχνία... πικρά φωνήεντα μέσα σε περιβόλια ηλιόλουστα. Λένε ολοένα οι Πατέρες. Οι λέξεις τους κατρακυλούν από αρχαία βάραθρα· τις βλέπουμε ψηλά και ακούμε τον σβησμένο αντίλαλό τους και τότε αρχίζουμε -κάποιοι από εμάς- να σκαρφαλώνουμε. Τα αυτιά μας, με κόπο, μόλις και ξεχωρίζουν κάποιους ήχους, ώσπου να φθάσουμε στην κορυφή. Έπειτα σκύβουμε και μαζεύουμε τις λέξεις με τα χέρια μας. Μ’ αυτές τις λέξεις θα φτιάξουμε αργότερα το σπίτι, την αυλή μας, και το δέντρο μας. Θα ’ρθει καιρός που οι Πατέρες μας, "κέρινα σήμαντρα", θα βουβαθ...

Μέσα από ένα υβριδικό αφήγημα, αυτοβιογραφικού αλλά και δοκιμιακού χαρακτήρα, ο συγγραφέας σχολιάζει τη μεγάλη αεροπορική επανάσταση του αιώνα που πέρασε, χωρίς να παραλείπει τη "χορήγηση" ενός ορισμένου, οικολογικού και υπαρξιακού στοχασμού. Ως ελεγκτής εναέριας κυκλοφορίας απειλούμενος... με συνταξιοδότηση (!), ο Σχίζας εκθέτει στοιχεία για την εξέλιξη των συστημάτων ελέγχου καθώς επίσης και κάποιες ιστορικές στιγμές μιας μικρομέγαλης πορείας: Από την πτήση των αδελφών Wright του 1904, το Περλ Χάρμπορ του 1941, τη κομπιουτεροποίηση των εναέριων και επίγειων συστημάτων εξυ...

"Τίποτα δεν είμαι, ρε μεγάλε. Ένας περιπλανώμενος κουμπαράς είμαι. Γουρουνάκι-κουμπαράς. Και μάλιστα, από κείνα που δεν ανοίγουν -σπάνε μια και καλή. Είμαι ένα πλυσταριό σε μονοκατοικία του Πειραιά του '60, ένα ξύλινο ποδοσφαιράκι στη Νίκαια του '70, μια ψείρα στην οδό Παμίσου, εμετός στην Καλλιθέα του '80, ένας περαστικός στην πλατεία Βικτωρίας του '90. Είμαι η τρέλα σε αίθουσα εκδηλώσεων Σάββατο βράδυ στη Φυλής, ένα σπασμένο γούφερ στο προβάδικο του Β. στα Εξάρχεια, μια κασέτα demo στο καλαθάκι των αχρήστων, μια ασπρόμαυρη τηλεόραση, είμαι μπιφτέκι σόγιας, ένα μι μινόρε κ...

«Θα 'θελα να σε ρωτήσω κάτι ακόμα», ψιθύρισε ο Άμορ. Ο φύλακάς του του 'γνεψε να πει. «Ποιο είναι το πιο μεγάλο καλό που μπορεί να κάνει κανείς;» Κι ο Άμοιρος: «Ν' αγαπάει». «Και το πιο μεγάλο κακό;» Ο φύλακας αναστέναξε, δίστασε λίγο σαν να 'πρεπε να το σκεφτεί, κι ύστερα: «Το πιο μεγάλο κακό που μπορεί να σου κάνει κανείς είναι να μην τον αγαπάς πια...» Εφτά μέρες δημιουργίας - εφτά κοιλάδες μνήμης. Η έκτη κοιλάδα είναι του Κβάζαρ, φύλακα της πύλης για κει που βρίσκονται τα χαμένα, που είναι ένα πλάσμα θαυμαστό και παράξενο και γεμάτο φως. Ο Άμορ, ο ήρωας της ιστ...

Στο βάθος το σκοτεινό κι αξεδιάλυτο, υπάρχει το μη επισκέψιμο από τους αδαείς, το κρυφό και μη αποκαλυπτικό για τους άσχετους, κάτι σαν "απαγορεύεται η είσοδος εις τους μη έχοντας εργασίαν". Είναι το κομμάτι που καλύπτεται από μια πυκνή κρούστα, μεταλλική κι απροσδιόριστη, όπου το κρυφό μυστικό εργαστήριο εκείνων που παίζουν στα δάχτυλα τη μοίρα του κόσμου. Στο πλημμυρισμένο από μυρωδικά μισοσκόταδο στριμώχνονται οι μυημένοι στο "ευ ζην". Οι αμύητοι παρακολουθούν από μακριά τα γενόμενα με ανοιχτό το στόμα... Ελάτε να πλησιάσουμε. Οδοιπορώντας σταθερά κι αταλάντευτα, με οδηγ...