Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Η Ζεμφύρα διαισθανόμενη τας αντιδράσεις των θαυμαστών της και μεθυσκομένη από αυτάς, όσον και από την άμεσον επαφήν της με τα θηρία, επί των οποίων ασκούσε οφθαλμοφανώς την πιο αναμφισβήτητον κυριαρχίαν, εξηκολούθει την εκτέλεσιν του συνταρακτικού προγράμματός της. Τα μάτια της έλαμπαν, το στήθος της ανεβοκατέβαινε γοργά, οι ρώθωνές της επάλλοντο και διεστέλλοντο και η όλη έκφρασις του προσώπου της, καθώς και αι οξείαι αναφωνήσεις που εξήρχοντο από τα ανοικτά και σχεδόν αιμάσσοντα χείλη της, έδειχναν τον βαθμόν της διεγέρσεώς της. "[...] Ο Ιωάννης Μωρεάς, εξερχόμενος προς...

Μια αληθινή ιστορία νεανικής αγάπης μεταξύ δύο φοιτητών, ενός Έλληνα και μιας Ιταλίδας, που διαδραματίστηκε στη Νάπολη της Ιταλίας κατά τη δεκαετία του '70. Πρόκειται για ένα ελκυστικό και ευχάριστο αισθηματικό ποιητικό αφήγημα, γραμμένο με ειλικρίνεια, ιδιομορφία και χιούμορ, που αγγίζει κάθε ευαίσθητη ψυχή.

"Όλn n θεματογραφία του βιβλίου έχει ξεχωριστό ενδιαφέρον και μου θυμίζει κάτι που είπε ο Σεφέρnς για τα ποιήματά του: "Δένω τον έντεχνο λόγο με ιστορικά γεγονότα". Το ίδιο κάνει και ο Άρnς Δρακόπουλος, γι' αυτό και τα κείμενά του έχουν μια ζωντάνια, καθώς υπnρετούν και τnv κοινωνική αλήθεια. Τα πρόσωπα που εμπλέκονιοι στις περιπειειώδεις ιστορικές στιγμές δίνονται με τnv ψυχογραφική τους ιδιοσυστασία, έτσι που νομίζει ο αναγνώστnς πως κάπου τους ξέρει, κάποτε μίλnσε μαζί τους. (...) "Σήμερα (...) n ανθρωπιά είναι πια σπάνιο είδος, γι' αυτό το βιβλίο τούτο δε θυμίζει μόνο...

Σου αναθέτω αυτό το έργο. Σου το αναθέτω για όλους τους λόγους που κάνουν αυτήν την ανάθεση σωτήρια ολέθρια ιδιωτική συλλογική επιβεβλημένη αυθαίρετη σοβαρή απαράδεκτη έχουσα μην έχουσα αιτία δικαιολογία προοπτική υπάρξεως από τώρα από πάντα για πάντα. Σου το αναθέτω για όλους τους λόγους που κάνουν αυτήν την ανάθεση να είναι αυτό που είναι. [...]

Περιέχονται τα κείμενα: "Principum rationis", "Τα μαύρα κοράκια του ποιητή φανφάρα και τα λευκά περιστέρια του ποιητή παπάρα" (πρωτοπαρουσιάστηκε ως εισήγηση, με τίτλο "Κάτι πρέπει να γίνει", στο ΙΘ' Συμπόσιο Ποίησης, Πάτρα 1999), "Η κηδεία του ποιητή σάκη πανίτσα", "Ο αναγνώστης στο τρένο που έρχεται", "Το χρονικό μιας συνηθισμένης πλήξης", "Αυτό που δεν είναι πια ένα ερωτηματικό, για έναν απλό υπάλληλο τραπέζης είναι ένα θαυμαστικό", "Κάτω από το ανυποψίαστο βλέμμα του πομπού ψυχορραγεί ο ανυποψίαστος δέκτης", "Η ελάχιστη ευθεία της εκτροπής", "Η ανταρσία της μουστάρδας".

Είναι το δεύτερο κατά σειρά βιβλίο που εκδίδει ο συγγραφέας Γιώργος Ξεν. Παπαδόπουλος και υπογράφει με το καλλιτεχνικό (ψευδώνυμο) Ξενοφών Μάνος. Αυτοβιογραφικό αφήγημα που εκτυλίσσεται σε μια δύσκολη καμπή της ελληνικής ιστορίας, λίγο μετά την έναρξη του εμφυλίου.

[...] Το πρώτο τεύχος του "επικού" κατά την υπότιτλη ένδειξη, και επαγγελία, αφηγήματος με τη γλωσσική χλιδή, λεκτική σπατάλη, τροπική επίδειξη, αντιγραμματικό ζήλο και γλωσσογονικό οίστρο δεν είναι περίεργο ότι τελειώνει με ύμνο στη γλώσσα (λαλιά και μιλιά). Τον ύμνο, κατάφορτο από σπάνιες λέξεις, ένα πρωτοφανές δείγμα "κατάγλωττου" ποιήματος, ψάλλει υπό μορφή "νανουρίσματος" και σε τριμερές σχήμα μια κοσμική, μητρική δύναμη, η "απεραντοσύνη". Το πρώτο μέρος απευθύνεται στο συντακτικό, το δεύτερο στο μορφολογικό σύστημα και το τρίτο στο λεξιλόγιο. Στη σύνταξη, η οποία προτ...

Η γιαγιά στόλιζε το χριστόψωμο με κομματάκια σύκου ή καρύδια. Όταν ερχόταν η στιγμή να τη φάμε, εγώ μ' ένα μαχαιράκι σκάλιζα και έτρωγα, όλα τα ψημένα συκαλάκια. Η πίτα έμενε γυμνή με τρυπίτσες σ' όλη την "καλή πλευρά". "Πάλι τα 'φαγες τα σύκα Βαγγέλω..." γκρίνιαζε ο Νίκος και με τη σειρά του έτρωγε όλα τα καρύδια. "Βαγγέλω" μ' έλεγε όταν μου είχε θυμώσει κι ήταν στις κακές του. Η γιαγιά τον μάλωνε. "Κλείσ' το στόμα σου μη μου μαλώνεις το κορίτσι γιατί θα πάρω τον πλάστη και θα σου μετρήσω τα παΐδια κακομοίρη μου...".

Όταν κάτι τελειώσει συνήθως κοιτάζεις μπροστά, πριν καν το αποχαιρετήσεις έχεις ήδη φύγει, βρίσκεσαι αλλού, πετάς προς μιαν άλλη πραγματικότητα, θελκτική και ευχάριστη, εισχωρείς απαρατήρητος σε ένα νέο και όμορφο σχέδιο. Υπάρχουν ωστόσο άνθρωποι που αργούν να περάσουν από τη μια πραγματικότητα στην άλλη, από τη μια ζωή στην άλλη. Το παλιό εισχωρεί στο παρόν τους και το στοιχειώνει, θαμπώνοντάς το. Και τότε πρέπει να έχει κανείς τη γενναιότητα να στραφεί προς τα πίσω, να διαλύσει τις ομίχλες διασχίζοντάς τες, για να βιώσει πάλι μια πραγματικότητα γοητευτική και ξεκάθαρη. Η...

Η πεζογραφία έχει χρέος να μεταγράφει τα μέσα και τα έξω του ανθρώπου. Με έναν τρόπο που αναγκαστικά συνδέεται με τους κανόνες και τους νόμους που διέπουν τη λογοτεχνία. Τα τρία διηγήματα και το ατέλεστο μυθιστόρημα που περιλαμβάνονται σε αυτόν τον τόμο θέλουν να μιλήσουν για τους εφιάλτες -θηλιές ή βρόγχους- που κατοικούν στα υπόγεια της ανθρώπινης ψυχής.

Περάσανε στο τραπέζι με ανακούφιση. Εκεί τους περίμενε η μεγάλη έκπληξη. Ήταν στρωμένο κατά τέτοιο τρόπο, που θα υπέθετες ότι επρόκειτο να φιλοξενήσει υψηλά πρόσωπα. "Ούτε να περίμενες την Christine Lagarde και τον Olli Rehn" είπε η Βικτώρια στην Ελένη. "Παιδιά, τον Olli Rehn τον συμπαθώ, γιατί είχε την ειλικρίνεια να πει ότι θυσιάστηκε η Ελλάδα για να σωθούν οι άλλες οικονομίες και τράπεζες" είπε η Ελένη "όσο για την Lagarde, είδατε πώς έγινε τελευταία; Μοιάζει σαν γριά". "Καλά, όλοι αυτοί που ασχολούνται με το image της δεν της λένε ότι δεν πρέπει να κόβει καρέ τ...

Ένα σπονδυλωτό μεγάλο αφήγημα που περιέχει ενσωματομένο και το "Ο άνθρωπος κι ο κήπος του" και εκφράζει την ατμόσφαιρα του τέλους των καιρών που ζούμε τώρα, και τον τρόπο που προσπαθούμε να αντιμετωπίσουμε τα γύρω συμβαίνοντα ψυχολογικά για να επιζήσουμε. Είναι συγχρόνος και μια κατάθεση ζωής ως να είναι γραμμένα όλα σαν ένα λυτρωτικό ημερολόγιο παλαιό και νέο!