Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το θέμα σε τούτη την κωμωδία είναι η πάλη ανάμεσα στη φιλία και το πάθος. Το πάθος το ερωτικό που όταν αφηνιάζει και δεν υποτάσσεται στον έλεγχο της αρετής και της ευθύνης, μπορεί να κόψει στέρεους δεσμούς, όπως το ερωτικό πάθος που ανάβει στον Προτέο για τη Σύλβια, την αγαπημένη του φίλου του Βαλεντίνου, απείλησε να καταστρέψει την αδελφική φιλία που είχε βλαστήσει ανάμεσά τους.

Όταν ενού ανθρώπου ο υπηρέτης πρέπει να παίζει μαζί του το σκύλο, το πράμα, βλέπεις, δεν πάει καλά... Του 'μαθα ό,τι ακριβώς θα 'λεγε κανείς: "έτσι θα 'θελα να διδάξω ένα σκύλο"... Πόσοι αφέντες θα 'καναν αυτό για τον υπηρέτη τους; Όχι, παίρνω όρκο πως έχω κάτσει στον φάλαγγα για πουτίγκες που έκλεψε, αλλιώς θα τον είχαν εκτελέσει· έχω κάτσει στο σκύφουνα για χήνες που έπνιξε, αλλιώς θα τον είχαν βασανίσει γι' αυτό. Εσύ δεν τα συλλογίζεσαι αυτά τώρα. Όχι, εγώ θυμάμαι το κόλπο που μου 'κανες όταν αποχαιρετούσα τη μαντάμ Σίλβια: δε σου 'πα να κοιτάς εμένα και να κάνεις ό,τι κ...

Με τον "Οθέλο" η αρχική εικόνα παρουσιάζει ένα ζευγάρι ευτυχισμένο πάνω απ' το μέτρο, με γύρω ανθρώπους ευχαριστημένους. Μα είναι και ο Ιάγος, πώς δεν τον λογάριασαν! Ο Ιάγος που λέει: "Ναι Οθέλο, τώρα είσαι στον τόνο μια χαρά, μα εγώ είμ' εδώ και θα σου ρίξω στ' αφτιά κάμποσους ψύλλους κι άντε να ιδώ πού θα πετάξει η ευτυχία σου..."

Αυτή 'ν΄η αιτία, ΄ν΄η αιτία ψυχή μου· ας μην ειπώ τ' όνομά της εσάς, αστέρια αγνά. Αυτή ΄ν΄η αιτία. Μα δε θα χύσω το αίμα της, δε θα πληγώσω το δέρμα της το ασπρότερο από χιόνι κι απαλό σαν αγαλμάτου αλάβαστρο. Όμως πρέπει να πεθάνει, αλλιώς θα ξεγελάσει κι άλλους άντρες. Το φως να σβήσω και μετά το φως να σβήσω: αν σβήσω εσένα, φλόγας όργανο, μπορώ ξανά το πρώτο φως σου ν' ανάψω αν μετανιώσω· μ' αν μια σε σβήσω εσένα, υπέροχο αριστούργημα εξαίσιας πλάσης, πού πια να βρω τη φωτιά του Προμηθέα για να σου ξαναδώσω ζωή! Άμα κόψω το ρόδο, δεν του ξαναδίνω τη ζωντανή του ορμή, μ...

Το Κακό έχει βρει στον "Οθέλλο" το έργο του· με τον "Οθέλλο" πιστοποιείται, μέσα από την αναλλοίωτη διάρκεια τού έργου, μέσα από την ακατάβλητη αντοχή τού ποιητικού λόγου, η αναλλοίωτη διάρκεια τού Κακού, η ακατάβλητη αντοχή τού δαιμονικού λόγου. Με τον "Οθέλλο" καταδεικνύεται, επισφραγισμένο από κορυφαία ποιητική διάνοια και κατοχυρωμένο από ύψιστο γλωσσικό επίτευγμα, ότι το Κακό δρα πανίσχυρο σ’ έναν κόσμο που δεν διαθέτει καμία αντίστοιχη δύναμη για να το αντιμετωπίσει και να το αναχαιτίσει. Η παντοδυναμία αυτή αποκορυφώνεται, επιγραμματικά, με μία εκτίναξη ποιητικής ευθ...

"Ο Οθέλλος είναι η τέταρτη τραγωδία του Σαίξπηρ, μετά τον Άμλετ, τον Κοριολανό και τον Αντώνιο και Κλεοπάτρα, που έχω μεταφράσει στα ελληνικά. Για μια ακόμη φορά, δουλεύοντας χωρίς την πίεση κάποιας προθεσμίας για επικείμενο ανέβασμα, αφιέρωσα τον απαιτούμενο χρόνο και μόχθο στην προσπάθεια να αποδώσω όχι μόνο το νόημα και το ύφος του πρωτοτύπου αλλά και την ποιητική του ιδιομορφία, διατηρώντας πάντα την απόλυτη αντιστοιχία των στίχων, ώστε με την αρίθμησή τους να διευκολύνεται η συγκριτική αντιπαραβολή με το αγγλικό κείμενο. Μια πρόσθετη δυσκολία που αντιμετώπισα στην περί...

Oι μεταφράσεις δραμάτων του Σαίξπηρ και άλλων κλασικών έργων που έγιναν από τον Kαρθαίο θεωρούνται «θεατρικά» υποδειγματικές χωρίς να χάνουν στο ελάχιστο από την ποιητική τους μορφή. O ίδιος ο Kαρθαίος γράφει: "H ελληνική απόδοση τούτου του έργου έχει γίνει για το θέατρο και, όσο ήτανε για το μεταφραστή βολετό, λογοτεχνική". Έτσι, μένοντας όσο μπορούσε περισσότερο πιστός στα νοήματα και στην ψυχή του πρωτοτύπου, προσπάθησε ο μεταφραστής να δώσει την εντύπωση ελληνικού κειμένου και τέτοιου που, αν ήταν τρόπος, να φτάνει, όπως λένε, ολόκληρο στο θεατή που κάθεται και το...

Ο "Οθέλλος", από τα πιο δημοφιλή έργα του Σαίξπηρ, θεωρείται η κατεξοχήν τραγωδία της ερωτικής ζήλιας. Ωστόσο το έργο δεν περιορίζεται στην περιγραφή του ερωτικού αυτού πάθους· εξετάζει ακόμα τη θέση του Άλλου, του διαφορετικού, μέσα σε μια οργανωμένη κοινωνία και αποκαλύπτει την τρομακτική δύναμη του Κακού, που συμπαρασύρει στο διάβα του και καταστρέφει κάθε γνήσιο αίσθημα, κάθε αξία αυτής της ζωής. Ο Iάγος είναι μηδενιστής: μέσα από τη διεστραμμένη του οπτική θέλει να αποδείξει, και το πετυχαίνει, ότι οι άνθρωποι είναι ηλίθιοι. Η "λογική", ο φθόνος και η φιλοδοξία του κιν...

Μπορείς να μιλήσεις σήμερα για τη διαστροφή των αξιών όπως εκφράζεται στον πολιτικό εξτρεμισμό ή την τρομοκρατία, σήμερα που το λόγο περί τρομοκρατίας τον μονοπωλεί ο Μπους και οι συν αυτώ; Αυτό το δίλημμα αντιμετώπισα όταν ήρθε η ώρα να ανεβάσω τον "Υπολοχαγό του Ίνισμορ" του Μάρτιν Μακ Ντόνα, έργο που είχα διαλέξει τον Απρίλιο του 2001, τότε που πρωτοπαίχτηκε στο Στράτφορντ, πριν δηλαδή από την 11η Σεπτέμβρη και φυσικά πολύ πριν από τη δίκη της 17Ν. Υπάρχουν εποχές που μιλώντας για κάποια θέματα κινδυνεύεις να ταυτιστείς με εκείνους που καθόλου δε θα ήθελες: δύσκολο να...

Ο συγγραφέας του έργου επινόησε έναν εντελώς αποτυχημένο δικηγόρο και τον ζευγάρωσε με έναν εξίσου αποτυχημένο εγκληματία, θίγοντας παράλληλα τη θλιβερή εξάρτηση των δικηγόρων με τους εγκληματίες, οι οποίοι χωρίς αυτούς θα έμεναν άνεργοι. Τονίζει ακόμα τη φιλική σχέση, που δημιουργείται μεταξύ του συνηγόρου και του κατηγορουμένου, αφότου ο πρώτος αναλαμβάνει την υπεράσπιση του δεύτερου, όπως επίσης και τη συνταύτιση του δικηγόρου με την υπόθεση που χειρίζεται και ιδιαίτερα κατά τη διεξαγωγή της δίκης, όντας η φωνή και η ψυχή του κατηγορουμένου, πασχίζοντας πολλές φορές περι...

"Ο συγγραφέας" λέει την ιστορία ενός άλλου έργου: ενός έργου βίαιου, ωμού και προκλητικού, γραμμένου από έναν θεατρικό συγγραφέα ονόματι Τιμ Κράουτς. "Ο συγγραφέας" περιγράφει την επίδραση που είχε εκείνο το έργο στους δύο ηθοποιούς που έπαιξαν στην παράσταση, στον συγγραφέα που το έγραψε και σ' έναν από τους θεατές που το είδαν. Ταυτόχρονα αναλύει και τη σχέση με την κοινωνία μέσα στην οποία μπόρεσε να γραφτεί και να παρουσιαστεί ένα τέτοιο έργο, μια κοινωνία που είναι κορεσμένη από εικόνες βίας και που εξουσιάζεται από τη διαστροφική ανάγκη των μαζικών μέσων επικοινωνίας...

Στο κυρίαρχο θέμα είναι η τρυφερή αντιμετώπιση ενός παιδιού με κινητικά προβλήματα από τις γηραλέες κυρίες που το μεγάλωσαν μετά το θάνατο των φυσικών γονέων του και, σε αντίθεση, η επαίσχυντη συμπεριφορά της υπόλοιπης κοινωνίας του νησιού προς αυτό το παιδί. Από μια σχεδόν εύνοια της τύχης, ο νεαρός θα επιλεγεί να παίξει σε μια αμερικάνικη ταινία και στη συνέχεια να ταξιδέψει στο μυθικό Χόλλυγουντ. Η φαρισαϊκή στάση της μικρής κοινωνίας προς το νεαρό είναι κατάπτυστη, ιδιαίτερα μιας κοπέλας με την οποία ο νεαρός ήταν ερωτευμένος. Η κοπέλα γοητεύεται από την κινηματογραφική...