Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Διασκευή σε μυθιστορηματική μορφή από Β. Λιάσκα.

"... Η μετάφραση ενός τέτοιου αριστουργήματος", γράφει ο ποιητής Ν. Σπάνιας ("Εθν. Κήρυξ", 11-10-1981, Ν. Υόρκη), "είναι σχεδόν ακατόρθωτη. Σχεδόν... ο ανυπέρβλητος Βασίλης Ρώτας κρατάει τα πρωτεία στην ελληνική ανάπλαση τα τελευταία 56 χρόνια. Η μετάφραση του είναι μια αναδημιουργία και κανείς απορρίπτει την ιδέα πως θα βρεθεί ή θα γίνει στο μέλλον μετάφραση για ν' αντικαταστήσει αυτή του Β. Ρώτα. Το έργο γεμάτο τριβόλια και τσουκνίδες μεταφραστικές, έγινε στα χέρια του Ρώτα ένας στιλπνός ολοπράσινος λειμώνας. Η ρευστότητα του έργου (καμιά σκηνή δεν είναι πιο δραματική από...

Ο "Άμλετ" είναι το έργο που κατεξοχήν κατοικείται από ίσκιους αγνοουμένων, είτε το έγραψε ο Σαίξπηρ για να περιθάλψει κάποιον δικό του ακριβό και ανομολόγητο αγνοούμενο είτε όχι. Μολαταύτα, όσο κι αν βλέπουμε στον Άμλετ ένα έργο πένθους από τα πιο συγκινητικά και πιο ανήσυχα στη λογοτεχνία, δεν θα καταφέρουμε ποτέ να διεισδύσουμε "στην καρδιά του μυστηρίου" του Σαίξπηρ. Δεν χρειάζεται, άλλωστε. Το φάσμα των συναισθημάτων μας για όλα όσα είναι για μας βαθύτερα από το δάκρυ θα εμπλουτίζεται πάντα από αυτή τη βαθιά δομημένη αδιαφάνεια του σαιξπηρικού ήρωα. Εκείνος θα κερδίζει...

Ποια έκδοση του πρωτοτύπου να είχε μπροστά του ο Κοσμάς Πολίτης, όταν μετέφραζε τον Άμλετ; Και ποιες ήταν οι μεταφράσεις που είχαν ήδη γίνει στην ελληνική γλώσσα και θα μπορούσε να τις συμβουλευθεί; Ως προς το πρώτο από τα δύο αυτά ερωτήματα, βρισκόμαστε περίπου στην ίδια θέση με τον Γ. Π. Σαββίδη, όταν, κατά την επιμέλεια της έκδοσης της μετάφρασης του Άμλετ από τον Κωνσταντίνο Θεοτόκη, άφηνε το ίδιο ερώτημα αναπάντητο· κάποιες φορές, μάλιστα, κατά την παρούσα έρευνα, οδηγηθήκαμε στην υπόθεση ότι Κοσμάς Πολίτης και Κωνσταντίνος Θεοτόκης, ανεξάρτητα από την χρονική απόσταση...

Ο νεαρός Πρίγκιπας της Δανίας Άμλετ, χάνει απροσδόκητα τον πατέρα του, Βασιλιά της Δανίας. Ο θείος του Άμλετ, Κλαύδιος, παντρεύεται τη χήρα του αδερφού του, Γερτρούδη και ανεβαίνει στο θρόνο. Ο Άμλετ είναι δυσαρεστημένος με την άνοδο του θείου του στο θρόνο, αλλά και με τον εσπευσμένο γάμο της μητέρας του. Ένα βράδυ, εμφανίζεται στους νυχτοφύλακες του Κάστρου Έλσινορ ένα φάντασμα που μοιάζει στο νεκρό Βασιλιά Άμλετ, το οποίο δεν προλαβαίνει να μεταφέρει το μήνυμα που είχε. Οι φύλακες ειδοποιούν τον Άμλετ και την επομένη όταν το φάντασμα εμφανίζεται, αποκαλύπτει ότι ο...

Οι "Αλεπούδες" είναι μια καθηλωτική και συνταρακτική παραβολή της Dawn King, μια σκοτεινά κωμική διερεύνηση της πίστης, της επιθυμίας και της ευθύνης, που διαδραματίζεται σε έναν κόσμο τόσο ξένο όσο και οικείο. Ο Ουίλιαμ Μπλορ, ένας ειδικά εκπαιδευμένος "ανιχνευτής", σταλμένος από την κεντρική εξουσία, φτάνει στο αγρόκτημα του Σαμουήλ και της Ιουδίθ για να διερευνήσει μία υπόνοια προσβολής... από αλεπούδες! Οδηγημένος από την εκπαίδευσή του αλλά και τα πιστεύω του, καλείται να αποκαλύψει και να εξοντώσει το θηρίο "...που απειλεί τον ανθρώπινο πολιτισμό", παραμένοντας ο ίδι...

Ο τίτλος του έργου σημαίνει πράγματι και το θέμα του, πως είναι ερωτικό, και τη μορφή του, πως είναι περίτεχνη. Με τη λεχτική του χάρη ακόμη και την οπτική, είναι σαν μικρογραφία σε δαχτυλιδόπετρα, που συμβολίζει όλον τον άνθρωπο που φοράει το δαχτυλίδι. Κανένα άλλο έργο του Σαίξπηρ δεν έχει τόσο, θα λέγαμε, λογοτεχνικό φόρτο, τόσες ρίμες, τόσες στροφές, σε μορφή σονέτου είτε μπαλάντας, τόσα λογοπαίγνια, σχή­ματα λόγου κι εξυπνάδες. Είναι μέσα απ' όλα αυτά που η ζωή κι η αγάπη περνάει και χάνεται.

[...] Η τραγική αυτή κωμωδία αναδίδει μια μοναξιά. Κορίτσια και αγόρια που μένουν ολομόναχα, εγκλωβισμένα στους ρόλους που τους έταξε η φύση, η κοινωνία. Αμήχανα. Οι άντρες, μια τραγελαφική παρέα που θέλει, εφηβικά σκεπτόμενη, να αποφύγει τον έρωτα με τη μελέτη και την ενάρετη, "πλατωνική" ζωή, κάπως σαν Ιππόλυτοι που γυρίζουν την πλάτη στην Αφροδίτη. Οι κοπέλες έρχονται, απόκοσμος θίασος, με ένα (προσχηματικό;) αίτημα. Παίζουν το ρόλο του ηδονικού πειρασμού. Κάτι πάει να συμβεί. Και ξαφνικά ματαιώνεται. Όλα κόβονται, σβήνουν, τελειώνουν. Πάνε χαμένα Αλλά μήπως ήταν καταδικ...

Ο τίτλος του έργου σημαίνει πράγματι και το θέμα του, πως είναι ερωτικό, και η μορφή του, πως είναι περίτεχνη. Με τη λεχτική του χάρη, ακόμη και την οπτική, είναι σαν μικρογραφία σε δαχτυλιδόπετρα, που συμβολίζει όλον τον άνθρωπο που φοράει το δαχτυλίδι. Κανένα άλλο έργο του Σαίξπηρ δεν έχει τόσο, θα λέγαμε, λογοτεχνικό φόρτο, τόσες ρίμες, τόσες στροφές, σε μορφή σονέτου είτε μπαλάντας, τόσα λογοπαίγνια, σχήματα λόγου κι εξυπνάδες. Είναι μέσα απ' όλα αυτά που η ζωή κι η αγάπη περνάει και χάνεται.

Θεατρική νουβέλα με φωτογραφικό υλικό από τη παράσταση. Ένα ψυχολογικό θρίλερ 2 κοριτσιών μέσα στο κόσμο της νύχτας και την ατάσθαλη ζωή που κάνουν.

Ο νεαρός συγγραφέας Κατούριαν Κατούριαν ανακρίνεται από δύο αστυνομικούς με μεθόδους σωματικής αλλά και ψυχολογικής βίας. Είναι ύποπτος για φόνους μικρών παιδιών, καθώς οι ιστορίες του περιγράφουν δολοφονίες που έγιναν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Ο αδερφός του Μίχαλ, άτομο με νοητικά προβλήματα, ανακρίνεται επίσης. Μέσα από την ανάκριση αλλά και από τις ιστορίες του Κατούριαν, αποκαλύπτεται ένας θανάσιμος κύκλος βίας που ξεκινά από τα παιδικά του χρόνια και καθορίζει τη ζωή του και τη ζωή τού αδερφού του.

Το έργο είναι βασισμένο στο βιβλίο του νευρολόγου Oliver Sacks, "Ο άνθρωπος που μπέρδεψε τη γυναίκα του με ένα καπέλο" (ελλ. εκδ. Καστανιώτη, μτφρ. Κώστα Πόταγα), και παραστάθηκε για πρώτη φορά στα αγγλικά στο Theaterhaus Gessnerallee της Ζυρίχης, στις 18 Φεβρουαρίου 1994, σε σκηνοθεσία Peter Brook.

Το έργο το οποίο προκάλεσε θύελλες αντιδράσεων όπου παίχτηκε, για την ακραία στάση του απέναντι σε ευαίσθητα κοινωνικά ζητήματα. Στην Ελλάδα η παράσταση ανεβάστηκε από το Θέατρο του Νότου όπου παίχτηκε με επιτυχία για πολύ καιρό.

Η Λούλου, ο Ρόμπι, ο Μαρκ και ο Γκάρυ μιλάνε μια γλώσσα που θα σόκαρε τον μέσο αστό. Όμως γι' αυτούς είναι ο κώδικας συνεννόησής τους. Άνθρωποι που έχουν αφεθεί στον τεχνητό παράδεισο των ουσιών, όταν συνέρχονται είναι άδειοι από συναισθήματα, από γλώσσα επικοινωνίας και από θέληση. Η αυτοσυντήρησή τους έχει υποχωρήσει στο μηδέν, τρέφονται με έτοιμα φαγητά και συσκευασμένα ζαχαρωτά που κλέβουν, αμελούν την καθαριότητα στο σπίτι και στα ρούχα τους, και γενικά δεν προνοούν για τίποτα εκτός από την εξασφάλιση των χημικών που θα τους οδηγήσουν πάλι στην περιστασιακή ψευδαίσθηση...

Έγραψα το "Motortown" σε τέσσερις μέρες. Η πρώτη ήταν η 6η Ιουλίου 2005. Ήταν η μέρα που το Λονδίνο πήρε τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων του 2012. Θυμάμαι την ελπίδα στην πόλη. Κανείς στο Λονδίνο δεν πίστευε νωρίτερα ότι η υποψηφιότητά μας θα κερδίσει. Ήταν λες και μας ένωνε μια πηγαία αίσθηση ευφορίας. Νομίζω πως εκείνη η διάθεση ενεργοποίησε τη γραφή μου. Η δεύτερη μέρα ήταν η 7η Ιουλίου. Ζω στο Μάιλ Εντ. Το σπίτι μου βρίσκεται ανάμεσα στο Στράτφορντ, όπου πρόκειται να χτιστεί το Ολυμπιακό Στάδιο, και το Άλγκεϊτ Ηστ, όπου εξερράγη μία από τις τέσσερις βόμβες που...

[...] Ο κινηματογραφικός μύθος της Ντίτριχ είναι προγραμματισμένος για τη διείσδυση του θηλυκού στην παγκόσμια ιστορία. Το όνειρο, όμως, ν' ανήκει στην αντρική πραγματικότητα, στην κουλτούρα της αντρικής πραγματικότητας, στα δικά της ήθη, περιορίζει τις θηλυκές καταβολές σε απλούς καταλύτες. Συμπεριλαμβάνονται στην αυτοσκηνοθεσία του θηλυκού ως κομμάτια, ως ανοιχτές σημασίες, όχι ως δυναμικό. Αίγλη, η φόρμα της αστραφτερής θηλυκότητας που περιορίζει τη γυναίκα στα όρια μιας απλής μυθικής μαρτυρίας χωρίς μέλλον. [...] (από τον πρόλογο της Gisela Von Wysocki)

Πρόκειται για ένα αριστούργημα μαύρης κωμωδίας. Στο "Loot" γινόμαστε μάρτυρες των περιπετειών δύο νεαρών εγκληματιών και της προσπάθειάς τους να κρύψουν τα λάφυρα της τελευταίας τους ληστείας. Το έργο έχει χαρακτηριστεί ως "ένας φροϋδικός εφιάλτης", γεμάτος από προκαταλήψεις για τη ζωή και τον θάνατο. Πρωτοπαρουσιάστηκε το 1966 και παραμένει ένα από τα πιο δημοφιλή έργα του συγγραφέα. Πιστεύω στο προπατορικό αμάρτημα. Οι άνθρωποι είναι κακοί αλλά υπερβολικά αστείοι. Joe Orton "Είναι ο Όσκαρ Ουάιλντ του μεταπολεμικού κοινωνικού κράτους και του υποκριτικού καθωσπρεπ...