Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το ηθικό δίλημμα του Άμλετ, να πάρει εκδίκηση για τον δολοφονημένο του πατέρα δίχως ταυτόχρονα να παραβεί τις ηθικές αρχές του, να αποδώσει δικαιοσύνη σύμφωνα με τη λογική και τον νόμο και όχι σύμφωνα με τα πάθη της συγκυρίας, είναι περισσότερο επίκαιρο από ποτέ. Το ερώτημα του Άμλετ, να ζει κανείς ή να μην ζει σε ένα κόσμο που κυβερνά η διαφθορά, σήμερα που διάφοροι αυτόκλητοι κήνσορες αναλαμβάνουν "στο όνομα του λαού" να πάρουν τη δικαιοσύνη στα χέρια τους, αποκτά συγκεκριμένη αξία για τον σύγχρονο αναγνώστη. Η νέα τολμηρή μετάφραση του πιο γνωστού σεξπιρικού έργου...

Η "Τρικυμία" είναι από τα τελευταία αν δεν είναι το τελευταίο έργο του ποιητή. Και, αν ολόκληρο το έργο του είναι υποθήκη προς την ανθρωπότητα, η "Τρικυμία" είναι η "διαθήκη" του. Κι ο ποιητής παρατάει τα μάγια της μεγάλης τέχνης του, που μ' αυτά "σκοτείνιασε μεσημερνά τον ήλιο...", για να ζήσει ως ταπεινό μέλος της ανθρωπότητας.

Τώρα 'ναι τα μάγια μου όλα σκόρπια χάμου και δεν έχω δύναμη άλλη απ' τη δικιά μου, που είναι λίγη. Τώρα αλήθεια εσείς ορίζετε, να μη μείνω σ' τούτο το έρημα νησί, παρ' απ' τα δεσμά μου βάλτε ευθύς σ' ενέργεια να με λύσετε με τα καλά σας χέρια. Η γενναία πνογή σας πρέπει να γεμίσει τα πανιά μου, ειδέ ο σκοπό μου θ' αστοχήσει που ήταν να σας αρέσω. Τώρα πια δεν έχω πνέματα να βιάζω, τέχνη να γητεύω και τελειώνοντας με πιάνει απελπισία, έξω κι αν με ζωογονήσει η ικεσία που κατακυριεύει τόσο που σκλαβώνει το ίδιο το Έλεος κι απ' τα σφάλματα λυτρώνει. Έτσι να 'ν' τα κρίματά σας...

Εδώ στον "Ιούλιο Καίσαρα", σαν να μην πρόκειται για θέατρο, παράσταση θεατρική, που καθισμένοι στη θέση μας παρακολουθούμε για δύο ώρες τα δρώμενα στη σκηνή, παρά σαν να 'χουμε ανεβεί στην πιο αγναντερή κορφή και βλέπουμε τον κόσμο πώς πορεύεται, πώς αντιδρά, πώς ενεργεί, πώς παίζεται το παιχνίδι της εξουσίας, εξουσιαστές, εξουσιαζόμενους, φατριές...

Την υπόθεση του Ιούλιου Καίσαρα -που, όπως φαίνεται, γράφτηκε στο τέλος του 1598, ή στις αρχές του 1599 -ο Σαίξπηρ την πήρε από εγγλέζικη μετάφραση του Πλούταρχου και, συγκεκριμένα, από τους βίους του Καίσαρα και του Βρούτου. [...] Η τραγωδία αυτή θα μπορούσε να έχει για τίτλο Καίσαρας και Βρούτος. Ο Ιούλιος Καίσαρας, με τις λίγες εμφανίσεις ως την πρώτη σκηνή της τρίτης πράξης, όπου σκοτώνεται από τους συνωμότες, δεν είναι ούτε ο πρώτος, ούτε από τους πρώτους ρόλους. Ο χαρακτήρας του περιγράφεται περισσότερο από τους συνωμότες, και πολύ λιγότερο από τις εμφανίσεις του. [....

Ε, μαστόροι μου! Αν είχα πρόθεση να ξεσηκώσω καρδιές σας και ψυχές σας γι' ανταρσία κι οργή, θ' αδικούσα τον Βρούτο, θ' αδικούσα και τον Κάσσιο, που, καθώς ξέρετε όλοι, είν' αξιότιμοι άνθρωποι. Δε θα τους αδικήσω· προτιμώ ν' αδικήσω τον νεκρό, ν' αδικήσω τον εαυτό μου και σας, παρά ν' αδικήσω τέτοιους αξιότιμους ανθρώπους. Μα έχω εδώ ένα έγγραφο με τη σφραγίδα του Καίσαρα· το βρήκα στο γραφείο του, είναι η διαθήκη του. Αν μόνο άκουγε ο λαός αυτή τη διαθήκη - που συγνώμη, δεν έχω σκοπό να τη διαβάσω - θα τρέχαν και θα φιλούσαν τις πληγές του σκοτωμένου Καίσαρα...

"Η Σάρα Κέιν πέθανε τραγικά. Ήταν τόσο μεγάλος και τόσο βαθύς ο τρόμος του κόσμου. Δεν τον άντεξε. Ήταν γυμνή. Απροστάτευτη. Γυμνά είναι και τα έργα της. Τρομαγμένα. Τρομερά." Χάρολντ Πίντερ, 5.2.2001 (Γραμμένο ειδικά για την παράσταση της "Νέας Σκηνής") Ο τόμος του προγράμματος, εκτός από το πλήρες κείμενο του έργου, περιέχει αποσπάσματα συνεντεύξεων της Σάρα Κέιν, κείμενα των Χάρολντ Πίντερ, Έντουαρντ Μποντ, Ντέιβιντ Γκρέιγκ, Λούκα Σκαρλίνι, Μαρκ Ρέιβενχιλ, Μάριους Φον Μάγιενμπουργκ, Τζέιμς Μακντόναλντ και Μπάρμπαρα Νάτιβι για το έργο της, καθώς και μια σύνθεση μαρ...

Ο Φάμπρ ντ' Ολιβέ και ο Τεκτονικός Τύπος της Ουρανίου Γεωργίας. Η Πυθαγόρειος Μύησή του και η φιλοσοφική ανάπτυξη του Πυθαγορείου θεωρήματος. Ιστορικές αναφορές που επεξηγούν γιατί το κλειδί της εσωτερικής ερμηνείας της Γενέσεως της Παλαιάς Διαθήκης είχε χαθεί. Η απόκρυψη του εσωτερικού νοήματος της Γενέσεως από τους Εσσαίους και η σκόπιμη παράφρασή της. Ο ντ' Ολιβέ ερμηνεύει την Γένεση με βάση το τριπλό νόημα των ιερογλυφικών που κληροδότησε ο Μωυσής ως ιερεύς του Οσίριδος. Τα ονόματα Αδάμ, Εύας, Κάϊν, `Αβελ, Σηθ κ.λ.π. δεν αποτελούν ιστορικά πρόσωπα αλλά συμπαντικές Αρχές...

Ο Μπάϋρον έγραψε το "Κάιν, ένα μυστήριο", μέσα σε έξι πυρετώδεις εβδομάδες στη Ραβένα, το καλοκαίρι του 1821, ενώ περίμενε τα νέα της ελληνικής επανάστασης από την άλλη μεριά της Αδριατικής. Ήταν μόλις τριάντα ετών, πολλά χρόνια αυτοεξόριστος από την πατρίδα του και ήδη ο διασημότερος ποιητής στην Ευρώπη.