Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Οι θησαυροί της ρομαντικής λογοτεχνίας σε μια πολύτιμη συλλογή! Ζήστε ξανά στο πάθος και την ευαισθησία της ρομαντικής εποχής μέσα από τη νέα πολυτελή σειρά βιβλίων της Ρομαντικής Λογοτεχνίας. Για πρώτη φορά στο περίπτερο και αποκλειστικά από την DeAgostini μια συλλογή από μεγάλα έργα του ρομαντισμού, βιβλία με μοναδικές ιστορίες αγάπης και έρωτα. Μια μοναδική έκδοση που θα σας συναρπάσει και θα σας συγκινήσει!

[...] Το έργο απαρτίζεται από "δεκαεπτά σενάρια για το θέατρο". Καθεμιά από αυτές τις δεκαεπτά σκηνές (άλλες εξαιρετικά σύντομες και άλλες με εκτενέστατους διάλογους) εξετάζει και μία διαφορετική πλευρά μιας γυναίκας που ονομάζεται Άννα (επίσης Άνυα, Άννυ, Άνιουσκα, Αννούλα) και η οποία παραμένει μια γυναίκα-αίνιγμα. Η Άννα είναι ο παραλήπτης μιας σειράς τηλεφωνικών μηνυμάτων, είναι θύμα εμφυλίου πολέμου, είναι μια σούπερ-σταρ, είναι τουριστική ξεναγός, είναι αυτοκίνητο, είναι διεθνής τρομοκράτης, είναι ιδιοφυής φυσικός, είναι εικαστικός καλλιτέχνης, είναι το νεκρό παιδί εν...

Σαν χαρακτήρας ο βασιλιάς Ιωάννης, που το 1215 υπόγραψε τη Magna Charta, αποτελεί την κεντρική μορφή του έργου, όχι όμως την κυρίαρχη. Πιο ολοκληρωμένος αποδείχνεται ο Νόθος, που αναλαμβάνει και κατευθύνει τη δράση και την εξέλιξη της περιπέτειας, που κυρίως χάρη σ' αυτόν πλουτίζεται με πλήθος ομολογίες ζωής σαν συνεχόμενη εικόνα βίου σε πορεία, με όλη την ποικιλία και τα απρόοπτα.

Ο Βασιλιάς Ιωάννης δίχασε μελετητές και κριτικούς, ανά τους αιώνες, κυρίως εξαιτίας του αμφίρροπου, αντι-ηρωικού χαρακτήρα του κεντρικού ήρωά του, και του φαινομενικά "αλλοπρόσαλλου καταιγισμού από ασύνδετα γεγονότα" στις δύο τελευταίες πράξεις του έργου. Ωστόσο, ήταν το έργο του Σαίξπηρ που αντιγράφηκε περισσότερο από όλα, ενώ αποσπάσματά του βρίσκονταν στα χείλη πολιτικών και δημοσίων ανδρών σε κάθε περίοδο πολιτικής κρίσης. Σήμερα, αυτό που αναδύεται σαφέστατα από το υλικό του έργου είναι ο αιώνιος μηχανισμός της εξουσίας, βασιλικής ή θρησκευτικής -της οποίας κινητήριος...

Το ιστορικό δράμα "Βασιλιάς Ιωάννης" γράφτηκε το 1596 ή το 1597 και το θέμα του αντλεί ο ποιητής από χρονικά της εποχής εκείνης. Είναι η ιστορία της αλλοπρόσαλλης όσο και δραστήριας βασιλείας του Ιωάννη, που καταχράστηκε τα κληρονομικά δικαιώματα του ανιψιού του Αρθούρου, πολέμησε με τη Γαλλία, μάλωσε με τον Πάπα, άρπαξε τις μοναστικές περιουσίες και πέθανε δηλητηριασμένος από έναν καλόγερο. Με στίχους και διάλογους που θυμίζουν "Κομμέντια ντελ άρτε", επιτηδευμένες ομοιοκαταληξίες και σωρεία παρομοιώσεων, το έργο αυτό θεωρείται χαρακτηριστικό δείγμα γραφής των συγγραφέω...

Τρελόκοσμος! Τρελοί ρηγάδες! Τρελοσύμβαση! Το βόλεμα, το βόλεμα, του κόσμου το βαρίδι, που ο κόσμος από μόνος του έχει ισορροπία φτιαγμένος να κυλάει στα ίσια πάνω σε ίσωμα, ώσπου αυτό το πρόσβαρο, το πρόστυχο βαρίδι, αυτός της φόρας ο παλμός, αυτό το βόλεμα τον κάνει να ξεφεύγει απ' όλη την ισορροπία, απ' όλη τη γραμμή, σκοπό πορεία, πρόθεση: και το βαρίδι αυτό, το βόλεμα, ο μεσίτης, ο νταβατζής, η λέξη αυτή που όλα τ' αλλάζει, βάρυνε στο απόξω μάτι του άστατου του Γάλλου, τον τράβηξε απ' τον στόχο τον καθορισμένο, από 'ναν αποφασισμένον, τίμιον πόλεμο, σε μιαν ειρήνη π...

Ο Ληρ με την απόφασή του να ξεντυθεί την απολυταρχική εξουσία του - χωρίς ανάγκη κι αρρώστια- μόνο επειδή έχει μπει στα χρόνια, έχει προχωρίσει πολύ πιο πέρα από καθέναν που έχει βρεθεί στην κορυφή της εξουσίας. Και η στιγμή που ζητάει από τις κόρες του να του ειπούν πόσο τον αγαπούν είναι μια πολύ ανθρώπινη στιγμή. Σαν να ζητάει μια εγγύηση, ένα στήριγμα για όταν δε θα ΄χει πια εξουσία, για να περάσει από την εξουσία στη μη εξουσία και να μην κακοπάθει.

...Έλα να πάμε στα δεσμά μας: οι δυο μας μόνοι σαν πουλάκια στο κλουβί, θα κελαηδούμε. Όταν μου λες να σ' ευλογώ, θα γονατίζω να σου λέω συχώρεσέ με. Έτσι θα ζούμε και θα λέμε προσευχές, και τραγουδάκια και παλιά παραμυθάκια. Και τους καημένους ανθρωπάκηδες θ' ακούμε να κουβεντιάζουν για τα νέα του παλατιού· και θα τα κουβεντιάζουμε κι εμείς μαζί τους - ποιος χάνει, ποιος κερδίζει, ποιος είναι στα πράματα, ποιος είν' απέξω - και μονάχα εμείς θα νιώθουμε το μυστήριο των όντων, σάμπως να 'μαστε κατάσκοποι του θεού· και μέσ' από τους τοίχους της φυλακής μας θα θωρούμε την παλ...

Τον Ουάιλντ τον γνώριζα, όπως οι περισσότεροι φαντάζομαι, ως εστέτ, ως τον μεγάλο Ιρλανδό αισθητικό, κατά την κομψή διατύπωση του Λαπαθιώτη. Δεν φανταζόμουν λοιπόν ότι το δοκίμιό του για τον σοσιαλισμό διαβάστηκε και μεταφράστηκε στην εποχή του τόσο, ώστε υπήρξαν άνθρωποι στη Ρωσία, την Πολωνία, τη Γερμανία και την Αυστρία που τον γνώρισαν ως πολιτικό στοχαστή, μάλιστα προφήτη της επανάστασης, ούτε ότι δεν έπαψε σε όλη τη ζωή του να συνδέεται με στενούς φιλικούς δεσμούς με αναρχικούς, από θεωρητικούς της αναρχίας μέχρι βομβιστές, υπερασπίζοντάς τους δημόσια. Η Βέρα Ζασού...

Όταν ένα δεκαεπτάχρονο αγόρι ο Μπάϋρον κατηγορείται για φόνο, η υπόθεση φαίνεται τελειωμένη και η καταδίκη βέβαιη, αφού είχε πρόδηλο κίνητρο και στα χέρια του βρέθηκε αίμα του θύματος. Επί πλέον η αστυνομία έχει έγγραφη ομολογία του. Γνώριζε όμως ο Μπάϋρον τι είχε ομολογήσει, πρόκειται αυτός να έχει, μία δίκαιη δίκη από τον δικαστή Κηθ Κράξτον; Σε αυτό το δικαστικό δράμα, ο Τζον Μόρτιμερ, αναμιγνύει την ένταση της δικαστικής αίθουσας, με μία έντεχνη κωμωδία, σχετικά με τους τρόπους συμπεριφοράς και την ηθική τριών δικαστών στην ιδιωτική τους ζωή. Το έργο πραγματεύεται το όλ...

Ο T.S. Eliot αποκάλεσε τον Άγγλο ποιητή και θεατρικό συγγραφέα Christopher Marlowe (1564-1593) "τον πιο βαθυστόχαστο, τον πιο βλάσφημο από τους συγχρόνους του" και τον "το πιο φιλοσοφημένο, αν και ανώριμο, πνεύμα από τους ελισαβετιανούς δραματικούς συγγραφείς". Για τον Swinburne ο Marlowe, που γεννήθηκε την ίδια χρονιά με τον Shakespeare, υπήρξε "ο πιο τολμηρός και εμπνευσμένος πρωτοπόρος στην ποιητική μας λογοτεχνία, ο πρώτος Άγγλος ποιητής που τη δύναμή του μπορούμε να την αποκαλέσουμε ανυπέρβλητη". Ο Marlowe υπήρξε κατάσκοπος, μέθυσος και καβγατζής σε καπηλειά και κατηγο...

Μετά από ένα ναυάγιο, η Βιόλα φτάνει στη φανταστική Ιλλυρία, μόνη, χωρίς προστάτη, χωρίς οικογένεια, χωρίς περιουσία ή κοινωνική θέση. Μεταμφιεσμένη σε άντρα μπαίνει στην υπηρεσία του δούκα Ορσίνο τον οποίο ερωτεύεται. Όμως εκείνος αγαπάει την κόμισσα Ολίβια η οποία αρνείται πεισματικά τις προτάσεις του αφού είναι ερωτευμένη με τον Σεμπάστιαν, τον εξαφανισμένο δίδυμο αδελφό της Βιόλας. Και το ερωτικό αυτό γαϊτανάκι θα πάρει τέλος μόνο όταν όλοι βρουν το ταίρι της καρδιάς τους. Η πιο διάσημη από τις κωμωδίες του Σαίξπηρ μας ταξιδεύει σε έναν κόσμο φανταστικό όπου ο έρωτας εί...

Η "Δωδέκατη νύχτα" γράφτηκε το 1599-1600 ακριβώς μετά τη μελαγχολική κωμωδία του "Με το ίδιο μέτρο" και πριν από τη μεγάλη τραγωδία του "Άμλετ". Γι' αυτό παρατηρούμε ότι, παρ' όλη τη λάμψη και τη χαρούμενη διάθεση του έργου, υπάρχει κατά βάθος ένας τόνος πικρίας.

Ο τίτλος "Δωδέκατη Νύχτα" αναφέρεται στο χειμερινό ηλιοστάσιο, όπως το "Όνειρο Μεσοκαλοκαιριάτικης Νύχτας" στο καλοκαιρινό. Κι όπως στο "Όνειρο" έχουμε τον Στημόνι με τους μαστόρους, εδώ έχουμε τους κωμικούς: τον Φέστα τον τρελό, τον Φάβα, τον Μαλβόλιο, τον κυρ Αντρέα, τον κυρ Τόμπη, τύπους παρμένους από την κομέντια ντελ άρτε, αλλά ο πλούτος με τον οποίο τους έχει μοιράνει η μεγαλοφυΐα του ποιητή, τους κάνει μόλις από μακριά να θυμίζουν την καταγωγή τους.