Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Εμπρός για το τσιμπούσι, γλεντήστε, ξεφαντώστε, τσουγκρίστε τα γεμάτα για την παρθενιά της, ευθυμήστε τρελά, ή πάτε κρεμαστείτε, μα η καλή μου η Καίτη, αυτή θα 'ρθει με μένα. Μην προκαλείτε, μην τσινάτε, μην αγριεύετε· θέλω να ΄μαι κύριος σ' ό,τι είναι δικό μου. Τούτη είναι το έχει μου, το βιο μου, είναι το σπίτι μου, τ' αναχρικά μου, το χωράφι μου, το αμπάρι μου, τ' άλογό μου, το βόιδι μου, ο γάιδαρός μου, όλα μου· να τηνε, στέκει εδώ, ας την αγγίξει όποιος τολμάει· θα πάρω κι απ' τον πιο αγέρωχο το δίκιο μου, που θα με σταματήσει μέσ' στην Πάδουα. Γκρούμιε, έξω τη σπάθα σ...

[...] "Το σ΄αγαπώ δεν είναι ντομοντέ" προσφέρει μια νέα εκδοχή του έργου του Κάουαρντ που, παρά το σπάσιμο της πλοκής με τραγούδια και προβολές, παραμένει πιστή στην αρχική εκδοχή αντικατοπτρίζοντας τη σκωπτική διάθεση του συγγραφέα απέναντι σε καταστάσεις και συμπεριφορές που σ' εμάς σήμερα ίσως νοσταλγία δημιουργούν· τη νοσταλγία για μια άλλη εποχή. Σίσσυ Παπαθανασίου

Στο "Χειμωνιάτικο Παραμύθι" η ζωή παρουσιάζεται στο σύνολό της και όλες οι εκφράσεις της είναι μια ευλογία. Συχωρεμένοι να είναι όλοι! Καμιά κρίση, καμιά καταδίκη. Το πνεύμα της ζωής στη μυστηριώδη πορεία του, δημιουργεί πότε τη μια και πότε την άλλη μορφή. Όλα είναι απαραίτητα μέσα στο εκπληκτικό σύνολο. Το μαύρο είναι απαραίτητο όσο και το άσπρο. Χωρίς το μαύρο, το άσπρο δε θα μπορούσε να υπάρξει. Αυτό είναι το μάθημα που διδάσκει η ζωή και όλα τα μεγάλα έργα της τέχνης που είναι ο καθρέφτης και η ερμηνεία της.

"Μαζί με τον "Περικλή", τον "Κυμβελίνο", την "Τρικυμία" και τον "Ερρίκο Η'", το "Χειμωνιάτικο παραμύθι" ανήκει στα έργα της τελευταίας συγγραφικής περιόδου του Σαίξπηρ, έργα που έχουν πολλές γλωσσικές, στιχουργικές, υφολογικές και θεματικές ομοιότητες. Ως θέμα τους έχουν ερωτικές ιστορίες ατόμων σε υψηλά αξιώματα, γεγονότα στα οποία καθοριστικό ρόλο παίζουν οι υπερφυσικές δυνάμεις και η τύχη, και ηρωικές περιπέτειες τόσο σε αυλικό όσο και σε βουκολικό περιβάλλον. Μιλούν για την αρετή, την ομορφιά, την ευτυχία, αλλά και το κακό, την ασχήμια, τη δυστυχία. Συχνά φτάνουν στο όρ...

Σαν "Χειμωνιάτικο Παραμύθι" η ζωή παρουσιάζεται στο σύνολό της και όλες οι εκφράσεις της είναι μια ευλογία. Συγχωρεμένοι να είναι όλοι! Καμιά κρίση, καμιά καταδίκη. Το πνεύμα της ζωής στη μυστηριώδη πορεία του, δημιουργεί πότε τη μια και πότε την άλλη μορφή. Όλα είναι απαραίτητα μέσα στο εκπληκτικό σύνολο. Το μαύρο είναι απαραίτητο όσο και το άσπρο. Χωρίς το μαύρο, το άσπρο δε θα μπορούσε να υπάρξει. Αυτό είναι το μάθημα που διδάσκει η ζωή και όλα τα μεγάλα έργα της τέχνης που είναι ο καθρέπτης και η ερμηνεία της.

Η ιστορία ενός αγοριού που αποφάσισε όταν ήταν πολύ μικρός να σηκώσει το χέρι του ψηλά και να το κρατήσει. Τριάντα χρόνια μετά, το αγόρι με το σηκωμένο χέρι έχει γίνει διάσημο και το χέρι του έργο τέχνης. Ένα συγκινητικό έργο για τη σύγχρονη τέχνη, για το πώς μια αθώα κίνηση μπορεί να γίνει επαναστατική.

Οι "Τολμηρές πολαρόιντ" του Μαρκ Ρέιβενχιλ είναι ένας νοσταλγικός θρήνος για το τέλος της πάλης των τάξεων και το θρίαμβο του καταναλωτισμού. Μέσα από τα μάτια του ο Νικ, που πέρασε 15 χρόνια στη φυλακή, καταδικασμένος για απαγωγή και απόπειρα δολοφονίας ενός καπιταλιστή, και τώρα στέκει εμβρόντητος μπροστά στις τεράστιες αλλαγές που συντελέστηκαν στα χρόνια αυτά, ιδεολογικά χαμένος, ξαναβλέπουμε κι εμείς από απόσταση τι έχει γίνει γύρω μας και μέσα μας. Δοσμένη μέσα από σύντομα στιγμιότυπα, η διαδρομή του ανθρώπου αυτού, που τον τσάκισε η φυλακή και τον αποτελείωσε η ελε...

Πέντε κλόουνς, σε ένα παιχνίδι αστείο -και τραγικό συνάμα- αναλαμβάνουν να πλησιάσουν τις διάφορες πτυχές της σαιξπηρικής τρέλας με αποσπάσματα από την "Δωδέκατη Νύχτα", τον "Άμλετ" και τον "Βασιλιά Ληρ". Και γίνονται εναλλάξ επαγγελματίες τρελοί (γελωτο-ποιοί), λογικοί που παριστάνουν τους τρελούς και λογικοί που βαδίζουν και κατακτώνται από την τρέλα. Την τρέλα της ακραίας λογικής, την τρέλα της εξουσίας, την τρέλα του συναισθήματος και του πάθους... Five clowns are intitled to present extracts which refer to folly from "Twelfth Night", "Hamlet" and "King Lear". Acting...

Η "Τρικυμία", ένα από τα τέσσερα "προβληματικά" έργα του Σαίξπηρ, περιβλήθηκε τον μύθο της "αποχαιρετιστήριας υποθήκης" του συγγραφέα της, ως το τελευταίο πλήρες έργο του. Πρωτοπαρουσιάστηκε μάλλον στη βασιλική αυλή, και σηματοδοτεί την εποχή μετάβασης από τα ανοιχτά στα κλειστά θέατρα. Αργότερα αγαπήθηκε πολύ ως μουσικοχορευτικό υπερθέαμα, με εξωφρενικές επεμβάσεις και προσθήκες· μόλις στα τέλη του 19ου αιώνα επανεμφανίστηκε "καθαρό" το κείμενο του έργου, θεωρούμενο ως αλληγορία, περισσότερο από τα άλλα σαιξπηρικά έργα, είχε ποικίλες σκηνικές αναννώσεις: ως ονειρική φαντ...

Απ΄τον τίτλο του το θέμα του έργου τούτου είναι ερωτικό: ο έρωτας του Τρώα πρίγκιπα Τρωίλου με τη Χρυσίδα, την κόρη του μάντη Κάλχα. Όμως πραγματικά κυρίαρχος εδώ είναι ο πόλεμος και μεσ' τον πόλεμο τι έρωτας ν' ανθίσει; Απ' την αρχή ανακατεύονται, πορνομεσίτες, όλα κηλιδώνονται με ασέλγεια και βάφονται με αίμα. Ο Τρωίλος σκοτώνεται και η Χρυσίδα εκπορνεύεται.

Διασκευή σε μυθιστορηματική μορφή.

Εδώ ο Σαίξπηρ μας παρουσιάζει τον πόλεμο χωρίς ελαφρυντικά, δείχνοντας μας, σαν σε καθρέφτη, μια εικόνα φόνου και ασέλγειας μοναδική σε ζωντάνια, μέγεθος, πληρότητα. Μέσα σ' αυτόν τον καθρέπτη βλέπουμε τη γνώση και την αρετή να μην μπορούν να κρατηθούν στον κατήφορο, ν' αντισταθούν σ' αυτά τα πάθη. Βλέπουμε το χαμοκύλισμα των αξιών, τον εξευτελισμό του μεγαλείου και γκρεμισμένα πολλά από τα είδωλά μας, που τα λατρεύουμε ακόμη σήμερα. Το ίδιο μας το πρόσωπο το βλέπουμε πιτσιλισμένο μ' αίμα και βόρβορο.

Από τότε που γνώρισα εσάς τους δύο, δεν υπήρξα ποτέ πιο χαρούμενη και πιο μοναχική σε όλη μου τη ζωή. Δεν ξέρω γιατί αλλά μερικές φορές με κάνετε να νιώθω ότι είμαι μόνη μου. Και ξαφνικά δεν μου αρέσει. Ξαφνικά δεν είναι οικείο. Και δεν ξέρω που να πάω. Δεν ξέρω που να πάω μετά.