Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο τόμος επιγράφεται με τον τίτλο του εκτενέστερου αρχαιόθεμου δοκιμίου που περιλαμβάνει. Το συνοδεύουν, ωστόσο, κείμενα που αφορούν κυρίως σε θέματα της νεότερης ελληνικής λογοτεχνίας, ερμηνευτικά, αξιολογικά, μεταφρασεολογίας και ποιητικής. Το σύνολο, είκοσι (δύο σε πρώτη δημοσίευση). Το παλαιότερο, του 1989, τα περισσότερα όμως της τελευταίας δεκαπενταετίας. Άλλη μια ευκαιρία να απολαύσει κανείς τον ιδιαίτερο λόγο και τη "λοξή" ματιά του Λουκά Κούσουλα σε δοκίμια όπου ο φιλόλογος δεν προδίδει τον καλλιτέχνη.

... Στις θρησκευτικές γιορτές και στους διάφορους αγώνες, στο θέατρο και στα συμπόσια, στις συνεδρίες της εκκλησίας του δήμου και της βουλής, στα δικαστήρια και στην αγορά, όπως και σε ορισμένα καταστήματα, δηλ. κουρεία, καπηλειά (παντοπωλεία), σκιραφεία (="κυβευτήρια") οι πολίτες συζητούσαν για πρόσωπα ή πράγματα της δημόσιας αλλά και της καθημερινής ζωής· στις συναναστροφές αυτές δεν έλειπε το χιούμορ. Το χιούμορ των αρχαίων Ελλήνων καταλαβαίνει επίσης κανείς αν γνωρίζει πόσο κοντά αισθάνονταν (όπως άλλωστε και είναι) την χαρά με τη λύπη, την ευτυχία με την δυστυχία, τ...

Ο Μέγας Αλέξανδρος, με την αύρα του θρύλου που ο ίδιος καλλιέργησε και με την οποία φρόντισε πολύ συνειδητά, ενόσω ακόμα ζούσε, να περιβάλει τον εαυτό του, έκανε γενιές ολόκληρες ιστορικών, πολιτικούς άνδρες και καθημερινούς ανθρώπους να ονειροπολούν, γοητευμένοι από τις περιπέτειές του σε μακρινές χώρες. Το "Μυθιστόρημα του Αλεξάνδρου" είναι αδιάψευστος μάρτυρας της δυνατής έλξης που άσκησαν και ασκούν τα κατορθώματα του Κατακτητή. Αυτή η μυθιστορηματική βιογραφία, στημένη με σπαράγματα του αρχαίου θρύλου, έγινε γρήγορα μπεστ σέλερ: από την Αλεξάνδρεια, τον τόπο καταγωγής...

Στο αρχαίο ελληνικό μυθιστόρημα προβάλλεται η σπουδαιότητα της αρχαίας ελληνικής θρησκείας και παρουσιάζονται οι παλαιές αξίες ως διαχρονικές, καθώς φαίνεται να επιβιώνουν σ' ένα διαφορετικό περιβάλλον που επικρατεί κατά την ύστερη αρχαιότητα. Συνήθειες και πρακτικές του ανθρώπου απέναντι στο θείο, όπως είναι η απόδοση των απαρχών στους θεούς, φαίνεται πως συνεχίζονται σύμφωνα με τους συγγραφείς των μυθιστορημάτων. Μέσα από τα κείμενα τονίζεται ότι το θείο είναι παρών στον κόσμο και μάλιστα υπάρχει η πίστη ότι οι θεοί επεμβαίνουν και καθορίζουν τα ανθρώπινα πράγματα. Βέβαια...

"Η άλλοτε δυσχερής, άλλοτε γόνιμη συνάντηση ανάμεσα στον αρχαίο και στον σύγχρονο κόσμο αποτελεί, από πολλές απόψεις, τη βασική θεματική που συνδέει τα είκοσι τέσσερα δοκίμια της συλλογής αυτής, που με μεγάλη χαρά παρουσιάζω για πρώτη φορά στο αναγνωστικό κοινό της Ελλάδας, μιας χώρας της οποίας η κουλτούρα, τόσο η αρχαία όσο και η σύγχρονη, διαμόρφωσε σε μεγάλο βαθμό το πώς γράφω και το πώς ζω. Ορισμένα από τα κείμενα του βιβλίου είναι, αναπόφευκτα, αφιερωμένα στον πολιτισμό της κλασικής Ελλάδας [...] Πολλά όμως από τα "κλασικά" δοκίμια του βιβλίου εξετάζουν τους τρόπους μ...

Οι ιδιωτικές επιστολές που σώζονται σε παπύρους και συναφή υλικά γραφής είναι κατά κανόνα σύντομα χρηστικού χαρακτήρα κείμενα που αναφέρονται σε ποικίλα θέματα του ιδιωτικού βίου και τα οποία παρουσιάζουν μεγάλο ενδιαφέρον για τον μελετητή της ελληνικής γραμματείας της μετακλασικής περιόδου. Η παρούσα μονογραφία εστιάζει στη δομή και την οργάνωση των αρχαίων αυτών κειμένων με άξονα μία από τις κυρίαρχες επικοινωνιακές προθέσεις των συντακτών τους: την υποβολή αιτημάτων. Ειδικότερα, μέσω της αξιοποίησης των βασικών αρχών και των μεθοδολογικών εργαλείων της παπυρολογίας και τ...

Η τελική και οριστική σωτηρία και από αυτή την κρίση θα έλθει από τους Νέους, όσοι νιώθουν και πιστεύουν πως είναι νέοι και θα θελήσουν συνειδητά και ξεκάθαρα, χωρίς μικροψυχίες και άλλους ενδοιασμούς, να στηριχθούν ξανά και γερά σ' αυτές τις "παναιώνιες" Ελληνικές Αξίες, που ξεχάσαμε και εγκληματικά αφήσαμε πίσω.

Η τιμή αφορά συνολικά το set των 2 τόμων. Στο δίτομο αυτό έργο ο συγγραφέας καταγράφει την περιπέτεια της ελληνικής γραμματείας σε όλη την έκταση των δύο μεγάλων διαδρομών της: από τη γέννησή της μέχρι τη βίαιη αναστολή της πορείας της με την Άλωση της Κωνσταντινουπόλεως και από την αναγέννησή της, με τη διάδοση της τυπογραφίας, μέχρι τις μέρες μας. Περιλαμβάνει βιογραφικά σημειώματα για όλους τους συγγραφείς που έζησαν από την εποχή του Ομήρου μέχρι την Άλωση, οι οποίοι είτε κατέλειπαν έργα στα ελληνικά που διασώθηκαν έστω και σε αποσπάσματα, είτε, παρότι από τα δικά το...

Στον τόμο αυτό ανθολογούνται, μεταφράζονται και σχολιάζονται περισσότερα από 150 αποσπάσματα αρχείων ελληνικών κειμένων από τον 8ο αι. π.Χ. έως και μετά τον 2ο αι. μ.Χ. από τον Όμηρο έως και τη Δεύτερη Σοφιστική. Στα κείμενα αυτά καταγράφεται το γέλιο (γέλως, γελώ) ή το γελοίον σε ποικίλα και εντελώς, διαφορετικά μεταξύ τους συμφραζόμενα. Η κατηγοριοποίηση των αποσπασμάτων έλαβε υπόψη της το είδος του κειμένου, τη λειτουργία και την προθετικότητά του, τις ιστορικές του αναφορές, τη σχέση του με άλλα κείμενα, την ανάλυση της γλώσσας και την εξέταση του ειδικού λεξιλογίου. Φι...

Όπως στο αρχαίο θέατρο του Διονύσου στην Αθήνα, μπροστά στους πολίτες, οι Κλασικοί κατά μας μιλούν για δημοκρατία, δημαγωγία, λαϊκισμό, επικοινωνία, τυραννία, ελευθερία του λόγου, ταυτότητα, ξενοφοβία, δικαιοσύνη, διαφθορά: με τους μύθους και τις ιστορίες, χωρίς καμία μυθοποίηση. Όλα αυτά που σήμερα αποτελούν πρόβλημα ή ανησυχία. Μέσα από ένα χωρίο, μια ιδέα, ένα σύνολο υποδειγματικών λέξεων, με τη σαφήνεια της παράστασης σε θέατρο και το κύρος της φιλολογίας οι αρχαίοι κλασικοί δρουν σε μια αλληλουχία από φωνές και μορφές που μας εξηγούν κάτι δικό μας από τη δική τους ειδι...

Η συζήτηση για τη μεθοδολογία των Κλασικών Σπουδών ανάγεται στη γέννηση της κλασικής φιλολογίας στην ελληνιστική Αλεξάνδρεια. Λόγιοι, ποιητές και γραμματικοί επιδόθηκαν τότε για πρώτη φορά σε συστηματικές προσπάθειες για την αποκατάσταση και την ερμηνεία των αρχαίων κειμένων. Καθοριστική υπήρξε στη συνέχεια η συμβολή των λογίων της βυζαντινής εποχής, οι οποίοι διέσωσαν μέσω της αντιγραφής χειρογράφων μεγάλο μέρος της αρχαίας λογοτεχνίας. Έκτοτε η επιστήμη της Κλασικής Φιλολογίας έχει εξελιχθεί, συνεχίζει ωστόσο να βρίσκεται στο μεταίχμιο μεταξύ παλαιού και νέου. Ορισμένα απ...

Η "Κριτική κειμένου" είναι ο κλάδος της φιλολογικής επιστήμης που μελετά τα κείμενα της αρχαιοελληνικής και λατινικής γραμματείας υπό ένα συγκεκριμένο πρίσμα και με έναν σαφώς προσδιορισμένο στόχο: την αναγωγή των κειμένων αυτών στην αρχική μορφή τους (ή όσο πιο κοντά γίνεται σε αυτήν). Η διαδικασία αυτή της ανασυγκρότησης του κάθε κειμένου συνίσταται σε μια σειρά κριτικές ενέργειες· μελέτη των χειρογράφων, εξέταση της γνησιότητας του κειμένου, διόρθωση σφαλμάτων, εντοπισμός νόθων παρεισφρήσεων. Το παρόν εγχειρίδιο καλειδοσκοπικά εστιάζει σε συγκεκριμένες πτυχές τεχνικής...

Με το όνομα του Αρισταίνετου μας παραδίδεται μια συλλογή από 50 μυθοπλαστικές επιστολές, που περιλαμβάνουν θελκτικές ερωτικές ιστορίες. Ένας άγνωστός μας ελληνόφωνος λόγιος της Ύστερης Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, κοντά στο λυκόφως του αρχαίου κόσμου, όταν ο χριστιανισμός έχει εγκαθιδρυθεί, γράφει επιστολική λογοτεχνία, ακολουθώντας παλαιά μανιέρα και γλώσσα, με θεματικό άξονα τον έρωτα· και μάλιστα σε μια ποικιλία εκδοχών που ευρίσκονται επί το πλείστον στο εκτός γάμου και μονογαμίας πεδίο. Πραγματεύεται δηλαδή έναν από τους σκληρούς πυρήνες που διαφοροποιούν ιδεολογικά τον ελλ...

Το βιβλίο του Μ. Ζ. Κοπιδάκη, ""Πέθανε πράγματι ο Μέγας Πάν;" Και άλλα κείμενα παντοδαπά", με φιλολογική επιμέλεια του Κώστα Μπουρναζάκη, συγκροτείται από έξι Ενότητες, υπό τους τίτλους: α) "Η αρχαιότητα και οι καταβολάδες της", β) "Βίβλου ζηλωτές και αντιλέγοντες", γ) "Ποικίλα Νεοελληνικά", δ) "Ώσπερ ο Πρωτεύς παντοδαπός", ε) "Καστρινοί και Καστροφόροι", στ) "Σκαλαθύρματα". Αποτελείται από 52 κείμενα: μελέτες, φιλολογικά δοκίμια, ομιλίες, κριτικές, και άρθρα, μιας ευρύτατης περιοχής των Γραμμάτων και των Τεχνών, που εκτείνεται από την Ελληνική, τη Ρωμαϊκή Αρχαιότητα, και τ...

Το "Ρητόρων Διδάσκαλος" του Λουκιανού αποτελεί καταλυτική σάτιρα για τους ρήτορες και τη ρητορική εκπαίδευση της εποχής των Αντωνίνων. Ο μοναδικός Έλληνας σατιρικός συγγραφέας συνοψίζει σε λίγες σελίδες όλη του την επαγγελματική εμπειρία από τα χρόνια που ασκούσε το επάγγελμα του ρήτορα. Το έργο με οξύτατη, σχεδόν πικρή, πέννα στηλιτεύει τα ανδρείκελα που λυμαίνονται και διαβρώνουν τον δημόσιο χώρο. Αίρεται κατ' αυτόν τον τρόπο στη σφαίρα που διακωμωδεί την αντίθεση μεταξύ του είναι και του δοκείν και υπακούει στη διακήρυξη του Λουκιανού: "Δουλειά μου είναι να μισώ την αλαζ...