Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο εγγονός ρωτάει, ο παππούς απαντάει. Όχι όμως για να λύσει τις απορίες του μικρού εγγονού, αλλά για να τις διευρύνει. Αντί να του δίνει εύκολες και στερεότυπες απαντήσεις που θα ανακόψουν κάθε ουσιαστική έρευνα για το νόημα της ζωής, θέλει να τον μάθει να σκέφτεται, να νιώθει και να εμβαθύνει στα υπαρξιακά ερωτήματα που απασχολούν κάθε παιδί. Σε αυτή τη μικρή ιστορία, λοιπόν, ένας παππούς και ένας εγγονός, προσπαθούν μαζί, να διεισδύσουν στα μυστήρια της ζωής.

...Λόγω της έλλειψης πρακτικής γνώσης του χριστιανισμού, σήμερα είναι πολύ δύσκολο να συναντήσουμε σωστή και καλά δομημένη διδασκαλία για την υπόσταση των πνευμάτων. Τέτοια διδασκαλία όμως είναι απαραίτητη σε κάθε μοναχό ή απλό χριστιανό που θέλει ν' αναλάβει πνευματικό αγώνα. Ανήκουμε κι εμείς κατά ένα μέρος στα πνεύματα, αφού έχουμε ψυχή, θα μοιραστούμε μαζί τους είτε την αιώνια μακαριότητα είτε τα αιώνια βάσανα. Η αντίληψη των πνευμάτων είναι διπλή. Υπάρχει η αισθητή αντίληψη των πνευμάτων, όταν τα βλέπουμε με τα σωματικά μας μάτια. Υπάρχει κι η πνευματική αντίληψη, ότα...

Ο Δημιουργός Λόγος, το ζωντανό φως, ο Λόγος - Χριστός βρίσκεται στα βάθη του δικού μας Είναι, της δικής σου ψυχής · από αυτά τα βάθη περιμένει αιώνες την ανάστασή Του - την έγερση της Θείας Τρισυπόστατης Δύναμής του μέσα στο δικό σου πνεύμα -για να καταστήσει εκπληρωμένο Υιό του Θεού, Συμπαντικό Συνδημιουργό Λόγο!

"Πας ανήρ φαίνεται εαυτώ δίκαιος" Ο σοφός Σολομών διατυπώνει, στο κείμενο των "Παροιμιών" του, την ιδέα ότι κάθε άνθρωπος θεωρεί τον εαυτό του δίκαιο, πιστό και ευαίσθητο διαχειριστή της δικαιοσύνης και της αλήθειας, στην προσωπική του ζωή. Αλλά επειδή η λέξη "δίκαιος", στο εννοιολογικό κλίμα της Παλαιάς Διαθήκης, σημαίνει τον δίκαιο άνθρωπο στα μάτια του Θεού, τον θεοσεβή, το νόημα της παροιμίας του Σολομώντος είναι θρησκευτικό, αφορά στον θρησκευτικό άνθρωπο και μάλιστα στον χριστιανό. Κάθε χριστιανός φαίνεται, "φαντάζει" στον εαυτό του θεοσεβής και άρα άξιος για τη βα...

Επιλογή και διασκευή ψυχωφελών κειμένων από το έργο του μοναχού Αγαπίου Λάνδου (†1656) "Αμαρτωλών Σωτηρία". Το βιβλίο χωρίζεται σε δύο μέρη. Το πρώτο αναφέρεται στις αμαρτίες και τα πάθη, στις θλίψεις και τη ματαιότητα του κόσμου. Το δεύτερο, στη σχέση μας με το Θεό, τον πλησίον και τον εαυτό μας, στη νηστεία και την προσευχή, στην εξομολόγηση και τη θεία κοινωνία, στη μνήμη του θανάτου, στον παράδεισο και την κόλαση.

Η Φιλοκαλία είναι μία συλλογή ασκητικών κειμένων, τα οποία χρονολογούνται από τον τέταρτο έως τον δέκατο πέμπτο αιώνα. Αποτελεί όμως και έργο τεράστιας σημασίας για τον νεώτερο ελληνισμό. Ο άνθρωπος της εποχής μας αντιδρά στον απομαγεμένο κόσμο του ζητώντας χαμένες αλήθειες σε σωτηριολογικές εκδοχές του αστερισμού, της ψυχαναλύσεως, του εσωτερισμού, είτε προσπαθεί να δροσίσει την στέγνια της ψυχής του με τη σκέψη μεγάλων μυστικών από τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Επομένως δεν είναι παράξενο η νηπτική θεωρία και η νοερά προσευχή των ασκητικών Πατέρων να γοητεύει κ...

Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου "Ο Μέσα Ποταμός", ακολουθούμε τον Κυριάκο Μαρκίδη -μελετητή, ερευνητή, συγγραφέα και προσκυνητή- σε ένα συναρπαστικό ταξίδι στην καρδιά της χριστιανικής πνευματικότητας, σε ένα οδοιπορικό που αποκαλύπτει τη βαθιά επιθυμία της ανθρωπότητας να βιώσει την υπερβατική εμπειρία του Θεού. Από τις απόκρημνες ακτές του Μέιν ως το Άγιο Όρος και την έρημο της Αιγύπτου, ο Κυριάκος Μαρκίδης συναντά ανθρώπους που θα τον βοηθήσουν να εξερευνήσει τους κόσμους του φυσικού και του υπερφυσικού, της θρησκείας και του πνεύματος, του ορατού και του αοράτου. Το...

Μακριά από μας η εξυπηρέτηση του κακού· μακριά από μας η καταπολέμηση των αγαθών έργων· μακριά από μας το πολυμερές, το πολύμορφο, το πολυώνυμο ψεύδος· μακριά από μας η αδικία του πλησίον, του αδελφού, γενικά του ανθρώπου. Η αδικία και το ψέμα, αναστατώνουν τις κοινωνίες, ταράζουν την ειρήνη και προκαλούν παντός είδους μεγάλες καταστροφές. Στους χριστιανούς που αγωνίζονται τον καλόν αγώνα, ο Απόστολος Παύλος γράφοντας, νουθετεί με τα παρακάτω λόγια: «το λοιπόν, αδελφοί, όσα εστίν αληθή, όσα σεμνά, όσα δίκαια, όσα αγνά, όσα προσφιλή, όσα εύφημα, ει τις αρετή και ει τις έπαιν...

Όταν το πνεύμα του Δασκάλου αγγίξει την ύλη του μαθητή, γίνονται ένα σώμα, μια ψυχή, ένα πνεύμα, αποκτούν ένα λόγο ύπαρξης μέσα στην αιωνιότητα, ανοίγουν όλα τα "παράθυρα" του νου, αναδιπλώνεται το ιερό λουλούδι, η μνήμη του μαθητή ανακαλεί εύκολα, θυμάται τα από καταβολής κόσμου, ο χιλιοπέταλος Λωτός ανθίζει φως, το φως γίνεται Ζωή, η Ζωή γίνεται η Θεία ζωντανή Παρουσία !

Πώς πρέπει να λατρεύουμε τον Θεό; Όρθιοι ή καθιστοί; Πρέπει να ψάλλουμε μοντέρνους ύμνους ή μόνο παραδοσιακούς; Πρέπει να χρησιμοποιούμε μουσικά όργανα -και ποια- στις λατρευτικές συνάξεις της εκκλησίας; Πώς πρέπει να ντύνεται ο πραγματικός χριστιανός; Είναι σωστό να φοράνε παντελόνια οι γυναίκες; Πρέπει να βλέπουμε τηλεόραση ή να πηγαίνουμε σινεμά; Ποιοι είναι οι πνευματικοί χριστιανοί και ποιοι οι "κοσμικοί"; Τι είναι "φονταμενταλισμός" και ποια η σχέση του με το ευαγγέλιο; Με αυτά και άλλα ερωτήματα και διλήμματα καταπιάνεται το βιβλιαράκι που κρατάτε στα χέρια σα...

Η ουδέτερη ζώνη του κόσμου δεν είναι ούτε βουνό ούτε πεδιάδα· είναι κάτι που μοιάζει με έρημο· είναι η ψυχική και πνευματική έρημος του κόσμου. Ο ίδιος ο Χριστός κατέφυγε στην έρημο αυτή όπου νήστεψε σαράντα μέρες και σαράντα νύχτες και υπέστη τους πειρασμούς. Κανείς Ευαγγελιστής δεν μας λέει ποια ήταν η έρημος αυτή, κανείς δεν την ονομάζει, γιατί, απλούστατα, δεν ήταν έρημος στην κυριολεξία, δεν είχε συγκεκριμένο γεωγραφικό προσδιορισμό, ήταν κάτι σαν έρημος που κανείς δεν μπορούσε να προσδιορίσει την ακριβή θέση της, ήταν η ουδέτερη ζώνη του κόσμου. Ο Χριστός αφού νήστεψε...

Το βιβλίο του Αγαπίου Λάνδου «Αμαρτωλών Σωτηρία» αποτελεί αφορμή για βύθισμα στην ιστορική μας αυτοσυνειδησία, στην αγωνιώδη προσπάθεια να περισωθεί η καταγωγική μας αναφορά σ' ό,τι διέσωζε την ιδιοπροσωπία μας, τότες που ένα ολόκληρο γένος ούτε κέντρο εξουσίας είχε, ούτε δύναμη υπερασπιστική διέθετε, ούτε εθνικά όρια γνώριζε, καθώς ήταν γέννημα οικουμενικής αυτοκρατορίας και γι' αυτό υποχρεωμένο να επιβιώσει μέσα στην ιστορική δίνη, με τη δύναμη που αντλούσε από τους ταμιευτήρες της ίδιας του της ψυχής. Μέσα σ' αυτό το κλίμα, που κάθε περιγραφή είναι ανίκανη να το αποδώ...

Εκτός από ευγένεια και ανθρωπιά, η πνευματικότητα της ερήμου χαρακτηρίζεται πάνω από όλα από μία αίσθηση της άμεσης παρουσίας του Θεού. Για εκείνους που ζουν στην έρημο, ο Θεός βρίσκεται πολύ κοντά. Κάθε πέτρα μέσα στην ερημιά προσεύχεται. Οι Πατέρες και οι Μητέρες της ερήμου δεν θεωρούν την προσευχή ως μία απλή πράξη, αλλά κάτι περισσότερο: είναι αυτό που τους δίνει ύπαρξη... Ο π. Ιωάννης χαρακτηρίζει τους ερημίτες της Αιγύπτου σαν "σπίθες φωτιάς". Μακάρι, όσοι διαβάσουν το βιβλίο αυτό, να αισθανθούν κάτι από τη φλόγα αυτήν. Μητρ. Διοκλείας Κάλλιστος