Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Εφτά παραμύθια για την ερωτική σχέση (για μεγάλους και μεγάλα παιδιά), ιδωμένα από τη μεριά της γυναίκας. Στον παγωμένο Βορρά, στην Κίνα, στην υποσαχάρια Αφρική, στην Αϊτή, στις όχθες του ποταμού Γάγγη, στον ελληνόφωνο Καύκασο, οι παραμυθάδες του κόσμου αφηγούνται αυτές τις ιστορίες που μιλάνε για τη δύναμη του έρωτα. Όλες πηγάζουν από την προφορική παράδοση. Για όσους αγάπησαν κι όσους θ' αγαπήσουν, αναζητώντας το φως.

Στη χώρα των χαμένων χαρταετών, ανάμεσα σε χιλιάδες χαρταετούς, βρίσκονται και οι μαγευτικοί χαρταετοί του Χάρτινου Ιππότη. Ο ιππότης αυτός έγραφε τα παραμύθια του σε χρωματιστά χαρτιά, τα έκανε χαρταετούς και τους άφηνε ελεύθερους από το παράθυρο της φυλακής του. Σ' ένα από τα μακρινά ταξίδια του ο Ευγένιος έφτασε σ'αυτή την ξεχασμένη χώρα, βρήκε τους χαρταετούς, διάβασε τα παραμύθια και τώρα θ'αρχίσει να τα λέει και σ' εσάς.

Το παραμύθι αυτό γράφτηκε σαν έργο θεατρικό. Το διάβασαν ή το άκουσαν μερικοί από τους έμπειρους φίλους μου του θεάτρου. Φαίνεται πως τους άρεσε το θέμα αλλά βρήκαν δυσκολίες στο ανέβασμά του. Για τούτο το ξανάγραψα σαν παναμύθι που νομίζω πως μπορεί να χαρακτηριστεί. Η "Δύναμη της αδυναμία" αποτελεί ένα συμπέρασμα από παρατηρήσεις βιολογικές και σκέψεις φιλοσοφικές, που έχω διατυπώσει σε ένα άρθο μου, δημοσιευμένο στην "Ευθύνη" (Τεύχος 16ο, Απρίλιος 1973). Έτσι παραπέμπω σ' αυτό, που παραθέτω στο τέλος τούτου του βιβλίου, για όποιον θελήσει ίσως να βρεί και να παρακολουθ...

Ένα παράξενο φυλαχτό, μια μικρή γαλάζια κολοκύθα, κρεμασμένο στο λαιμό ενός χρονιάρικου κοριτσιού που, κατά περίεργο τρόπο, βρίσκει ο εφτάχρονος ήρωάς μας ολομόναχο σε κάτι καλαμιές, στην όχθη του ποταμιού, είναι η αφορμή της ιστορίας μας. Το φτωχό χωριό, όταν τ' αγόρι πηγαίνει το μικρό κοριτσάκι σπίτι του, γεμίζει, φως, χαρά, ευτυχία. Η φτώχια χάνεται, οι κότες γεννάνε συνέχεια κι οι κατσίκες πλημμύρα το γάλα. Τα ξεροχώραφα και τα φτωχά αμπέλια καρπίζουν διπλά, τριπλά και βάλε! Τα χρόνια περνάνε, τα παιδιά μεγαλώνουν... Η κοπέλα οχτώ χρονών, τυχαία ανακαλύπτει πως μπορ...

Η ιστορία του Χόμυ, είναι ένα αλληγορικό παραμύθι, για μεγάλους κι απευθύνεται στην ευαισθησία του παιδιού, που κρύβουν μέσα τους. Η υπαρξιακή αγωνία, η μοναξιά, το πρόβλημα των σχέσεων, της κατανόησης και της προσφοράς, το αίτημα για μια απλή, αρμονική και δημιουργική ζωή, δίνονται με τρόπο διάφανο και ποιητικό. Ένα παιδάκι θα χαρεί την ιστορία. Ένας μεγάλος, θα προβληματιστεί για την εσωτερική του πορεία και τον τρόπο, που ζει. Βαθιά τρυφερό, αγαπησιάρικο αλλά ανατρεπτικό και συγχρόνως, ελπιδοφόρο, δίνει το μήνυμα πως, όλα μπορούν να γίνουν όμορφα, αν εμείς το θελήσουμ...

Κάποτε, πριν πολλά πολλά χρόνια, μαζεύτηκαν στον ουρανό, πάνω από τα μενεξεδένια σύννεφα και τις αέρινες νεφέλες, όλες οι λεγεώνες των αγγέλων. Είχαν μεγάλη συνάντηση μπροστά στα πόδια του Θεού... Μέσα από μια συνάντηση του ουρανού ξεκινάει ένα ταξίδι. Ένας μικρός άγγελος φεύγει με μια μεγάλη αποστολή από το Θεό, για τη γη των ανθρώπων. Θα ταξιδέψει πολύ. Θα μάθει πολλά. Άραγε θα κατορθώσει να βρει την κρυψώνα του Θεού;

Όταν αφήνεις τα λόγια και τις πράξεις του παρελθόντος να κλειδώσουν το τώρα, όταν ο φόβος για το μέλλον σκιάζει το παρόν, τότε αυτό γλιστρά μέσα από τα χέρια μας και χάνει την πραγματική του σημασία... Το τρυφερό αυτό παραμύθι ξεκινάει σε ένα αυτοκίνητο και τελειώνει με ένα φεγγάρι. Και υπάρχουν στη μέση λίμνες, αστέρια, ουράνια τόξα, ανεμοστρόβιλοι, πόλεις που κοιμούνται, δάση και άγριες θάλασσες, ένας άντρας και μια γυναίκα που ερωτεύονται. Ακουμπάει το παρελθόν και το μέλλον αλλά αγκαλιάζει το τώρα, τη στιγμή. Και τον τρόπο που μπορούμε να την ανοίξουμε και να την κάνου...

Ένας περιπλανώμενος πρίγκιπας κλέβει μια παγωμένη νυχτερίδα για να οδηγήσει τον λαό του στην ευτυχία. Μα η ευτυχία που δωρίζεται και δεν δίδεται με αντίτιμο δάκρυα, αίμα, θλίψη και θυσία ισοδυναμεί με την αιωνιότητα του Θανάτου. Ο βασιλιάς Ιωάννης και ο λαός του είναι πια απόλυτα ευτυχισμένοι, αθάνατοι και πιο νεκροί απ’ τους νεκρούς. Και απομένει μόνο ένας γέρος τσιγγάνος που η καρδιά του καίει σαν πυρακτωμένο κάρβουνο...

Η "Ρομφαία της αυγής" είναι ο καρπός δυο χρόνων εργασίας κατά την περίοδο της φοίτησης του Φώτη Βάρθη στο Α΄ εργαστήριο χαρακτικής της ΑΣΚΤ. Στόχος ήταν να διέλθει ο καλλιτέχνης όλα τα στάδια της παραδοσιακής έντυπης τέχνης, από τη φιλοτέχνηση των χαρακτικών ώς τη συγγραφή και το στήσιμο των κειμένων σε ένα τελικό έργο με μορφή βιβλίου. Τυπώθηκαν έτσι 52 αυθεντικά βιβλία με πλήρη σουίτα δεκατεσσάρων χαρακτικών και κειμένων. Η παρούσα έκδοση στηρίζεται στη μορφή αυτών των αυθεντικών βιβλίων. Η αφήγηση του Βάρθη συνδέεται οργανικά με τη χαρακτική τέχνη· οι ξυλογραφίες του δεν...

Στα "Ηπειρώτικα παραμύθια" διακρίνουμε ύψος απλό και ανεπιτήδευτο, με ιδιωματισμούς που προσδίδουν ομορφιά και χάρη.

Χρήστος Χρηστοβασίλης (1861-1937) Γεννήθηκε στο Σουλόπουλο Καλαμά της Ηπείρου. Παππούς του ήταν ο Χρήστος Βασιλείου (από όπου το ψευδώνυμο του λογοτέχνη), άρχοντας του Σουλόπουλου. Μαθήτευσε στην Ευαγγελική Σχολή της Σμύρνης. Το 1875 συνελήφθη από τις Τουρκικές Αρχές με αφορμή την Ανατολική κρίση και οδηγήθηκε ως όμηρος στην Κωνσταντινούπολη. Μετά από τρία χρόνια, περνώντας στην Ήπειρο πήρε μέρος σε μάχη στους Αγίους Σαράντα. Αιχμαλωτίστηκε και εξορίστηκε στα Τρίκαλα. Εργάστηκε στην εφημερίδα "Ακρόπολη". Διευθυντής στο περιοδικό της "Εταιρείας του Ελληνισμού" δημοσιεύει πρ...

"Τα καημένα μου τα παιδιά, ακολουθώντας την τύχη μου, ίσως και την τύχη του σπιτιού μου, που το κυνηγάει κάποια κακομοιριά εδώ κι' εκατό χρόνια, γεννήθηκαν μακρυά από την καλοχείμωνη και γλυκοκαλόκαιρη πατρίδα μου, την Ήπειρο, όπου κάθε πέτρα, κάθε χάλασμα και κάθε λακκιά έχουν το τραγούδι τους, την παράδοσή τους και το παραμύθι τους. Αυτό μ' ανάγκασε να τους λέω συχνά όσα παραμύθια δεν εξάλειψε από το μνημονικό μου ο καιρός, για να αιστανθούν κι' αυτά εκείνη την άρρητη τη γλύκα, που αιστάνονται όσα παιδιά έχουν την ευτυχία να γεννιούνται και ν' αναθρέφονται στο χωριό τους...