Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ένας ερωτευμένος έφηβος που έχει πίστη και κουριάγιο, που δεν ζητάει τιμές και δόξες, που δεν θέλει να υποφέρει και να θυσιάζεται, γιατί πραγματικά αγαπά.

Γνήσια λαϊκά παραμύθια, που ξεθάφτηκαν από τις παιδικές μνήμες της συγγραφέα από μιαν άλλη εποχή, τότε που τα παιδιά δεν άκουγαν παραμύθια σε κασέτες... Από μέσα τους αναδίνεται η γλαφυρότητα και η ζεστασιά της νεοελληνικής γλώσσας. Κύριο χαρακτηριστικό η αισώπια δομή και η σκωπτική διάθεσή τους. Το πιο σημαντικό σε τούτα τα παραμύθια, είναι η επικαιρότητα της νοηματικής δομής. Αξίες και αισθήματα προσιτά και κατανοητά για την ηλικία των παιδιών που απευθύνονται, ανοίγουν δρόμους στην καρδιά και τη γνώση...

Η Θεανώ Πανδή -παιδί του Αιγαίου, της Ιωνίας και της Θράκης- επιχειρεί μια κατάδυση στην ιστορία και στο μύθο, ψηλαφώντας το παλίμψηστο της γλωσσικής και ζωγραφικής παράδοσης. Προσεγγίζει, έτσι, με το δικό της μοναδικό τρόπο, με εικόνες και με λόγο, το αρχετυπικό παραμύθι και δένει άλλον έναν κρίκο στην ελληνική συνέχειά του μέσα στους αιώνες.

Τελικά η ζωή μας είναι μια συρραφή παραμυθιών που απαρτιώνται ή όχι σ' ένα όλον; Ή μήπως έχουμε τόσο μεγάλη την ανάγκη παραμυθίας (= παρηγοριάς) που μετασχηματίζουμε τη ζωή μας σε παραμύθια; Ίσως είναι και τα δύο. Ούτως ή άλλως έχουμε την ανάγκη να φτιάξουμε τον προσωπικό μας μύθο (=λόγο προκειμένου να υπάρξουμε: Να μην περάσουμε απ' το παραμύθι στο παραμύθιασμα, παρατείνοντας στο χρόνο ένα παραμύθι που 'χει τελειώσει. Άλλωστε πάντα μπορούμε να φτιάχνουμε καινούργια.

Στη χώρα των χαμένων χαρταετών, ανάμεσα σε χιλιάδες χαρταετούς, βρίσκονται και οι μαγευτικοί χαρταετοί του Χάρτινου Ιππότη. Ο ιππότης αυτός έγραφε τα παραμύθια του σε χρωματιστά χαρτιά, τα έκανε χαρταετούς και τους άφηνε ελεύθερους από το παράθυρο της φυλακής του. Σ' ένα από τα μακρινά ταξίδια του ο Ευγένιος έφτασε σ' αυτή την ξεχασμένη χώρα, βρήκε τους χαρταετούς, διάβασε τα παραμύθια και τώρα θ' αρχίσει να τα λέει και σ' εσάς.

Στη χώρα των χαμένων χαρταετών, ανάμεσα σε χιλιάδες χαρταετούς, βρίσκονται και οι μαγευτικοί χαρταετοί του Χάρτινου Ιππότη. Ο ιππότης αυτός έγραφε τα παραμύθια του σε χρωματιστά χαρτιά, τα έκανε χαρταετούς και τους άφηνε ελεύθερους από το παράθυρο της φυλακής του. Σ' ένα από τα μακρινά ταξίδια του ο Ευγένιος έφτασε σ'αυτή την ξεχασμένη χώρα, βρήκε τους χαρταετούς, διάβασε τα παραμύθια και τώρα θ'αρχίσει να τα λέει και σ' εσάς.

Ένα παράξενο φυλαχτό, μια μικρή γαλάζια κολοκύθα, κρεμασμένο στο λαιμό ενός χρονιάρικου κοριτσιού που, κατά περίεργο τρόπο, βρίσκει ο εφτάχρονος ήρωάς μας ολομόναχο σε κάτι καλαμιές, στην όχθη του ποταμιού, είναι η αφορμή της ιστορίας μας. Το φτωχό χωριό, όταν τ' αγόρι πηγαίνει το μικρό κοριτσάκι σπίτι του, γεμίζει, φως, χαρά, ευτυχία. Η φτώχια χάνεται, οι κότες γεννάνε συνέχεια κι οι κατσίκες πλημμύρα το γάλα. Τα ξεροχώραφα και τα φτωχά αμπέλια καρπίζουν διπλά, τριπλά και βάλε! Τα χρόνια περνάνε, τα παιδιά μεγαλώνουν... Η κοπέλα οχτώ χρονών, τυχαία ανακαλύπτει πως μπορ...

Το αντικείμενο της διδακτορικής διατριβής του εξαίρετου φιλολόγου κ. Δημητρουλόπουλου ήταν μια αγνώστου συγγραφέα "Διήγηση του Αλεξάνδρου και της Σεμίραμης", την οποία εξέδωσε και σχολίασε εκτενώς και από διάφορες πλευρές, δεδομένου ότι διαφέρει από τις γνωστές πεζές διασκευές του μυθιστορήματος του Αλεξάνδρου. Εκτός των άλλων διαπίστωσε, ότι η διήγηση αυτή δανείζεται κύρια επεισόδια από το παραμύθι της Τουραντώ, το οποίο ανήκει στον κύκλο των "αινιγματικών" παραμυθιών. Η πρώτη αυτή επαφή και ενασχόλησή του με τον κόσμο του παραμυθιού έγινε αιτία, αν δεν κάνω λάθος, να γ...

Τα χιώτικα παραμύθια γεννήθηκαν σαν όλα τα παραμύθια του κόσμου για να μας ταξιδεύουν. Έτσι, σε τούτο το καράβι μπαρκάρει κόσμος και κοσμάκης. Απ' το φοβερό Δράκο Εληά, την παμπόνηρη Αλεπού, το Πετειναράκι που έχει όλες τις απαντήσεις και τα πεντάμορφα παιδιά τον Ήλιο και το Φεγγάρι. Βάζουν όμως και οι διαβόλοι την ουρά τους, όμως για καλό κι' όλα τελειώνουν πάντα μ' ένα γάμο που τη χαρά του διαλαλούν τα Όργκανα και τα Τούμπανα.

Μια φορά κι έναν καιρό, σε κάποιο μικρούτσικο σπίτι στην άκρη της πόλης, ζούσε ολομόναχος ένας παππούς. Η μόνη του συντροφιά ήταν τα βιβλία. Μ' αυτά περιπλανιόταν σε κόσμους μακρινούς και πολιτείες μαγικές. Τα χρόνια πέρασαν, ο παππούς ανέβηκε στον ουρανό, και καθώς η πόλη μεγάλωνε, ψηλά κτίρια και πολυκατοικίες κύκλωσαν το σπιτάκι του παππούλη. Κάποτε το δημοτικό συμβούλιο αποφάσισε να κατεδαφιστεί το σπιτάκι και στη θέση του να χτιστεί ένα μοντέρνο πολιτιστικό κέντρο. Το σπιτάκι, όμως ΔΕΝ έπρεπε να γκρεμιστεί γιατί τότε θα χανόταν το όνειρο και η ελπίδα, που έκρυβε μέσα τ...

Μια ιστορία σαν παραμύθι με τέσσερα αδερφάκια, που περνούσαν όλα τους τα καλοκαίρια σε μια μικρή καλύβα στις πλαγιές του Ταϋγέτου, στο Βαρσινίκο, ένα χωριό που σήμερα το λένε Ταϋγέτη. Ένα νοσταλγικό ξετύλιγμα της μνήμης που ζωντανεύει τους ανθρώπους του χωριού, την καθημερινότητά τους, τις χαρές και τις λύπες τους, τα ξεφαντώματά τους.

Η τρίτομη αυτή συλλογή των σμυρνέικων παραμυθιών, με τον τίτλο "Σμυρνέικες ιστορίες και παραμύθια", αποτελεί καρπό ανασκαφικής έρευνας και συστηματικής προσπάθειας του ποιητή, δοκιμιογράφου και κριτικού της λογοτεχνίας Δημήτρη Νικορέτζου. Πρόκειται για σπάνιο λαογραφικό υλικό, που ο συγγραφέας ανέσυρε κυριολεκτικά από την αφάνεια, αναδιφώντας σε εξαφανισμένα -σήμερα- φύλλα της εβδομαδιαίας σατυρικής εφημερίδας "Κόπανος", που εκδιδόταν στη Σμύρνη (1908-1922) και που οι τόμοι της κάηκαν με την πυρπόληση της άμοιρης ιωνικής πολιτείας στη μικρασιατική καταστροφή. Τα παραμύθια...