Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

ΣΧΕΔΟΝ ΣΑΝ ΙΩΒ Δεν αποζητώ καμία έξοδο από την κοιλιά του κήτους. Ακόμα κι αν το σκοτάδι με καταπίνει καθημερινά αμάσητο και με αποβάλλει αναίσθητο στ’ αχώνευτα η υπομονή μου με συνεφέρνει τελικά. Έτσι κι αλλιώς έξω η θάλασσα αλυχτά για τον πνιγμό μου.

"Mη σκοτεινιάζεις απόψε. Ήρθαν άσχημες μέρες και ξύπνησες χαμογελώντας. Δεν κρύφτηκες από το φως. Το θαύμαζα αυτό. Έλεγες ότι, όταν εξαντληθούν τα όνειρα, θα είμαστε καλοδουλεμένες μηχανές, ότι το σύστημα που σε τρέφει είναι αυτό που σε ξεγυμνώνει συναισθηματικά και πρέπει να αντισταθούμε σθεναρά σ' αυτό."

Τα ποιήματα του Τίτου Χριστοφίδη, τα μαγνητίζει ένας εύρωστος στοχασμός φιλοσοφικής τάξης. Όμως όχι μόνον αυτό. Μέσα απ' τις σκεπτόμενες εικόνες του, αναδύεται πλούσιος λυρισμός που τον εκτρέφει γενναιόδωρα η δυναμική του γλώσσα. Γιάννης Βαρβέρης Έλληνας ποιητής της γενιάς του '70, κριτικός, δοκιμιογράφος και μεταφραστής

ΧΡΟΝΟΣ ΠΡΩΤΟΣ Αφηγούμαι τον αιώνιο χρόνο τον αιώνιο άνθρωπο και το αιώνιο περβόλι το μεσημέρι πριν το βομβαρδίσουν τα χιλιάδες βλέμματα των λουλουδιών τα δευτερόλεπτα που αυτοκτονούν πριν της ώρας και τη μητέρα μας που έπνιγε κάθε απόγευμα τον εαυτό της από ευγνωμοσύνη στην αιώνια παρθενία Σας επιδεικνύω τον πολυτάλαντο άνθρωπο του Κρομανιόν τους Καθάρους που αυτομόλησαν μετά την ονειρική τους σφαγή τους μεσαιωνικούς κόμπους στο λαιμό των Αψβούργων [...]

ΑΝΑΔΡΟΜΗ Έφυγες αλλά έχεις μείνει σε όλα: στο θόρυβο της πόρτας σαν ανοίγει, στη σιωπή όταν τυλίγει τα δωμάτια, σε κάποια απόηχα από λόγια όταν πέρναες ωχρή και σκεφτική σαν ίσκιος ή ζωηρή και ανήσυχη καθόσουν ίδιο προμήνυμα κακού που ερχόταν. Έφυγες κι έχεις μείνει σε όλα· και όλα σα να ρωτάνε πότε θα γυρίσεις: ανταύγαστρα, καρέκλες, καναπέδες, κάποια ξερά λουλούδια σ' ένα βάζο κι η γάτα όταν με βλέπει και νιαουρίζει μοιάζουν σα να ρωτάνε πότε θα έρθεις. Πώς να τους πω πως πια δεν θα επιστρέψεις; Αυτό το βιβλίο αποτελεί τη συλλογή των ερωτικών ποιημάτω...

"Η τεράστια αφοσίωση προς την ελληνική γλώσσα, η αγωνιώδης προσπάθεια διατήρησης της μοναδικότητάς της ψυχής, και η αίσθηση ότι η δημοσίευση είναι η φυσιολογική πορεία αυτών των ποιημάτων οδηγούν στη δημιουργία ετούτου του βιβλίου. Είναι ένα πολύ απλό, μερικό και αληθινό ξετύλιγμα ψυχής. Από άτομο που επιβιώνει με διαφορετικούς αλλά και ίδιους τρόπους κάθε φορά ανάμεσα στην ψυχική εξαφάνιση, ομογενοποίηση και διαστρέβλωση (που συντελείται γύρω του και φυσικά μέσα του). Καταστάσεις που αποτελούν μια ατυχή εξέλιξη για την ύπαρξη ενός ανθρώπου. Αλλά και για το σύνολο του κόσμο...

Κάποιες σκέψεις μας γοργόνες ταξιδεύουνε σταγόνες σε μια θάλασσα ζωής· είναι απόρρητες και μόνες δεν "ακούνε" σε κανόνες της κοινής γραμματικής. Κάποιες σκέψεις μας φευγάτες λέξεις γίνονται σταράτες σ' ένα στόμα θαρρετό· είναι το δικό μας στόμα που δεν το 'κλεισε ακόμα της ζωής το σκηνικό... Συνδυασμός εκφράσεων κι οι λέξεις των προτάσεων ρητορικές ασκήσεις· είναι του νου εφαρμογές απόλυτα πιο θετικές χωρίς αμφισβητήσεις.

ΩΡΑ ΜΗΔΕΝ "Θέλω να ξέρεις" είπες, με στάση ενοχλημένης έπαρσης, "πώς δεν υπήρχανε ποτέ τα όνειρα", κι έφυγες διασχίζοντας περήφανα τον Ναό, γεμάτο εμπόρους αγαθών, συνδιαλλαζόμενες ψυχές και ιδέες. Πόρνες και πωλητές αξιών, μαστροπούς και διεφθαρμένους ευεργέτες, με απλωμένη πραμάτεια στα πανέρια. Κι εγώ έστρεψα την πλάτη μου στον ήλιο, κοιτώντας σε σ’ απομακρύνεσαι δυνατή και ολομόναχη πληρωμένη και αλώβητη, κρατώντας στα χέρια σου το τρόπαιο, μια σταγόνα δικής μου περηφάνιας. Τότε άνοιξα τη χούφτα μου, με τον κρυμμένο θησ...

Εγώ ΙΟΣ Φύσης-Θεού και πλάσμα με σοφία κατέβηκα κάτω στη γη να γράψω ιστορία να βάλω τάξη σε θεσμούς και να μεταρρυθμίσω αυτά που ανατράπηκαν όρθια να τα κρατήσω γιατί πώς να το κάνουμε σε κίνδυνο μεγάλο βρίσκεται ο πλανήτης γη και δε σηκώνει άλλο ετούτη την κατάσταση που θα τον καταστρέψει και σε πρωτόγονους ρυθμούς πάει να επιστρέψει να του αλλάξει την τροχιά να του αλλάξει ρότα κι ενός πολιτισμού λαμπρού να σβήσουνε τα φώτα γιατί κατά πως φαίνεται καταστροφή πλησιάζει κι αντί ο ήλιος να φανεί το φως του να αδειάζει θ’ ακολουθήσει σκοτε...

Μην ακολουθείτε απλώς τα βήματα των προγόνων. Αναζητήστε εκείνο που αναζήτησαν. Matsuo Basho (1644-1694) Το σημαντικό είναι να διατηρούμε το μυαλό μας φευγάτο, μες στον κόσμο της πραγματικής αντίληψης κι επιστρέφοντας στον κόσμο της καθημερινής μας εμπειρίας, εκεί μέσα, να αναζητάμε την αλήθεια της ομορφιάς. Άσχετα με το τί μπορεί να κάνουμε κάθε στιγμή, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως το κάθε τι έχει άμεση σχέση με τον αιώνιο εαυτό μας, που είναι η ποίηση. Matsuo Basho (1644-1694) Χαϊκού είναι η στιγμή που δεν είναι στιγμή Είναι το λίγο που δεν είναι λίγ...

Στην ποιητική συλλογή του Ρήσου Χαρίση "Θάλασσα εσωτερικού χώρου" ιχνογραφούνται στιγμές από την κοινωνική και πολιτική πραγματικότητα με τρόπο ρεαλιστικό και συνάμα εσωτερικό. Η φύση και τα παράδοξα της ιστορίας συμπλέκονται με τα πάθη και τα δεινά της εποχής μας προσδίδοντας στην ποίηση του Χαρίση μια καθολικότητα. Τέλος, η ειρωνεία, η παρωδία και η λογοπαικτική διάθεση αποτελούν βασικά χαρακτηριστικά του λόγου του ποιητή και αναδεικνύουν το ιδιαίτερο χρώμα του. ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ Και μου 'λεγες πως είσαι αυτή π' αναστενάζει όταν εισχωρούν εντός σο...

Πρόκειται για μια ποιητική συλλογή η οποία πραγματεύεται καθημερινά γεγονότα που προβληματίζουν και δημιουργούν συναισθήματα, άλλες φορές ευφορίας και άλλες όχι. Η διαφθορά, η φθορά του χρόνου και η έλλειψη ουσιαστικής επικοινωνίας είναι κάποια από αυτά. "Το φθαρμένο μολύβι" στοχεύει στο να προβληματίσει γόνιμα τον αναγνώστη και να τονίσει πως η αμφισβήτηση δεν πρέπει να μας προκαλεί φόβο, αλλά αντιθέτως πρέπει να την αποζητούμε.

Χαμογέλα στη μοίρα που λύπες κερνάει και κλέβει χαρές. Χαμογέλα στον άνεμο που δέντρα μαδάει και κόβει πνοές. Χαμογέλα την ώρα που τ' αγρίμι ορμάει και τρομάζει καρδιές. Χαμογέλα τις νύχτες που το δάκρυ κυλάει και ξεπλένει πληγές. Χαμογέλα στον πόνο που σκληρά μας χτυπάει κι' εξαγνίζει ζωές. Το "Άνεμε στα φτερά μου" είναι η ποιητική συλλογή μιας μάνας που η ζωή της στέρησε όνειρα, μα εκείνη σε πείσμα των καιρών και με πυξίδα την αγάπη στον γιο της, άπλωσε πανιά, ξεδιπλώνοντας ελπίδες, αλήθειες, όνειρα και μας ταξιδεύει στη δική της Ιθάκη, με ανάσες ούριων ανέμων.

Ο ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ Είχαμε έναν έρωτα ανεκπλήρωτο· ανελέητο δηλαδή. Γιατί το έλεος προσφέρεται συνήθως μέσ' από μια καταστροφή κι εσύ στέκεσαι ακόμη όρθιος στην εξώπορτα δίχως να φεύγεις ενώ φεύγεις και έρχεσαι τακτικά κι εγώ μετρώ τα χρόνια με τις διαδρομές των σχολικών λεωφορείων και τις διακοπές στη θάλασσα. Ο ταχυδρόμος μας φέρνει τους λογαριασμούς τις χριστουγεννιάτικες κάρτες κι ενίοτε κάποια γαμήλια πρόσκληση· όχι όμως νέα ότι πέθανες για 'μένα όχι όμως νέα ότι πέθανα για 'σένα.

Βλέπουµε τα συναισθήµατα σαν πρόβληµα και τα κρύβουµε κάτω απ' το χαλί. Στην πραγµατικότητα, όµως, αποτελούν το κίνητρο για να σταθούµε απέναντι σε όλα εκείνα που µας καταπιέζουν και µας φιµώνουν. Οφείλουµε πρώτα σ' εµάς του ίδιους να εκφραζόµαστε. Ακόµη κι αν αυτό σηµαίνει πως βαδίζουµε πολλές φορές σε περίεργα µονοπάτια του µυαλού µας. Εξάλλου, ποίηση σηµαίνει έρωτας για καθετί και ο έρωτας από µόνος του είναι επανάσταση.

Μια ποιητική συλλογή με διάχυτη καλοκαιρινή διάθεση, που προδιαθέτει τους αναγνώστες να ταξιδέψουν τόσο με το μυαλό όσο και με την ψυχή τους. Η κοινωνία, τα βιώματα, οι εμπειρίες αποτελούν πηγή έμπνευσης του δημιουργού, αλλά και σημείο ταύτισης πολλών ανθρώπων. Ο Ανδρέας Φλουράκης, στο "Καλοκαίρι", την πέμπτη ποιητική του συλλογή, παρουσιάζει με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο την πραγματικότητα, την καθημερινότητα, καθιστώντας το συγκεκριμένο βιβλίο αντικείμενο αναγνωστικής απόλαυσης πέρα από στενά χρονικά όρια, πέρα από κάθε εποχή...

Το ποιητικό σύμπαν της Αφροδίτης Κατσαδούρη αντλεί τις εικόνες του από το πολύ-ερεθισματικό αστικό περιβάλλον και αποπνέει -σχεδόν σε κάθε ανάγνωση- τη μητροπολιτική αίσθηση της αποπλάνησης. Η ανάγνωση της πρωτεύουσας συναγωνίζεται υπαινικτικά τη στατικότητα της επαρχίας και παρότι σε μια πρώτη ματιά η καθημερινότητα παρουσιάζεται αγανακτισμένη, στο τέλος διαχέεται μια χαρμολύπη για εκείνους που επιμένουν να βρίσκουν την ομορφιά στα αστικά χαλάσματα ενός μεγάλου χωριού που λέγεται πόλη.