Ακροβάτης του ονείρου
Λεοντή Ασημίνα
ΤοΒιβλίο (2020)
ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑ Αν η ρουτίνα επιβάλλεται στην εξαίρεση. Αν το παρελθόν είναι καλύτερο από το μέλλον. Αν η αγάπη είναι υποδεέστερη του συμφέροντος. Αν η διαφορετικότητα μετατρέπεται σε τύφλωση. Αν η πρόοδος υποτάσσεται στην οπισθοδρόμηση. Αν η κίνηση γίνεται τέλμα. Αν η ελπίδα σβήνει στο σκοτάδι. κι αν όλα αυτά συμβαίνουν ταυτόχρονα τότε τίποτα δεν πάει καλά.
Περιστροφές
Μπουρλέτος Παναγιώτης-Πάρις
Ζαχαράκης Κ. Μ. (2020)
Απ' την χαρά αγνής πηγής που τρέφεται το αστέρι σκόνη μαυρόασπρη, απατηλή και γήινη, του Διόνυσου αγέλη, ανέρχεται σαν έναστρη γραμμή λάμπει μαβιά μες στην νυχτιά πόλεμος ήμερος, αχλύς η οδός προς τα ουράνια.
Αγριανθός
Παπαστύλος Μιχάλης
Οσελότος (2020)
Όλοι μας έχουμε έναν Αγριανθό μέσα μας. Έναν αντάρτη ανθό έτοιμο ν’ ανθίσει μέσα στην καθημερινότητά μας και να αναδείξει τη μοναδικότητα της στιγμής. Το μόνο που χρειάζεται είναι ένα δάκρυ. Ένα δάκρυ πόνου, χαράς, λύπης, αδικίας, έρωτα. Γιατί αυτό είναι η κάθε μας στιγμή. Ένας Αγριανθός. Μοναδικός και ξεχωριστός.
Αγνές προθέσεις
Κακαβούλης Στέφανος
Οδός Πανός (2020)
Ποιήματα του ηθοποιού, θεατρικού συγγραφέα, γεμάτα αναμνήσεις που σβήνουν.
Την άνοιξη και κάθε άνοιξη
Μεταξά Ευγενία
Οδός Πανός (2020)
Το τρίτο βιβλίο ποιημάτων της συγγραφέως. Το ταξίδι μας στον κόσμο, στο φως και το σκότος.
Είκοσι χρόνια πριν. Προσευχές και αναγνώσματα
Κακριδής Γιάννης
Άπαρσις (2020)
"Μη ο πίπτων ουκ ανίσταται; ή ο αποστρέφων ουκ επιστρέφει;" Ιερεμίας 8,4 Τα ποιήματα της συλλογής "Είκοσι χρόνια πρίν" γράφτηκαν στη δεκαετία του '80 και στις αρχές της δεκαετίας του '90. Τα ποιήματα της συλλογής "Προσευχές και αναγνώσματα" γράφτηκαν απο τον Αύγουστο του 2018 μέχρι τον Ιούλιο του 2019.
Κάτω απ' το πάπλωμα
Σμυρίλλη Αντωνίνη
Σαιξπηρικόν (2020)
BRAIN FREEZE Στο παραμυθοπωλείο Λέει: Δε θέλω να είμαστε φίλες Καίω τη γλώσσα μου Ρουφώντας αμήχανα Το τσάι του Harry Potter Θέλω να τη φιλήσει Να περάσει Γίνομαι Σκληρή Κατεψυγμένη φράουλα
Ώσπου να χορτάσει χώμα η βροχή
Ευθυμιάδου Ιώ-Άννα
Ρώμη (2020)
ΓΕΝΝΑ Φόρεσαν άστρα στο κεφάλι Ντύθηκαν δέντρα τη νύχτα Με ετοιμόγεννο στόμα Περπάτησαν πάνω στα βουνά Γδάρθηκαν στα βράχια Γύρισαν ζωντανοί από τους γκρεμούς Έκλαψαν από τους πόνους της γέννας Το αίμα κύλησε ως τη θάλασσα Κι ένα παιδί γεννήθηκε Ωραίο σαν ποίημα
Εις το διηνεκές 7
Ανδρικόπουλος Παναγιώτης
Όστρια Βιβλίο (2020)
Αν δεν μπορούμε να μην κρίνουμε τον αδελφό μας, ας κρίνουμε βάση προαιρέσεως και όχι υποψιών αλλά βάσιμα
Οίμοι, λέγουσα
Σιδηρά Αγγελική 1938-
Κέδρος (2020)
ΠΡΟΣΦΩΝΗΣΕΙΣ Ο μικρός μου γιός παίρνει τον ρόλο του πατέρα μου. "Κουλιώ" με αποκαλεί και ξαναγίνομαι μικρή κι εκείνος μεγαλώνει, ο προστάτης μου. Ο πιο μεγάλος αποφεύγει να με προσφωνεί, κι αν υποχρεωθεί "μαμά" με λέει ντροπαλά σχεδόν και είναι σαν να θέλει να κρυφτεί από τον εαυτό του. Ο Αλέξης μου "μάνα" θαρρετά με φώναζε - προσέξτε τον παρωχημένο χρόνο - και τα σπλάχνα μου τραντάζονταν καθώς με ταύτιζε με τον υπέρτατό μου ρόλο. Τώρα ίσως να καταλάβατε γιατί θρηνώ. "Μάνα" ποτέ, ποτέ δεν πρόκειται να ξανακούσω.