Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το βιβλίο αυτό γράφτηκε την περίοδο του lockdown. Ο συγγραφέας προσπαθεί με χιούμορ να περιγράψει πώς περνούν αργά και βασανιστικά οι μέρες και οι βδομάδες τον καιρό του εγκλεισμού με το σύνθημα μείνετε σπίτι. Διακωμωδεί την όλη ιστορία και προσπαθεί να δώσει λίγο φως στο σκοτάδι, λίγη ελπίδα στην απελπισία και αισιοδοξία στην απαισιοδοξία που επικρατεί. Προσπαθεί να ντύσει με γέλιο τη μελαγχολία. Ασχολείται με όλα τα καθημερινά θέματα. Τον έρωτα, την αγάπη, τη ζήλια, την ομορφιά, τα σύννεφα, τον ήλιο, τη φύση, τα ζώα και πολλά άλλα. Επίσης, καταπιάνεται και με θέματα...

ΘΑΥΜΑΤΑ ΚΑΝΟΥΝ ΟΙ ΨΥΧΕΣ Μοιάζεις σαν χάραμα καθώς πληγώνεις την ψυχή σου, βλέπεις τριγύρω σου μονάχα μοναξιά κι όταν μπορείς αλλάζεις μόνο τη μορφή σου, μα η ζωή σου μόνη πια δε σου μιλά. Μοιάζεις σαν έρωτας καθώς κουρνιάζεις στη γωνιά σου, κοιτάς παράθυρα που κλείνουν μοναχά κι όταν τα βλέμματα κλειδώνουν τα όνειρά σου, τότε κι οι ελπίδες σου ανάβουν σαν κεριά. Σκοτάδι έπεσε κι ο λογισμός στου δέντρου τη σκιά κυλά, σκέψεις τρελές σε μέρες πονηρές, θαύματα ψάχνουν οι ψυχές. Ξέρω, αγάπη μου, μην κλαις. Θα ’ρθουν για μας μέρες γλυκές, σου το ’χω πει πολλέ...

τώρα µονάχα µένει η µουσική της θάλασσας τα θλιβερά κονσέρτα βιολιά που σέρνονται και µε σκεπάζουν και µου παίρνουν την ανάσα και ηρεµώ, επιτέλους ηρεµώ

Η ψυχή μας είναι ο ήλιος που διώχνει τη θλίψη από τα ρόδα που μάρανε το σκληρό βλέμμα του χειμώνα. Το παιδί που τρέχει στα χωράφια της ελευθερίας κάτω από τα γεμάτα αγάπη μάτια του Θεού. Η ψυχή μας είναι το βάλσαμο στους πόνους που άφησε πίσω του ο χρόνoς. Στο διάβα του η φωνή της ενώνεται μ’ άλλες φωνές αδούλωτων ψυχών που δεν λύγισαν στις αντάρες των καιρών χαράζοντας μονοπάτια για να περάσει αλώβητο το φως. Στους κόρφους της ψυχής μας ζεσταίνεται η ελπίδα πως οι άνθρωποι θα ανακαλύψουν ξανά την αγάπη για να συνεχίσουν να λέγονται άνθρωποι.

Όταν ο πόνος σαν καταρράκτης πλημμυρίζει την ψυχή κι η απόγνωση σαν βράχος γίνεται ένοικος κι αφέντης, τότε όλα καταρρέουν. Και τις νύχτες στα όπλα που διαθέτεις, λογική κι αισθήσεις, απάντηση ποτέ δε θα πάρεις στα χρόνια της καταχνιάς. Βραδιά απελπισίας, αφού τα νανουρίσεις να κοιμηθούν, άφησε λεύτερη την καρδιά να αγναντεύει, να βυθίζεται στα σωθικά και να καταγράφει, δίχως ερμηνείες και συμπεράσματα, μονοπάτι αυτογνωσίας. Αναβλύζουν τότε σαν ένστιχτα, σαν διαίσθηση, αυθεντικά συναισθήματα και σκέψεις. Τότε βιώνεις το νόημα του Εγώ. Φτάνει να μην αγνοήσεις την αυθεντική κ...

Νοτιοδυτικά του εγκεφάλου και σε απόσταση πέντε χιλιομέτρων υπάρχει μια χώρα σε σχήμα οβάλ. Είναι η χώρα του Θέλω. Στα βάθη του εγκεφάλου θάβω τον πόνο. Φρέσκος σέρνεται ψυχομαχώντας. Μια σπίθα φόβου ξεπετιέται, αλλά δεν σβήνει. Κίνησε η ματιά να φέρνει γύρα τον ορίζοντα. Ένας απλοϊκός πολίτης της χώρας του Θέλω είμαι, ανυποψίαστος, σε νησί για διακοπές ξαποσταίνω. Ξένος βραχνάς με κυκλώνει και με φιλοξενεί. Κάτι, κάτι άπιαστο με πολιορκεί. Αλλά τι; Ή το παρακάμπτω ή το ξεψαχνίζω. Έσπρωξε η συνήθεια το σώμα στο μονοπάτι της παραλίας. Αλλά στα έμπειρα μάτια...

Το "Ευδόκιμο μέλι" σηματοδοτεί την επενέργεια της γεύσης του μελιού, γλυκιάς, συνάμα καρποφόρας. Η συλλογή συνθέτει μιαν ιστορία ερωτικού πάθους με παράφορη κορύφωση και αγκαθερά παρακλάδια. Στο ζενίθ προμηνύεται ο μαρασμός ή προλειαίνεται μια νέα ευδοκίμηση. Ένα ολόγυμνο αυτο-αναλυτικό 'εγώ' στρέφει ολόκορμο προς το ιδανικό ερωτικό 'εσύ', διατρέχοντας το δάκρυ, το φιλί, τη φωτιά, το παραλήρημα των κορμιών, έως την ερωτική παραίσθηση. Η διαλεκτική της σάρκας μεταρσιώνεται σε μυσταγωγία. Ψηλαφίζονται μύχια οι δύο υπάρξεις και συνυφαίνονται. Η πληρότητα αποπνέει μια...

Το βιβλίο "Χαμένης άνοιξης εγκώμια" το δημιούργησε η μυστική ανάγκη της ψυχής μου να μεταβάλει την τρικυμία σε τραγούδι, μοιρολόι, ύμνο δοξαστικό. Γυρεύοντας να γεφυρώσω τους κόσμους ακροβατώντας ανάμεσα στους απρόσκλητους επισκέπτες τού νου που έρχονταν να καταργήσουν τον ύπνο μου τις νύχτες, θέλησα να εκφράσω βιώματα βαθιά όπως η χαρά, ο θάνατος, ο έρωτας, ο φόβος, η απόγνωση, η φθορά της απώλειας, η υπαρξιακή αγωνία, στιγμές πίστης και απιστίας που με άφηναν μετέωρη με το βάσανο της αμφιβολίας. Να περιγράψω όπως την ένιωσα την ομορφιά και το σκοτάδι της ανθρώπινης ύπαρξ...

Αγώνας ενάντια στη λήθη το παρόν πόνημα, είναι σίγουρο ότι θα προκαλέσει προβληματισμούς κι αντιπαραθέσεις μεταξύ των αναγνωστών του. Ωστόσο, δεν πρέπει να θεωρηθεί μόνον ως μια ποιητική συλλογή με την κλασική σημασία του όρου, αλλά να διαβαστεί κυρίως σαν ένα έργο που περιγράφει κι αφηγείται ποιητικά την καθημερινότητά μας τη δεκαετία 2009-2019. Υπό αυτήν την έννοια, προσωπικά βιώματα κι εμπειρίες, εντυπώσεις, ερεθίσματα, ανθρώπινες σχέσεις, πολιτικές καταστάσεις, πρόσφατες αναμνήσεις, συνήθειες και πράξεις που μας απασχολούν καθημερινά, αποτέλεσαν την έμπνευση για τη σ...

Τα ποιήματα του Νίκου Φρατζέτη μιλούν για τη ζωή και τις διάφορες εκφάνσεις της: τη θλίψη, τη χαρά, τον πόνο, τον φόβο, την ελπίδα, μα πάνω από όλα την αγάπη. Η Χαρτοπετσέτα διεκδικεί την ύπαρξή της ως το διαβατήριο για νέους κόσμους, ως το ημερολόγιο μιας ζωής που αναλώθηκε, που ακόμα όμως προσπαθεί και πάντα θα προσπαθεί. ΟΙ ΓΛΑΡΟΙ Κατοικώ κοντά στη θάλασσα. Τον Ιούνιο οι γλάροι χάνουν τον δρόμο τους και πετούν πάνω απ' το μπαλκόνι μου. Μα θα βρεθεί ένας ή δυο που θα τους οδηγήσουν όλους πίσω στη θάλασσα. Θα κυκλώσουν το κομμάτι του ουρανού που τους αναλογεί...