Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το "Μπαγκλαντές" δεν υπάρχει πια· ούτε "Το νησί της Αφροδίτης" ή "Τα Ίμια". Αυτά, και μερικά ακόμη στέκια στο Καλοχώρι, στο δέλτα του Αξιού, όπου ανάμεσα σε βαλτόνερα, υγρότοπους με εκατοντάδες ερωδιούς, φλαμέγκος και πελεκάνους ξεφύτρωναν αυτές οι φιλόξενες παραγκοταβέρνες - σύμβολα μιας εποχής που έφυγε ανεπιστρεπτί. Μικρά "παλατάκια" - που έδιναν άσυλο σε ψαράδες και κτηνοτρόφους της περιοχής αλλά και ησυχαστήρια μερικών φοιτητών, καθηγητών και ανθρώπων της πόλης. Μετά το 2007 η περιοχή άρχισε να ερημώνει. Τα στέκια έκλεισαν με απόφαση της πολιτείας και ο τόπος εγκατα...

Η Σίλια Χριστοδούλου, ζει έντονα από μικρή κάθε τι Ελληνικό και νιώθει και ότι ιστορικά ήρθε η στιγμή το ελληνόφωνο κοινό των Βρυξελλών (Ελλαδίτες, Κύπριοι και άλλοι Ευρωπαίοι λάτρεις της ελληνικής γλώσσας) αλλά και γενικά οι Έλληνες, Κύπριοι και Ομογενείς να προσεγγίσουν ξανά τις ρίζες τους μέσα από τη λογοτεχνία, τη φιλοσοφία, τις τέχνες, τη Γλώσσα και την Παράδοση που κληρονομήσαμε. Μέσα από την ποίησή της αχνοφαίνεται η βαθύτερη φωνή της που μας λέει ότι "η λογοτεχνία μετουσιώνει το τραύμα φανερώνοντας συνάμα αλήθειες μακριά απ' την ματαιοδοξία της κάθε πολιτικής σκηνής...

Έν είδει προλόγου "Ο τολμών νικά". Έτσι λέει ο λαός μας. Τόλμησα. Πού βρίσκεται, όμως, ο κίνδυνος στην ποιητική δημιουργία; Το προπατορικό αμάρτημα ενός καλλιτέχνη, επιστήμονα, τεχνίτη και του ανθρώπινου γένους, γενικότερα, είναι η αυτοπεποίθηση. "Πίστεψε στον εαυτό σου" ή"πιστεύω σε σένα" και άλλα τέτοια συνθήματα μιας ουμανιστικής νοοτροπίας του αιώνα μας ακούγονται στον κινηματογράφο και σε ημιμαθείς ανθρώπους, που δεν έμαθαν να αισιοδοξούν με τον σωστό τρόπο. Ο άνθρωπος χρειάζεται συμβούλους, που θα τον βοηθήσουν να μην σπάσει τα μούτρα του. Θα τον ελέγξουν. Θα τον...

Η ποίηση, σαν μια βαθιά ψυχική ανάγκη, εξακολουθεί να διεκδικεί τον ρόλο της στη ζωή. Αυτή η ανάγκη γίνεται πιο επιτακτική στον ανιαρό και τεχνοκρατούμενο κόσμο που ζούμε. Διαβάζοντας ποιήματα εισπνέουμε την ποίηση που βρίσκεται στην ατμόσφαιρα, που κυκλοφορεί γύρω μας σαν τη γύρη και το άρωμα των λουλουδιών. Θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι να υποδεχθούμε την ποίηση όπου και αν τη συναντήσουμε: απέναντι στην ομορφιά της ζωής, της τέχνης, της χαράς και της λύπης. Είναι δώρο της φύσης η ποίηση, όπως είναι πολύτιμο δώρο και η ποίηση της Χρυσάνθη Σπυροπούλου-Σπανού που τα ποιήμ...

"Πρόκειται για ένα corpus με αυθεντική ποιητική αίσθηση, με την τόλμη και τη χάρη του προσωπικού ύφους, με πάθος, με βαθύτητα αλλά και παιχνιδιάρικη διάθεση, με μια αδιόρατη καβαφική ειρωνεία ενίοτε, με ευφάνταστες λεκτικές ακροβασίες - ναι, ο τίτλος "Ακροβατώ" είναι και γι' αυτό εύστοχος - με έρωτα στη λέξη και στα πράγματα..." Κατερίνα Θεοδωράτου.

ΧΡΩΜΑΤΙΣΤΑ ΦΤΕΡΑ Μου λες πως ο μεταξοσκώληκας σαν υφαίνει το κουκούλι του χτίζει τη φυλακή του Σου λέω πως χτίζει την ελευθερία του σου λέω πως ξέρει, εκεί, στα σκοτεινά πως η φυλακή του θα γίνει φτερά μια μέρα, πεταλούδα, να πετάξει

Ένα ταξίδι μέσα στον χρόνο, μια σύνθεση ποιημάτων-απόσταγμα εμπειριών, γεμάτη με αναμνήσεις παιδικών χρόνων, έρωτα, ερωτήματα για τη ζωή, για την ίδια μας την ύπαρξη· μεστή από συναισθήματα όμορφα και άσχημα, χαρές και λύπες, ελευθερία και απαγορεύσεις, φως και σκοτάδι - και μήπως έτσι δεν είναι η ζωή μας, μια συνεχής εναλλαγή;

[Μήνη, αυξομένη και λειπομένη, θηλυς τε και άρσην...] -Ορφικός Ύμνος εις Σελήνην- Ο αέναος κύκλος της ζωής αποδοσμένος σε δώδεκα πίνακες ποιητικής.

Ταξίδι αργό, στο κορμί, στα Ύψη ο Ηδονικός Απόπλους. Φευγαλέα ΕΠΑΦΗ. Οργασμική απογείωση. Εραστής καλοκαιρινής αύρας... Αφρολουσμένο Νησί της Αφροδίτης...

Ο τόμος περιλαμβάνει 7 ποιητικές συλλογές.

ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΑ ΠΟΔΙΑ ΜΑΣ Κι αυτός κουβάλησε τον θάνατο για να μας φοβερίσει Τώρα που μπλέχτηκε ανάμεσα στα πόδια μας πρέπει κι εμείς

Είσαι το πιο ωραίο αίσθημα, γι' αυτό λέγεσαι και... αγάπη. Γιατί ανθίζεις στις καρδιές, μαραίνεσαι μόνο απ' την απάτη. Μοιάζεις με κόκκινο κρασί, γι' αυτό σε πίνω κάθε βράδυ. Είσαι όνειρο απατηλό, είσαι του έρωτα, η ζάλη.

Σχεδόν ποτέ δεν είναι κατάλληλη η στιγμή για ποιήματα... Είναι τόσο ακατάλληλη για τον πιθανό αναγνώστη, όσο είναι συχνά και για τον ίδιο το δημιουργό. Ο κάθε ήχος, οι άνθρωποι γύρω και δίπλα μας, η κόπωση αυτής της μέρας, το πρόγραμμα της επόμενης, ο δισταγμός... μεταθέτουν πάντα τη στιγμή για «αργότερα»... ενώ το χαρτί στέκεται κατάλευκο και περιμένει βουβό, αμετακίνητο και σχεδόν απωθητικό μες στην ουδετερότητά του. Σαν τη σελίδα της ζωής μας στο παρόν... Η Ποίηση όμως δεν περιμένει απαραίτητα την καταγραφή της για να εκδηλωθεί. Διοχετεύεται γενναιόδωρα μέσα σε κάθε μας...

ΟΙ ΠΕΤΡΕΣ Δεν διάλεξα εγώ τις πέτρες που βρέθηκαν στα χέρια μου, σας λέω, τις διάλεξε το σχήμα κάθε χούφτας, οι χαρακιές που μαρτυρούν τη φύση της συγκεκριμένης μου περατότητας, της συγκεκριμένης μου αθανασίας. Τις σφίγγω γερά, και δεν ξέρω τι να τις κάνω. Ίσως να τις πετάξω σε τακτοποιημένα παράθυρα, ίσως τις στοιβάξω τη μια στην άλλη επάνω. Ίσως τις τρίψω μανιασμένα ώσπου να φλογίσουν, είτε το θέλουν, είτε όχι.

Ο Ιωάννης Εύδυστος δείχνει ν' αναζητά με μανία να βρει διεξόδους, σε μια "ωμή" καθημερινότητα που τον παιδεύει, ανατρέχοντας στο όνειρο, τη φιλοσοφία, την ποίηση, την έρευνα, τη γραμματική και την ιστοριογραφία. Η ποίηση γι' αυτόν είναι μια καταφυγή, μια βαθιά αναπνοή πριν ξαναβουτήξεις στα βάθη της προσωπικής σου θάλασσας. Ένα χαμόγελο πριν βυθιστείς στο τέλμα "άθλιων" συναλλαγών.

Από την ποίησή µου αναδύεται το παιδικό τραύµα που αναζητά τη λύτρωσή του µέσα από συµπαντικά παιχνίδια του νου και της ψυχής. Ο θυµός, ο πόνος, ο έρωτας και ο θάνατος συµπορεύονται στο ταξίδι της κάθαρσης και οι στιγµές αγκαλιάζουν τον φόβο των συναισθηµάτων. Στο τέλος κάθε ποιητικής πράξης, απελευθερώνονται οι εγκλωβισµένες πεποιθήσεις και η τραυµατική εµπειρία ακολουθεί την ίαση µέσα από την αλήθεια, µέσα από την αληθινή πηγή. Θα 'ρθω πάλι, Μυρτώ. ο φόβος έγινε γαλήνια σιωπή, ο τρόµος και τα ουρλιαχτά αθάνατες µελωδίες. Θα 'ρθω πάλι, Μυρτώ. στη φωτιά δίπλα θα καθ...

Ως προέκταση των ανθρώπινων ψυχών, έρχεται η προδιάθεση στην προσευχή - σαν ορμέμφυτο κομμάτι όσων βρίσκονται στο υπόβαθρο των ζωών μας, μα ζωτικής σημασίας. Σαν λέξεις "άλεκτες" και σαν ευχές μιας άλλης ζωής, ενδότερης. Αυτές προσπαθεί να συλλάβει και η ποίηση, αλλά και η τέχνη, γενικότερα. Όλα ενδείξεις μιας χάριτος που μένει κάπου να τη συναντήσουμε. Και τη συναντάμε - το πιο συχνά, τη νύχτα. Γιατί η νύχτα είναι μια ώρα που οι άλλοι εαυτοί και οι άλλες ζωές ζωντανεύουν. Είναι το μυστηριακό του σκοταδιού και του ημίφωτος που περισυλλέγει ό,τι αφήνουμε να αγνοείται. Με ένα...

Τα βλέµµατά µας θα τα πουν όλα µες στη σιωπή µας κι εµείς θα είµαστε τόσο δειλοί µέσα στην ενοχή µας... Τα πιο µεγάλα σ' αγαπώ τα είπαµε σαν ξένοι... Κι αν σου πληγώσουν την αγάπη, µη φοβηθείς. Αγάπα τους πιο πάνω από όσο αντέχουν... Ένα όνειρο, όνειρο ζωής, όνειρο µιας µέρας, µιας στιγµής έτσι κι εσύ, έτσι κι αυτό, έτσι και όλη µου η ζωή... Όσα έζησα, όσα φαντάστηκα, όσα ένιωσα για µια µέρα αποτυπώνονται σ' αυτούς εδώ τους στίχους. Λόγια καρδιάς, λόγια ψυχής, αληθινά, χαρούµενα και µελαγχολικά. Λόγια γεµάτα συναισθήµατα...

Εσύ, µε πόσα λόγια αληθινά, ντύνεις τον έρωτά σου; Ποια λόγια βρίσκουν τη δύναµη, φωνάζουν δυνατά, να πουν αδίστακτα, αυτά που νιώθει η καρδιά; Ποια άλλα µένουν ανείπωτα, κρυµµένα πίσω απ' τα χείλη σου, που δεν µπορούν ποτέ να εκφράσουν την πιο γλυκιά χαρά; Λόγια ερωτικά, που άλλοτε γίνονται ποίηση κι άλλοτε µιλούν απλά, που δίνονται απλόχερα, όταν η ψυχή εµπιστεύεται αυτόν που αγαπά. Σκέψεις ροµαντικές, στιγµές ηδονικές, σύννεφα ονειρικά και ερωτικά, µα και άλλα λιγάκι σκοτεινά, που κάποιες φορές, µπορεί και να θολώνουν την καρδιά. Λόγια του Έρωτα, ζεστά...