Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Εγώ ΙΟΣ Φύσης-Θεού και πλάσμα με σοφία κατέβηκα κάτω στη γη να γράψω ιστορία να βάλω τάξη σε θεσμούς και να μεταρρυθμίσω αυτά που ανατράπηκαν όρθια να τα κρατήσω γιατί πώς να το κάνουμε σε κίνδυνο μεγάλο βρίσκεται ο πλανήτης γη και δε σηκώνει άλλο ετούτη την κατάσταση που θα τον καταστρέψει και σε πρωτόγονους ρυθμούς πάει να επιστρέψει να του αλλάξει την τροχιά να του αλλάξει ρότα κι ενός πολιτισμού λαμπρού να σβήσουνε τα φώτα γιατί κατά πως φαίνεται καταστροφή πλησιάζει κι αντί ο ήλιος να φανεί το φως του να αδειάζει θ’ ακολουθήσει σκοτε...

Μην ακολουθείτε απλώς τα βήματα των προγόνων. Αναζητήστε εκείνο που αναζήτησαν. Matsuo Basho (1644-1694) Το σημαντικό είναι να διατηρούμε το μυαλό μας φευγάτο, μες στον κόσμο της πραγματικής αντίληψης κι επιστρέφοντας στον κόσμο της καθημερινής μας εμπειρίας, εκεί μέσα, να αναζητάμε την αλήθεια της ομορφιάς. Άσχετα με το τί μπορεί να κάνουμε κάθε στιγμή, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως το κάθε τι έχει άμεση σχέση με τον αιώνιο εαυτό μας, που είναι η ποίηση. Matsuo Basho (1644-1694) Χαϊκού είναι η στιγμή που δεν είναι στιγμή Είναι το λίγο που δεν είναι λίγ...

Στην ποιητική συλλογή του Ρήσου Χαρίση "Θάλασσα εσωτερικού χώρου" ιχνογραφούνται στιγμές από την κοινωνική και πολιτική πραγματικότητα με τρόπο ρεαλιστικό και συνάμα εσωτερικό. Η φύση και τα παράδοξα της ιστορίας συμπλέκονται με τα πάθη και τα δεινά της εποχής μας προσδίδοντας στην ποίηση του Χαρίση μια καθολικότητα. Τέλος, η ειρωνεία, η παρωδία και η λογοπαικτική διάθεση αποτελούν βασικά χαρακτηριστικά του λόγου του ποιητή και αναδεικνύουν το ιδιαίτερο χρώμα του. ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ Και μου 'λεγες πως είσαι αυτή π' αναστενάζει όταν εισχωρούν εντός σο...

Πρόκειται για μια ποιητική συλλογή η οποία πραγματεύεται καθημερινά γεγονότα που προβληματίζουν και δημιουργούν συναισθήματα, άλλες φορές ευφορίας και άλλες όχι. Η διαφθορά, η φθορά του χρόνου και η έλλειψη ουσιαστικής επικοινωνίας είναι κάποια από αυτά. "Το φθαρμένο μολύβι" στοχεύει στο να προβληματίσει γόνιμα τον αναγνώστη και να τονίσει πως η αμφισβήτηση δεν πρέπει να μας προκαλεί φόβο, αλλά αντιθέτως πρέπει να την αποζητούμε.

Χαμογέλα στη μοίρα που λύπες κερνάει και κλέβει χαρές. Χαμογέλα στον άνεμο που δέντρα μαδάει και κόβει πνοές. Χαμογέλα την ώρα που τ' αγρίμι ορμάει και τρομάζει καρδιές. Χαμογέλα τις νύχτες που το δάκρυ κυλάει και ξεπλένει πληγές. Χαμογέλα στον πόνο που σκληρά μας χτυπάει κι' εξαγνίζει ζωές. Το "Άνεμε στα φτερά μου" είναι η ποιητική συλλογή μιας μάνας που η ζωή της στέρησε όνειρα, μα εκείνη σε πείσμα των καιρών και με πυξίδα την αγάπη στον γιο της, άπλωσε πανιά, ξεδιπλώνοντας ελπίδες, αλήθειες, όνειρα και μας ταξιδεύει στη δική της Ιθάκη, με ανάσες ούριων ανέμων.

Ο ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ Είχαμε έναν έρωτα ανεκπλήρωτο· ανελέητο δηλαδή. Γιατί το έλεος προσφέρεται συνήθως μέσ' από μια καταστροφή κι εσύ στέκεσαι ακόμη όρθιος στην εξώπορτα δίχως να φεύγεις ενώ φεύγεις και έρχεσαι τακτικά κι εγώ μετρώ τα χρόνια με τις διαδρομές των σχολικών λεωφορείων και τις διακοπές στη θάλασσα. Ο ταχυδρόμος μας φέρνει τους λογαριασμούς τις χριστουγεννιάτικες κάρτες κι ενίοτε κάποια γαμήλια πρόσκληση· όχι όμως νέα ότι πέθανες για 'μένα όχι όμως νέα ότι πέθανα για 'σένα.

Βλέπουµε τα συναισθήµατα σαν πρόβληµα και τα κρύβουµε κάτω απ' το χαλί. Στην πραγµατικότητα, όµως, αποτελούν το κίνητρο για να σταθούµε απέναντι σε όλα εκείνα που µας καταπιέζουν και µας φιµώνουν. Οφείλουµε πρώτα σ' εµάς του ίδιους να εκφραζόµαστε. Ακόµη κι αν αυτό σηµαίνει πως βαδίζουµε πολλές φορές σε περίεργα µονοπάτια του µυαλού µας. Εξάλλου, ποίηση σηµαίνει έρωτας για καθετί και ο έρωτας από µόνος του είναι επανάσταση.

Μια ποιητική συλλογή με διάχυτη καλοκαιρινή διάθεση, που προδιαθέτει τους αναγνώστες να ταξιδέψουν τόσο με το μυαλό όσο και με την ψυχή τους. Η κοινωνία, τα βιώματα, οι εμπειρίες αποτελούν πηγή έμπνευσης του δημιουργού, αλλά και σημείο ταύτισης πολλών ανθρώπων. Ο Ανδρέας Φλουράκης, στο "Καλοκαίρι", την πέμπτη ποιητική του συλλογή, παρουσιάζει με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο την πραγματικότητα, την καθημερινότητα, καθιστώντας το συγκεκριμένο βιβλίο αντικείμενο αναγνωστικής απόλαυσης πέρα από στενά χρονικά όρια, πέρα από κάθε εποχή...

Το ποιητικό σύμπαν της Αφροδίτης Κατσαδούρη αντλεί τις εικόνες του από το πολύ-ερεθισματικό αστικό περιβάλλον και αποπνέει -σχεδόν σε κάθε ανάγνωση- τη μητροπολιτική αίσθηση της αποπλάνησης. Η ανάγνωση της πρωτεύουσας συναγωνίζεται υπαινικτικά τη στατικότητα της επαρχίας και παρότι σε μια πρώτη ματιά η καθημερινότητα παρουσιάζεται αγανακτισμένη, στο τέλος διαχέεται μια χαρμολύπη για εκείνους που επιμένουν να βρίσκουν την ομορφιά στα αστικά χαλάσματα ενός μεγάλου χωριού που λέγεται πόλη.

ΛΥΔΙΑ ΛΙΘΟΣ Αυτό θα είναι το φυλαχτάρι σου, Αρετούλα, μου είπε η Γιαγιά μου, με το Αιγαίο στα μάτια της και τον χρυσαφένιο κάμπο στα μαλλιά της. Θα το κρατάς πάντα στον κόρφο σου, να με θυμάσαι. Μα, γιαγιά Χρυσούλα, αυτό δεν είναι Τίμιο ξύλο, μια ασήμαντη πετρούλα είναι! Κι όμως! Είναι μετρητής τιμιότητας πολύτιμος. Αυτός θα σου δείχνει το χρυσάφι στις καρδιές των ανθρώπων. Θα τον σέρνεις πάνω τους και όταν βλέπεις να χρυσίζει, θα τις αγκαλιάζεις. Μακριά τους όμως, σαν η πέτρα χρώμα δεν αλλάξει. Είναι η ΛΥΔΙΑ ΛΙΘΟΣ, αλάνθαστος κριτής ανθρωπιάς. Το κράτησα τ...

Ο έρωτας είναι σαν τη θάλασσα. Σε ταξιδεύει. Σε ζαλίζει. Σε τρομάζει. Σε γλυκαίνει. Σε αποπροσανατολίζει. Σε αρρωσταίνει. Σε απελευθερώνει. Σε αναζωογονεί. Σε διαλύει. Σε τρελαίνει. Σε κάνει ευτυχισμένο. Σε κάνει δυστυχισμένο. Και, κάποιες φορές, σε σκοτώνει. Η θάλασσα είναι σαν τον έρωτα. Σε ξαγρυπνάει. Σε προκαλεί. Σε αρμενίζει. Σε ταρακουνάει. Σε αιχμαλωτίζει. Σε γοητεύει. Σε πικραίνει. Σε ξοδεύει. Σε υπνωτίζει. Σε φοβίζει. Σε κάνει ευτυχισμένο. Σε κάνει δυστυχισμένο. Και, κάποιες φορές, σε πνίγει.

Φιλήµατα... ένα βιβλίο µε στίχους, ένα σύνολο συναισθηµάτων και σκέψεων. Στίχοι για φιλιά που δεν δόθηκαν, για φιλιά που προδόθηκαν, για φιλιά που ονειρεύτηκα, για στιγµές που µαγεύτηκα, για όνειρα που έζησα και γι' άλλα που γκρεµίστηκαν. Και σκέψεις, πολλές σκέψεις, αναζητήσεις, "γιατί" και απαντήσεις. Απορίες ψυχής, συµπεράσµατα και εσωτερική πάλη. Κι όλα αυτά, κάτω από το πέπλο του έρωτα - της δύναµης που τα κινεί όλα και τα ενώνει όλα, ακόµα και τα κοµµάτια της µοναξιάς ή της µοναχικής ζωής. Του έρωτα για τη ζωή! Ποιος δεν πληγώθηκε στον έρωτα, ποιος δεν θα πλη...

1. Ήμασταν μπρούμυτα στο χοντρό χαλί της διάβαζα μια ιστορία για ένα αλεπουδάκι -δεν ήταν όσο πονηρό θα ήθελε η μαμά του- όταν στήριξε καλά τους αγκώνες της, κοιτάχτηκε στο απέναντι τζάμι και με την πιο γενναία της φωνή είπε: «Μαμά, είμαστε σαν τα σκουλήκια!» Πήρα τότε το κεφάλι μου από το κείμενο καμάρωσα την αντανάκλασή μας χωρίς να ανοιγοκλείσω τα μάτια και σιγουρεύτηκα ότι αυτή η ανάγνωση δεν είχε κανένα νόημα να συνεχιστεί. Καθόλου δεν έδειξα ότι λυπήθηκα που δεν ήμουν στη θέση της αλεπούς.

Έμαθες καλά να το κουβαλάς αυτό το βάρος. Το αποστήθισες. Μετά άρχισε και να σου αρέσει. Πιο μετά, τέλειωσαν οι δικαιολογίες κι έμειναν μόνο οι ορισμοί, σοφοί, στεγνοί να σου μασουλάνε την ύπαρξη όπως η διάκρισή του σε ανθυπασπιστή που εορτάστηκε δεόντως Είναι λοιπόν η τραγωδία μια μίμηση πράξης σπουδαίας και τελείας; Του ανθυπασπιστού; Θα ξαναπάρουμε την ανάγνωση απ’ την αρχή ξανά, μέχρι τα μάτια σού να είναι ελεύθερα μα πιο πολύ εσύ, βρε δαρμένε μέσα στο αιώνιο πείραμά σου να παίξεις με τα κατάλληλα υλικά. Κι αν αποτύχει, γρήγορα να πάρεις τη σακούλα κ...

"Οι τελευταίοι εραστές του Σουρεαλισμού' Ήταν μόνος. Εκεί απ' όπου ξεκίνησε. Είχε ταξιδέψει σε όλα τα παράλληλα σύμπαντα αλλά δεν την είδε πουθενά. "Αρκετά παράξενο", σκέφτηκε. "Θα 'πρεπε να βρίσκεται σε μια πορεία, σε μια κατάληψη, σε κάποιο πάτωμα. Σε όλα εκείνα τα μέρη που καταργήσαμε την κανονικότητα" Όμως όλα αυτά δεν είχαν πια σημασία. "Ίσως ξαναβρεθούμε μαζί σε κάποιο όνειρο", είπε και βυθίστηκε για πάντα στο κρεβάτι. Εκείνη τη στιγμή ένα κλειδί ακούστηκε στην πόρτα... "The Last of the Surreal Lovers" Alone. At his very beginning. Having travelle...

Η ΛΟΓΙΚΗ ΜΑΣ Είναι λογικό, το βάρος τής ερευνούμενης γειτνίασης να μην καταπίνεται: Δεν έχουμε περίπτωση κατάληψης. Όταν ο επιστήμονας αισθανθεί απειλή και την υλική άγνοια, έχει να επιλέξει μέσα σε τρόπους κυκλοφορίας: Παίρνει άτεχνα το φορτίο και σαν όχημα (σαν καρότσι από εκμίσθωση με υπαλληλική πραμάτεια), το κάνει μια βόλτα στους δημόσιους δρόμους, μέχρι να περάσει ο μεγάλος κίνδυνος.

ΧΑΜΗΛΩΜΑ ΣΤΗ ΓΗ Οργανώνω -στη φούρια μου- συμπόσιο λογικής, με σφραγίδες αιτιών και επιχειρήματα για συνειδητότητα. Για να ανακαλύψω τη φύση τής δυστυχίας μου. Με αυτά για μέσα, ανάλογα έρχεται και το αποτέλεσμα: εικόνες και ύφος που με κολακεύουν. "Είναι που είμαι ανώτερος, που δε με καταλαβαίνουν, και που γι' αυτό και γι' άλλα, συχνά με αδικούν". Μικρή απόκλιση από την ταύτιση τού εγώ μου μ' εμένα αν συμβεί, βλέπω και δεν τρομάζω, αφού το ήξερα: Συντροφιές γνωστές, σώματα, λόγια γνωστά και κλασικά, αντικείμενα σκέψης αρκούσης αν και μονοδιάστατης, ολότητες...

Η ποιητική συλλογή "Ελλήνων μέθεξις" διαθέτει ως βασικό στοιχείο παρουσίασης των έργων της, την αγάπη προς την εξέλιξη, τον διαρκή αγώνα για τη Δικαιοσύνη και την Ελευθερία, την ποιητική αποτύπωση της αρετής και της αγάπης, μέσω σημαντικών Ελλήνων καθώς και γεγονότων που διαμόρφωσαν την Ελλάδα, την εξύψωσαν πνευματικά και την κατέστησαν ελεύθερη χώρα. Το πνευματικό-θρησκευτικό στοιχείο είναι έντονα καταγεγραμμένο και αποτυπωμένο μέσα από το λυρισμό που τη διαπνέει και σε μορφές υπέρτατης Αγιότητας και πνευματικής ανύψωσης. Η αγάπη προς το τόπο της καταγωγής του ποιητή Κωνστ...

Γαλάζια μαλλιά πλεγμένα μ’ αρμυρίκια όσο το καλοκαίρι τελειώνει αμφίρροπο μετρά μορφές πίσω απ’ τον κρυστάλλινο τοίχο σιγομουρμουρίζοντας τις οπτασίες που τρεκλίζουν σφυρίζοντας αρωματισμένα λόγια. Δεν έζησα στο σπήλαιο, κι όμως μισοκλείνω τα μάτια και τα χείλη που αρνούνται. Τυφλώνομαι μόνο απ’ το χαμόγελο του Ιούνη που ’λεγε θα σταματήσει το καλεντάρι, ο υβριστής! Τον λάξεψε κι αυτόν ο φόβος της λάβας κι ας ήταν δίπλα η πηγή. Δεν έμαθα ποτέ καλό σημάδι! Ούτε να τιθασεύω τα ριζώματα! Ένα λιβάδι ανοίχτηκε μπροστά, καμένο απ’ τον λίβα... And all I loved, I lov...

Μέρες χωρίς κορόνες 1. Το χορτάρι γνέφει, λέει ότι γνέφει σε μένα και, αμέσως, να προσέξω πολύ πώς μου γνέφει. Το δεντρολίβανο μιλά στο χορτάρι, του λέει τι θέλει αυτός εδώ, και το χορτάρι του απαντά με τον ίδιο σχεδόν τρόπο, να προσέξει πώς μιλά. Στοχαστικές καρδιές στην καρδιά έρημων τόπων. Μπορώ να είμαι εδώ δίχως να είμαι; Στρατόπεδο Κόδρα, 20 Μαρτίου 2020.