Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ποιήματα και πεζά που γράφτηκαν με αφορμή το ποδόσφαιρο.

Μαύρες εκλάμψεις. Αιθέρια σκόνη. Ξερά χορτάρια και χορτάρια χλωρά κόβονται βίαια. Βλέμματα πυρά σκορπούν το μίσος στην οθόνη. Άδειες προσόψεις. Έρημοι δρόμοι. Σπασμένα αγάλματα. Τα μάτια σου κλειστά. Γέρνεις στον ώμο μου απαλά. Τρέμει η ανάσα σου καθώς απλώνει παντού η τύψη της φθοράς. Ο πρώτος φόβος μου κι η πρώτη αγάπη. Ρομφαία και φτερό, ρόδο κι αγκάθι. Παράφορο άγγιγμα, απρόσιτης χαράς.

"...Ένα νησί γεμάτο γάτους και χελιδονόψαρα- ειρηνική συνύπαρξη στα κάτασπρα κατάρτια, ένα κλωνάρι δροσερό στην ενδοχώρα των ιδρωμένων φαλακρών βουνών, ένα όνομα λινό κυμάτισμα μέσα στα μεγαλοπρεπή φορέματα, μια πατρίδα που σαν επίγραμμα αρχαίο χαράζει ο άνεμος στα ζεστά παραθυρόφυλλα κι αυτή διψασμένη βυθίζεται σε μυστικό πηγάδι χωρίς το όνομά της ποτέ κανείς να μάθει."

Οι "Αγχέμαχες λέξεις" αποτελούν την πρώτη εμφάνιση του Βαγγέλη Αλεξόπουλου στο χώρο της ποίησης, αν και καλύπτουν μια χρονική περίοδο δύο δεκαετιών.

Στους ονειροπόλου -ρεαλιστές που τολμούν να υψώνουν το νεανικό τους ανάστημα μπρος στο πνεύμα της ηττοπάθειας, μπροστά στο φάντασμα του ξεπουλήματος, μπροστά στον εφιάλτη του ενδοτισμού και τον χείμαρρο της τουρκοποίησης, αλλά και σε όσους σκέπτονται ελληνικά, ταπεινά αφιερώνω αυτή τη συλλογή. Σε όλους αυτούς δηλαδή που πεισματικά εξακολουθούν να μιλούν: -για εισβολή και όχι για "Κυπριακό πρόβλημα" -για κατοχή και όχι για "διακοινοτική διαφορά" -για απελευθέρωση και όχι για "εξεύρεση λύσεως" -για Κόκκινη και όχι για "Πράσινη Γραμμή" -για τουρκοκυπριακές συμμορίες και...

"Χαμένες αγάπες": Ίσως είναι/ οι αστραπές που σκίζουν απόψε τον ορίζοντα/ οι σταγόνες της βροχής στο τζάμι/ οι νιφάδες του χιονιού στο περβάζι./ Ίσως είναι/ οι ψαλμοί των ανέμων στις φυλλωσιές των δέντρων/ τα μυριάδες αστέρια του γαλαξία/ οι ακτίνες του ήλιου που μας ζεσταίνουν./ Ίσως./ Μα εγώ κάθε φορά νιώθω ανατριχίλα. (από τη σελ. 24 του βιβλίου)