Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

ΣΥΛΛΟΓΙΖΟΜΑΙ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΑΓΑΠΟΥΝ Συλλογίζομαι αυτούς που αγαπούν τη λάμψη των ματιών όταν τους καθρεφτίζουν, το φως κάτω από βλέφαρα κλειστά και πίσω από τις γρίλιες τις κλειστές, τα μεσημέρια του καλοκαιριού και κείνα του βροχερού φθινοπώρου με τις κουρτίνες διάπλατα ανοιχτές· κι αγάπησα αυτούς που λάτρεψαν τη σπίθα των θλιμμένων ματιών, τις δυο ρυτίδες στο στόμα δίπλα, εκεί που γέλιο και θλίψη τρεμοπαίζουν σιωπηλά.

"Πρόκειται για ένα corpus με αυθεντική ποιητική αίσθηση, με την τόλμη και τη χάρη του προσωπικού ύφους, με πάθος, με βαθύτητα αλλά και παιχνιδιάρικη διάθεση, με μια αδιόρατη καβαφική ειρωνεία ενίοτε, με ευφάνταστες λεκτικές ακροβασίες - ναι, ο τίτλος "Ακροβατώ" είναι και γι' αυτό εύστοχος - με έρωτα στη λέξη και στα πράγματα..." Κατερίνα Θεοδωράτου.

ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑ Αν η ρουτίνα επιβάλλεται στην εξαίρεση. Αν το παρελθόν είναι καλύτερο από το μέλλον. Αν η αγάπη είναι υποδεέστερη του συμφέροντος. Αν η διαφορετικότητα μετατρέπεται σε τύφλωση. Αν η πρόοδος υποτάσσεται στην οπισθοδρόμηση. Αν η κίνηση γίνεται τέλμα. Αν η ελπίδα σβήνει στο σκοτάδι. κι αν όλα αυτά συμβαίνουν ταυτόχρονα τότε τίποτα δεν πάει καλά.

Περιέχει τις ενότητες: "Παραζάλη", "Κυκλοφορία", "Η αθέατη ώρα". [Μικρό δείγμα γραφής: ΤΑ ΔΕΣΜΑ Μακραίνει ο δρόμος ο μεγάλος σαν καταλύσει η δύναμη της φυλακής τα σύνορα που ο νους δεν βλέπει κι αισθάνεται η ψυχή για να φυσήξει μιας άνοιξης αγέρι και να κάνει η ζωή το θαύμα της. ΕΠΑΡΣΗ Πατούν μες τη φωτιά και χαράζουν στους καπνούς τα ονόματά τους κραδαίνουν τα σπαθιά τα πορφυρά απ' το αίμα τους βαφτίζονται ασκητές ονομάζουν το άγνωστο ουρανό των αδικημένων. Ο κρυφός τους ανθός εμπιστεύεται το φως της σιωπής. Δεν τους καταλαβαίνουν οι μ...

Το χαϊκού είναι η πιο σύντομη μορφή ποίησης στον κόσμο και προέρχεται από τη μεσαιωνική Ιαπωνία. Στη δυτική ποίηση καθιερώθηκε ένα χαϊκού να αποτελείται από 17 συλλαβές, τοποθετημένες όλες σε έναν στίχο ή -για έμφαση- σε τρεις στίχους, με αυστηρή διάταξη: 5 συλλαβές ο πρώτος, 7 ο δεύτερος και 5 ο τρίτος. Τα χαϊκού συλλαμβάνουν το συμπυκνωμένο βίωμα μιας στιγμής και το εκτείνουν στην αιωνιότητα. 48 χαϊ­κού και 31 από τα "άλλα" αφηγούνται μία ιστορία. Ένα-ένα χωριστά και όλα μα­ζί ακροβατούν ανάμεσα στο "σχεδόν" και το "ακραίο". Όπως ακροβατεί και η ζωή... Πέλαγος...

Ξανασκέψου την Αθήνα Η πόλη κόκκινη η πόλη μια φλόγα κι εκείνοι χαμένοι σε μονοπάτια μουγγοί πλέον τη διασχίζουμε. Της πήραν όλες τις αγκινάρες τις πέταξαν, μια τσιγγάνα ήταν απ 'αυτές που δεν θέλουν να έχουν φωνή. Σταυρούλα, η μπουκαμβίλια έβγαλε τα πρώτα λουλούδια μόλις σήμερα. Τα τρία παιδιά από τη Συρία ζούσαν μόνο για μέρες στον Άγιο Παντελεήμονα, Το μικρό παιδί ήταν με το πατέρα στο στρατόπεδο στην Αμυγδαλέζα. [...]

Νύχτα... Γεμάτη εκπλήξεις τα σκοτεινά μονοπάτια της. Κρύφτηκα στην αγκαλιά της παρασύροντάς με σε κόσμους ήσυχους αλλά και επικίνδυνους. Κάτω από το φως των άστρων κοιμήθηκα και ξύπνησα. Με αγάπησε και την αγάπησα, με μόρφωσε και μου έδειξε την αλήθεια. Γένους θηλυκού, που από τη μια σε παρασύρει και από την άλλη σε βουτά στις παγίδες της. Το φεγγάρι και τα αστέρια με οδήγησαν, σαν μεγαλύτερα και αρχέγονα αδέλφια μου, σε παιχνίδια ομαδικά αλλά και μοναχικά. Την άκουσα να πονά, να δακρύζει, να γελά δυνατά, να φωνάζει με τα λάθη μου και να τρελαίνεται όταν έλειπα μακριά της....

Το βιβλίο "Ακουμπισμένη στα όνειρα μας η ζωή" περιλαμβάνει 73 ποιήματα. Ποιήματα νοσταλγικά, ρομαντικά, τρυφερά, αλλά και ποιήματα στοχαστικά, σαρκαστικά, καταγγελτικά. Ο Νίκος Ζώρης, μέσα από μια περιδιάβαση στην κοινωνία και τη ζωή, μιλάει για πράγματα που συμβαίνουν σχεδόν καθημερινά και σχεδόν σε όλους μας. Άλλοτε με στοχαστική μελαγχολία, άλλοτε με σαρκαστική ειρωνεία, άλλοτε με βαθύτατη αυτογνωσία, ξεψαχνίζει όλες τις όψεις της ζωής αναζητώντας την αλήθεια, ψάχνει τον χαμένο παράδεισο της καρδιάς, του νου και της ψυχής, αναφέρεται σε οράματα, χίμαιρες και προσδοκίε...

Η ζωγραφική της Ευαγγελίας Σερέτη θαμπώνει τα όρια ανάμεσα στο αληθινό και το φανταστικό, το ορατό και το αόρατο, το συνειδητό και το ασυνείδητο. Φιγούρες απλές που όμως μοιάζουν πρωταγωνιστές μύθων αρχετυπικών, στοιχεία της φύσης που αποκτούν πρόσωπα και συναισθήματα ανθρώπινα, ο ζωδιακός κύκλος που παιχνιδίζει ανάμεσα στο "εμπειρικό" και το επιστημονικό και μορφές εξώκοσμες, αλληγορικές συνθέτουν τη θεματολογία της ζωγράφου. Η εκφραστική δύναμη των έργων της ζωγράφου και ποιήτριας στηρίζεται στην αυθεντικότητά τους, στην αυτόματη γραφή που γεννιέται από βιωμένα συ...

ΕΛΕΙΠΑΝ Από το προσκλητήριο των στίχων έλειπαν μερικοί. Το στήσιμο φοβήθηκαν στον τοίχο και μια εκτέλεση που φάνταζε πιθανή.