Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Κάθε άνθρωπος, έστω και μια φορά στη ζωή του, υπήρξε ή ένιωσε ποιητής. "Υπάρχει ποίηση στο κάθετι κι αυτό είναι το πιο ισχυρό επιχείρημα κατά της ποίησης", έγραψε ο Χόλουμπ. Αν την ποίηση την οδηγεί η συγκίνηση σε εξαιρετικές στιγμές, ψάχνεις να βρεις τα "όμορφα λόγια", τα "ποιητικά λόγια". Τέτοια δεν υπάρχουν, "υπάρχει μόνο η καλή ή κακή χρήση τους", γράφει ο Μπαρτ. Η Καρίν Μπόγε όμως, μια Σουηδή ποιήτρια από το Γκέτεμποργκ, σε ηλικία σαράντα ετών αυτοκτόνησε τον Απρίλη του 1941, όταν τα γερμανικά στρατεύματα προέλαυναν στις Θερμοπύλες. "Μετά το Άουσβιτς δεν μπορούν να γρά...

Η "Αλληγορική Κασσάνδρα", με την "Ωδή στην οδύνη" και την "Περιπλάνηση", αποτελούν μια τριλογία ποιημάτων μεγάλου μήκους με συγγενική στιχουργία, με δίστιχα, που κατάγονται από τα δημοτικά, και την "ηρωική" και δραματική τους μετάπλαση στον "Ερωτόκριτο" και στο Κρητικό Θέατρο, όμως χωρίς ομοιοκαταληξία, με σπάνιες εξαιρέσεις. Το αφοριστικό ύφος των δίστιχων ευνοεί μια διακοπτόμενη ροή ψευδο-αφηγηματικού τύπου, που συγγενεύει με τη μεγάλη μας ιαμβική παράδοση από τον Αρχίλοχο ίσαμε τον Καβάφη. Όμως ο διδακτικός τόνος έχει περάσει από τα κόσκινα του Υπερρεαλισμού και του Μοντ...

Η ΖΩΗ Λίγο έζησες. Του λιγοστού χρόνου σου απωθημένο η ζωή. Αρχή στο τέλος έκανες αφού άργησες να μάθεις πως του ονείρου η αρχή στο τέλος ξεκινάει σκυτάλη παίρνοντας απ' άλλου όνειρο και σ' άλλον δίνοντάς την. Στο σύντομο χρόνο.

ΣΤΗΣ ΕΥΑΣ ΤΟ ΧΡΟΝΟ Χρόνιος ο φόβος του χρόνου ο φόβος Το πέρας του χρόνου μα όχι του φόβου Ορίζει Παίζει χαϊδεύει και φεύγει, ζαλίζει Φλερτάρει και με Υπνωτίζει Ζει σε κομμάτια με κάνει κομμάτια Μου καίει τα μάτια Αχνίζει Διψάει για οίνο διστάζει μα θέλει Και λιώνει σαν βλέπει Τον κρίνο Στης Εύας το χρόνο δε θα αντέξω, θυμώνω Ξεκινώ ν’ αγαπάω μ’ άλλης μήλο μεθάω Κι έτσι δεν έχω καν για θεό μου Τον Νείλο

ΠΕΡΙΤΥΛΙΓΜΑ Πιέζεις με τα δόντια, σπάει το φλούδι, ο καρπός φτάνει στη γλώσσα. Θα το κάνεις ξανά, ξανά, ξανά. Κερδίζει όποιος τελειώσει πρώτος. Έτσι παίζεται το παιχνίδι. Εσένα όμως δεν σου αρέσει. Μαζεύεις τα τσόφλια, ανοίγεις το στόμα, "Αλάτι, ωραίο αλάτι, παραλίγο να χαθεί", σκέφτεσαι, όσο τριγύρω στοιχηματίζουν: "Θα φτύσει...

Πυκνό μελάνι, του οποίου η κάθε στάλα λαχταρά στο χαρτί να εξαπλωθεί. Πάμπολλα συναισθήματα ζητούν να εκφραστούν. Απλότητας ομορφιά, μοιρασιάς ανάγκη και αθωότητας κάλεσμα διακατέχουν την ποιητική συλλογή του δημιουργού. Μία ευγένεια ψυχής συνοδεύει το έργο, μία ευγένεια που εκλείπει στις μέρες μας.

Ομηρικά τα Έπη της ζωής μας, δεν λέω, πες μου όμως... αν τελικά, η Ιθάκη είναι μέρος του μύθου, ή αν η αλήθεια πραγματεύεται τον μύθο της, ανάμεσα σε τρωικούς πολέμους Νιάτων-Εμπειρίας! Η ποιητική συλλογή περιλαμβάνει στίχους που μελοποιήθηκαν και ερμηνεύτηκαν από εξαιρετικούς σύγχρονους δημιουργούς, όπως ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, ο Λάκης Παπαδόπουλος, η Κρινιώ Νικολάου, η Τζώρτζια (ΜΠΛΕ), η Ζωή Τηγανούρια, ενώ την μετάφραση ανέλαβε η Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ.

Αναγνώστη εσύ, υπαίτιε και υποκινητή, σκαρφάλωσε στη γέφυρα, εκεί στων χαρτών το δωμάτιο. Βύθισε τη ματιά σου στην Αλλαγή Ρότας κι όταν αυτή αναδυθεί, ατένισε και πάλι του ουρανού τις ζωγραφιές. Καθάριες τότε θά 'ναι οι καταγραφές. Σίγουρο είναι, πως όταν βρεθείς σε θαλασσινό σταυροδρόμι, εύκολα τις παγίδες θ' αναγνωρίσεις αυτές που γύρω σου στημένες είναι από καλλικέλαδες Σειρήνες. Όμως τώρα, σε συντροφεύουν πιστοί συνοδοιπόροι: Η γνώση κι η ποίηση. Αυτές ποτέ δεν θα σε σ' αφήσουν σε πλανερές ρότες να χαθείς, ανούσιες χαρές να σε καταπιούν. Από της γέφυρας το ύψος α...

ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΥΜΜΑΘΗΤΩΝ Ως να ήταν σε ταινία βουβή, σε σύθαμπο του χρόνου κι ήταν πληγές ψιμύθιο περασμένες, αλλά του χρόνου τα σημάδια δεν ακούνε. Κι ένα αεράκι άηχο να τρεμοπαίζει, ρούχα φαρδιά, μαλλιά αραιά που υποχωρούνε, ευθυτενή τα βλέμματα, συμβιβασμένες υγρασίες.