Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Αν ήμουν, νεκρώνει η θάλασσα τις χούφτες μου. Στις σταματημένες μου παλάμες κύλησαν τα κλειδιά κι οι ράγες μου ανισορρόπησαν στην τρέλα των βροχών. Αν ήμουν Κύκλωπας, στις κενές μου βαλίτσες θα κρατούσα τα ακοίμητα καφενεία των σταθμών και τα ξυλοπόδαρα των φανταστικών ταξιδιών για του μεσαίωνα την αποκαθήλωση. Αν ήμουν Πυθία, θα κάπνιζα τους αντίχειρες για την αποκάλυψη της Στιγμής, που ο πόνος μου σε θυμήθηκε στα δειλά μου μονοπάτια, με τη μαγκιά του αξεδίψαστου επιζώντα των σπαραγμών. Αν ήμουν Τειρεσίας θα ξέπλενα τα μάτια μου στις νότες των γρύλων από κάποια καλοκα...

ΔΕΙΝΟΙ ΚΟΛΥΜΒΗΤΕΣ Και μη μου πεις ξανά κολύμπι πως δεν ξέρεις στη θάλασσα των ξεβρασμένων αναμνήσεων πως θα πνιγείς χωρίς μια νοσταλγία παροντική να επιπλέει για να γραπωθείς κίνητρο να σου δώσει για τη σωτηρία. Γεννήθηκες να κολυμπάς· Εννιά μήνες μες στον αμνιακό σάκο της μάνας άλλο δεν έκανες από το να επιπλέεις σε μιαν ατμόσφαιρα περιρρέουσα με τα αινίγματα όλα άλυτα εξ’ αρχής όμως εσύ ξέγνοιαστα κολυμπούσες Ροβινσώνας Κρούσος πριν βρεθείς στη γη των λωτοφάγων όπου λησμόνησες την υδρόβια φύση σου. Κι ύστερα ήρθανε τα καλοκαίρια απ...

Ο μυστικιστής στρέφει την ύπαρξή του προς το Θεό, για να γλιτώσει από τη βιοπραγία του χρόνου. Ο ποιητής χρησιμοποιεί το χρόνο και την έκφραση. Μετουσιώνει τον πόνο και νιώθει κατάσαρκα το μαστίγωμα του χάους. Ο πρώτος. τοποθετεί τον εαυτό του στη σφαίρα της εύνοιας του Θεού· γίνεται αγαπημένος μαθητής, δοχείο της χάριτος, μύστης των υπεραισθητών, σκεύος εκλογής, φτερούγισμα υπεριώδους εναστροσύνης. Ο δεύτερος είναι ο άσωτος γιος. Σπαταλάει την πατρική περιουσία στο χαμαιτυπείο των υλικών του αισθήσεων. Είναι φτωχός και πένης και αντλεί τη δύναμή του, όπως ο ερωτευμένος,...

Ο ποιητής, με τους επιγραμματικούς στίχους του, περιπλανάται στο χτες και στο σήμερα, ακολουθώντας την ιστορία μέσα από ατραπούς και διακλαδώσεις μοναδικών εικόνων. Τον βρίσκουμε ν' ακολουθεί τον «πληγωμένο Άδωνι» και να συμμερίζεται τον «πρόσφυγα της Σμύρνης». Τον ακούμε να καταριέται τον Εμφύλιο και να ματώνει «από τις πυρκαγιές του Αυγούστου». Πρόκειται για ποίηση υψηλότονη, υποβλητική, που δονείται από νότες μουσικής. Δείγμα γραφής: Στον Εμφύλιο άλλαξα πατρίδα ούτε να σκοτώσω αδελφούς στη μάταιη χαρακιά του δείπνου μήτε άδικα να σκοτωθώ στη σκοτεινή γων...

Τσακίζει τούτο το χέρι που γύρευα να πλύνει την κραυγή όμως εγώ σου φώναζα χτύπα με σάρκα χτύπα με, τα νύχια ακανόνιστα σα βράχια μυτερά θες να πονέσω, πού να χτυπήσεις μόνο ποιήματα ματώνουν τις ρωγμές πιο κάτω πέντε πέθαναν κοιμήσου μνήμη να φύγει ο πόνος απ' το στέρνο όλα τα ρήμαξαν κοιμήσου

Ψηλαφίζει με χέρια γυμνά το εύρος της ελευθερίας. Τα όρια που ασυνείδητα φορτώθηκε, αυτοπεριοριστικές αντιλήψεις που τον απέτρεπαν από το βίωμα της ελευθερίας. Φρενήρης προσπάθεια για οξυγόνο.Ο φόβος, η διαπάλη με το "Εγώ", ο άνθρωπος βουλιάζει σε μια- άνευ προηγουμένου- εσωστρέφεια. Θραύσματα ζωής, κατακερματισμένης. Φαύλος κύκλος ματαιότητας. Μια πρωτόγνωρη συναισθηματική ανύψωση επέρχεται. Ο στόχος και η θέληση για ζωή επαναφέρονται, διαφορετική η αντίληψη της ύπαρξης. Ανακηρύσσεται νικητής από τον έσω-εαυτό του, το παρελθόν παύει να έχει επίδραση. Αποδοχή. Η δικτατορία...

Τέσσερις ποιητικές συλλογές εμπνευσμένες από την αρχαία ελληνική θρησκεία, την αρφικοδιονυσιακή λατρεία και προσωπικές εμπειρίες.

σουφιστής γύρναγα γύρω γύρω μέχρι να βρω τις λέξεις είμαι σε στύση είναι hard on me κάτι μήνες τώρα δυσλεξία

Εμείς οι πολίτες αυτής της χώρας, που ανάμεσά μας αυξάνεται διαρκώς ο αριθμός των ανθρώπων που υποφέρουν, εξακολουθούμε να ελπίζουμε ότι το πέρασμά μας από αυτή τη γη δεν θα είναι μόνο μια πορεία σταύρωσης προς τον Γολγοθά των προβλημάτων αλλά και μια ανάσταση στο όνειρο ότι άξιζε τελικά η γνωριμία μας με την πανέμορφη αυτή πατρίδα, με την πανέμορφη αυτή γη. Σε αυτή την "ανάσταση" στοχεύω με τον λόγο μου, σαν το δικό μου λιθαράκι μέσα στη γενικότερη συλλογική προσπάθεια για καλύτερη ποιότητα ζωής παρά τις δυσκολίες. Ο αγώνας, η αγωνία και οι αναζητήσεις του σύγχρονου...

ΑΝΟΜΗΜΑΤΑ Είμαι η Γυναίκα και μου φόρτωσαν νωρίς την Ηθική -δήθεν με νίβουν μ' ανομήματα αιώνων- Κι εγώ, ιέρεια στης Λαγνείας τη σπονδή Εκάτη, Αστάρτη, ηδονών μα και δαιμόνων σε μιαν αντίληψη του κόσμου αρσενική. Είμαι η Γυναίκα και μου φόρτωσαν καιρό την Ενοχή... -δεν έχουν οι αμαρτίες μιαν όψη μόνον. Κι εγώ, στου Ανήθικου δοσμένη τη σπουδή, με μίση και κατάρες τόσων χρόνων, στα φαύλα και στα κρείττω η πηγή, είμαι η Γυναίκα, που παλεύει την πληγή... Πρώτο βιβλίο της Σοφίας Κολοτούρου, μιας πραγματικής έκπληξης, αφού στους στίχους της συναντά κανείς ε...