Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η αναμέτρηση ως μέθοδος μετρήσεως, υπολογισμού και σταθμίσεως των διαφόρων παραμέτρων χρησιμοποιείται στην ναυτιλία και αεροναυτιλία για να προσδιορισθή το στίγμα, δηλαδή η θέση, του αεροσκάφους ή του πλοίου, όταν αυτά δεν γίνονται άμεσα αντιληπτά από την ακτή. Ο υπολογισμός αυτός γίνεται βάσει της πορείας του πλοίου, δηλαδή της γωνίας που σχηματίζει η κατεύθυνση της πρώρας του με τον μεσημβρινόν, και του διαστήματος που έχει ήδη διανύσει. Σήμερα η αεροναυτιλία με αναμέτρηση στηρίζεται σε αδρανειακά συστήματα, στην χρήση του φαινομένου Doppler και στην χρήση των ατομικών ρο...

Στην ποίηση της Δήμητρας Παυλάκου απεικονίζεται μια ιδιαίτερη εκ μέρους της πρόσληψης τόσο του φυσικού κόσμου, όσο και της κοινωνίας των ανθρώπων. Οι εντυπώσεις και οι εκπλήξεις της "συναντώνται" με την βιωματική γνώση της και σημασιοδοτούν με τους εκφραστικούς τόνους όχι συγκεκριμένες μορφές ζωής που αλλοιώνονται, ή αναγεννώνται, αλλά τα μηνύματα που προκύπτουν από την καταστροφή του περιβάλλοντος, τον απόηχο σπουδαίων γεγονότων, την δράση και τις επιλογές των προσώπων, όπως τα κρίνει η ποιήτρια, τον εσωτερικό παλμό των πραγμάτων που γεννά αισθήματα και συναισθήματα. Οι αφ...

Η Άνοιξη του ονείρου Έβρισκε πάντα χώρο, στα όνειρα μου η Άνοιξη. Λικνιστικά ερχότανε, άνοιγε τις αυλόπορτες του νου και χτύπαγε με μίσχους λουλουδιών τα παραθύρια. Και την καλοδεχόμουν και την έβαζα στα τρίσβαθα της ψυχής να ξαποστάσει. Αλίμονo! Ένα μονάχα πέρασμα κι ύστερα στου αποχαιρετισμού το κατευόδιο, χανότανε μαζί με τ’ όνειρο. Κι εγώ την κοίταζα να φεύγει και αναρωτιόμουνα, αν θα θυμότανε, το παραθύρι του ονείρου μου να το ξαναχτυπήσει...

ΣΑΝ ΤΗ ΓΑΤΑ Δεν ξέρω πώς βρέθηκα εδώ ίσως ήρθα με τη μυρωδιά σαν τη γάτα ή το φάντασμα μιας γάτας που επιστρέφει Σαν γάτα περνώ τις κάμαρες από τοίχο σε τοίχο οσμίζομαι αναζητώντας ενθύμια βγαίνω στον εξώστη βηματίζω ώς το στηθαίο βηματίζω και πέρα απ’το στηθαίο στον αέρα Στο τρίτο μου βήμα ζυγιάζομαι όπως οι δύτες σαν να είναι το βήμα αυτό η άκρη της σανίδας ύστερα αφήνομαι στο κενό [Ο αναγνώστης των ποιημάτων] αντικρίζει κάτι ολιγόλογο, απροσποίητο, έντιμο και ευθύβολο. Κυρίως όμως βιωματικό και μη, συναισθηματικό και μη - ισορροπημένο με δεξιότητα ακροβάτ...

Σιωπηλό κρίνο, πες μου πώς καταφέρνεις τα πάντα να λες. * Μια βελανιδιά είναι ο δάσκαλός μου μέσα στο δάσος.

Ο άξονας είναι αμφίσημος, βρισκόμαστε είτε στο σκοτάδι είτε στη λεπτή λωρίδα ανάμεσα σε όσα πέφτει η σκιά, δηλαδή στο φως. Δεν τίθεται θέμα αισιοδοξίας ή απαισιοδοξίας, νίκης ή ήττας. αρκεί μόνο το πρόταγμα ενός πρωτόγνωρου ανοίγματος προς το μέλλον. Δεν είναι σίγουρο αν τις λέξεις του βιβλίου χαρακτηρίζει περισσότερο ένας επαναστατημένος έρωτας ή μία ερωτική επανάσταση. Όπως και να'χει, μάλλον θα πρόδιδαν τη δεύτερη για τον πρώτο. Μέσα από τις τέσσερις ενότητες της ποιητικής αυτής σύνθεσης χαράσσεται μία πορεία από το συλλογικό στη διυποκειμενικότητα των ερωτικών εσύ κ...

ΖΥΜΩΣΕ ΒΟΛΙΑ Μην αφήνεις τους βαρβάρους με βρισιές να σκάβουν λαγούμια στα σωθικά σου. Άλεσε τις λέξεις και ζύμωσε βόλια να εκπορθήσεις τα νώτα τους. Τους φοβίζει η γνώση, μήπως η σκλαβιά μας γίνει εχθρός τους.

Η συλλογή αυτή είναι ένα κράμα ομοιογενές, αποτελούμενο από τρία μέρη. Το βασικό συστατικό στοιχείο, που και στα τρία μέρη εμπεριέχεται, είναι η εκ φύσεως ανάγκη μου για παρατήρηση και αναζήτηση. Στο πρώτο μέρος, σαν κάτι που μόλις δημιουργήθηκε, αναζητώ την επαφή με το συναίσθημα, εξετάζοντας και περιγράφοντας τις περισσότερες φορές υπό το πρίσμα του ποιος είναι ο κυρίαρχος και ποιος ο κυριευμένος έννοιες, που εδώ και αιώνες ταλανίζουν τον άνθρωπο. Με έναν τρόπο έμμεσο προσπαθώ να προσεγγίσω την δική μου αλήθεια για τις έννοιες αυτές, χρησιμοποιώντας εικόνες που είναι ρ...

Άγγελέ μου Στο πλάι μου θα 'θελα περήφανα να σταθείς, μέσα στην αγκαλιά μου ξανά να κοιμηθείς. Στις όμορφες στιγμές μας να χαθείς, μέσα σ' αυτές να περιπλανηθείς. Πέταξες όμως στο ξημέρωμα νωρίς, και από τέσσερις ξαφνικά μείναμε μονάχα τρεις. Είναι πιο δύσκολο τ' ανάλεκτο αντίο, στην άτιμη στιγμή που μια καρδιά σπάζει στα δύο. Γνωρίζοντας την ανυπαρξία αιτίας κι αφορμής, πνιγμένος από δάκρυα μιας άδικης ζωής, προχώρησα μα δεν ξέχασα, σε θυμάμαι, οι τρεις που απομείναμε για πάντα σ' αγαπάμε.

Μαύρα ρούχα Έλευση ελευθερίας Στιγμή Νεκρό χαμόγελο Δεύτερε θλιμμένε μου εαυτέ Πέρασε καιρός Αν ήξερα Ώρες Άπνοια Σκέφτηκα να σε ψάξω Στο τέλος του δρόμου Πόρτα Άρνηση Άβυσσος Φυγή Δραπέτης Προδομένα φιλιά Η μπόρα Η μέσα μου βροχή Μοίρα Τίτλοι τέλους Αυλαία Κάποτε Φως