Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

[set με τον τόμο "Εκλάμψεις ΙΙ"]

[set με το βιβλίο "Εκλάμψεις Ι"]

Κύκλος είναι η ανθρώπινη ζωή Διάμετρος, η ακαθόριστη διάρκειά της

Να πεθαίνεις στο πεδίο της τιμής Στη νύχτα Εσύ, που διασχίζεις τη σιωπή Εγώ, που είμαι σε εκκρεμότητα

ΤΥΦΛΟΣ ΗΛΙΟΣ Ούτε απόψε χρειάστηκα τα μάτια μου. Τα έβγαλα πέρα μια χαρά με το σκοτάδι. Ποιος είναι αυτός που βρέχει το χορτάρι κάθε απόγευμα; Θα τον μαντέψω να του κάνω το τραπέζι. Έτσι απότομα που έσβησε η μέρα το μεσημέρι δεν αντάμωσε το δείλι. Αν φανταστώ το φως θα ξημερώσει. Προτού χαράξει θα βάψω τα παράθυρα γαλάζια. Τυφλός ο ήλιος θα πιστέψει πως μετοίκησε ο ουρανός.

ΣΤΑ ΠΕΡΙΧΩΡΑ ΤΟΥ ΤΕΜΠΕΛΧΟΦ Λαμπρά μαβιά στην Αλεξάνδρεια στη Λισαβόνα όχθη μοναχική πόλη κρυφή του Χάιμε Σάενς ψηλά στων Άνδεων τη σκοτεινή σιγή. Κι εγώ στο Βερολίνο στου κόσμου τον εξώστη έγραφα στίχους· έξω μια ρόδινη αστραφτερή βροχή. Ήταν Ιούνης, δεν είχε νύχτα όλα χορεύαν μιαν αιθέρια μουσική κι η ποίηση ένα βανάκι δανεικό στους αιώνες που τ’ οδηγούσαμε όλοι - κι εσύ μαζί.

Η ΓΕΝΝΗΣΗ Άστρο του Βρέφους Θεϊκό γλυκά που ανάτειλες Χρυσή βροχή απ' την καρδιά σου θα παρηγορήσει την οδύνη του στερεώματος στου φεγγαριού τη χάση Άνθος εωθινό ουράνια πέταλα άνοιξες στης γης τα καταρράχια και μύρα έρανες τον δακρυσμένο αγέρα βάλσαμο μονάκριβο στων Νηπίων τον ολολυγμό Άλως του Ανθρώπου ξανθά μαλλιά θημώνιασες τα καρπισμένα στάχυα ένα πρωί άλικα θα σκάσουν τα ρόδα σου το δείλι σ' ένα Στεφάνι Ακάνθινο το πύρωμα του κόσμου να δροσίσουν

Ο Κώστας Μπαρμπαντωνάκης γεννήθηκε στη Μήλο, τα δύσκολα χρόνια της κατοχής, στις 2 Αυγούστου του 1941. 'Ηταν το πρώτο παιδί μιας φτωχής οικογένειας και είναι χαρακτηριστικό, - όπως λέει ο ίδιος- ότι φόρεσε για πρώτη φορά παπούτσια σε ηλικία 5 ετών. Από την ηλικία των 14 ετών άρχισε να "σκαλίζει" στο χαρτί, κάποιες λέξεις που τις ονόμαζε ποίημα. Ποτέ όμως δεν πέρασε από το μυαλό του ότι ήταν, ή θα γινόταν ποιητής. Αυτοσαρκαζόμενος μάλιστα, λέει μέχρι σήμερα, ευτυχώς και για μένα και για την ποίηση. Ελάχιστα λοιπόν απ' αυτά που διασώθηκαν, μαζί με κάποια μεταγενέστερα, αποφάσ...

Καταφύγιο και χαράκωμα! Τα ποιήματα αυτά γράφτηκαν την περίοδο 2017-2019 και αρκετά δημοσιεύτηκαν στην αρχική τους μορφή στο ηλεκτρονικό περιοδικό atexnos.gr και στην εφημερίδα της Ημαθίας "Η Άλλη Άποψη". Γράφονταν συνήθως στην αρχή της εργασιακής μου μέρας κουβαλώντας όλες τις αναμνήσεις της προηγούμενης, αλλά και τις ελπίδες και προσδοκίες για τις επόμενες μέρες. Είχα πάντα κατά νου ότι: "Η ποίηση δεν ανήκει σ' αυτούς που τη γράφουν, αλλά σε εκείνους που την έχουν ανάγκη". (Π. Νερούντα). Γι' αυτό και για μένα η ενασχόληση (και) με αυτό το είδος Τέχνης δεν είχε...

Πιάσε το χέρι μου, Θεά· ψυχή μου δώσε ρεύμα, να γράψω μ' έναν κεραυνό πάνω σε μαύρη πλάκα του Αχιλλέα τον θυμό και τ' Αρχηγού το πείσμα μήπως και ταρακουνηθούν οι δύο πολεμάρχοι. Θυμώσανε, πεισμώσανε και πήραν στον λαιμό τους τόσες χιλιάδες Αχαιούς που δάγκασαν το χώμα και τους κατασπαράξανε οι σκύλοι και τα όρνια. Τόσες ψυχές αθάνατες γκρεμίστηκαν στον Άδη για έναν γυναικοκαβγά που 'καναν οι μεγάλοι: ο Αγαμέμνων ο Αρχηγός κι ο Μέγας Αχιλλέας. Δάχτυλος Δία βέβαια κρύβεται από πίσω μα την πληρώσαν οι θνητοί, όπως συμβαίνει πάντα. Μια πρωτότυπη νέα Ιλιάδα ξαναγρ...

Πρόκειται για μια ατέρμονη συνομιλία με το παρελθόν. Με νεράιδες όπως η Μελουζίνη, με θρυλικές βασίλισσες όπως η Αικατερίνη Κορνάρο ή "η ωραία που έρχεται" Νεφερτίτη, με ποιητές όπως ο "αρχιθαλάσσιος" Ρεμπώ και ο Κύπριος βάρδος της ρωμιοσύνης. Με ηρωίδες όπως η Δυσδαιμόνα, με πόλεις όπως η Ουρανία, η Καρπασία, η Καλλινίκεση ή η πόλη των τεναγών Βενετία. Με θεές όπως η Αφροδίτη, με Παναγίες όπως η Πετόμενη και η Χρυσοπράσινη. Με ονόματα φρούτων όπως οι κουμανταντάδες, οι πομπελμοσίες και τα χρυσόμηλα. Με ονόματα λουλουδιών όπως τα αττεμπερούζια, οι μουσιέτες και οι «ελεούσες...