Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ένα πουλί τσακίστηκε στις ράγες του μετρό. Την έξοδο κινδύνου έψαχνε. Δεν κρύβονται τα σύννεφα κάτω από την άμμο. Τον ουρανό τους ψάχνουν. Πώς να εξημερώσω το φως που έρχεται τρίβεται στα πόδια μου κι ύστερα με καταπίνει; Δεν έφταναν τα τελευταία κέρματα να πάρει το λεωφορείο. Πήρε μια βάρκα κι ανοίχτηκε.

ΔΙΑΙΣΘΗΣΗ Παρωχημένος ο καιρός που έκρυβες κοκκινισμένα μάγουλα πίσω απ' τη βεντάλια. Χθες, το στόμα σου γέλαγε ανθοπέταλα. Σήμερα λες πουτάνα η ζωή γεννάει πείνα κι η πουτάνα στη ζωή χορταίνει ορέξεις.

Δοκίμια επειδή στη ζωή δοκιμαζόμαστε...

Λόγος πλάγιος η μουσική των χρόνων ως υπέρβαση

Ν' αναπνέουμε την ίδια αύρα. Ν' ατενίζουμε το ίδιο πέλαγο. Να σιωπούμε στον ίδιο τόνο...

Μια ματιά η ζωή μου Μια ματιά στη ζεστασιά της αγάπης Μια ματιά στη μάχη για τα ιδανικά Μια ματιά στη δοκιμασία της συμβίωσης

Το φιλί της θάλασσας Και αν ξεμάκρυνα από τον γιαλό πώς να σε ξεχάσω! Η αλμύρα μου έμεινε στα χείλη από το φιλί που μου έδωκες θάλασσα. Και τι αίσθηση απαλή και γαλάζια όταν αφήνομαι στο σώμα σου. Στα καλντερίμια περπατώ και στοχάζομαι με θύμησες από σένα. Και μερεύω όπως το κύμα καταλαγιάζει στην καρδιά του βράχου.

There is a lacking that joins me just below your look a reddish spectrum makes the light hemorrhage in a part of me where queer dreams go across and your innocence is a land my stars love Υπάρχει μια έλλειψη που με συναντά πιο κάτω απ' το βλέμμα σου φάσμα υπέρυθρου κάνει το φως να αιμορραγεί σε μια περιοχή μου που διασχίζουν ακόμη αλλόκοτα όνειρα κι η αθωότητά σου είναι η χώρα που αγαπούν τα άστρα μου

ΔΡΟΜΟΙ Εγώ ειμί η οδός, είπε ο Θεός και τότε κάθε άνθρωπος έγινε και μία οδός. Πότε δρόμος χαραγμένος Τρίτος δρόμος ή φωτεινό μονοπάτι Βατζραγιάνα, Δρόμος προς την πηγή κι άλλοτε πάλι της εξορίας, της απωλείας. Και είπε ο Μαργίτης: Ο μόνος δρόμος που σε πάει κάπου είναι ο αδιέξοδος.