Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Από τις κορυφογραμμές ως τις θαλασσογραμμές κι αντίστροφα

ΑΙΦΝΗΣ Έρχεσαι πάντα τρυφερά αθόρυβος. Φτερωτό κροτάλισμα άφατης ευτυχίας Καθώς με προσοχή μού ακουμπάς το μέτωπο Και τραβάς τα μάτια μου βίαια προς το φως σου.

ΜΟΛΙΣ Είχε τελειώσει το γυάλισμα του μεγάλου ασημένιου δίσκου όταν για μια στιγμή πριν τον κλειδώσει στον καρυδένιο μπουφέ καθρέφτισε πάνω του εκτός απ’ τις ρυτίδες και τις παραχωρήσεις της.

Ο κύκλος ποτέ δεν ολοκληρώθηκε, έμεινε ημιτελής και κακοσχεδιασμένος. Άλλωστε ποτέ δε μου ταίριαζαν τα μαθηματικά και η λογική τους. Παρ’ όλα αυτά, από τους αριθμούς, μερικούς περιττούς προτιμούσα, γιατί έχουνε μια αγριάδα σαν τις κορυφές των ψηλών βουνών.

ΑΣΤΕΡΙΑ Στο φως σας βρήκα τη χαρά αυτού του κόσμου στο χώμα παίζαν τα παιδιά και φτιάχναμε ιστορίες τις πιο γλύκες μας αμαρτίες. Στο φως το αμυδρό που παραλλάσσει ερωτευτήκαμε ηδονικά τα χέρια μας ψηλάφισαν ό, τι δεν είναι. Το ψέμα σας και την αγάπη σας (για νίκη) είδαμε. Τώρα μάθαμε: Τέρμα ο Λόγος.

"Τι σου υποσχέθηκα; Λαμπρούς και καθαρούς ουρανούς. Αυτό σου υποσχέθηκα"

Αν είναι το παράλογο να μας κρατάει ζωντανούς δίνει τα χέρια να τη δέσουν Κάντε σφιχτά τους κόμπους -μη λυθούν! Έτσι δεμένη αγκαλιά παραδομένη εν λευκώ αρχίζει ν’ αγαπάει τον εαυτό της...

Η ΤΕΛΕΤΗ Όταν πετάξω, μόλις το μυριστούν καλύτερα μην κλάψουν με ταράζουν οι γόοι. Ας προτάξουν μονάχα ελαφρά ομπρός και άνβω το κεφάλι κι ας είπουν: Ανέβηκε. Κίνησε ο 'ι-Βασίλης με το αερόστατο! Έπειτα ας ανασάνουν με ευφροσύνη θα ανασάνω κι εγώ.