Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

(Δείγμα γραφής:) ΕΝΑ Η μέρα φεύγει. Στομωμένα ξυραφάκια, ληγμένα γάλατα, ιδρώτα στα παντζούρια της απέναντι που ξέχασε να πεθάνει (αφού προηγουμένως είχε ξεχάσει να ζήσει). Η μέρα φεύγει με άοσμες κηδείες συγγενών κι οξειδωμένες σκέψεις γι' αυτά που χάσαμε και τ' άλλα που ποτέ δε βρήκαμε. Η μέρα φεύγει μα εμείς θα μείνουμε τώρα που πια δεν αγνοούμε πόσο πολύ μας αγνοούν.

Στον απόλυτο έρωτα οι εραστές δεν μπαίνουν σε σίγαση... Ξεγελιέται η καρδιά μονάχα, σαν αντέχει τα όνειρα κόντρα στις σκληρές πραγματικότητες.

Ένα εικαστικό - ποιητικό ταξίδι προσφέρει αυτό το βιβλίο με εικόνες οι οποίες μιλούν στο νου και την ψυχή. Κάθε σελίδα του και μία έκπληξη, μία πανδαισία εικόνων και ποίησης που θέλεις να αφεθείς μέσα της. Ένας ονειρικός κόσμος, βαθιά πραγματικός. Οι φωτογραφίες δεν είναι αποτέλεσμα της δουλειάς ενός φωτογράφου, αλλά του ποιητή Γιώργου Δουατζή, του οποίου η φωτογραφική άποψη μας θυμίζει ότι η πραγματικότητα έχει πανέμορφες όψεις αρκεί να μπορέσουμε να τις δούμε. Εικόνες καθημερινότητας αποκτούν άλλη διάσταση μέσα από τη ματιά του ποιητή. Και οι στίχοι του, οι οποίοι τις συ...

Ο ΗΛΙΟΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΗΣ Ο ήλιος μια χύτρα χρυσή βράζει στον ουρανό ο ήλιος ένα φουσκωμένο λεμόνι ιδρώνει στο κενό εξαπολύει φλόγες λευκές αέναων κβάντα γελά στους αχνιστούς δρόμους ο ήλιος φλεγόμενη μπάλα κατρακυλά στις ανθηρές πολιτείες βλέπει την αλήθεια σου γυμνή να λάμπει ώσπου κουρασμένος κατεβαίνει μπροστά σου και σβήνει

Η συλλογή "Φωτογραφικά γυμνάσματα", όπως άλλωστε υπονοεί και ο τίτλος της, αποτελεί μια σειρά από στιγμιότυπα της καθημερινότητας, τα οποία αποτυπώνει με φωτογραφική διάκριση ο δημιουργός, μετουσιώνοντας τις εικόνες σε ποιητικό λόγο. Ο Βαγγέλης Δρόσος στέκεται μπροστά στα θέματά του -με την όποια αποστασιοποίηση του εικονολήπτη- και χρησιμοποιεί τα εκφραστικά του μέσα ως φωτογραφικό φακό, για να καταγράψει με το δικό του βλέμμα οτιδήποτε ερεθίζει το δημιουργικό του αισθητήριο, γύρω του κι εντός του. Μέσα από την παρατήρηση των διαφορετικών εκφάνσεων της ανθρώπινης δραστηριό...

Πριν ακόμη μάθω για τα του Γουίτμαν, είχα στο νου μου, πάντα, τα ποιήματά μου που θα έχουν σχέση με το χωριό μου τον Κάτω Θόλο, να στεγαστούν σε έναν φάκελο με τίτλο "Φωτογραφίες Κάτω Θόλου". Και φυσικά να εκδοθούν με τον ίδιο τίτλο και με σκοπό, εάν προλάβω, να βγάλω και άλλα βιβλία με τον ίδιο τίτλο. Στα εννιά από τα δέκα όνειρα που βλέπω, βρίσκομαι στο χωριό μου. Και όλα τα βλέπω όπως ήταν στην παιδική και εφηβική μου ηλικία.(Δρόμοι, σπίτια, δέντρα, ρεματιές κλπ., όλα όπως ήταν εκείνη την εποχή μέχρι και την πιο μικρή λεπτομέρεια).

Είναι η εικονογράφηση στροφών από ποιήματα που έχω γράψει στο παρελθόν αλλά ποτέ δεν είχα καταφέρει ως τώρα να ερμηνεύσω. Χρησιμοποιώντας τη μεταφορά, την αλληγορία και τον σουρεαλισμό επιθυμώ να ανατρέξω σε μνήμες της παιδικής μου ηλικίας και να τις μετουσιώσω σε εικόνες-φωτογραφίες χρησιμοποιώντας μια μετα-γλώσσα ανάλογη με αυτή των αισθήσεων, γιατί ως γνωστόν η ποίησις δεν μπορεί ναν μεταφραστεί σε κάποια γλώσσα χωρίς να χάσει το νόημά της.