Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

ΑΥΤΟΠΡΟΣΩΠΟΓΡΑΦΙΑ Θα μπορούσαν να είναι το κράνος μου για τις πτώσεις, τα ατυχήματα. Δίχτυ ασφαλείας για τις συμφορές. Θα μπορούσαν να είναι το μαγικό μου φίλτρο για όσους πόθησα. Αλλά δεν πόθησα. Έτσι όπως με τυλίγουν, μου προξενούν απέχθεια· αδύνατον να ποθήσω οτιδήποτε. Ποτέ δεν τα τιθάσευσα. Μ’ έκαναν πάντα να ντρέπομαι για το θράσος τους. Αγριεύουν στον άνεμο, μα πιο πολύ στο μαξιλάρι. Σκέπασαν με μαύρο πέπλο την εφηβεία μου. Σκέπασαν τη νιότη μου, έτσι όπως γίνονταν βελόνες μπροστά στον καθρέφτη. Σιδερένια βέλη, έτοιμα να τον σπάσουν. Τώρα είναι κλω...

"Στη σκιά του ανέμου" περιέχονται πενήντα τρία ποιήματα γραμμένα τα τέσσερα τελευταία χρόνια, με θέμα την ομορφιά και την μελαγχολία των μικρών και μεγάλων στιγμών ανάμεσα στις συναντήσεις συμβάντων και καταστάσεων και στις συγκρούσεις της προσωρινότητας με την αιωνιότητα, της πλάνης με την αυταπάτη, του θαύματος με την υπέρβαση, του φωτός με το χάος. Κρυμμένο καλά ένα πρωτογενές και υποδόριο πλεόνασμα ψύχωσης που φέρνει προς ντελίριο ή μαύρο χιούμορ. Εδώ ο ποιητής Ντίνος Σιώτης είναι μεν αλληλέγγυος αλλά εκδικείται με τα ποιήματά του την πραγματικότητα. ΗΘΙΚΟ ΠΛΕΟΝΕΚΤ...

Το έργο, με τη διπλή του υπόσταση, μουσική και ποιητική, υπήρξε μια δοκιμή μνήμης και φόρος τιμής στη Σπιναλόγκα, το μικρό νησί με το ενετικό φρούριο στον κόλπο του Μιραμπέλου, όπου, από το 1903 ώς το 1957, εκτοπίζονταν οι Έλληνες χανσενικοί : φόρος τιμής στον ανθρώπινο πόνο αλλά και στην ανθρώπινη αντοχή. Εικόνες και περιστατικά από το βίο και τα πάθη των λεπρών, κυρίως όπως μαρτυρούνται στην "Αυτοβιογραφία" του Επαμεινώνδα Ρεμουντάκη, με αρχετυπικό ανάλογό τους την εις Άδου κάθοδο, όπως την αφηγείται ο "Απόκοπος" του Μπεργαδή, εναλλάσσονται με χορικά, λυρικά μέρη και ιντε...

Δεν έµαθα για πού τραβάει ο χρόνος τις νύχτες τις άφεγγες όταν τα πλάσµατα τρέµουν στην ερηµία τι παίρνει µαζί του τι αφήνει δεν έµαθα έτσι σπαταλώντας τη ζωή µου σ’ εκείνο το ελάχιστο από πραγµατικότητα άβατη ή ανέφικτη τόσο µπόρεσα. "Η ποίηση ήταν πάντα για µένα η πρώτη ύλη η ακατέργαστη των βιβλίων µου, το µεταφυσικό στοιχείο της όρασής µου". Αυτό είχα γράψει στα "Μονοπάτια του Αγγέλου µου", που ήταν σελίδες από τα ηµερολόγια που κρατούσα µια ζωή. Και είχα γράψει ακόµα πως "η ποίηση είναι το αρχέγονο υλικό της χαµένης µνήµης ή, αλλιώς, το περπάτηµα της ψυχής...

Πραγματεύεται τη μάχη του μυαλού να αναδομηθεί, όταν το τέλος μιας επώδυνης εποχής έχει επέλθει, με θύμησες καταχωνιασμένες στα βάθη του νου, ανεξίτηλα όμως γραμμένες στην καρδιά. Η γραφή της διακρίνεται από διάχυτο, ερωτικό συναίσθημα, αμεσότητα, λυρισμό και εικονοπλασία. Με το δικό της μοναδικό τρόπο οι λέξεις γίνονται μήτρες, όπου θρέφονται διαχύσεις αισθήσεων, που έχουν τη δύναμη να διεισδύουν στο μυαλό μας, να μας αγγίζουν και να μας ξυπνούν μνήμες. Ταυτόχρονα, αντλεί έμπνευση από το σημείο μηδέν, τις ελλείψεις της ψυχής και κυρίως από τον έρωτα και τις ψυχικές αλλοιώσ...

Μία συλλογή είκοσι εκλεκτών ποιητικών έργων που περιγράφουν έναν εσωτερικό διάλογο της ποιήτριας σε μία ατέρμονη και πυρετώδη διανοητική και συναισθηματική διαδικασία για την στήριξη του υπό κατάρρευση αληθινού, φωτεινού και ηθικού που βάλλεται καθημερινά από την αμφισβήτηση και την άρνηση. Το αντικείμενο της συνομιλίας αυτής στον καθρέφτη είναι η ίδια η ποιήτρια, ακόμα κι όταν σκέφτεται τους άλλους... Η πάλη της συνεχής και ενεργοβόρα μεταξύ υποσυνείδητου και συνειδητού απαιτεί θυσίες, αφοσίωση, πίστη και πολύ αγάπη για τον πλησίον, καθώς η υπεράσπιση του ηθικού της άξονα...

Συνηθίσαμε τόσο πολύ στην Οδύσσεια της αναζήτησης της αγάπης, που φτάσαμε να θεωρούμε την Ιθάκη της, μια ουτοπία. (Δ.Π.) (Από τον πρόλογο της συλλογής) Σ’ αυτό το ποιητικό πόνημα ο Δημοσθένης Πατρώνας με απλό, αληθινό και τίμιο λόγο εκφράζει την αγωνία του ανθρώπου για αυτοπραγμάτωση και τον αγώνα του μέσα από το πιο δύσβατο μονοπάτι της ζωής, τον έρωτα, να συναντήσει την αγάπη. Η ειλικρίνειά του είναι αφοπλιστική. Το ρίσκο να εκθέσει τον συναισθηματικό του κόσμο το αναλαμβάνει με γενναιότητα. Η εποχή μας και η επαγγελματική ενασχόληση του Δημοσθένη δεν φημίζον...

Το βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας φιλοδοξεί να φέρει τα παιδιά σε επαφή με την φόρμα της ποίησης που ονομάζεται οπτική. Φιλοξενεί 14 οπτικά ποιήματα και προσκαλεί τα παιδιά να τα προσεγγίσουν συνδυάζοντας τις λέξεις με την εικόνα. Ζωγραφολέξεις ή εικονολέξεις ή καλλιγραφήματα ή σχηματικά και οπτικά ποιήματα ή ιδεογράμματα όπως κι αν τα ονομάσετε σας περιμένουν να σας ταξιδέψουν στους στίχους με τη δύναμη της εικόνας.

ΜΕΡΙΜΝΑ Η ησυχία ήταν απόλυτη - εννοώ για τους άλλους, γιατί εγώ είχα πάντα διαθέσιμους τους τελευταίους πυροβολισμούς (από μια εξέγερση που χάθηκε εδώ και χρόνια) - εξάλλου άνθρωπος είμαι κι εγώ, χρειάζομαι λίγη μέριμνα: ένα όνειρο ή μια μητέρα ή έστω μια ξαφνική περιφρόνηση που σε κάνει να τα ξεχνάς όλα, σαν τη μυρωδιά των κυπαρισσιών τα βράδια που σε παρηγορεί για την ίδια τη ματαιότητα.

Το χαϊκού είναι, η πιο σύντομη μορφή ποίησης στον κόσμο. Στο χαϊκού γίνεται η προσπάθεια να συλληφθεί η στιγμή και να διατηρηθεί στην αιωνιότητα. Καθώς οι λέξεις δεν είναι αρκετές για να περιγράψουν την ολότητα μιας στιγμιαίας εμπειρίας, ο ποιητής περιγράφει αχνά μια ιδέα και αφήνει τον αναγνώστη να συμπληρώσει. Ένα χαϊκού διαβάζεται σε μια αναπνοή. Το βιβλίο αυτό αποτελεί μια ποιητική συλλογή 20 ιδιόρρυθμων χαϊκού, τα οποία ονομάζονται από τον συγγραφέα "Σαϊκού".

Στη νέα του συλλογή ο ποιητής επιχειρεί να ακολουθήσει την ψυχή στην επίμονη πορεία της, στις αναζητήσεις της στη γη και στον ουρανό, σε χρονικά ταξίδια. Να παρουσιάσει τις ακροβασίες της ανάμεσα στο φως και στο σκοτάδι. Τη συνοδεύει στις ελεύθερες πτώσεις και ανατάσεις της, στα αυτοκαταστροφικά πάθη της και στο δημιουργικό της μεγαλείο. Προκαλεί τον αναγνώστη να ξεκλειδώσει καλά κρυμμένα μυστικά.

Κλαίω Τι κι αν κλαίω σήμερα Μήπως δεν το έκανα και χθες ή δεν θα το κάνω και αύριο Μια ζωή με δάκρυα στα μάτια Ξεκίνησαν τα μάτια μου με δάκρυα για το γάλα της μάνας μου Συνέχισα να κλαίω για το βλέμμα τής καλής μου δασκάλας Ήρθαν στη συνέχεια τα δάκρυα του έρωτά μου Ολοκληρώθηκαν με τα δάκρυα αγάπης όταν έκανα οικογένεια Πλημμύρισαν και πλημμυρίζουν ακόμη τα μάτια μου κάθε φορά που βλέπω τα παιδιά μου, τα εγγόνια μου και τη σύντροφό μου Και έκλαιγα, και κλαίω και θα κλαίω Πότισα λοιπόν τόσο αυτή τη ζωή που άνθησα τα πάντα και την ευτυχία και τη δυστυχία Αν θα...

ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ, ΜΙΑ ΠΟΛΗ, ΕΝΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟ Πόσα βιβλία αδιάβαστα στα ράφια πόσες πρωτεύουσες που δεν επισκεφθήκαμε και πρόσωπα με τα οποία θα μπορούσαμε να έρθουμε πολύ κοντά, αν τη συνάντηση δεν αναβάλλαμε επ' άπειρον. Αλλά ίσως έτσι είναι καλύτερα. Ίσως είναι προτιμότερο να έχεις μία πόλη, να ξέρεις από στήθους τα τσιμεντένια ρείθρα της· ένα μοναχά βιβλίο μια φωνή, στην οποία να επιστρέφεις όπως στην πόρτα ενός δύσκολου φίλου· και τώρα, που τα χρόνια επιταχύνουν κι οι μέρες μας κυλούν απρόθυμα είναι πλέον ασφαλές να ομολογήσεις σ' εκείνον που έδωσε ένα πρόσωπο στ...

Μικρές και μεγάλες διαδρομές, ανάμεσα σε ηλιοτρόπια και υψικαμίνους. Μια βδομάδα του Ιούλη, αναδρομή μιας τυπικής ζωής, ζωής μικρής όταν τη βλέπεις από απόσταση, ζωής μεγάλης γιατί χωράει το εύρος μιας ψυχής. Κι ο αντίλαλος... "Είμαι ο ένας μέσα στον χρόνο. Είμαι η απόδειξη της ανυπαρξίας του χρόνου. Γιατί εγώ είμαι που νικώ τον χρόνο κάθε φορά που σε κοιτώ βαθιά στα μάτια. Γιατί πάντα θα έρχομαι και θα σε κοιτώ βαθιά στα μάτια".

Το νέο, ποιητικό αυτή τη φορά, βιβλίο της πολυγραφότατης Αγγελίνας Ρωμανού, ήρθε για να ταράξει τα θολά νερά του ποιητικού χώρου. Με σφικτή, κυκλογυριστη γραφή, δίνει στις λέξεις και τις έννοιες βήματα χορού που ζωγραφίζουν στο χαρτί εικόνες φωτεινές και πολύχρωμες γεμάτες με νοσταλγικό ερωτισμό και απροκάλυπτη ηδυπάθεια. Η ΣΚΥΛΑ ΜΟΥ Μπήκε σαν την Αντίπαρο ψηλή, γυρτή, για μάτι ένα περίστροφο, έτοιμη να πει "Πυροβολείστε με" μα ένα έτσι έκανε και σήκωσε η φούστα της μυριάδες αγριολούλουδα τόσα, που κι η ίδια απόρησε πού κρύβονταν ο κήπος -αυτός ο αντιπερισπα...

Είκοσι εννέα συν ένας τελεστές των πινελιών. Τα ονόμασαν "μαθηματικά" οι παλιοί. Προφανώς γιατί μαθαίνανε από την ενασχόληση με αυτά. Γνώριζαν το περιβάλλον γύρω τους και έκαναν προβλέψεις για τον κόσμο μακριά τους. Η δύναμη της διαχείρισης των αριθμών, ακόμη και αυτού, του χωρίς πραγματική υπόσταση, του μηδενός, ήταν ισχύς απέναντι στους άλλους - εχθρούς ή μη. Η μέτρηση των αποστάσεων, του συνόλου, της ενέργειας. Του χρόνου... Έχουμε ως όπλο μας το λόγο. Μόνο φθόγγους... Αριθμούς, γράμματα, πόνος, λύπη, αγάπη. Μουσικές-κανονιές από τα βάθη του λάρυγγα - ένα από τα εργαλε...

Η παρούσα ποιητική συλλογή, έχει ως επίκεντρο την Κρήτη. Κάθε στίχος του ποιητή μοσχοβολάει από τον αέρα της κρητικής υπαίθρου, κι από τη θάλασσα που την περιβάλλει. Συνάμα εμπνέεται από την ιστορία αυτού του μοναδικού τόπου, που γέννησε Θεούς και γαλούχησε ήρωες. Ένα βιβλίο-φόρος τιμής του ποιητή στην ιδιαίτερη πατρίδα του, που ο νόστος της ξενιτιάς μεγέθυνε στην ψυχή του τις χάρες και της ομορφιές της. Που η επιστροφή του σε αυτή, δεν μείωσε στο ελάχιστο αυτή την αγάπη. Ώσπου η αγάπη μετουσιώθηκε σιγά σιγά, με τα χρόνια, σε ποίηση. Με όχημα αυτά το βιβλίο, ο ποιητής...

Η ποιητική συλλογή του Θοδωρή Πανάγου, είναι μία επιλογή έργων του, τα οποία γράφτηκαν σε διαφορετικές χρονικές στιγμές και με διάφορες αφορμές. Καλύπτει την περίοδο από το 2005 έως το 2017, με βασικούς σταθμούς το 2009, 2013, 2015 και 2017. Μέσα από τις σελίδες των "Ποιημάτων" του Θοδωρή Πανάγου, ο αναγνώστης έχει την ευκαιρία να παρακολουθήσει τις αλλαγές και τις προσαρμογές του δημιουργού ως προς το ύφος. Συνάμα, γίνεται μάρτυρας της διαδικασίας ωρίμανσης και εξέλιξης του ποιητής. Βλέπει τους δρόμους της αναζήτησης και τα ζητήματα που τον απασχολούν σε όλη αυτή την...

Το "Σπίτι των παλιών πραγμάτων" είναι μία διαδρομή σε τόπους, καταστάσεις, αισθήματα, παρέα με ανθρώπους που έρχονται και φεύγουν από τη ζωή μας, αφήνοντας όμως βαθιά και ανεξίτηλα ίχνη στο πέρασμά τους. Ποιήματα και πεζά που περνάνε από το ένα ύφος στο άλλο, με γλώσσα άλλοτε λόγια κι άλλοτε δημώδη, τα έργα αυτά καλύπτουν μία μεγάλη χρονική περίοδο που ξεκινάει από τον προηγούμενο αιώνα και φτάνει μέχρι τις μέρες μας. Ο άντρας και η γυναίκα, η ζωή και ο θάνατος, ο έρωτας και η απώλεια, η μνήμη και η λήθη, συνθέτουν τον καμβά της θεματικής εστίασης του Δημήτρη Β. Τρι...