Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Τα υπερατλαντικά ταξίδια με τις εκάστοτε συνθήκες αποτελούν ένα σταθμό ζωής. Ζώντας η ποιήτρια μέσα στη λαμαρίνα επί αρκετούς μήνες και για κάποια χρόνια, ως απλή παρατηρήτρια και με κάποιο ανέκδηλο στοχασμό, ένιωσε να ενσωματώνεται στο μικρόκοσμο του καραβιού και λάτρεψε τη θάλασσα σε όλες τις μορφές της. Ξεκίνησε να γράφει τις πρώτες εμπνεύσεις της με αφορμή τους θαλασσινούς και τη θάλασσα, έχοντας την πεποίθηση πως εκείνη την παρακίνησε για το μακροχρόνιο ποιητικό ταξίδι που αποτελεί μέγιστη συναισθηματική εμπειρία. Το "Χρώμα θαλασσινό" περιλαμβάνει εμπειρίες μοναδ...

Η ποιήτρια μέσα από τις συνθέσεις της καταγράφει με λυρικό τρόπο την αγάπη, το φως της ψυχής, τη λατρεία για τον τόπο, την αγωνία για το τι μέλλει γενέσθαι, την προσδοκία για ένα καλύτερο αύριο. Οι στίχοι της καταπραΰνουν τα δυσάρεστα συναισθήματα και τις αμφιβολίες και χρωματίζουν ένα μονοπάτι ελπίδας στον αναγνώστη. Δείγμα γραφής: ΜΑΘΕ Μην αφήνεις ποτέ Την ψυχή σου να λυγίζει, Μάθε τη να 'χει αντοχές Και με αισιοδοξία τα βάσανα Και τις αναποδιές Πίσω σου να τ' αφήνεις. Μάθε μπροστά να προχωρείς Και τη ζωή σου να χαρείς...

Σκληρά με δοκίμασε η Θεότητα. Όταν ανθίζει ο έρωτας τρυφερών κομητών, σέρνω τροχούς σε κοπριές από χρυσάφι. Κεραυνόπληκτος διαβαίνω από θάνατο σε γέννηση, ναυτικός πολυμαθέστατος, νεκρός αξεδίψαστος. Αναδεύομαι στα κράπεδα τού είναι, κάτοικος εσωτερικών φωνών, αλήτης των ουρανών.

Στο πλαίσιο του αφιερώματος 35 χρόνια in libris για τον ποιητή Σωτήρη Κακίση, στο τεύχος 26 του περιοδικού Vakxikon.gr, επανεκδίδεται η ποιητική συλλογή του "Χρυσάφι στον αέρα!", αποκλειστικά σε έντυπο. Το βιβλίο, που είναι για καιρό εξαντλημένο, κυκλοφόρησε πριν 26 ακριβώς χρόνια (τον Ιούνιο του 1988) από τις εκδόσεις Ίκαρος.

| Τι είναι άραγε να επανεφεύρω τον Έρωτα; Να αντικρίσω το Σώμα μου μέσα από το δικό σου; Ή να αντικρύσω τα σώματά μας μέσα από κάτι Ξένο; Να σε επινοήσω Ξανά Θέλω L Τώρα που ο Έλεγχος φαντάζει πια ψευδαίσθηση, τώρα πια ναι, τώρα είμαι έτοιμος για Σένα. = Μα δεν κατάλαβες. Όταν σου ζήτησα να πιστέψεις χωρίς να ερευνάς, σου ζήτησα απλώς να ερωτευτείς. F σπαράζει η αλήθεια όπου αράζει ΓΓ Αν κολλούσα υπερβολικά στο πετσί αυτού του κόσμου, δε θα είχα την αρκετή απόσταση από αυτόν ώστε και να τον ζήσω.

Πατρίδα Ο τοίχος απο ξερολιθιά δεν είναι μνημείο λαικής Αρχιτεκτονικής μονάχα είναι κι ένας τρόπος να Κρατιέσαι όρθιος κι ο ήχος απ΄τα σφυριά των Πελεκάνων να σε στηρίζει γι αυτό χαϊδεύω τα βρύα τίς Ρυτίδες απ΄τ΄αγκωνάρια που δένουν τους αρμούς Κρατώντας τα χαλάσματα προέρχομαι από βουνά που με Προστατεύουν από κακοτοπιές κι όταν κάποιος χτυπά Την πόρτα μου θά 'ναι κάποιος ξωμάχος αλλοτινού καιρού Ξεχασμένος στις σελίδες της Ιστορίας παλιό πέτρινο Γεφύρι χορταριασμένο στο έλεος της "Εγνατίας".

Ακόμη κι αν έχουμε διανύσει μίλια μακριά από τις αφετηρίες μας, από τις ρίζες μας. Ακόμη κι όταν δεν υπάρχει απτός γυρισμός, κάποια πράγματα πάντα θα κατοικούν μέσα μας. Πάντα κάτι από σένα θα μένει, ακόμη και πέρα από σένα, εκεί που συνοδοιπόρος πορεύτηκες με τα χνάρια σφραγίδες να κρατούν τα "περάσματά" μας. Πώς οι στιγμές γίνονται παρελθόν; Πώς γίνονται χτες; Πριν από λίγο; Και το παρόν ανίσχυρο μπροστά στη νοσταλγία, μισό. Μισώ ότι δεν κατάφερα να κρατήσω στο τώρα. Σε παρακείμενο χρόνο οι ιστορίες μας, οι εικόνες μας, τα λόγια μας. Αυτό είναι το αντίτιμο της χαράς τη...

Ακόμη κι αν έχουμε διανύσει μίλια μακριά από τις αφετηρίες μας, από τις ρίζες μας. Ακόμη κι όταν δεν υπάρχει απτός γυρισμός, κάποια πράγματα πάντα θα κατοικούν μέσα μας. Πάντα κάτι από σένα θα μένει, ακόμη και πέρα από σένα, εκεί που συνοδοιπόρος πορεύτηκες με τα χνάρια σφραγίδες να κρατούν τα "περάσματά" μας. Πώς οι στιγμές γίνονται παρελθόν; Πώς γίνονται χτες; Πριν από λίγο; Και το παρόν ανίσχυρο μπροστά στη νοσταλγία, μισό. Μισώ ότι δεν κατάφερα να κρατήσω στο τώρα. Σε παρακείμενο χρόνο οι ιστορίες μας, οι εικόνες μας, τα λόγια μας. Αυτό είναι το αντίτιμο της χαράς τη...

Ο σαρκασμός, η διακριτική ειρωνεία, το άλγος χωρίς νόστο, τουλάχιστον προφανή, η ποίηση, ο χρόνος, το απόλυτο τώρα. Η καινούργια συλλογή της δοκιμασμένης ποιήτριας Χαράς Πρεβεδώρου αντηχεί τον μέσα κόσμο, που τείνει να κυριαρχήσει στα πάντα. Αλλά όχι· η εξέλιξη της ζωής χρειάζεται σύνθεση μετά την -επώδυνη έστω- αντίθεση. Απόσπασμα από το βιβλίο Λύτρα Η ποίηση ως λύτρα πού ξανακούστηκε. Σώθηκαν, λέει, τραγουδώντας Ευριπίδη ανάμεσα σ' εχθρούς, καθώς ζητιάνευαν στις πόρτες για ψωμί ή μπρος στις τράπεζες εζωγρημένοι. Πώς να αισθάνθηκε ο Ποιητής ως πο...

Ο Χάρης Ξένος επέλεξε είκοσι δύο ποιήματα του Κωνσταντίνου Καβάφη για να δημιουργήσει μία έκδοση αφιερωμένη στο μεγάλο Αλεξανδρινό ποιητή. Με κριτήριο τα θέματα που κίνησαν το ενδιαφέρον του και τον ενέπνευσαν φιλοτέχνησε δώδεκα ζωγραφικά έργα που εκτίθονται. Η έκθεση συνοδεύεται από ένα λεύκωμα, το οποίο αποτελεί μια ξεχωριστή έκδοση στοιχειοθετημένη στο χέρι, μια τεχνική που τείνει προς εξαφάνιση. Με αυτό το λεύκωμα, ο καλλιτέχνης ξεκινά μία σειρά εικαστικών σχόλιων εμπνευσμένη από το έργο Ελλήνων ποιητών, σε μορφή εκδόσεων και πινάκων, ως συνέχεια του έργου που...

Χρόνος αυτόχειρας λοιπόν. Γιατί ο πραγματικός χρόνος δεν μετράται σε ώρες αλλά σε απώλειες. Προσώπων. Πραγμάτων. Επιθυμιών. Μικρές καθημερινές απώλειες. Μεγαλύτερες. Κάποιες, ριζωμένες στη σάρκα. Όλες αφήνουν στίγμα. Γρατζουνιές στον πυρήνα. Ορατές ή όχι, δεν έχει σημασία. Υπάρχουν και μας παρενοχλούν. Ο ανάγλυφος χρόνος μορφάζει. Και σβήνει κομμάτι-κομμάτι. Δεν είναι άτρωτος. Έχει ανάγκη από λίπασμα. Ένστικτο ζωής και αυτήν την έμφυτη τάση για επούλωση που μας ακολουθεί σαν σκιά. Το χρόνο τον μετρούν τα ρολόγια, αλλά τον πραγματικό χρόνο τον ορίζουμε εμείς μέσα από την ανα...