Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Πατρίδα Ο τοίχος απο ξερολιθιά δεν είναι μνημείο λαικής Αρχιτεκτονικής μονάχα είναι κι ένας τρόπος να Κρατιέσαι όρθιος κι ο ήχος απ΄τα σφυριά των Πελεκάνων να σε στηρίζει γι αυτό χαϊδεύω τα βρύα τίς Ρυτίδες απ΄τ΄αγκωνάρια που δένουν τους αρμούς Κρατώντας τα χαλάσματα προέρχομαι από βουνά που με Προστατεύουν από κακοτοπιές κι όταν κάποιος χτυπά Την πόρτα μου θά 'ναι κάποιος ξωμάχος αλλοτινού καιρού Ξεχασμένος στις σελίδες της Ιστορίας παλιό πέτρινο Γεφύρι χορταριασμένο στο έλεος της "Εγνατίας".

| Τι είναι άραγε να επανεφεύρω τον Έρωτα; Να αντικρίσω το Σώμα μου μέσα από το δικό σου; Ή να αντικρύσω τα σώματά μας μέσα από κάτι Ξένο; Να σε επινοήσω Ξανά Θέλω L Τώρα που ο Έλεγχος φαντάζει πια ψευδαίσθηση, τώρα πια ναι, τώρα είμαι έτοιμος για Σένα. = Μα δεν κατάλαβες. Όταν σου ζήτησα να πιστέψεις χωρίς να ερευνάς, σου ζήτησα απλώς να ερωτευτείς. F σπαράζει η αλήθεια όπου αράζει ΓΓ Αν κολλούσα υπερβολικά στο πετσί αυτού του κόσμου, δε θα είχα την αρκετή απόσταση από αυτόν ώστε και να τον ζήσω.

Στο πλαίσιο του αφιερώματος 35 χρόνια in libris για τον ποιητή Σωτήρη Κακίση, στο τεύχος 26 του περιοδικού Vakxikon.gr, επανεκδίδεται η ποιητική συλλογή του "Χρυσάφι στον αέρα!", αποκλειστικά σε έντυπο. Το βιβλίο, που είναι για καιρό εξαντλημένο, κυκλοφόρησε πριν 26 ακριβώς χρόνια (τον Ιούνιο του 1988) από τις εκδόσεις Ίκαρος.

Σκληρά με δοκίμασε η Θεότητα. Όταν ανθίζει ο έρωτας τρυφερών κομητών, σέρνω τροχούς σε κοπριές από χρυσάφι. Κεραυνόπληκτος διαβαίνω από θάνατο σε γέννηση, ναυτικός πολυμαθέστατος, νεκρός αξεδίψαστος. Αναδεύομαι στα κράπεδα τού είναι, κάτοικος εσωτερικών φωνών, αλήτης των ουρανών.

Η ποιήτρια μέσα από τις συνθέσεις της καταγράφει με λυρικό τρόπο την αγάπη, το φως της ψυχής, τη λατρεία για τον τόπο, την αγωνία για το τι μέλλει γενέσθαι, την προσδοκία για ένα καλύτερο αύριο. Οι στίχοι της καταπραΰνουν τα δυσάρεστα συναισθήματα και τις αμφιβολίες και χρωματίζουν ένα μονοπάτι ελπίδας στον αναγνώστη. Δείγμα γραφής: ΜΑΘΕ Μην αφήνεις ποτέ Την ψυχή σου να λυγίζει, Μάθε τη να 'χει αντοχές Και με αισιοδοξία τα βάσανα Και τις αναποδιές Πίσω σου να τ' αφήνεις. Μάθε μπροστά να προχωρείς Και τη ζωή σου να χαρείς...

Τα υπερατλαντικά ταξίδια με τις εκάστοτε συνθήκες αποτελούν ένα σταθμό ζωής. Ζώντας η ποιήτρια μέσα στη λαμαρίνα επί αρκετούς μήνες και για κάποια χρόνια, ως απλή παρατηρήτρια και με κάποιο ανέκδηλο στοχασμό, ένιωσε να ενσωματώνεται στο μικρόκοσμο του καραβιού και λάτρεψε τη θάλασσα σε όλες τις μορφές της. Ξεκίνησε να γράφει τις πρώτες εμπνεύσεις της με αφορμή τους θαλασσινούς και τη θάλασσα, έχοντας την πεποίθηση πως εκείνη την παρακίνησε για το μακροχρόνιο ποιητικό ταξίδι που αποτελεί μέγιστη συναισθηματική εμπειρία. Το "Χρώμα θαλασσινό" περιλαμβάνει εμπειρίες μοναδ...

Η τρίτη ποιητική συλλογή του Κωνσταντίνου Απ. Παπαποστόλου, κοσμημένη με τα χαρακτικά του εικαστικού και θεωρητικού τέχνης Κώστα Ευαγγελάτου. Μικρό παιδί που ήμουνα από την τρύπια τσέπη του πατέρα και από τη ζεστή αγκαλιά της αγράμματης μάνας έπεσαν γράμματα στο γραφείο μου με τη λάμπα πετρελαίου και τη φωτιά άκαυτη στο τζάκι. Έτσι μορφώθηκα. Αγάπησα τη λαϊκή φιλοσοφία έγινα σωστός άνθρωπος όπως έλεγαν οι παλιοί άνθρωποι και αγάπησα το συνάνθρωπό μου. (από το ποίημα "Λαϊκή Φιλοσοφία")

ΠΡΟΣΦΥΓΙΑ Τραγούδι νόστου κάθε βράδυ πλέκει με γυμνό το δίκοπο τ' αγκάθι βιασμένο περιγιάλι η χλωρή της η ματιά, ξάφνιασμα φεγγαρίσιο -βάρκας τριξίματα από κάτω, οιμωγές, φευγιό απελπισμένο- κόρη Ανδρομέδα με μαντήλα στα σκοινιά.

ΑΡΝΗΣΗ Το μήνυμά σου δεν έφτασε έως εδώ. Οι γραμμές έδειξαν ασθενικές. Το περιεχόμενό του, σε πείσμα των καιρών, θα παραμένει άγνωστο. Αλήθεια, το δούλεψες πολύ. Το γνωρίζω. Το μελάνι της καρδιάς ακρίβυνε πολύ. Δύσκολοι καιροί για εξομολογήσεις.