Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Αφρικανικός πόθος/ πανσέληνου πορφυρό αντιχάρισμα/ της χαϊδεύει τα γυμνά της τα μέλη/ στην σπορά τη μεθά του κεντριού του./ Κι όμως/ κι αν τη δεσμεύει ο έρωτας/ πεισματικά να τον ορίσει αρνείται.

[...] Η ποίηση του Σωτήρη Παστάκα είναι βιωματική, ελλειπτική, νοτισμένη από μνήμες προσωπικές, αλλά και συλλογικές, λειτουργεί ως μια καταγραφή της αστικής ζωής και των αδιεξόδων της, αλλά και ως απολογισμός των όσων έχουμε ζήσει και μη. (Δίφωνο, Καλοκαίρι 2007) Τώρα που απέκτησα συγγενείς και φίλους ανάμεσα στους νεκρούς, ο γάτος μου όλο και σκαλίζει το χώμα. Τώρα που κάθε λουλούδι ανθίζει μέσα στο πένθος, κι οι γλάστρες μου φέρουν το όνομα εκείνων που έχουν πεθάνει, ο γάτος μου τριγυρνώντας από τη μια στην άλλη, με τα μπροστινά πόδια του σκάβει, με τα πί...

Φως γίνε δέντρο με χρυσά κλαδιά γιάτρεψε ζώα φυτά πουλιά που πάσχουνε μαζί μου γιάτρεψε ακόμη τα φύλλα αυτά που πέφτουν απ' τα δέντρα

Μητέρα Αμίλητη η μητέρα καθόταν στην αυλή πλέκοντας τη ζωή της παπαρούνες στάχυα και τριαντάφυλλα μα πιο πολύ ζωγράφιζε με τις κλωστές αδύνατα πουλιά με ανοιχτές φτερούγες και πάνω τους ο ήλιος με τις αχτίνες του τα χαιρετούσε, χαμόγελο φωλιάς είτε του ύπνου ανάσα δε φάνηκε στη ζωγραφιά της εξόν στις ανθοδέσμες του θανάτου της. Ήχοι μ' ακολουθούν απ' το δοξάρι του αργαλειού μέσα στη νύχτα και στα λευκά σεντόνια που ύφαινε διαβάζω διαδρομές ονόματα σταθμών στην ούγια τους τα γεγονότα.

Νοήματα... Συναισθήματα... Συγκινήσεις... Ηδονές... Δανεικά είναι όλα στη ζωή... Γράφω για να ξεπληρώσω το ΧΡΕΟΣ που μου αναλογεί...

Τι αξίζει ο καλύτερος στίχος του κόσμου αν ποτέ κανείς δεν τον διαβάσει; ... Ο καλύτερος στίχος του κόσμου ίσως είναι ένα σύννεφο μολυβί, φορτωμένο με πόνους και έρωτες. Ταξιδεύει στον ουρανό μέχρι να συναντηθεί με το δροσερό ρεύμα που θα φέρει βροχή σε στεγνούς από ελπίδα τόπους, ένα σημαδιακό χρόνο... Ή ίσως όχι, ο καλύτερος στίχος του κόσμου είναι μια εξίσωση γεμάτη από πρόσημα, παρενθέσεις, αγκύλες και χι, ψι, άλφα, βήτα, φορτωμένη με τιμές και αποτελέσματα. Ταξιδεύει σε μπλε τετράδια μέχρι να συναντηθεί με το κοφτερό μυαλό που θα φέρει τροφή και ζεστασιά στους στ...

ΗΛΙΟΒΑΣΙΛΕΜΑ Νιόπαντρη η Αλεξάνδρα, του αντρός της η χαρά και το καμάρι (πουλί, πουλάκι μου) ανέβηκε στην ταράτσα για τη χτεσινή μπουγάδα. Μα θες τα απλωμένα ρούχα που φουσκώναν οι χορογραφίες των περιστεριών ο ήλιος που ανοιγόκλεινε τα μάτια καθώς κυλούσε στη σχισμή των αλλεπάλληλων κορυφογραμμών εξαργυρώνοντας τη μέρα κάπως έτσι έγινε κι η Αλεξάνδρα σαν ήλιος σαν πουλί με την άσπρη ζακέτα της πανί.

Το βιβλίο αυτό περιέχει τα ανέκδοτα ποιήματα που διακρίθηκαν στον ομώνυμο διαγωνισμό με το "Α΄Βραβείο Στέγης Καλών Τεχνών και Γραμμάτων 1981". Το ποίημα "Σφραγιδόλιθος", δημοσιευμένο στη "Νέα Εστία" το 1975, προστέθηκε στην έκδοση με την άδεια της επιτροπής.

Το βιβλίο "Χρίσματα" ποιήματα του Νανου Βαλαωριτη, επιλογή απ’ τα πιο πρόσφατα, έχουν τον χαρακτήρα επέμβασης στα τρέχοντα γεγονότα αλλά έμμεσα από την πίσω πόρτα της πλάγιας αναφοράς. Όχι την πόρτα διαφυγής ούτε της κουζίνας αλλά της ποίησης. Διαφέρουν από τις προηγούμενες ποιητικές σειρές στο ότι έχουν μια συντομογραφία σε ολιγόστιχα ποιήματα με λίγες συλλαβές. Η φόρμα αυτή η ελλειπτική επιτρέπει να διαφανεί το χιούμορ και το κωμικοτραγικό δράμα της καθημερινής ζωής αλλά όχι να καθρεφτίζει ναρκισσιστικά σε μετασεφερικό ιδίωμα τα εσώτερα του καθενός που λίγο ενδιαφέρουν έν...

Η "Χριστουγεννιάτικη ιστορία" είναι ένα ποίημα για τη σχέση ενός παιδιού, που δεν είναι πια παιδί, με τον πατέρα του. Μια σχέση δύσκολη "που χτίστηκε σιγά σιγά με όλα τα υλικά και δίχως λόγια". Το ποίημα πρωτοδημοσιεύτηκε στη συλλογή "Γυάλινα Γιάννενα",1989. Τώρα εκδίδεται μόνο του, μαζί με ένα σχόλιο του ποιητή, για να συναντήσει παλαιούς και νέους αναγνώστες

Η ποίηση του Γιάννη Αποστολίδη συνδυάζει προσόντα που σπάνια συνυπάρχουν. Απλότητα, αγνότητα θα έλεγα κυριαρχούν στην πρώτη εντύπωση που δημιουργεί το ποίημα· συγχρόνως, το διαβάζεις και συνειδητοποιείς ότι χειρίζεται τις πιο δύσκολες καταστάσεις ιστορικές, γεωγραφικές, ακόμη και ψυχολογικές. Και βέβαια, μια ακόμη αλήθεια φανερώνεται όσο διαβάζεις την πολυπρόσωπη αυτή ποίηση: την γνώση της ιστορίας της γνώσης έως βαθειά στο παρελθόν της, όταν οι άνθρωποι τολμούσαν να διακινδυνεύσουν για να σώσουν ιδέες και ιδανικά, που κυριαρχούσαν μέσα τους. Μια τέτοια ποίηση ίσως να...

Καθημερινό φως: Χρόνια, συνομιλίες, προσεγγίσεις, θέσεις, αντιθέσεις, με ποιήτριες, ποιητές, συγγραφείς, δημοσιογράφους και πνευματικούς φίλους με εκλεκτική συγγένεια. Όλοι εδώ με συντροφεύουν με τα γραφτά τους. Κι εγώ, εδώ· μέσα στο καθημερινό τους φως. Τρυφερή μνήμη: Όσοι μας αποχαιρέτισαν, όταν αγγίζω τα χειρόγραφά τους, αναδύουν το άρωμα της εποχής τους. Αραχνοΰφαντα γραφτά, εαρινών συλλαβισμών... Ευλάβεια ευχαριστίας στην μουσική τους Ακολουθία!...