Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Αποτελούμενη από τέσσερις ενότητες, η συλλογή της ποιήτριας, εστιάζεται στο θορυβώδη, αλλά ταυτόχρονα άχρωμο, παλμό της Αθήνας και συνεχίζει με στίχους σύντομους, γεμάτους εικόνες από την καθημερινότητά μας. Η προσπάθεια της δημιουργού είναι ένα ευχάριστο μουσικό ψιθύρισμα στο αυτί του αναγνώστη.

Το βιβλίο "Χαμένης άνοιξης εγκώμια" το δημιούργησε η μυστική ανάγκη της ψυχής μου να μεταβάλει την τρικυμία σε τραγούδι, μοιρολόι, ύμνο δοξαστικό. Γυρεύοντας να γεφυρώσω τους κόσμους ακροβατώντας ανάμεσα στους απρόσκλητους επισκέπτες τού νου που έρχονταν να καταργήσουν τον ύπνο μου τις νύχτες, θέλησα να εκφράσω βιώματα βαθιά όπως η χαρά, ο θάνατος, ο έρωτας, ο φόβος, η απόγνωση, η φθορά της απώλειας, η υπαρξιακή αγωνία, στιγμές πίστης και απιστίας που με άφηναν μετέωρη με το βάσανο της αμφιβολίας. Να περιγράψω όπως την ένιωσα την ομορφιά και το σκοτάδι της ανθρώπινης ύπαρξ...

[...] Η ποίηση του Σωτήρη Παστάκα είναι βιωματική, ελλειπτική, νοτισμένη από μνήμες προσωπικές, αλλά και συλλογικές, λειτουργεί ως μια καταγραφή της αστικής ζωής και των αδιεξόδων της, αλλά και ως απολογισμός των όσων έχουμε ζήσει και μη. (Περ. Δίφωνο, Καλοκαίρι 2007) Αυτό το κάτι που βλέπω στα μάτια σου τώρα που με κοιτάς κατάματα μ' ενοχλεί ακόμη περισσότερο: όσο θα 'χω δυο μάτια για σένα δεν θα 'μαι χαμένο κορμί αλλά καμένο χαρτί.

Ολοκαύτωμα στο Δίο Δε λέω πολύτιμα κι ανεκτίμητα τα εκθέματα στο Δίο όμως εγώ χωρίς κανένα δισταγμό όλα τα χαλαλίζω για κείνο το λαχταριστό μελαχρινό κορίτσι που μισοβυθισμένο στο λινό του φόρεμα λάμπει σαν τύψη στη γωνιά φρουρώντας το ανήλεο σκότος Τα "Χαμηλά ποτάμια" περιλαμβάνουν 30+1 ποιήματα, που πηγάζουν από το σώμα και την ενδοχώρα του σώματος, τις σκέψεις και τις φαντασιώσεις, τις μνήμες και τα χρόνια που πέρασαν. Πρόσωπα λατρεμένα, ζώντα και τεθνεώτα, απόμακρα πρόσωπα, απλώς ποθούμενα, κι άλλα κοντύτερα, άσημα κι άφωνα, όνειρα που ερείπωσε ο καιρό...

Την ποιητική γραφή του βιβλίου αυτού, χαρακτηρίζουν η τολμηρή μεταφορικότητα, η κρυπτικότητα του νοήματος, η χρήση έντονων ποιητικών εικόνων, η αρκετά συχνή καταφυγή στον μύθο, ιδίως τον οδυσσειακό, προκειμένου να εκφραστούν μύχιες καταστάσεις, ψυχοσυναισθηματικές εντάσεις ή και αγωνίες ενός ποιητικού υποκειμένου συχνά προσδιορισμένου γραμματικά ως γυναικείου. Η μεγάλη ένταση ωστόσο των συναισθημάτων ελέγχεται και συγκρατείται χάρη στο χαμηλό τόνο της ποιητικής έκφρασης (έτσι μπορεί να ερμηνευτεί ο τίτλος Χαμηλές οκτάβες) ο οποίος επιτυγχάνεται μέσω της ασφαλούς γνώσης των...

"Ο ταξιδιώτης" Με τη βαλίτσα στο χέρι/ Ο ταξιδιώτης/ Ούτε έρχεται/ Ούτε φεύγει./ Απ' την καρδιά του/ λείπει ο λεπτοδείχτης/ Οι ώρες περνούν αργά/ Γιατί ανυπόμονα/ Ο ταξιδιώτης/ ούτε έρχεται ούτε φεύγει. (από τη σελ. 32 του βιβλίου)

Αυτό που είδα - το είπα τρέλα / Έτσι έμεινε. Απερίγραπτο / Στην άκρη των χειλιών μου / Και η φωνή μου - ένα ρίγος / σφυρίζει ξέψυχα

Ο ποιητής μέσα από δύο ενότητες κινείται μεταξύ συναισθήματος και ρεαλισμού. Οι αγωνίες του είναι έκδηλες και ο σαρκασμός του πηγαίος.

Ο έρωτας δεν προσδιορίζεται ούτε από τον εαυτό του. Η ανθρώπινη ψυχολογία, άβυσσος. Τα συναισθήματά μας, έννοιες αφηρημένες. Η έμπνευση δε χαλιναγωγείται. Και κάπως έτσι εγένετο Χάος. Ό,τι δεν μπορείς να καταλάβεις, νιώσε το.

Δοκίμια επειδή στη ζωή δοκιμαζόμαστε...

Τόξα πυρωμένα στα στήθια μιας αιμόφυρτης αλήθειας χαραγή στη λήθη του κόσμου στοχεύουν απόψε. Σκίζουν της ψυχής το σκοτάδι. Βυθίζονται σε πολυδαίδαλης σκέψης το έρεβος. Τα σύνορα του σήμερα γκρεμίζουν. Οι μνήμες εκτινάσσονται, σαν φλόγες λευκές, ασημένιες και φτάνουν ως τον κόρφο του Αβραάμ. Οι ελπίδες, ψαλμωδούν εν χορώ με τη φωνή των Αγγέλων στο αναλόγιο του σύμπαντος!Τόξα πυρωμένα στα στήθια μιας αιμόφυρτης αλήθειας χαραγή στη λήθη του κόσμου στοχεύουν απόψε. Σκίζουν της ψυχής το σκοτάδι. Βυθίζονται σε πολυδαίδαλης σκέψης το έρεβος. Τα σύνορα του σήμε...