Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Η ζωή είναι γεμάτη παραινέσεις και εναύσματα, προσφέροντας συνεχώς μικρές υποψίες για αυτό που υπάρχει στο βάθος της, στην ουσία της. Ποιητής είναι αυτός που στέκεται στις στιγμές αυτές -στις οποίες φανερώνεται το μεγαλείο της ζωής, η πύρινη φύση της- και μεταφέρει στους στίχους του αυτό που αντίκρισε όχι ως απόκτημα προσωπικό αλλά ως βίωμα πανανθρώπινο. Η Βασιλική Εργαζάκη, ως γνήσια ποιήτρια, ανοίγει την αγκαλιά της και αναπνέοντας τον καθαρό αέρα των στιγμών, μοιράζεται με τον αναγνώστη τη δική της υποψία γι’ αυτό που υπάρχει πίσω και πέρα από τα φαινόμενα. Στη...

[...] Μας μίσησαν οι μοίρες μας· μας πρόδωσαν οι φίλοι· και ζωντανούς μάς πένθησαν άνθρωποι και θεοί. [...]

ΚΕΝΟ ΑΕΡΟΣ Τα λόγια μου ν’ ακούω αυτό ζητούσες πάντα το δωμάτιο - κενό αέρος ανόητα κουνώ τα χείλη Λέξεις που έγιναν βλέμμα σκορπίζουν έξω απ’ το παράθυρο -μόνο αυτό τους έμεινε να κάνουν- στα πάρκα της μελαγχολικής Τασκένδης με τις νεκρές πευκοβελόνες κατάφορτες σακούλες απορρίμματα στο κρύο ζέχνουν μυρωδιά ονείρων ματαιωμένων [Να αδειάζουν οι χωματερές επίσημα δηλώσαν μια κάποια θέση στην ιστορία της σιωπής μας]

ΥΔΡΟΧΟΟΣ Ζωή αρτεσιανή κάνε να γίνω στη νέα έλευσή μου όπως μου ορίστηκε, να γίνω ένας υδροφόρος για τους άλλους μες στη σαχάρα των καιρών να ρέω κρουνός του λόγου από ψηλά και να τους ραίνω εις μνήμην του ζωδιακού μου Υδροχόου

... Κάποτε θεέ μου θα σου μιλήσω για την κιβωτό της επανάστασης το μήκος κύματος της μοναξιάς της κι όσο ακόμα το μέτωπο ρολόι χτυπά στο στήθος μου θα σου πω πως θέλω να 'μαι η πρώτη ερωτευμένη σφαίρα που θα πυροβολήσει το κενό "Η επανάσταση της ουτοπίας"

Συλλογή "αφιερωμένη σ' όσους με συντροφεύουν στα μεγάλα ταξίδια της αναζήτησης" γράφει η Ασκληπιάδα Κυριάκου, και κυριολεκτεί... Στις 43 σελίδες ποιητικού λόγου η εσωτερική επικοινωνία με τον αναγνώστη είναι συνεχώς ανοιχτή, θερμή, βαθιά ανθρώπινη. Ιδού ένα χαρακτηριστικό δείγμα του έργου της: "Αγριοκαίρι Χιονιού πάλλευκος χιτώνας Στην καυτή σάρκα ολόγυρα στροβιλίζεται Αποτινάσσοντας την επιθυμία Ανάγυρτη στο ανάστατο βλέμμα του Σκιρτά με μια φουχτιά ουρανό Και τ' ανέμισμα των βλεφάρων του Που χορεύουν νιφάδες Σε τοπίο αναγεννησιακό Πίσω απ' το τζάμι το...

Οι σταλακτίτες των καιρών/ πληθαίνουν στα υπόγεια σπήλαια·/ στενεύουν τα περάσματα./ Με τα βαριά μου ενδύματα/ ασθμαίνω στις διαβάσεις...

Τις λέξεις υφαίνω μεθώ και χορταίνω στους δικούς μου απέραντους τόπους, τους γεμάτους εικόνες κι ανθρώπους...