Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Σε μια χώρα παράξενη και παραξενεμένη, που βιώνει ακόμη την κρίση άνευ καθαρής... κρίσης στο πετσί της, τα ποιήματα του Πάνου Ηλιόπουλου από την πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο "Η Παράξενη Χώρα", μοιάζουν με Κιβωτό χαμένων ιδανικών, που ξεκίνησε τον απόπλου της διστακτικά, για να μεταφέρει τα επώδυνα μηνύματά της σε κάθε ενδιαφερόμενο παραλήπτη. Οι στίχοι του εμπερικλείουν μέσα τους λαϊκή σοφία και μια καθαρότητα που εξαγνίζει, λυτρώνει. Κουβαλούν μέσα τους στερεή και ατόφια όλη εκείνη τη μελαγχολία της Αριστεράς και των ανθρώπων της που γνώρισαν τη διάψευση της αλλαγής...

Μα όταν σ' αγγίζω, νιώθω αυτό που παρελθόν δεν έχει. Εσύ οι λέξεις, το σύμφωνο και το φωνήεν. Κάθε φορά π' απλώνει η νύχτα, σκιές διπλώνεις στα συρτάρια. Μα σκιές δεν χωρούν στα μάτια τα δικά σου, καθώς το φως ολόκληρο φοράς και το στερείς απ' του ήλιου την πηγή. Θ' ανάψω μία μικρή φωτιά στα χείλη σου. Κι έπειτα θα σταθώ αντικριστά να την κοιτάζω. Καθώς εξαπλώνεται ο χρόνος, θ' αγκαλιάσει τα λυτά σου μαλλιά και τα λεπτά θα κόψουν τις φλέβες απ' τα μάτια. Τότε, στα γόνατα θα πέσω κοιτώντας τους θεούς να προσκυνήσω. Στα δέντρα κρέμονται οι ανάσες του αποσπερίτη να θαμπώνουν τ...

Στον τόμο παρουσιάζεται μια εκτενής επιλογή από τα ποιήματα του Συμεών μιας 20ετίας. Το 1999 είχε κυκλοφορήσει το τελευταίο ποιητικό του βιβλίο στα ελληνικά από την 'Άγρα' με τον τίτλο "Με ιμάτιον μέλαν, καθώς άνεμος απλώς φυσά". Πεταλούδα πώς Πέρασες και άφησες Άπειρη χαρά ; 11.3.01 Ανόι Σιγά νυχτώνει σε αναπολώ και κυματίζουν ήσυχα νερά 5.9.18 Κελλί Τιμίου Σταυρού Τρυφερή πέτρα όπως εσύ και αυτή διαφυλάσσει πολλά 23.9.13 Εσπέρα στην Καππαδοκία

Ένα βιβλίο με ποιήματα, εμπνευσμένα μέσα από καταστάσεις ζωής. Μια ποιητική συλλογή γεμάτη αγάπη, θάλασσα, συγκίνηση, λύπη και στοιχεία, βγαλμένα από τη ζωή. Ορισμένα ποιήματα, ίσως σε βοηθήσουν να εξερευνήσεις περισσότερο τον εσωτερικό σου κόσμο, και τις επιθυμίες σου, και μπορεί να βρεις κάποιο ή κάποια από τα ποιήματα που να ταιριάζει με το εγώ σου και την προσωπικότητά σου.

Γόος είναι ο τίτλος της δεύτερης ποιητικής συλλογής της Χριστίνας Γεωργιάδου. Χωρισμένη σε τρεις μεγάλες ενότητες -υπό τους τίτλους Σάρκινα, Νέφινα, Πύρινα- περιλαμβάνει 35 ποιήματα που δίνουν την εντύπωση ότι περικλείουν τα μυστικά του σύμπαντος κόσμου. Η ίδια αναφέρει: Πώς να μιλήσεις γι’ αυτά που γράφεις; Σταλαγματιές είναι της γδαρμένης ψυχής σου, αποκοτιές ανοίγματος σ’ έναν κόσμο άλλο, που αδυνατείς να προσεγγίσεις αλλιώς, παρεκτός ίσως μες στα όνειρά σου. Οι εσώτερες φωνές σου είναι, τα ψιθυρίσματα της μούσας σου που αόρατη και άγνωρη σε μυεί στα μυστικά του σ...

Η ΖΩΗ Είναι η ζωή σας προσφορά και γνώση, λόγος που φέρνει μόνο την ελπίδα, για τους χιλιάδες κουρασμένους άλλους. Είσαστε όλοι μέρος του αγώνα, στάλα του τελευταίου ιδρώτα, τίμιος άρτος στους φτωχούς, αίμα, νερό και φως στο περιβάλλον, τιμή στην άγνωστη πατρίδα... Είσαστε η απεραντοσύνη των λαών, μια ιστορία ανεξερεύνητων πραγμάτων γεμάτη με το φως των ουρανίων προσταγμάτων. Είσαστε όλοι ζωντανοί μέχρι που η ζωή σας να καταλυθεί, να σβήσει, ν’αφιερωθεί στους άλλους. Είναι η ζωή σας δώρα αιώνων που τα προσφέρετε σ’όλους τους άλλους.

ΠΑΤΡΑ Θα είναι πάντα απόγευμα γωνία Αράτου και πλατεία Όλγας τρένα που βγήκαν απ΄τις γραμμές πλοία που σαλπάρανε στα μπαλκόνια κι εγώ κρεμασμένη στα κάγκελα Σαρανταπόρου, Φαβιέρου παλιό σκυλί η μνήμη Τραμ και Καζάρμα αυτός ο στίχος θα ΄ναι πάντα της Πάτρας Ρήγα Φεραίου κρεμασμένα νυφικά ήδη σε ξέχασα, Μαιζώνος Καρόλου μεσάνυχτα, σονάτες μαχαίρια του Τροχού τα βιβλία και μάγισσα Νέλλη Αυτό το ποίημα δεν είναι δοξαστικό τρώει τις σάρκες του σαν το σκυλί στην ερημιά του Σαχτούρη πόσα σκαλιά ανέβηκα για να σε δω απο ψηλά να καίγεσαι πόσα λεωφορεία πήρα γι...

Κάποια πράγματα, απ' όσα μας συμβαίνουν, ευχάριστα ή δυσάρεστα, καλά ή κακά, θετικά ή αρνητικά, θεωρώ ότι είναι κάθε άλλο παρά τυχαία. Πρόσωπα που εμφανίζονται στη ζωή μας ξαφνικά, άτομα που μόλις συναντήσαμε, νιώθουμε ότι χρόνια τα γνωρίζουμε, ολάκερη ζωή. Σχέσεις με ανεξήγητη οικειότητα, με δυνατά αισθήματα, με έντονα και βαθιά συναισθήματα, με άμεση και ισχυρή σεξουαλική έλξη, γνωστές ως καρμικές. Καταστάσεις που δημιουργούνται και μας αναγκάζουν να αλλάξουμε ή να μεταβάλουμε τον τρόπο σκέψης μας. Όλα γίνονται για κάποιο συγκεκριμένο λόγο. Στην αρμονία του...

"Ανέμελοι άνθρωποι" σέρνουν τη δυστυχία τους αγνοώντας ακόμα και την ύπαρξή της. Μια δυστυχία που εμάς μας φαίνεται βουνό. Η καπιταλιστική, καταναλωτική, κοινωνία μας έκανε να βλέπουμε τη ζωή διαφορετικά. Η απόστασή μας από τη φύση - ίσως και ο τρόπος που ζούμε - μας κάνουν να βλέπουμε τους ανέμελους ανθρώπους δυστυχισμένους. Δυστυχισμένους γιατί δεν μπλέχτηκαν ακόμα στα γρανάζια του "πολιτισμού" μας. Τι ειρωνεία αλήθεια ...

ΤΟ ΔΕΙΠΝΟ ΤΩΝ ΑΠΟΧΩΡΙΣΜΩΝ Ακόμη και η θάλασσα που ήταν γαλάζια πήρε λίγο γκρίζο απ' τα περαστικά σύννεφα Λίγα πούπουλα απ' τις φτερούγες των αποδημητικών ο αέρας Αυτές οι εικόνες υπήρξαν σημαντικές επέδρασαν καθοριστικά στη διαμόρφωση του κατάλληλου κλίματος στο αποψινό δείπνο μας, είπα υψώνοντας το ποτήρι Τελικά είμαστε εκείνα που κουβαλάει το μυαλό στους ώμους του λίγες θύμησες να φέγγουν όταν βαδίζουμε μόνοι μέσα στη νύχτα Και είναι η νύχτα ένα γυμνό σώμα μια άδεια καρέκλα ένα χιτώνιο που κυλιέται στο πάτωμα περιμένοντας να σβήσουν τα φώτα στο...

Η ποίηση είναι γέννηµα του ρήµατος ποιώ=δηµιουργώ και µεταµορφώνει τους ποιητές σε δημιουργούς! Ο Τάσος Ιωαννίδης σε αυτή την πρώτη του ποιητική συλλογή µετατρέπει την καθηµερινότητα µας σε έναν πολύχρωµο καµβά συναισθηµάτων! Οι ποιητές δεν προσποιούνται και δεν κρύβουν όλα όσα νιώθουν, οι ποιητές δεν ήταν απλά παιδιά ούτε "τυπικοί" ενήλικες, απλά ζουν στον ίδιο χωροχρόνο µε εµάς που... νοµίζουµε ότι Ζούµε! Με αυτά του τα ποιήµατα ο Τάσος Ιωαννίδης ορίζει το συναίσθηµα σαν κέντρο του κόσµου, ικανό να λυτρώσει, να παρηγορήσει, να διδάξει και να οµορφύνει το... συµβι...

Η Ποιητική Συλλογή που με τόσο μεράκι και γενναιοδωρία φιλοτέχνησε η στιχουργός, αποτελεί καταγραφή της τοπικής ιστορίας του μαρτυρικού χωριού της Λιλαίας, τόπου καταγωγής της ποιήτριας. Οι αγώνες των κατοίκων του χωριού, η οικονομική και κοινωνική ζωή των ανθρώπων του, οι σχέσεις και οι αξίες τους, τα έθιμα, οι γιορτές, η φύση, η καθημερινότητα, όλα καταγεγραμμένα στην ζώσα γλώσσα του λαού μας, σε στίχους ιαμβικούς, γεμάτους μουσική και τρυφερότητα.

Τα χαϊκού είναι μια παραδοσιακή ιαπωνική ποιητική φόρμα και σημαίνει "αστείος στίχος". Είναι η συντομότερη μορφή ποιήματος παγκοσμίως, καθώς αποτελείται συνολικά από 17 συλλαβές χωρισμένες σε τρεις στίχους (5, 7 και 5 αντίστοιχα). Η θεματολογία τους είναι ποικιλόμορφη και η διάρκειά τους κρατάει όσο μια αναπνοή. Οι "Ανυπόταχτες σκέψεις" περιέχουν 151 χαϊκού μου, στα οποία εκτός από διάσπαρτα στοιχεία της φύσης περιγράφονται και στιγμιαίες μου εμπειρίες, εικόνες αισθήσεων, καθώς και συναισθήματά, που επιχειρώ να μεταφέρω και να εδραιώσω στις συνειδήσεις των αναγνωστών μου.

ΚΡΑΤΙΚΟΣ ΑΕΡΟΛΙΜΕΝΑΣ Ούτε σφυριά ούτε αλυσοπρίονα ο κρότος της γης ελεγχόμενος και τ’ αεροπλάνα κάθε Κυριακή εξαφανίζονται από τα ραντάρ Τέτοιο σκηνικό θα το ζήλευαν και τα ποιήματα του Καρούζου "Λοιπόν, ελάτε να μελαγχολήσουμε αφήστε στην άκρη τα προσχήματα είσαστε ή δεν είσαστε συνένοχοι αυτής της εκκωφαντικής σιωπής; Καπνίστε ελεύθερα, συγκατοικήστε συνουσία δυο σπασμένων φωνών κι ο κόσμος άβυσσος με καθρέφτη" Πώς να κοιτάξω το πρόσωπό μου που έγινε διάδρομος προσγείωσης;

ΤΟ ΑΛΟΓΟ ΠΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕ ΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ Ο Φρειδερίκος Νίτσε στην Piazza Carlo Alberto του Τορίνο πήρε αγκαλιά ένα άλογο άγρια μαστιγωμένο κι έκλαψε μέχρι που γύρω του όλα γίναν θάλασσα κι ο ίδιος παρεκκλήσι σ’ ακατοίκητο νησί στα έσχατα του κόσμου λένε όταν οι θάλασσες θα ’χουν στερέψει το άλογο θα φτάσει εκεί αδέσποτο σημαδεμένο απ’ τις παλιές βιτσιές θα προσπαθήσει να τρυπώσει απ’ την πορτούλα δε θα μπορεί και κλαίγοντας μ’ επίγνωση θα φτιάξει απ’ την αρχή τη μοναξιά.

[...] Στα περισσότερα ποιήματα της Νάγιας Κυριαζοπούλου η ομορφιά επιχειρηματολογεί, εντασσόμενη στο γενικότερο κλίμα που διαμορφώνουν ή, αν θέλετε, ένα σκηνικό πρόσφορο για μιαν εξομολογητικής υφής επιχειρηματολογία των αισθημάτων, όπως αυτά περιβάλλουν πρόσωπα, πράγματα και καταστάσεις που κινούνται και δημιουργούνται στο επίκεντρο των δοσοληψιών της κάθε μέρας. Μιλάω για επιχειρηματολογία των αισθημάτων και των συναισθημάτων γιατί, στην προκειμένη περίπτωση, αν προσέξει κανείς περισσότερο, θα διαπιστώσει ότι στο βάθος των επιχειρημάτων του ποιητικού υποκειμένου υφέρπει...

Κάποιες φορές έρχονται στο μυαλό απορίες όπως αν ο άνθρωπος είναι καλός ή κακός, εάν καταστρέφει ή φτιάχνει τον πλανήτη. Πώς φέρνει τόσο μεγάλες αλλαγές συγκριτικά με το μέγεθος τους; Ιδού άλλη μια απορία από την οποία πηγάζει και ο τίτλος το μεγάλο...... τίποτα, πηγάζει από την απορία για τον μικρό άνθρωπο και τις αλλαγές που έφερε, τις μεγάλες αλλαγές...

Ο ΗΛΙΟΣ ΚΑΙ Η ΓΗ Φεύγουν οι ώρες, οι στιγμές, τα χρόνια, χάντρες στιλπνές σε μαύρο κομπολόι, χωρίς να ρίξουνε ούτε ματιά στο πέρασμα, από το χτες στο σήμερα, ποιοι είμαστε και πούθε πάμε, μαζί με τη ζωή που καίγεται, όπως κερί που λιώνει. Αύριο θα ξαναβγεί ο ήλιος, ακίνητος γύρω από της γης τον κύκλο, καθώς ερωτευμένη με το μεγαλείο του, γυρίζει γύρω γύρω μεθυσμένη, κι αυτός αδιάφορος, σχεδόν ηφαιστειώδης, γυρίζει πάνσοφος γύρω από τον άξονά του! Δύο μικρά σημάδια, στον άπειρο ωκεανό του σύμπαντος!