Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

[...] Νιώθει μεγαλοδύναμος με δυο σταγόνες λάδι. Όμορφες μέρες έρχονται. Θα φύγει το σκοτάδι. [...] Στο χώμα θ’ ανταμώσουμε μια μέρα με τον ήλιο. Στο χώμα θα παλέψουμε ο σπόρος να φυτρώσει. Στο χώμα θα θερίσουμε τα στάχυα της ζωής μας. Στο χώμα θα μας βρει μαζί λεύτερο καλοκαίρι.

Την μπανταρισμένη μας νύχτα κοιτάζω κι αναρωτιέμαι σιωπηλός απ' το πρωί: πότε επιδιορθώσαμε τραύματα και ουλές, πότε πλύναμε τα λόγια μας κι αστράφτουν έτσι διάφανα και λαμπερά.

Τα πρώτα της ποιήματα με στοιχεία του βίου μας.

Ενοικιάζεται ψυχή Εμβαδόν: 50 τερψιχορικά μέτρα Υπόγεια και υγρή Αυτόβουλη θέρμανση Επιπλωμένη Χωρίς κοινόχρηστα Πόρτα ασφαλείας: Όχι Έτος κατασκευής: 1992 Κόστος: 140 ώρες περιπλάνησης Κατάσταση: Χρήζει επισκευής

... Υπήρξα ολόκληρος και θα υπάρξω διάφανος την ώρα της Δίκης φορώντας ένδυμα γαμήλιο την ένδοθεν αποδοχή...

ΜΟΝΟ ΜΙΑ ΦΟΡΑ Ας ήμουν Ένα κοχύλι άσημο στην παραλία Το φλιτζάνι ενός καφέ στην Αμοργό Μια σταγόνα κύματος στα Κύθηρα Το φύλλο μια χωριάτικης πίτας Χελιδόνι σε σταθμό τρένου αδειανού Παράθυρο αμαξοστοιχίας να κοιτάω τον κάμπο Ας ήμουν Λιγότερο δειλός

ΔΕΙΠΝΟ ΟΝΕΙΡΩΝ Αργά τη νύχτα όταν για να κοιμηθεί ξαπλώνει στο στενό κρεβάτι αναρωτιέται αν κοιμάται με τον εαυτό του ή με κάποιον άλλο Μήπως και ο εαυτός κάποιος άλλος είναι; Με ποιανού τα όνειρα σιτίζεται; Παγιδευμένος έτσι στο παιχνίδι του πιο πικρού καθρέφτη ξέρει ότι όποια απάντηση και αν δώσει σίγουρα κάποιον εξαπατά.

Πόσο όμορφη γίνεσαι αγάπη μου όταν αναπνέεις την αιωνιότητα τυλιγμένη στα ρόδινα υφαντά της σιωπής...

Στον κήπο με τ' αγάλματα που παίζαμε μικρά παιδιά Εμείς πια μεγαλώσαμε, μα αυτά μένουν αγέραστα Το όνειρο τελείωσε κι εγώ δεν το κατάλαβα Και άνοιξα τα μάτια μου με βλέφαρα μαρμάρινα