Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Τι είναι η Χίμαιρα; Είναι ένα ον μυθικό, πολλαπλό, συντεθειμένο από διαφορετικά είδη, και μαζί είναι η θηλυκή Αίγα. Η Χίμαιρα αποτελεί τη συνέχεια της δουλειάς της Φοίβης Γιαννίση πάνω στις αρχαιοελληνικές ζωϊκές ποιητικές ταυτότητες, μετά το "Τέττιξ" (2012). Μετά τον τζίτζικα, ο κόσμος των αιγών. Ποιμένες νομάδες, εποχική μετακίνηση, γεωγραφία, μουσική. Αλλά και εξουσία και έλεγχος, η μητρότητα, το θηλυκό κτήνος και ο κυρίαρχος. Η "Χίμαιρα" μεταφέρει ποιητικά μια βιβλιογραφική και μια επιτόπια ανθρωπολογική έρευνα σε μαντρί μετακινούμενων Βλάχων της Θεσσαλίας. Προτε...

Ένα ταξίδι που ξεκινά από το χώρο που χρειάζεται να δώσουμε στον εαυτό μας για να ενθυμηθούμε "Το ξέφωτο". Αυτό θα μας οδηγήσει κάποια στιγμή στα ξεχασμένα μας φτερά "Ξεχασμένα Φτερά", που θα μας προσφέρουν τις άφθονες δυνατότητές τους για να βγούμε από τους περιορισμούς "Μονοτονία". Με την ευλογία των φτερών μας, θα καταφέρουμε να έρθουμε σε σύνδεση με την Ουράνια Μητέρα "Ουρανόεσσα" και αυτό θα ξυπνήσει μέσα μας την δική μας ιερότητα "Ιέρειες", ως απαραίτητη προϋπόθεση για τον προορισμό μας "Βήματα". Εκεί, οι Άγγελοι της αγάπης "Σήμα Αγάπης", θα μας βοηθήσουν να αναγνωρίσ...

ΝΤΥΛΑΝ ΤΟΜΑΣ ΣΚΟΤΟΥΣ ΑΡΝΗΤΗΣ Στην ώρα σου όπως ο θάνατος Στο χτύπημα της μαυρόγλωσσης καμπάνας Εναρκτήριο κοσκινίσματος άμμου λάκτισμα Ανασκάπτεις αφρισμένα από τη θάλασσα τσουκάλια Θυμός, θυμός για των όστρακων την αναντιστοιχία Εκεί που κάποτε κεραμέας ο Χρόνος έστησε εργαστήρι Κι έσπαγε τους εξ αγχιστείας μαγνητικούς δεσμούς Με τον πρώτο αγγειοπλάστη που ταίριαξε λέξεις Όπως από πηλό έπλασε το αγγείο που ήταν κάποτε Το θραύσμα που κράτησες κι αναλογίστηκες τον όγκο του Λάδι και κρασί μύρο και νερό που το σχήμα του έλαβαν Τις φαρδιές παλάμες που με κύαθους...

ΦΟΒΟΥ ΤΟΥΣ ΔΑΝΑΟΥΣ Να τους φοβάσαι Τους ανθρώπους πυροτεχνήματα Γι' αυτούς μιλώ με την ουράνια λάμψη Το νιώθεις πως κατέχουν τη γλώσσα των αγγέλων Να τους φοβάσαι Σου υπαγορεύουν πάντοτε τις λέξεις σου πριν μπουν στο ποίημα Σαν να τις ελευθέρωσαν από τη φυλακή τους Να τους φοβάσαι Κρατάνε όσο μια αστραπή Και ποιος σε σώζει απ' το σκοτάδι που θα έρθει. Να τους φοβάσαι τους Δαναούς κι ας φέρνουν έρωτες.

"Η καταλληλότερη κυβέρνηση για τον τόπο είναι αυτή που θα εντάξει την ποίηση και τη φιλοσοφία στο υπουργείο Υγείας" Πρόκειται για ένα σύνολο ευφυολογημάτων, στοχασμών, προσταγμάτων, βιωματικών παρατηρήσεων, εμπειρικών συγκρίσεων, αφορισμών έμφασης αλλά και ποιημάτων, το οποίο θυμίζει πολύ έντονα τον George Lichtenberg και κυρίως τον Jonathan Swift της λονδρέζικης λογοτεχνικής λέσχης Scriblerus των αρχών του 18ου αιώνα. Στους αφορισμούς και τις στιχουργικές πρόζες του Στάθη βρήκαν θέση οι Cure, οι Tuxedomoon και ο David Sylvian. Ο Μάρκος Αυρήλιος, ο Μπαχ και ο Ρενέ Σ...

Από τον ποιητή, θεατρολόγο και κριτικό Κωνσταντίνο Μπούρα "Ζωγραφική με λέξεις", "ηθελημένη καταφυγή στον κώδικα της γλώσσας, αυτοεξορία και φυλακή, ισόβια": έτσι θα μπορούσα να χαρακτηρίσω την ποίηση του εικαστικού και ακραίου, μεθοριακού πνευματικού ανθρώπου Μιχάλη Κόκκινου, που μετήλθε πολλών επαγγελμάτων, διήλθε πολλών επινοημάτων κι ανέπτυξε μία τεχνική επιβίωσης που και διαβίωση θα την έλεγες, αν ήταν ορθοπλωρισμένη κι ευθύγραμμη. Κάτι που δεν ισχύει για τον γνήσιο καλλιτέχνη, όταν ΚΑΙ λογοτέχνης είναι. Σπάνιος συνδυασμός στην πληρότητά του, δίδυμο ταλέντο κι ομο...

Η συλλογή αναφέρεται σε προσωπικότητες, εξέχουσες και μη, που κατά την ώρα της συγγραφής φάνταζαν τιτάνες στα μάτια του συγγραφέα, όμως όπως κάθε άνθρωπος, κατάφεραν να αποδείξουν τη θνητή τους φύση· σε αισθήματα που γεννήθηκαν μέσα του και όταν ήρθαν, τα δέχτηκε με πανικό· σε ανθρώπους που δεν πιστεύουν σε κανέναν εκτός τον εαυτό τους και σε αισθήσεις που έχουν ανθρώπινη μυρωδιά. Στην πικρή μοναξιά στην οποία βρίσκεις τον εαυτό σου και στη γλυκιά φασαρία όπου τον χάνεις.

"Nοηματοδοτεί έναν εναλλακτικό κόσμο εσωτερικότητας, πυκνής και οδυνηρής στοχαστικής αναζήτησης. Υπηρετεί την αποστολή της ποίησης. Ο κρυπτικός λόγος του, επιχειρεί να αποκρυπτογραφήσει το DNA της ανθρώπινης ύπαρξης. Αυτό το ιερό στοιχείο του λόγου του είναι και η πυξίδα του στην εναγώνια αναζήτηση νοήματος σ’ έναν παράλογο κόσμο. Επιχειρεί ν’ αποκαλύψει τα κρυμμένα μυστικά και τις αλήθειες του σύμπαντος κόσμου"

Πριν ακόμη μάθω για τα του Γουίτμαν, είχα στο νου μου, πάντα, τα ποιήματά μου που θα έχουν σχέση με το χωριό μου τον Κάτω Θόλο, να στεγαστούν σε έναν φάκελο με τίτλο "Φωτογραφίες Κάτω Θόλου". Και φυσικά να εκδοθούν με τον ίδιο τίτλο και με σκοπό, εάν προλάβω, να βγάλω και άλλα βιβλία με τον ίδιο τίτλο. Στα εννιά από τα δέκα όνειρα που βλέπω, βρίσκομαι στο χωριό μου. Και όλα τα βλέπω όπως ήταν στην παιδική και εφηβική μου ηλικία.(Δρόμοι, σπίτια, δέντρα, ρεματιές κλπ., όλα όπως ήταν εκείνη την εποχή μέχρι και την πιο μικρή λεπτομέρεια).

ΣΑΝ ΤΗ ΓΑΤΑ Δεν ξέρω πώς βρέθηκα εδώ ίσως ήρθα με τη μυρωδιά σαν τη γάτα ή το φάντασμα μιας γάτας που επιστρέφει Σαν γάτα περνώ τις κάμαρες από τοίχο σε τοίχο οσμίζομαι αναζητώντας ενθύμια βγαίνω στον εξώστη βηματίζω ώς το στηθαίο βηματίζω και πέρα απ’το στηθαίο στον αέρα Στο τρίτο μου βήμα ζυγιάζομαι όπως οι δύτες σαν να είναι το βήμα αυτό η άκρη της σανίδας ύστερα αφήνομαι στο κενό [Ο αναγνώστης των ποιημάτων] αντικρίζει κάτι ολιγόλογο, απροσποίητο, έντιμο και ευθύβολο. Κυρίως όμως βιωματικό και μη, συναισθηματικό και μη - ισορροπημένο με δεξιότητα ακροβάτ...

Ναι κούλουμα, Καθαρά Δευτέρα σήμερα· (Χιονισμένη Δευτέρα) όπως είπε ο μικρός μου αδελφός. Ναι γιατί όχι ξαναένιωσα πάλι παιδί, με τη μόνη διαφορά πως το άγχος και η αβεβαιότητα για το μέλλον, με ακολουθούσαν πιστά όπως το σκυλί τον αφέντη του. Αρκετά Ίριδα σταμάτα να κουράζεις τον εαυτό σου με άσχημα συναισθήματα που σου γεννάει η κα Αντιγόνη. Μην φύγεις, μην λες αντίο... Θα δεις θα τα καταφέρω· Θα αγαπήσω τον εαυτό μου... Μα ποια είμαι... ποια είμαι;

Η συλλογή "Ειδωλολάτρες" αποτελεί το τέταρτο βιβλίο ποίησης της Ναταλίας Κατσού. Η σύνθεση περιλαμβάνει τέσσερις ενότητες, τέσσερις όψεις ενός κερματισμένου προσώπου, είδωλα σε αναζήτηση αντικειμένου λατρείας. Οι δύο πρώτες ενότητες, "Νάρκισσος" και "Ηχώ", εμπνευσμένες από τον μύθο, επιχειρούν να λύσουν την παρεξήγηση σχετικά με τον ρομαντικό νέο που δεν αναγνωρίζει την αντανάκλασή του. Στην ενότητα Εγώ η γλώσσα και η ιστορία παλεύουν να αρθρωθούν σε ένα σήμερα αποσυντονισμένο, ενώ στην Αλβιώνα εμφανίζονται οι ξένοι, αυτοί που μας προσπερνάνε καθημερινά και μπορεί να κρύβου...

"Μια νύχτα ονειρεύτηκα κάτι που ’χα ξεχάσει Το όνειρο το αλλιώτικο και το αλλοτινό Ένα Φεγγάρι όμορφο στην πιο γλυκιά του χάση Που το υμνούσα εκστατικός σαν ωδικό πτηνό Κι ακόμη ονειρεύτηκα θάλασσες και πελάγη Και ένα δάκρυ κρύσταλλο, διαμάντι καθαρό Τα θαύματα που κάνανε του Ύνυς Μόνα οι μάγοι Που τέτοια άλλα παρόμοια δεν έχω δει θαρρώ Τα γαλανά τα μάτια της, τα κόκκινά της χείλη Το δέρμα, την ανάσα της, το γέλιο, τη φωνή Την ομορφιά της που ’τανε σαν σπάνιο κοχύλι Που με γεννά και με πονά και με δολοφονεί Μα όσο κι αν με κέντησε, όσο κι αν με σκοτώνει Α...

Ω ουρανέ εσύ απέραντε, που τα σύννεφα μαζώνεις, σχήμα τούς δίνεις χαλαρό και παιχνιδιάρικα χαλάς, έχεις καημό ασήκωτο, μέρα τη μέρα σιγολιώνεις, όταν το μάτι το ερευνητικό, σε γειτονιά ξαπλώνεις, που δυο πρεζάκηδες, γεμάτες οι φλέβες από αφιόνι κι ας ήταν κι από γενιά, μέσα στον ήλιο και το χιόνι, που τις καρδιές τους σκλήρυνε, πέτρινες έχει κάνει. Άμοιρη μάνα, μ’ άνθη ήθελε τον δρόμο τους να ράνει, καθώς θα βάδιζαν ορθοί, μέση στητή, να μη λυγάει, περήφανοι στη ζήση, το χείλι τους πάντα να γελάει, από της ευτυχιάς το βάρος, ήρεμη η ζωή να κυλάει! Τώρα όμως, στης...

Κοντά στο σούρουπο σε μια ακροθαλασσιά, τον ορίζοντα ατενίζοντας, κατακλυσμός συναισθημάτων κινητοποίησε τη σκέψη και έδωσε την πρώτη πνοή στη γραφή. Το διαρκώς σαν νομάς μεταφερόμενο στιλό σε δεδομένη στιγμή και χώρα τις προσλαμβάνουσες εμπειρίες και τα 'έσω' αποδίδει. Ο έρωτας, η άδολη αγνή αγάπη, ο γάμος, ο χωρισμός, η μοναξιά, η απογοήτευση, ο αποχωρισμός, η θλίψη, η αγάπη για το θέατρο κι η ελπίδα αποτέλεσαν σημεία αναφοράς και τον κινητήριο μοχλό των εκφραζομένων της ψυχής. Κάθε καρδιοχτύπι, σκέψη, φόβος, χαρά, λύπη, εικασία και πεποίθηση συνθέτουν ήχο και χρώμα και α...

Ο Άλκης Αλκαίος, ο ποιητής που παρίστανε τον στιχουργό -σύμφωνα με τον Θάνο Μικρούτσικο-, υπήρξε ένας από τους σπουδαιότερους ποιητές-στιχουργούς των τελευταίων δεκαετιών στο ελληνικό τραγούδι. Οι στίχοι του, διαρκώς ταλαντευόμενοι μεταξύ αισιοδοξίας και απαισιοδοξίας, συμπλέκουν αρμονικά το ερωτικό με το κοινωνικό, ενώ δεσπόζουσα θέση δίνεται -ειδικά κατά την πρώτη στιχουργική του περίοδο, αυτή του Εμπάργκο- στην ιστορία και τη μυθολογία. Ορισμένα διαρκώς επανερχόμενα μοτίβα, ένα "εσύ" κυρίαρχο και παντοδύναμο, καθώς και η σύζευξη ρεαλισμού και παραμυθικού/παραμυθιακού στο...

ΠΡΕΣΒΥΩΠΙΑ Οι άντρες που στα μάτια τους κοιτάχτηκα κι έγινα γυναίκα, έχουν πια πρεσβυωπία και βλέπουν θολά τα γράμματα και τη ζωή. Οι άντρες που από τα μαύρα μαλλιά τους τίναξα την άμμο, τότε που τα καλοκαίρια αργούσαν να τελειώσουν, έχουν πια γκριζάρει. Οι άντρες που ταράζαμε με τα γέλια μας, γυμνοί, τις φεγγαρόλουστες ακρογιαλιές, φορούν πια κοστούμι και μιλούν χαμηλόφωνα. Μα, σε πείσμα των καιρών, εγώ συνεχίζω να τους αποκαλώ παιδιά κι αυτοί εμένα κορίτσι, κι ας μην γνωριζόμαστε στ' αλήθεια πια.

Το ποιητικό έργο αποτελείται από 34 ποιήματα που γράφτηκαν κατά τη χρονική περίοδο 2008-2014. Επηρεασμένη από τη φύση και τις σουρεαλιστικές της συνιστώσες, την Ψυχική Ελευθερία και την καθαρότητα της Ύπαρξης, η ποιήτρια προσπάθησε να διοχετεύσει εικόνες λαξευμένες με την πένα ενός ανόθευτου υπηρέτη της γραφής. Εικόνες που μπορούν να φέρουν και το χαρακτηρισμό "Πρώτες". Εικόνες που δρομολογούν την Αφύπνιση, την ανάκτηση των Αξιών και την ανάβαση του χρυσού μονοπατιού που αγκυροβολεί την καρδιά στις συχνότητες της Οικουμενικής Αγάπης. "Πρώτες" είναι εκείνες οι μνήμε...

Μετά την προδοσία της φαινόμενης ως ανεξάντλητης ορμής... Η ασταθής ισορροπία μιας διεισδυτικής αποδόμησης και η ανάταξη ως ηθική επιταγή. Ο βιωματικά αξιακός Ενεστώτας συνυφαίνεται και αντινομεί με την απαιτητή πράξη, βρίσκοντας στη σιωπή, τη διάσταση του ζωτικού του χώρου, όπου και ανακρυσταλλώνεται σε πιο πολύτιμη μορφή. Η παρενθετική επαφή με τον ιριδίζοντα έσω κόσμο. Η καταληκτική διαύγεια της υποκείμενης των πράξεων συνθηματολογίας. Μνήμες ανεξίτηλες, παρούσες, αυτές και οι αρμονικές τους. Λόγος ακριβής αλλά και υπαινικτικός. Και υπέρ όλων, το επιβατικό διάνυ...

Η συλλογή εμπερικλείει ένα πολλαπλό φάσμα συναισθημάτων που παίρνουν σάρκα και οστά. Κάθε ποίημα αποτελεί μία μικροϊστορία, ένα συμβάν σ’ ένα μακρινό ταξίδι, μία σιωπηρή αφήγηση ενός συνεπιβάτη στο τρένο που ονομάζουμε ζωή. Απώτερος σκοπός, να αποτυπωθεί όσο πιο πιστά γίνεται μία έκφανση της κοινωνίας και της συμπεριφοράς των ανθρώπων. *** L’IMMIGREE Τα γραπτά επιμένουν. Τα λόγια ατονούν. Οι πράξεις, τύψεις δημιουργούν. Κι αν με ρωτούσες τι, τελικά, απέγινα, τούτο θα σου έλεγα: Μετανάστρια. Κανένας τόπος πια δε με χωρεί. Η φυγή, λιμάνι ψάχνει για να προσ...