Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Γι' αυτές τις Κυριακές που αναμέναμε και μόνο τα πρωινά τους βιαστικά ονειρευτήκαμε. Γιατί τα μεσημέρια γλίστρησαν οι ώρες και νύχτωσε νωρίς. Νωρίτερα απ' όσο θέλαμε. Και αν -κάποιες Κυριακές- πετάξαμε τις τεμαχισμένες ευτυχίες γιατί ήταν λέει μικρές;

Ο Νίκος Σιδέρης αναπτύσσει στην ποίησή του ένα λυρισμό που διαρκώς συναλλάσσεται με τη νοσταλγία της μνήμης και τη νοσταλγία της λήθης. Είναι μια κατ' ουσίαν ριψοκίνδυνη επιλογή θέσης για το ποιητικό βλέμμα - του ποιητή και του αναγνώστη. Το σημαντικό όμως είναι ότι αυτή η δικαιοσύνη του αβέβαιου εγκαθίσταται από τον ποιητή πάνω στη σιγουριά πως, ό,τι κι αν κάνουμε, το ποίημα βρίσκεται ακέραιο, αρτιωμένο και προφανές πάντα μέσα στην τρομερή ρητορική τού "σημαίνειν". Δε λέει. Δεν κρύβει. Σημαίνει. Θέτοντας στάσεις, καταστάσεις, χρόνους, τόπους και πρόσωπα πέραν του λόγου...

Από τη σταύρωση στην Ανάσταση ο κάθε άνθρωπος μέσα στην ψυχή του βιώνει μία σταύρωση, μία θλίψη όχι προσωπική μόνο, αλλά υπαρξιακή. Η σταύρωση δεν αφορά πάντα την προδοσία από έναν Ιούδα, αλλά μία εσωτερική μνήμη που εσωκλείει την αρχή και το τέλος μιας ιστορίας αγάπης, την επαναληπτική διαδικασία του ανθρώπινου πόνου ανά τους αιώνες, το τέλος πριν την Ανάσταση. Η "Τρυφερότης" είναι η εξομολογητική εξιστόρηση ποιημάτων των 30 πρώτων χρόνων της ζωής της συγγραφέως Ευαγγελίας Βασιλείου. Χρειάστηκαν 10 χρόνια ώστε να ολοκληρωθεί η πρώτη και ίσως μόνη-σύμφωνα με τη συγγραφέα-...

Ένα ταξίδι με κορβέτα ονειρική, δουλεμένη από μέτρο και ρυθμό στους αρμονικούς της μουσικής τους ταρσανάδες, στις θάλασσες του συναισθήματος, στους απέραντους της υπαρξιακής μας αγωνίας ωκεανούς και στους αγκουσεμένους του έρωτά τους πόντους. Μια εξερεύνηση του ψυχισμού της πέτρας, της ουσίας του ιδεατού ειδώλου του υπαρκτού. Μια κατάδυση στα βάθη τού είναι, έξω και πέραν του χρόνου. Μια εκδρομή με σούστα-αντίκα, με φόρμα κλασικά ποιητική, σε κόσμους με το στοχασμό διασωληνωμένους. Ένας λυρισμός που αγαπάει να αλητεύει στις αστρικές τού αύριο τις αλάνες, με ντύμα έναν παλιο...

Ήρθα να σου πω πως θα φύγω. Τρένα σφυρίζουν. Πλοία πλέουν ολόφωτα. Ατλαντίδες ταξιδεύουν στους βυθούς. Ήρθα να σου πω πως θα φύγω. Πλανήτες πλανώνται. Περιπέτειες περιφέρονται. Ιδέες προϊδεάζουν το χρόνο. Ήρθα να σου πω πως θα φύγω. Σ' εσένα το κουράγιο θα βρω. Η αγάπη είναι του δρόμου φανάρι όχι των φόβων φυλακή. Ήρθα να σου πω πως θα φύγω.

Ερωτεύομαι θα πει κινδυνεύω. Μην ψάχνεις για διαβήτες και μοιρογνωμόνια. Αυθαίρετα θα χτίσουμε και φέτος.

Βουνό μου φαίνεται πάλι η ζωή, και μόνο με τύχη βουνό κάτι θα μπορούσε να γίνει, κάπως θα μπορούσα να της αντισταθώ, με τους Αθάνατους γύρω μου, να μου κρύβουν τον ήλιο, να μην βλέπω καλά, με τα βέλη των εχθρών μου σμήνη από πάνω μου, υπο σκιάν πολεμάω λοιπόν κι εγώ, κι εδώ υπόσχομαι να πεθάνω, υπό σκιάν, υπόλογος. Τύχη βουνό χρειάζομαι για να πεθάνω έτσι, για να μπορέσω να κοιτάξω αύριο στα μάτια όσους με περιμένουν κάτω από τη γη, τον πατέρα μου, τύχη βουνό χρειάζομαι για καλό και για κακό, κι έναν έρωτα καλό, να θυμάμαι.

Πρόκειται για 53 ποιήματα καθώς και 5 εικαστικά σχέδια του Άκανθου, σε μια έκδοση σχεδιασμένη και κατασκευασμένη από τον ίδιο με την ιαπωνική μέθοδο δεσίματος στο χέρι.