Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Μέσα σου ζουν σ’ αιώνια άνοιξη οι αγάπες κι οι δαφνωμένες απ’ τα χιόνια οροφές. Τα λόγια φεύγουνε, μαζί κι εσύ που τα ’πες, μα ταξιδεύουν οι φωτιές στις κορυφές για να βρεθεί η γενιά που πάλι θα κινήσει σχεδία να φτιάξει μακριά απ’ το ερμονήσι...

Τα "Αποτυπώματα ψυχής" είναι μια συλλογή εύθυμων, ερωτικών αλλά και ποιημάτων που άπτονται της υπαρξιακής φύσης του ανθρώπου κυρίως, η οποία γράφτηκε σε μια περίοδο δύο ετών έπειτα από ένα ξέσπασμα ψυχικού λυρισμού.

ΑΝΘΙΣΜΕΝΑ ΣΤΡΩΜΑΤΑ Στρώματα που κοιμήθηκα άνοιξη μ' εκδικούνται χειμώνα. Ανθίζουν αγριόχορτα πάνω τους - κραυγές αναλφάβητες στη νοηματική. Έκδοση εξαντλημένη με ζήτηση σε έκπτωση. Απρόσμενη ικανοποίηση σωμάτων αδικαιολόγητα ερωτευμένων υγρές αφές ασωμάτων. Γιορτάζουν εραστές ανώνυμοι που τους παραχωρήσαμε την αιωνιότητα.

ΠΕΡΠΑΤΑΣ ΣΤΟ ΗΡΕΜΟ ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΟ Περπατάς στο ήρεμο νεκροταφείο των αναμνήσεων, εκεί που δεν ξυπνά τίποτε και ποτέ. Και επιμένεις να κάνεις βόλτες μπας και ο θόρυβος από το συνεχές πάνω- κάτω τις αναστήσει.

Οι Ψυχές δε θυμούνται μα ποτέ δε ξεχνάνε Δύο σταγόνες που έσμιξαν στου Ονείρου τους κήπους Να ποτίσουν το Τώρα Όπου Αύριο να 'ναι Δύο σταγόνες που σμίξανε Δύο Ψυχές που Αγαπάνε

Και χάθηκα στηριγμένος από μια τρίχα, του μανιασμένου ανέμου, στα ξέμπλεκα γένια. Τον ακολούθησα σαστισμένος στο πάτημα της φυγής του καθώς τα πάντα ισοπέδωνε. Και εξαφανίστηκα μέσα σε αυτόν τον χαλασμό. Και δεν με έψαξα. Γιατί μπορεί να μην έζησα πραγματικά ποτέ.

Ποιητής του πικρού γέλιου, του αυτοσαρκασμού και της αυτοαναίρεσης, ο Γιάννης Βαρβέρης θα καταφέρει μέσα στην ποίησή του να δημιουργήσει έναν ευδιάκριτο κώδικα. Μια γλώσσα και ένας στοχασμός σε κίνηση και σε εξέλιξη με σταθερές αναφορές και σταθερά μοτίβα. Ο Γιάννης Βαρβέρης αποτελεί έναν από τους πιο χαρακτηριστικούς φορείς της "ποιητικής του θανάτου" (όπως την περιγράφει ο Αλέξης Ζήρας). Μιας κληρονομιάς που ξεκινά με τον Καρυωτάκη και τους ποιητές του μεσοπολέμου και με διαφορετικούς τρόπους και όρους συναντάται και στις προηγούμενες μεταπολεμικές γενιές αλλά και στου...

ΒΑΒΕΛ δεν αφού σχεδόν το έδειξε από πριν το μακριά μετάνιωσε ποτέ η χάρη απεναντίας έθελξε μην εγώ όταν μετά παρέστησε και ριζικά δεν όταν ματαιώθηκε