Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Τι έγινε και έχασε το βλέμμα Τη φρεσκάδα Τι έφταιξε και ράγισε του κόσμου Η εικόνα Κι οι άνθρωποι βουλιάζουνε Σε κάθε χαραμάδα Και στήνονται ζωές γυμνές Στο μάτι του κυκλώνα" (απόσπασμα από το βιβλίο) Η Ελένη Καλαγκιά στην παρούσα ποιητική συλλογή της (την τρίτη κατά σειράν) και με τον μεστό της λόγο, μας κάνει κοινωνούς της ψυχής και των προβληματισμών της, και αποτυπώνει τα σημεία των καιρών: Τη θλίψη της εποχής, τη μοναξιά, την απογοήτευση, την απώλεια. Περπατάει στο δύσβατο μονοπάτι των στίχων με τον δικό της λυρικό και άμεσο τρόπο προσεγγί...

Δείγμα γραφής: ΑΝΟΙΞΗ Άνεμος ναυαγός λιποψυχά στων λιβαδιών την ανθισμένη τρικυμία ΛΕΥΚΟ Κάθε πρωί που ξυπνά Φοράει το λευκό φουστάνι της Δένει την άσπρη της κορδέλλα Κι ανεβαίνει χορεύοντας Στον ουρανό ΑΓΡΥΠΝΙΑ Ξαγρύπνησε ο φίλος μου ο γρύλλος μες στην αργή φθινοπωριάτικη βροχή ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ Τόσο φτωχός που δεν χωρούσε πουθενά Μόνος λοιπόν κι εξόριστος: στο θαύμα

Η συγγραφέας, δραστήρια και καταξιωμένη στη χορεία των πνευματικών ανθρώπων της Αυστραλίας, δημοσιεύει ως βιβλίο, για πρώτη φορά στην Ελλάδα, τις συναρπαστικές, συγκινητικές, κοινωνικές όσο και ανθρώπινες ιστορίες της από την ελληνική διασπορά της δεύτερης πατρίδας της, πάντα σε συνάρτηση με τον γενέθλιο τόπο της την Ζάκυνθο. Ιστορίες με πανανθρώπινη υπόσταση, που πέρα από την λογοτεχνική τους αξία, δίνουν το στίγμα της ελληνικής μετανάστευσης, την πίκρα αλλά και τη δύναμη του νόστου, ορθοτομώντας συγχρόνως την ανθρώπινη φύση, αλλά και εκείνη του Έλληνα. "(...) είναι...

"πάντα αργούν και πάντα μας περιβάλλουν οι οικείοι νεκροί". "her zaman gecikir ve her zaman etrafιmιzdadιr o tanιdιk οlοler". " they're always late and they always surround us the Dead of our own".

Η "Τούνδρα" λειτουργεί ως µια µεταµοντέρνα ταλάντωση µεταξύ τέχνης και γεωγραφίας. Σαράντα τέσσερα ποιήµατα και ένα υστερόγραφο αναδεικνύουν µια συναισθηµατική γεωγραφία της πόλης και της ψυχής, συλλέγοντας θραύσµατα του καθηµερινού, του µεταβατικού, του φευγαλέου, του ενδιάµεσου, του επαναλαµβανόµενου, του δυνητικού - ‘διυλίζοντας το αιώνιο από το παροδικό’ (Baudelaire, 1859).

Στις 30 Οκτωβρίου 2013 συμπληρώθηκαν 25 χρόνια από τον θάνατό του Tάσου Λειβαδίτη. Ήδη στο περιοδικό "Μετρονόμος" παρουσιάστηκε ένα ξεχωριστό αφιέρωμα στον μελοποιημένο λόγο του ποιητή που ήρθε να συμπληρώσει την ιδιαίτερη σχέση του με τη μουσική (ο ίδιος έπαιζε πιάνο και βιολί) η οποία υπάρχει διάσπαρτη στο έργο του. Το αφιέρωμα αυτό, που επιμελήθηκε ο Σπύρος Αραβανής και ο Θανάσης Συλιβός, σε νέα επεξεργασμένη μορφή και με αρκετές προσθήκες περιλαμβάνεται στις σελίδες του παρόντος βιβλίου μαζί με όλους του στίχους που έχει γράψει ο Λειβαδίτης όπως μελοποιήθηκαν από τους σ...

Oι ακόμη ζωντανοί είμαστε μια αισχρή όσο και αυθάδης μειοψηφία εμπρός στην απέραντη δημοκρατία των νεκρών. Eκεί όπου το ποτάμι του χρόνου σταμάτησε κι έγινε μια απέραντη παγωμένη λίμνη χωρίς όχθη. Oι ακόμη ζωντανοί παίρνουμε τον εαυτό μας πολύ στα σοβαρά. Kι είναι τότε που η Iστορία γελάει χωρίς χαμόγελο και κοιτάζει τις πόζες μας με οίκτο. Έπειτα ετοιμάζεται να γράψει το opus magnum της, την "Eλεγεία στη Γελοιότητα". Ίσως κάποτε κάποιος εξ ημών να πρέπει να γράψει μια "Σύντομη ιστορία του μέλλοντος" με οδηγίες χρήσεως για τους ακόμη ζωντανούς. Kαι γι’ αυτούς που δεν έχουν...