Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

[...] τον χορεύει ακατάπαυστα, τον χορεύει παράτονα, τον χορεύει στα νύχια ο θάνατος! Καθώς, αυτή, η Δεσποινίς Σύννεφο, ράβει στα μάτια της το τελευταίο του βλέμμα, όπως παλιά στα μισοφόρια της μια Ρομανόφ προγόνισσά της τα μπριλάντια της. ---------------- Ομηρικός διαχρονικός ορίζοντας· καβαφικές ατμόσφαιρες· σημερινές ουσίες· μελλοντικές προσεγγίσεις, διαχέονται στα αληθινά, δυνατά, ουσιαστικά και γοητευτικά ποιήματα της Έφης C. Νικολούδη. Γιώργος Μηνάς

Πτώματα ζώων σε αποσύνθεση, καφέ πολυτελείας, μια Διαβολογυναίκα Γυμνή και καταστερωμένη, θύελλες στα μάτια των Ανδρών και οι Αθάνατοι με τσίγκινα κουτάκια μπύρας στο χέρι... Τα σπλάχνα των Ποιητών είναι το Φρούριο, μ' όλη την αποθηκευμένη Βία να κουρνιάζει. Σιλουέτες παρακμιακές, που τίποτα δεν μισούν και τίποτα δεν λατρεύουν. Κι ένας θάλαμος γεμάτος μωρά, Μπλε-Κόκκινα-Πράσινα-Μαύρα-Κίτρινα. Μα όλα τα χρώματα από μπογιές πλαστικές. Το βράδυ οι Γυναίκες τα 'πλεναν πέρα στο Ποτάμι όλες ΜΑΖΙ και ΜΟΝΕΣ. Και τ' άλλο πρωί οι Υπεύθυνοι τα ξανάβαφαν. Κι ο εφιάλτης δεν θ...

ΑΔΕΛΑΪΣ "Μεγάλωσες Αδελαΐς... Μεγάλωσες! Το χαλάζι των μύθων τους κήπους σου κάλυψε... τα ολόξανθα μαλλιά σου". Ποδηλατοδρομεί στην πίστα των Μαΐων η μοναξιά ονειροπαρμένη. Έχει κρεμάσει σκουλαρίκια τα μελάνια της κι έβαψε την καρδιά της. "Έχεις δει το χαλάζι Αδελαΐς; Το αισθάνεσαι; Ένα αμμοβολημένο τζάμι, που δεν επιτρέπει να βλέπεις... αλλά να ποθείς." Το "Όσο μετράει που αγαπήσαμε..." στοιχειοθετεί ένα πολύτιμο εργαλείο ανίχνευσης της ανθρώπινης ύπαρξης. [...] Η μνήμη φωταγωγεί καταστάσεις, με τις οποίες ο άνθρωπος έρχεται αντιμέτωπος στην βιοπο...

Έχω χρόνια που γράφω. Η έκδοση των γραπτών μου δεν με πολυαπασχολούσε. Είχαμε μεταξύ μας μια ωραία και ζεστή ιδιωτική και περίκλειστη σχέση. Θα έλεγα πως όλα έβαιναν καλώς, έως ότου μια μέρα που τα ξαναδιάβασα, σαν να εμφανίστηκε μια κούραση θα έλεγα. Δική μου ή δική τους; Και σαν να αναδύθηκε μια σιωπή από τα λόγια τους. Που δεν μπόρεσα να κατανοήσω αν ήταν "προίκα" της ιδιωτικότητάς μας ή καταγωγικό τους χαρακτηριστικό. Αν ήταν δηλαδή κάτι παθολογικό, αποτέλεσμα της μόνωσής μας ή κάτι υγιές. Και μου έγινε ολοφάνερο πως ο πλέον αναρμόδιος για την διάγνωση ήμουν εγώ, με...

Αν ήμουν, νεκρώνει η θάλασσα τις χούφτες μου. Στις σταματημένες μου παλάμες κύλησαν τα κλειδιά κι οι ράγες μου ανισορρόπησαν στην τρέλα των βροχών. Αν ήμουν Κύκλωπας, στις κενές μου βαλίτσες θα κρατούσα τα ακοίμητα καφενεία των σταθμών και τα ξυλοπόδαρα των φανταστικών ταξιδιών για του μεσαίωνα την αποκαθήλωση. Αν ήμουν Πυθία, θα κάπνιζα τους αντίχειρες για την αποκάλυψη της Στιγμής, που ο πόνος μου σε θυμήθηκε στα δειλά μου μονοπάτια, με τη μαγκιά του αξεδίψαστου επιζώντα των σπαραγμών. Αν ήμουν Τειρεσίας θα ξέπλενα τα μάτια μου στις νότες των γρύλων από κάποια καλοκα...

Η ποιητική συλλογή "Τεταρτημόρια" είναι η πρώτη εκδοτική απόπειρα του Πασχάλη Κατσίκα, και περιλαμβάνει 50 και πλέον ποιήματα. "Η σύγκρουση που ακολουθεί", διαβάζοντάς την, είναι "κοσμογονική", μιας και "η φαντασία" μας συχνά "παράλογες εικόνες γεννά", εγκιβωτίζοντας ένα ηφαίστειο συναισθημάτων. "Ποιήματα σαν τα "Τεταρτημόρια" γράφονται μέσα μας, στη λυρική αποθήκη του αρχετυπικού μας βίου. Από κει ο δημιουργός τους, Πασχάλης Κατσίκας, άντλησε και δημιούργησε τη δική του λογοτεχνική αφήγηση. Οι ποιητικές πράξεις που αποδίδονται στο βιβλίο αυτό είναι συγχρόνως εκρηκτι...

Το "Δάκρυ του νόστου", που προηγήθηκε, καθάρισε το τοπίο από τον πόνο, λύτρωσε από τις κραυγές την ψυχή, έθεσε στην αθανασία τις καλές αναµνήσεις και νανούρισε τις συµφορές. Είχε µία πρώιµη αθωότητα που στεφάνωσε την αγάπη µε τα πιο δοξαστικά της χρώµατα. Ήταν σαν τα µωρά που γεννιούνται µέσα σε κύµατα αγνότητας. Βηµάτισα µέσα σε ψαλµωδίες που αντηχεί η κάθε ελληνική οικογένεια. Αποτύπωσα χαρές και χαρακιές. Δάκρυ µου ακριβό, δάκρυ µου κρινολουλουδιασµένο... Αφού αγίασε το παρελθόν γύρισα το βλέµµα µου στο σήµερα. Αυτό που µας δονεί και σκιαγραφεί το αύριο των παιδιών µα...

Το τελευταίο βιβλίο της Σοφίας Χατζηκοκολάκη, που έφυγε ξαφνικά από τη ζωή το 2017. Περιλαμβάνει σε β΄ έκδοση δύο ποιητικές συλλογές, "Τα ενδογενή", τα "Μικρά Τραγούδια και ένα Νανούρισμα" καθώς και το πρόσφατο "Πλανήτης Ιθάκη" σε πρώτη δημοσίευση, ποιητική σύνθεση που αναφέρεται στις χρονιές της κρίσης με την τρομοκρατία, τη φτώχεια, τη μετανάστευση, την προσφυγιά, τα πυρηνικά και την άνιση κατανομή πλούτου, την αλόγιστη χρήση του περιβάλλοντος και των αγαθών της Γης. Αφήνει λίγο φως αχνό στο βάθος. Τα ποιήματα των δύο συλλογών σε β΄ έκδοση είναι διαχρονικά και με κα...

Η ποίηση είναι καθρέφτης και ξόρκι. Ρέει, δημιουργεί, καταστρέφει κι ανα-δημιουργεί μέσ’ από λέξεις, φαντασιώσεις, εκρήξεις, συναισθήματα και βιώματα. Είναι η ανθρώπινη φωνή χωρίς όρια και φράγματα, νερό και φωτιά, ουρανό και γη, είναι ο κόσμος του ποιητή και των αναγνωστών του. Η ποίηση είναι η γνήσια έκφραση του ελεύθερου στοχασμού και της ψυχής, δε χρειάζεται μετάφραση ή ερμηνεία, μόνο να τη βιώσεις, να τη νιώσεις. Το "Λιωμένο χιόνι" είναι μετάβαση, μεταμόρφωση, η αναπήδηση του δημιουργού ανάμεσα σε στιγμές, αισθήσεις, σκέψεις, εμπειρίες κι ελπίδες του παρελθόντος, τ...

Σαν σε οπτασία είχα στυλώσει τα μάτια στο σκοτάδι ίσκιος είπα όταν πρόβαλε η Πηγή των Τραγουδιών μέσα σε ήλεκτρο. Είδαμε την καλαμιά της Πηγής - το αστρικό μας. Εφτάσαμε στο ακρογιάλι η Πηγή των Τραγουδιών με καταιγίδα, δίχτυα αστραπών στον ουρανό και στάχτη. Λες και ψάχναμε από που είχαν κόψει τον αυλό. Κι ο θαλασσόκεδρος, δέντρο-αγρίμι μέσα σε φέγγος ήλεκτρου, περίμενε. Ο καπετάνιος μινύριζε, τερέριζε, λαρύγγιζε τον άκουγα μέσα στην κοσμοχαλασιά με συχνές εναλλαγές φωνής από της φυσικής εις την φαλτσέτο (λίγο αλά Τιρόλο - άλλωστε όλα σκαμπανέβαζαν, όχι μόνο...

Ω κόσμε, δες αυτή την πόλη! Πιο απονήρευτη απ’ την Γκερνίκα, πιο γενναία απ’ τη Φαλούτζα, πιο σοφή απ’ την Αλεξάνδρεια πιο ισοπεδωμένη απ’ τη Δρέσδη? πόλη ορφανή από μάνα και πατέρα, από ανατολή και δύση, πόλη χωρίς φούρνο, χωρίς μελάνι, χωρίς ρούχο λευκό? εδώ το ρύζι πωλείται με το γραμμάριο, εδώ οι μανάδες ταΐζουν τα μωρά τους αλατόνερο, εδώ η ζωή έχει χάσει τη μυϊκή της δύναμη.

Άραγε, το πιο ισχυρό χρώμα είναι το μαύρο; Θα μπορούσε κανείς να το ισχυρισθεί. Αν αναλογισθεί ότι ουσιαστικά πρόκειται για συμπύκνωση όλων των χρωμάτων. Αγγίζω με το δείκτη του αριστερού μου χεριού. Αφή. Ακουμπάω όλες και όλους. Πλησιάζω με το αριστερό μου αυτί τον καμβά. Ακοή. Ήχοι που έρχονται από μακριά, ιαχές, κλάμα, τρανταχτά γέλια. Οσφραίνομαι τις ευωδιές από κάθε γωνιά του πλανήτη. Από τη μία άκρη του καμβά μέχρι την άλλη, γεύσεις. Άλλοτε αλμυρές, άλλοτε γλυκές σαν μέλι. Ενόραση, η κόκκινη κλωστή που μας ενώνει. Πάνω σ' έναν πολύχρωμο καμβά, κόκκινη κλωστή...

Ερωτήσεις και απαντήσεις "Είσαι έτοιµος να φύγεις; Το ταξίδι τελειώνει. Έκλεψες, ατίµασες, ρουφιάνεψες;" "Όχι, όχι!" "Έδωσες;" "Ναι, πολλά! Αγάπησα τον άνθρωπο που άξιζε δεν αγάπησα ψεύτες, διπρόσωπους και κόλακες περπάτησα σε δύσβατα µονοπάτια έχω δυο πολύ καλά παιδιά - η περιουσία µου! Θα έλθω µε καθαρή συνείδηση εκεί. Το ήξερα· για να γλιτώσω από τις µικρότητες αυτού του κόσµου έπρεπε να ζω και να αγωνίζοµαι για να επιβιώσω". Φεύγω ήσυχος, το τρένο σφυρίζει, φθάνει στο σταθµό ο σταθµάρχης µάς περιµένει: "Αυτοί από εδώ, οι άλλοι από εκεί προχωρ...

Όταν Όταν οι µέρες θα είναι µεγάλες και τα όνειρα θα γίνονται αληθινά εγώ θα σε περιµένω στην ανοικτή αγκαλιά µου να σου ψιθυρίσω στο αυτί την αιώνια αγάπη µου να νιώσω τους κτύπους της καρδιάς σου και να µεθύσω από το άρωµα του κορµιού σου. Πάντα θα σε αγαπώ, πάντα θα σε λατρεύω και θα είσαι στη ζωή µου όσο ζω. Θα σου χαρίσω ανεπανάληπτες στιγµές ευτυχίας και µια αγάπη πρωτόγνωρη και αληθινή.

Σκληρά με δοκίμασε η Θεότητα. Όταν ανθίζει ο έρωτας τρυφερών κομητών, σέρνω τροχούς σε κοπριές από χρυσάφι. Κεραυνόπληκτος διαβαίνω από θάνατο σε γέννηση, ναυτικός πολυμαθέστατος, νεκρός αξεδίψαστος. Αναδεύομαι στα κράπεδα τού είναι, κάτοικος εσωτερικών φωνών, αλήτης των ουρανών.

Ας αφήσουμε όλα τα περίτεχνα νοήματα κι ας δούμε την ουσία τον ανύπαρκτο χρόνο που τον μετράμε σε στιγμές και την αλήθεια που υπάρχει πίσω από κάθε ψέμα κι ας αφεθούμε ελεύθεροι να ζήσουμε επιτέλους τον εναπομείναντα χρόνο