Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Πάει Πάει καιρός που αγκαλιαστήκαμε μια τέτοια Άνοιξη Με φωτιά και πόνο στις φλέβες Πάει Πάει καιρός που αξιωθήκαμε την Άνοιξη Αχνίζουν στο χώμα αμέτρητα φύλλα Πάει Πάει ο καιρός Πονάει η Άνοιξη

Μικρέ μου Αλέξανδρε, φως της ζωής, πολυαγαπημένε. Ήσουν για με αποκάλυψη, ορόσημο, όλοι νάχουν θένε. Από την πρώτη, τη μοναδική, την πελώρια στιγμή εκείνη, που κάθε παππούς, κρατά χαραγμένη πάντα στη μνήμη, μας κάλεσαν οι μαίες, να σε παρουσιάσουν γεννημένο, αν και πριν δέκα λεπτά, ήσουν μόλις πρωτογεννημένο, μιας παλάμης αδύναμο μωράκι, στην κοιλιά εθισμένο, που βιάστηκες σε κόσμο να βγεις, άθελά σου φερμένο, πάνοιξες όμορφα, γαλανά ματάκια, διόλου ταραγμένο, σα να μας γνώρισες, κοίταζες τον κόσμο γύρω μαζεμένο, ένιωσα την υποχρέωση, την επιθυμία να σε κανακεύω,...

Ο Θ.Δ. Φραγκόπουλος (1923-1998), συγγραφέας της λεγόμενης πρώτης μεταπολεμικής γενιάς, αναγνωρισμένος και βραβευμένος κατά τη διάρκεια του βίου του, τείνει, είκοσι έτη μετά τον θάνατο του, να ξεχαστεί. Ανήκε σε μια χορεία νέων συγγραφέων που ενηλικιώθηκαν μέσα στην Κατοχή και συμμετείχαν στην αντίσταση μέσα από οργανώσεις του κεντροδεξιού χώρου. Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται ένα ενδιαφέρον για την ιστορία της αναφερόμενης ως μη-εαμικής αντίστασης που εξετάζεται συχνά μέσα από το πρίσμα της μη-εαμικής λογοτεχνίας και, έτσι, το όνομα του ΘΔΦ ακούγεται και πάλι ως ιστορικό...

Οι διαδοχικοί κλονισμοί της ευαισθησίας του ποιητή στην επαφή της με την πραγματικότητα, σε διαφορετικές χρονικές στιγμές, αποτυπώνονται μετουσιωμένοι στην ποίησή του, από την πρώτη συλλογή που λάθρα καταγγέλλει την πολιτική και προσωπική καταπίεση [...] Οι διαδοχικοί κλονισμοί της ευαισθησίας του ποιητή στην επαφή της με την πραγματικότητα, σε διαφορετικές χρονικές στιγμές, αποτυπώνονται μετουσιωμένοι στην ποίησή του, από την πρώτη συλλογή που λάθρα καταγγέλλει την πολιτική και προσωπική καταπίεση, ως την τελευταία, που πραγματεύεται συστηματικά τον θάνατο, ως υλική φθο...

Το τέταρτο ποιητικό βιβλίο του Ευριπίδη Γαραντούδη (προηγήθηκαν τα βιβλία "Μεθεόρτιο ή Lyrica. Ποίημα σε 33 μέρη", Αθήνα, Εκδόσεις Καστανιώτη 2009· "Ονειρεύτηκα τη Genova", Αθήνα, Εκδόσεις Μελάνι 2011 και "Τα σύνεργα", Αθήνα, Τυπωθήτω - Λάλον ύδωρ 2015) περιλαμβάνει 59 ποιήματα κατανεμημένα σε τέσσερις συνθετικές ενότητες: "Το δίγαμμα", "Τετράκωπος (Μετά πηδαλιούχου)", "Του τέλειου άγρα (Ποιήματα φιλολογικού ρεαλισμού)" και "Mater Terra". Το βιβλίο διακρίνεται από την πολυθεματικότητά του. Έτσι τα είκοσι τέσσερα ποιήματα της πρώτης ενότητας "Το δίγαμμα" προωθούν τη λυρική ε...

ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΙΣ Η μνήμη είναι ένα κανάτι σπασμένο σε χίλια κομμάτια. Κάθε κομμάτι, το σπάραγμα μιας θύμησης έτσι όπως έχει σήμερα και όπως κατά κανέναν τρόπο δεν ήταν χτες. Η μνήμη είναι ένας καθρέφτης που αντιστρέφει το είδωλό του, το κάνει αγνώριστο, για να παγώσει τον καημό, τον μέσα του θαμμένο. Η μνήμη είναι μια πέτρα με μια ανάμνηση επάνω χαραγμένη μαζί και ολόκληρη την ιστορία της καθώς και όλες τις πολλές της μεταμορφώσεις. Η μνήμη είναι η ίδια σπασμένη σε χίλια κομμάτια.

Εν όψει την κυκλοφορίας του νέου ποιητικού βιβλίου του μοναχού Συμεών "Με τον άνεμο πέραν", 20 χρόνια μετά το "Με ιμάτιον μέλαν", οι εκδόσεις Άγρα ανατυπώνουν το πρώτο του ποιητικό βιβλίο "Συμεών Μνήμα", που πρωτοκυκλοφόρησε πριν από 25 χρόνια, το 1994. Καλοκαίρι κι ο καημός του τζίτζικα καλλιγραφημένος * Πανσέληνος επί θαλάσσης Όνειρο ολόκληρο της αμμουδιάς * Μη με αφήνεις τζίτζικα στη σιωπή μου χωρίς τον ήχο * ε ε ε ε ε ε ε ε ε ο ο ο ο ο ο ο ο ο ε ε ε ε ε ε ε ε ε χρυσάνθεμα εις αιθέρα απαστράπτοντα Πέτρα αστραφτερή πόθος πύρινος συμπυκνωμένος ανάσα...

Ο Ιωάννης Αυλωνίτης (1896-1973) έζησε όλη του τη ζωή σε ένα μικρό χωριό της Κέρκυρας, τον Πρινύλα. Αν και χωρίς ιδιαίτερη εκπαίδευση, από μικρός έγραφε ποίηση του είδους της Επτανησιακής Σχολής, εμπνευσμένη από τις ραγδαίες αλλαγές του 20ού αιώνα. Διάνθιζε τις εμπειρίες του μόχθου με φιλοσοφική χροιά, ενώ αρκετά ποιήματα διέπονται από σκωπτική αλλά και χιουμοριστική διάθεση. Μέσα από τους στίχους αποτυπώνονται οι εμπειρίες μιας ζωής, στην επαρχία της Κέρκυρας. Το βιβλίο αυτό, της κατηγορίας της λαϊκής ποίησης, θεωρούμε πως έχει λαογραφική αξία, αλλά και διαχρονικά μην...

ΓΥΜΝΕΣ ΚΟΡΦΕΣ Έφτασες σ’ ένα καλά ακονισμένο τέλος. Γνώριμο. Όσο η άκρη της σύριγγας, το νυστέρι ή γιατί όχι η μύτη της αγαπημένης σου ξύλινης μαριονέτας. Μα οι κορφές είναι γυμνές σαν την αλήθεια. Δεν έχουν τίποτα να κατακτήσεις. Έλα να κυλιστούμε στην πτώση. "Dyno" στη γλώσσα της αναρρίχησης σημαίνει το δυναμικό άλμα που πραγματοποιεί ο αναρριχητής προκειμένου να κρατηθεί από την επόμενη λαβή, πέρα από το σημείο που φτάνει το χέρι του. Κατά την εκτέλεση αυτής της κίνησης το τεταμένο σώμα αφήνει τον βράχο, εκτινάσσεται κι ο αναρριχητής άλλοτε φτάνει ψηλό...

Η Άνοιξη του ονείρου Έβρισκε πάντα χώρο, στα όνειρα μου η Άνοιξη. Λικνιστικά ερχότανε, άνοιγε τις αυλόπορτες του νου και χτύπαγε με μίσχους λουλουδιών τα παραθύρια. Και την καλοδεχόμουν και την έβαζα στα τρίσβαθα της ψυχής να ξαποστάσει. Αλίμονo! Ένα μονάχα πέρασμα κι ύστερα στου αποχαιρετισμού το κατευόδιο, χανότανε μαζί με τ’ όνειρο. Κι εγώ την κοίταζα να φεύγει και αναρωτιόμουνα, αν θα θυμότανε, το παραθύρι του ονείρου μου να το ξαναχτυπήσει...

ΟΙ ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ ΕΠΟΧΕΣ Είναι όμορφο να ξέρεις τις γραμμές. Αυτό που βλέπεις, το τοπίο, αυτό για κείνο που γίνεται το οποίο είναι όμορφο να είναι διαυγές. Και ας εισέρχεσαι μες στις κραυγές. Αυτά που τόσο περιμένεις, εκεί όπου τελικά πηγαίνεις, όλα καταλήγουν να είναι κάποτε εχθές. Σαν βρέφος με τη ζωή στα δόντια ζητάς τρομαγμένος να 'χεις χρόνια. Αυτό συχνά ουρλιάζεις. Θέλεις και συ να μείνεις στις γραμμές. Είναι που κάθε μέρα αλλάζεις· μαθαίνεις να ζεις με σιωπές.

ΠΕΡΙΞ ΠΕΡΙΠΤΕΡΩΝ Σήμερον κρεμάται επί σύρματος (και καθ' εκάστην) πέριξ περιπτέρων των παθών του ανθρώπου ανηλεής χειραγώγησις. Και προσκυνούντες το περιπτερικόν τούτο πάνθεον της παραπλεύρου ενημέρωσης οι πιστοί ενίοτε προσέκρουον επί αναχωμάτων λήθης προ των τειχών της ωμής Αληθείας, ασφαλώς μεν... αν και ετραυματίζοντο ελαφρώς. Και εγένετο φως. Ημέραι πάσαι. Και περί των εποχικών ανθέων, πάσαι αι ανα- στολαί περί προχείρων ανεγέρσεων (εντούτοις συμπαθών) εμφανισθέντων κάτωθεν γκριζωπής αν και συνεσταλμένης ανοιξιάτικης κατήφειας, εκτάκτως ανεστάλησ...

ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΙΚΟΙ Σε σας, που σας βαρέθηκα, άνθρωποι του καημού πλούσιοι σε δύναμη μα σε ιδέες φτωχοί, δυνατοί στην παραγωγή μα λιγοστοί στη μεταφυσική, μεγαλωμένοι πάνω στη γη από γυναίκα δύστυχη, ω! πόσο δεν διαφέρετε από τους σαρκικούς περιορισμένοι από τα σώματα εσείς φυλετικά διακρίνετε αιώνια. Πόσο δεν ξέρετε τι θα πει άνθρωπος άνδρες ομοφυλόφιλοι και γυναικείος πόνος ανησυχία για τον εραστή, χαρά ηδονική. Μα πόσο μοιάζετε σε ό,τι πατάτε πόσο λίγο αξίζετε τη γη γιατί ποτέ δεν μάθατε ότι τα πνεύματα γένος δεν έχουν.

"Τα πράγματα προϋπήρχαν πριν οι λέξεις έρθουν να τα ονοματίσουν, να δώσουν υπόσταση σε μια κρυμμένη δύναμη. Στον Κόσμο των πραγμάτων μνήμες από το παρελθόν έρχονται να συγκρουστούν με πράγματα του σήμερα και μέσα από αυτή τη σύγκρουση γίνεται προσπάθεια να έρθει μια κάθαρση, μια συμφιλίωση. Οι λέξεις δεν μπορούν, είναι φτωχές για να βάλουν στο χαρτί την αγωνία του ανθρώπου. »"Ποτέ των πραγμάτων η φύση στο χαρτί δεν θα μπει", γι’ αυτό και ο ζωγράφος που αντιγράφει τη φύση συχνά αποτυγχάνει. Όμως επειδή "Μόνο οι νεκροί είναι φρόνιμοι", δεν θέλω να το αποδεχτώ. Έτσι σμιλεύ...

"Πλησιάζοντας στο χρόνο που ακούς κάπου κοντά τους ήχους των κουπιών στης νύχτας τη λίμνη, σου ’ρχεται η πεθυμιά να ξαναδιαβείς τα πού περπάτησες μέχρι τα τώρα, εκεί στον κόσμο της καρδιάς. Ώρες, στιγμές, που φύτρωσαν, που άνθισαν, που με μιαν άλλη ύπαρξη είχατε σπείρει και ζωή. Τι κι αν τώρα χάσαν την πρώτη τους φρεσκάδα. Μέσα σου ζουν σα να ’ταν χθες, και σαν παιδί θες, παίζοντας πάλι, σε χαρταετό γραμμένες να τις υψώσεις με γραίγο ή όστρια στον ουρανό. »Ναι, αυτές οι ωραίες στιγμές, μέχρι τα τώρα, από χαρτί κι από γραφή ήταν στερημένες. Στο γιατί και στο ύστερα ζητούσ...

Μία πλασματική διάβαση αγνών συναισθημάτων η οποία οδηγεί σε αυτό που αποκαλούν "έξοδος από τη συνήθεια". Μία εναλλακτική λύση στο κοινό πρόβλημα που μπορεί να διεγείρει τους αρχαίους νεκρούς και να ξυπνήσει επιθυμίες που είχες ξεχάσει. Μια γέφυρα ανάμεσα στο απολύτως άγνωστο και στο κοινώς άγνωστο. Μια μαθηματική λύση, ένα "κόλπο", μια ανάλυση, μια διέγερση. Η λύση ενός γρίφου που ψάχνεται εδώ και αιώνες. Η έξοδος από έναν λαβύρινθο φτιαγμένο από τις μεγαλύτερες ιδιοφυΐες. Η αποσυμπίεση, η απλοποίηση, ο εναγκαλισμός και η ομαδική μοναδικότητα.

"Κήπος με γιασεμάκια ο ουρανός", κήπος με στίχους και στιχάκια αυτό το βιβλίο που συγκεντρώνει επιλεκτικά το στιχουργικό έργο της Αγαθής Δημητρούκα, αλλά και ποιήματά της, από το 1977 μέχρι σήμερα. Η Αγαθή, μαθητεύοντας κοντά στον Νίκο Γκάτσο, εμφανίστηκε στον χώρο του τραγουδιού γράφοντας στίχους για τον Μάνο Χατζιδάκι, από τους οποίους λίγοι πρόλαβαν να δισκογραφηθούν· οι περισσότεροι παρέμειναν αδισκογράφητοι ή και αμελοποίητοι και παρουσιάζονται στο βιβλίο για πρώτη φορά. Γράφοντας πάντα ποιητικά, συνεργάστηκε τόσο με νεότερους Έλληνες συνθέτες όσο και με ξένους μ...

Η Κάλλη Κρασσά στην ποιητική της συλλογή "Μερικές στιγμές ακόμα" εκφράζει μέσα από τα καθημερινά βιώματά της τις σκέψεις και τα συναισθήματα από το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον. Κάθε ποίημα είναι αμάλγαμα του φιλοσοφικού στοχασμού που την διαπνέει. Χωρίς πομπώδεις εκφράσεις, αλλά με γλαφυρή απλότητα φανερώνονται στον αναγνώστη "ψήγματα" αλήθειας από την καθημερινή ζωή, όπως ο έρωτας, η ζωογόνος αυτή δύναμη του ανθρώπου, η μητρική αγάπη, οι κοινωνικές συναναστροφές, ο ζωικός κόσμος, ο αμείλικτος χρόνος, τα πάθη και η ελπίδα στον Θεό. Οι στιγμές αυτές από τη ζωή της ποιήτ...

"Δημόσιος ο ίδιος ως σύμβολο, ως κοινός τόπος αναφοράς, ως κομβικό σημείο που πάνω του τέμνονται οι πολλοί δρόμοι της σύγχρονης ιστορίας, της τέχνης, της ανθρώπινης περιπέτειας, καταφέρνει ωστόσο [ο Μίκης Θεοδωράκης] να παραμένει ο μοναχικός ιδιώτης ενός γλαυκού ουρανού που με την αυθορμησία παιδιού ονομάζει τα πράγματα κι αυτά τον ακολουθούν στο παιχνίδι της κάθε λεπτού δημιουργίας. [...] Των πόθων της ψυχής του είναι εν τέλει καταγραφή τα ποιήματα, τα μικρά χαρτιά-καθρέφτες που πάνω τους κοιτάζεται απροσποίητος, ανυπεράσπιστος και χωρίς βάρος. Θαυμάζει, απογοητεύεται,...

Όλες οι ποιητικές συλλογές, κι ακόμη, όλα τ' ανέκδοτα ποιήματα του Γιάννη Υφαντή, σ' έναν τόμο. Οι μεταμορφώσεις του Μηδενός· επειδή όλοι οι αριθμοί κι όλα τα γράμματα είναι μεταμορφώσεις αυτού του μαγικού σχήματος που λέγεται Μηδέν· επειδή όλα τα ποιήματα κι όλα τα όντα, είναι μεταμορφώσεις του Μηδενός (δηλ. του Κανενός), όντας όψεις της Μάγια, της Μεγάλης Ψευδαίσθησης, μέσα στην οποία ζούμε, είτε το συνειδητοποιούμε είτε όχι· "Kάτω απ’ το εικόνισμα των άστρων", ανάμεσα στις "Μάσκες του Τίποτε".