Τοπογράφος ονείρων
Τσελώνης Γιώργος
Κέδρος (2020)
Φαρσέρ ημών ο εν τοις παγεροίς αγιασθήτω το ανόμημά σου· απελθέτω η τυραννία σου· γενηθήτω το μειδίαμά σου, ως εν ουρανώ κι επί της ακτής· τον πόνον ημών τον περιούσιον μετρίασον σήμερον· και άφες ημίν τα ονειροπολήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις εγερθέταις ημών· και εμβάπτισον ημάς εις ηδονισμόν, αλλά ρύσαι ημάς από του ανιαρού.
Τόποι νέοι
Χυτήρης Τηλέμαχος
Νεφέλη (1983)
ΜΕ ΑΓΩΝΙΑ Γυροφέρνω με αγωνία το νου· το σύρσιμό του είναι αμείλικτο Έχω χάσει το προνόμιο των αθώων την εκμηδένισή μου.
Τόπος άγραφος
Μεναχέμ Μάρθα
Παρισιάνου Α.Ε. (2018)
Κωπηλατώντας σε ήχους και με τους άγραφους νόμους της καρδιάς από το σκοτάδι των ημερών μας βγαίνουμε στο φως, γινόμαστε ένα με ό,τι ζει κι ανεβαίνουμε σ΄ ένα ύψωμα με την ειρήνη της ομορφιάς, χωρίς την αγωνία του ανέστιου, μακριά από το θολό κύμα του άκαρδου κόσμου. "Η μουσική κάνει ακουστές ανήκουστες δυνάμεις". Ο "Άγραφος τόπος" είναι η ιστορία της ψυχής μας, το ιερό εργαστήρι μας σε ακατάλυτο, ατραυμάτιστο απαλό έδαφος, τόπος ποιητικός, ανοιχτός που κάνει αυθεντική και βαθιά τη διαμονή μας στη γη. Μ.Μ.
Τόπος στη γαλήνη
Κουμαριανού Μαριάννα
Θράκα (2017)
Πήρα τους μπορντό καναπέδες το γραφείο τις βελούδινες κουρτίνες και ό,τι άλλο είχε απομείνει Τα έστησα πάλι Tα έκανα μουσείο Για να βλέπω και να κατανοώ Εμένα και τους άλλους.
Τόσα λόγια
Μπράτσος Άγης
Κέδρος (2012)
Η αυστηρή φόρμα των χαϊκού συμπυκνώνει στη συλλογή Τόσα λόγια το ποιητικό έργο του Άγη Μπράτσου. Ο έρωτας, ο λυρικός στοχασμός, η φύση και ο άνθρωπος ανιχνεύουν με τα ελάχιστα το μέγιστο: Έναν κόσμο ξαφνικά δικαιωμένο. Δείγμα γραφής: Εύπιστο σώμα ανασαίνεις και θνήσκεις με λόγια, λόγια.
Τόσο ήθελε το στήθος
Εξάρχου Καλλιόπη - Στυλιανή
Σοκόλη (2020)
Η ποιητική συλλογή "Τόσο ήθελε το στήθος" μιλάει την ανθρώπινη περιπέτεια, επικαλούμενη τη δυναμική της σωματικότητας του Λόγου. Πρόκειται για εκχώρηση άνευ όρων, με την προσδοκία να οικοδομήσει τη Φωνή του Ποιητή, μέσα από τις αρχετυπικές στιγμές της ανθρωπότητας, τον έρωτα, τον πόνο, τη μνήμη, τον φόβο, την επιθυμία, την ενοχή.
Τότε που η σιωπή τραγούδησε
Χιόνης Αργύρης 1943-2011
Νεφέλη (2000)
Μια σειρά ποιητικών κειμένων του Αργύρη Χιόνη σε μορφή πεζού λόγου, με βαθύτερα βιογραφικά στοιχεία. Σκέψεις για τον έρωτα, το χρόνο που κυλάει, την μοναξιά, τις αλήθειες των καιρών μας, για τους φόβους και τις ανησυχίες μας.