Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

ΜΕΛΛΟΝ Στο μέλλον θα μάθει να αμύνεται. Θα διατηρεί αποστάσεις ασφαλείας. Θα εργάζεται το δίκαιο. Το φως των στοχασμών θα παραμένει αναμμένο. Χαρτομάντιλα με μέντα θα απομακρύνουν τις ιώσεις των καιρών. Το μαγικό φίλτρο της αγάπης θα απενεργοποιεί νοσηρές αισθήσεις.

ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΕΣ ΛΗΞΕΩΣ Τα διαστήματα μεταξύ τους· μεταξύ εκείνης του ζαμπόν και του τυριού, της κρέμας γάλακτος και του καπνιστού σολομού, της μαρμελάδας και του παγωτού· της μπίρας, του ντεπόν, του προφυλακτικού. Αναλώσεις κατά προτίμηση... προσεχείς ή περασμένες· λήξεις μικρές, πολύ μικρές, αλλεπάλληλες, πολλές πολλές. Τα διαστήματα μεταξύ τους: η ζωή μας.

Αιχμάλωτος των αντιπάλων δεμένος στο κατάρτι τους πλέεις σε τόπους μακρινούς πολύ γνωστούς εις τους γονείς σου· πώς και σε πιάσανε πώς και σε δέσανε δεν ξέρεις μονάχα πολύ καλά ξέρεις την ισόβια κάθειρξή σου, τ' αναπάντεχα δεσμά που συ ο ίδιος διάλεξες δεσμώτης της αβέβαιης ζωής σου

ΑΤΙΒΑΡΟΣ Διανοίγει τις γραμμές/οπή τα σημεία, τους κύκλους τα δευτερόλεπτα· Βαδίζει μόνος τις ακμές των κόσμων ο Υπερόβολος πιστός ιχνηλάτης ποιητής ουρανού και γης κατατρέχοντας διαλεχτά τη διάλεχτο στο τελευταίο βάδισμα σημαίνει/ροή να διαγράφει πιστά μηχανισμό να διαλύει τη γλώσσα μια για πάντα.

Η ποιητική διασταύρωση δυο ποιητριών, δυο γυναικών που μοιράζονται το όμορφο φωτισμένο ταξίδι της ποίησης!

ΔΙΝΗ αστροναύτης έφτασα σ’ επίγειο γαλαξία το κράνος μου φωτόνια βομβαρδίζουν τα πάντα στρέφονται γυρίζουν κι εγώ παρατηρώ σε αφασία εντυπώσεις σαν φωτογραφίες κουνημένες λεωφορεία κόκκινα επιταχύνουν φωτός λωρίδες πίσω τους αφήνουν που μένουν λίγο ξεχασμένες ο Τάμεσης την πόλη πλένει καταπονημένος νοσταλγώντας ίσως μέρες λαμπερές μες στα λιβάδια νυχτόβιος εργάτης πλέον που δεν του δίνουν άδεια τρέχει και δεν προλαβαίνει, γκρι και κουρασμένος οι λάμπες ψήνουν το σκοτάδι χωρίς ενδοιασμούς μωβ ατμούς διαχέοντας στον ουρανό τα σύννεφα στραγγίζονται, στάζ...

HOMO SAPIENS μάταια στριμώχνονται οι στίχοι να βολευτεί η ανοχή του άστεγου η ανωνυμία του που προσπερνώ στο νοτισμένο πεζοδρόμιο. πώς να υφάνω ξέφτια λόγια για τη βολή σ' ένα χαρτόκουτο την ηδονή του αποτσίγαρου. "θλίβομαι" πάω να γράψω, μα συντρίβομαι στον κορεσμό και στη δειλία μου. τι να σου απολογηθώ και τι ν' αποσιωπήσω. δωροδοκώ τις λέξεις και σιγώ υποταγμένη στην αγέλη. Με τα "λογότυπα" σκιαγραφούνται τα χνάρια μιας ήδη μακρόχρονης κρίσης μέσα από βιώματα ρουτίνας μοιρασμένα σε δύο ισοβαρείς ενότητες, τις "αντιλογίες" και τις "αποτυπώσεις". Τα 24...