Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

[...] Η δουλειά του Αντώνη Χ. Κούρου φαίνεται με την πρώτη ανάγνωση απλή και αβίαστη, όταν όμως ο αναγνώστης σκύψει βαθύτερα σ' αυτούς τους στίχους θα διαπιστώσει ότι είναι καρπός μόχθου, περίσκεψης και επιμονής. Αιώνια υπαρξιακά προβλήματα του ανθρώπου, η μοναξιά, η ανθρώπινη μοίρα, το πεπερασμένο της ανθρώπινης ύπαρξης. Το φυσικό συναίσθημα της μελαγχολίας. Η ελπίδα ανάμιχτη με τη σκιά απογοήτευσης, ο έρωτας, ο θρήνος για χαμένους φίλους, μνήμες χαράς και λύπης. Στοχασμοί πάνω στην καθημερινότητα, μια πικρή δόση ειρωνείας, ένας κλαυσίγελως για τα ανθρώπινα είναι μερικά α...

Ο Walt Whitman ξαναζωντανεύει εν έτει 2019 (200 χρόνια από τη γέννηση του). Concept album cd με βιβλίο 88 σελίδων από Τα Πέρα Πλάσματα του Γιάννη Π.Π. Τσαμαντάκη, βασισμένο στο ποίημα "Song of myself - Walt Whitman" (σε πρώτη παγκόσμια) με τη συμμετοχή: 25 τραγουδιστών, 14 μουσικών, 16 ηθοποιών και 15 εικαστικών. Διατίθεται από τις εκδόσεις "Όταν" σε 4 διαφορετικά εξώφυλλα, ώστε ο καθένας να επιλέξει το Τραγούδι του Εαυτού Μας που του ταιριάζει!!! Κάθε όνειρο χρειάζεται τον ονειροπόλο του, όπως και κάθε σιωπή τη φωνή της, για να ακουστεί. Το τραγούδι της σιω...

Η ποιητική συλλογή αποτελείται από τριάντα οκτώ πινελιές σκέψης αποτυπωμένες στο χαρτί - άλλοτε χρωματιστές, άλλοτε ασπρόμαυρες. Συναισθήματα και καταστάσεις που όλοι έχουμε ζήσει κάποια στιγμή στην πορεία της ζωής μας. Αναμνήσεις και εικόνες που μας συνοδεύουν στο χρόνο. *** ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ Σωπαίνω μην ταράξω το σούρουπο, το στόμα κλείνω ερμητικά να μη βραδιάσει. Ζεστά κύματα οι λέξεις δραπετεύουν απ’ το στήθος μου, στο λαιμό ανεβαίνουν, τις χορδές καίνε και χτυπούν στον ουρανίσκο. Τα χείλη σφίγγω σαν χείμαρρος καυτός μην πεταχτούν και σε τρομάξουν. Τη λάβ...

Το τραγούδι του νερού πια, δε θα σιγήσει! Όρκο ο ήλιος έκαμε πως δε θα τ' αφήσει.

Γίναμε σκιές αποτεφρωμένες χωρίς κανείς να μας κλάψει. Μέσα σε ατελείωτα "θέλω" κάψαμε τη συνείδηση.

Οι άνθρωποι του περιθωρίου, ο φόβος της μοναξιάς, τα μυστικά που κρύβουν οι κλειστές πόρτες των σπιτιών και η πόλη που εγκλωβίζει όνειρα και διαψεύδει ελπίδες είναι τα συστατικά στοιχεία των ποιημάτων του Νίκου Φρατζέτη. Ποιήματα με σαφή σκηνοθεσία, επιλέγουν συνειδητά την πεζολογική υφή, την ειρωνεία και τον σαρκασμό προκειμένου να επιτύχουν την επικοινωνία με τον αναγνώστη. "Το τρένο και ο Φώκνερ" είναι η δεύτερη ποιητική συλλογή του Νίκου Φρατζέτη μετά την "Υπακοή" (εκδόσεις Άπαρσις, 2012). ΤΟ ΤΡΕΝΟ ΚΑΙ Ο ΦΩΚΝΕΡ Ταξιδεύω στα τρένα της πόλης. Βουλιάζω στον κόσ...

Από την ενότητα "Μίκρο-Μάκρο" Ποιητή δωσ’ το σύνθημα να σκορπίσουμε ασυντόνιστα να βαδίζουμε προς όλες τις κατευθύνσεις να πέφτουμε ολόγυρα καθώς πλησιάζουν οι επόμενοι * Μολύβι έσερνες και ερχόταν περιστέρια μες στο μυαλό χτυπούσαν τα φτερά νεκρά πουλιά πνίγονταν μες στη γλώσσα πετούσαν δίχως μάτια * Το μάτι κρεμάστηκε μα δεν ανέβηκε πάνω στο άλογο το άλογο έφυγε το μάτι διαλύεται μαζί με τη σκόνη του καλπασμού

Κι εμφανίζεσαι με αγίου αργούς βηματισμούς, στην πόλη σαν γυρνά 'κείνη τη νύχτα της γιορτής, με την πατρίδα που δε γνώρισα σούρουπο στη Σαλονίκη. Ακολουθώντας την κίνηση των ρυτίδων στο σώμα μου στρωμνή γυρεύεις. κλίνη υγρή των απαρνήσεων κουρσεύεις τ' αβάφτιστά μου δάκρυα και απειλείς πως θα πλεύσεις ναυαγός στην κόπωση του κόσμου. Κοχλάζουσες λίμνες τα μάτια σου και αιωρείται η σελήνη. Προσπέρασες και μοσχοβόλησε ο τόπος αρμύρα. Έρπει η μνήμη στην καρδιά, τις παιδικές ερωτήσεις ξεσκαλώνει, στα ήσυχα του φεγγαριού νερά την κρουαζιέρα ακυρώνει...