Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

[Κάποτε πρέπει να υπήρχε μια γυναίκα. Ήταν μετρίου αναστήματος, μέτριου βάθους, μέτριας ζωής. Έτσι όπως είναι συνήθως οι ζωές των ανθρώπων. Μου έγραψε: "Μέσα στο άρωμα των ματιών σου είδα να σβήνουν οι τελευταίες ανάσες των Θεών". Την έλεγαν Μάριαν, Μαριάννα, Μαίρη, Μαρίλια, Μαίριλυν, Μαριλού, Μαριάμ, Μαρία. Αλλά μπορεί να ήταν και ο ίδιος ο κόσμος. Μετά εξαφανίστηκε.] Υπάρχει κάτι που υπερβαίνει κατά πολύ την φαινομενική κατανυκτικότητα αυτής της ενότητας ποιημάτων στο 21ο βιβλίο του Σταύρου Σταυρόπουλου. Είναι οι σιωπές ενδιάμεσα που αιχμαλωτίζουν το κείμενο, το...

ΜΕ ΜΑΝΊΑ ΟΠΩΣ γλείφαμε το φύλο ο ένας του άλλου το σβήναμε με μάτια σάλιο και μικρές συμφάσεις έπειτα: δυο ξεχαρβαλωμένες γαλότσες μέσα στη βροχή από βλέμματα σκορπιών κι ένα φάντη μπαστούνι- τρέξαμε σχεδόν έμβρυα άμορφα να παίζουμε κρυφτό κι όλα τα παιχνίδια που θα μας έκρυβαν από τον άλλον σε δρόμους που δεν έγραψε κανείς την αρχή τους και το τέλος θα ανατραφεί από το παρελθόν

Οι καιροί δεν ήταν αυτοί που ξέραμε Αντί για φυσαλίδα ευχής, καρφί στο στέρνο Ακόμα και για τόνους ψάχνουμε/ Και για τα πνεύματα που βούιζαν σαν μέλισσες στις φλοίδες των σοβάδων./ Τους βάζαμε καπέλο για να μοιάζουν σύγχρονα/ αλλά η αμφιβολία ισοπέδωσε την θέληση/ εγκαταλείποντας την όραση[...] Αδημονώντας/ ανασύραμε χαμένο σκελετό φαντάσματος/ σαν από παρελθόν και ατελεύτητα/ κι ύστερα,/ λες και πλησίαζε μακρόχρονη νηστεία ή προσευχή/ καταλαγιάζαμε Βαφτίζοντας την ξαφνική φουσκοδεντριά,/ το χείμαρρο της ύπαρξης/ Ενδοσκόπηση Η Λίλα Χαμπίπη ξεκίνησε να γράφει...

The symphony of the citizen of the world is a glorious and happy poetic inspiration picturing citizen's life in the -long dreamt- ideal city. Yannis Coutsoheras offers the lofty poetical material to composers for the globalized world's citizen. Grand inspiration - grand poetry - grand music: A monumental result is expected: The hymn of the earth and/or the symphony of the citizen of the world.

Μια ποιητική κοσμογονική εκδοχή αποτελούμενη από 11 μινι-ραψωδίες με πλούσια σημειολογία και ανάλογη αυτοσαρκαστική διάθεση... "Φως ιλαρό τού ωκεανού, πλησίασε τη σκέψη, όραμα πλάσε μες στο νου και φέξε μου τη λέξη, ίση με τη συνείδηση της λύπης και του πόνου, μ' αυτό που θά 'ναι κι ήτανε το χρονικό τού χρόνου...". Un libro bilingue (griego-espanol), traducido en espanol por el autor mismo y por Alejandra Dogaki. Se trata de una vision poetica de la cosmogonia compuesta de 11 poemas, autosarcastica y llena de simbolismos..." "Luz hilarante del oceano, al pensamiento acer...

Οι καλόμοιροί μου οι λιόσποιροι, μετά το μακροβούτι έσωθεν της γλυκιάς άλμης, άμποτες θε να θρυμματίζονταν στο γουδί απ' τον βέβηλο Ήλιο της Τοσκάνης... Άμποτες θε να δώριζαν το ντύμα και το δόρυ τους στα γδυμνά μελανούρια της Σελάνης... Άμποτες θε να θέριζαν μονομιάς τις παγερές νυχτιές της ερημιάς, σκορπίζοντας αλάτι χοντρό πάνω από προσφυγικές συνοικίες, τεμούμενες δεντροστοιχίες, χνουδωτές παρυφές και αφρίζουσες ακτογραμμές, μία προς μία σπονδυλωτά πάνω στη ράχη μας... Και κάτι μου λέει πως, ωσάν τα ηλιοτρόπια αφουγκραστούν στους στίχους και τη...

ΑΝΑΚΥΚΛΩΜΕΝΗ ΑΓΑΠΗ Δευτέρα Δέντρο του ήλιου Ανατέλλει. Ελιξήριο Τρίτη Τρίκλωνα χέρια που τρεμοπαίζουν Στ’ άγγιγμά σου Τετάρτη Τετράχρωμη μέρα. Τέφρα Άρωμα και φως Πέμπτη Πεμπτουσία του ρόδου Περιστέρια και πέτρα Παρασκευή Φωτιά αναδιπλούμενη Παρανάλωμα φωτός Σάββατο Σήμαντρα της σιωπής Σιγακούγονται Κυριακή Ανακυκλωμένη αγάπη Με κλώνους