Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

... Γύρισε ο Χουσεΐν προς τα πίσω, άπλωσε τις χερούκλες του και άρπαξε από τα ρούχα την Τολίκα και την πέταξε στον δρόμο. Στην συνέχεια, ο Χουσεΐν έδωσε μια δυνατή καμτσικιά στο άλογο και το κάρο άρχισε να τρέχει πιο γρήγορα. Εδώ είδα την μικρή αδελφούλα μου, σωριασμένη στο χώρα, εκεί που την σαβούρτισε ο Χουσεΐν. Γρήγορα όμως σηκώθηκε η Τολίκα και άρχισε να τρέχει πίσω από το κάρο, ενώ ταυτόχρονα ξεφώνιζε κλαίγοντας "Αδελφούλα μου, πάρε με μαζί σου"...

Ασυμβίβαστη, γεμάτη όνειρα η Χαρά, η νεαρή ηρωίδα του βιβλίου, ψάχνει τον τρόπο να ανανεώνει συνεχώς τις συγκινήσεις που της προσφέρει η ζωή. Δε θα αργήσει να απογειωθεί στα ονειρικά μονοπάτια των ναρκωτικών. Όταν όμως η πτήση τελειώνει, η πτώση είναι αναπόφευκτη. Περιθώριο, φυλακή, ψυχιατρείο. Μια κατάδυση μέχρι τα όρια του θανάτου. Εκεί που όλα μηδενίζονται. Τελειώνουν ή ξεκινούν με νέα ώθηση προς τη ζωή. Η Χαρά Αυγερινοπούλου υπήρξε μια από τις πρώτες γυναίκες στην Ελλάδα που φυλακίστηκε για κατοχή και χρήση ναρκωτικών ουσιών. Η προσωπική της διαπόμπευση από τα τότε Μ...

Οι θησαυροί της ρομαντικής λογοτεχνίας σε μια πολύτιμη συλλογή! Ζήστε ξανά στο πάθος και την ευαισθησία της ρομαντικής εποχής μέσα από τη νέα πολυτελή σειρά βιβλίων της Ρομαντικής Λογοτεχνίας. Για πρώτη φορά στο περίπτερο και αποκλειστικά από την DeAgostini μια συλλογή από μεγάλα έργα του ρομαντισμού, βιβλία με μοναδικές ιστορίες αγάπης και έρωτα. Μια μοναδική έκδοση που θα σας συναρπάσει και θα σας συγκινήσει!

Ζούμε στη ζωή μας για να μπορέσουμε κάποτε να την αφηγηθούμε. Πρέπει απλά να την περιγράψουμε. Όπως τη ζήσαμε. Χωρίς φτιασιδώματα. Έτσι θα δώσουμε τη δυνατότητα στους δικούς μας να τη γνωρίσουν. Να ζήσουν με αγωνία τις στιγμές που περάσαμε. Με αυτή την εξομολόγηση ο Αργύρης Κάλμπαρης ζητά την λύτρωση. Παρουσιάζει τη ζωή του σαν μυθιστόρημα. Με τη σφραγίδα της αγάπης και της αλήθειας. Η διαδρομή αρχίζει από τα πρόσφατα χρόνια του πολέμου και της κατοχής, περνάει από τα πέτρινα χρόνια της αμφισβήτησης και των παθών του μεταπολέμου και σαν νυστέρι ανοίγει το απόστημα του μίσο...

Η πραγματικότητα βρίσκεται μέσα μας, γιατί τα έξω είναι απατηλά. Λίγο κουράγιο χρειάζεται. Τίποτε άλλο. Τότε, απομονώνεσαι από το ψεύτικο, και ο κόσμος σε κοιτά χάσκοντας. Ένα γέρος ερχόταν στο σπίτι μας. Ζητιάνος. Από περηφάνια και υποκρισία κρατούσε πάντα κάτι στην μητέρα: χόρτα του βουνού, που ήταν η αδυναμία της, έτσι που μοσχοβολούσαν. Εγώ παιδί πράμα, κοίταζα τη γενειάδα του, τα βρώμικά του πόδια, και τον θαύμαζα. Όχι γιατί μου φαινόταν μεγάλος, μα μικρός. Ένας ασήμαντος υποκριτής του ψωμιού και του λαδιού. Και θυμάμαι, πως έκανα προσευχή να του δώσει η μάνα περισσό...

Ένα σπάνιο και ατμοσφαιρικό βιβλίο για το χαμένο παρελθόν περιοχών, προσώπων και πραγμάτων, της Θεσσαλονίκης και της Αθήνας. Οι εξαίσιες αναμνήσεις ενός ποιητή, αισθητή, ιστοριοδίφη και περιηγητή, και ο χαμένος κόσμος του νεοελληνικού αστικού πολιτισμού. "Το βιβλίο αυτό, με τις σελίδες του πλημμυρισμένες από σούρουπο και από χρυσά ηλιοβασιλέματα, ψιθύρους, ευωδιαστούς ανέμους, μνήμες, δρόμους, ονειρικές εικόνες, αγαπημένα φαντάσματα του παρελθόντος, χαμένες ιστορίες, σταματημένα ρολόγια, σπάνιες και ανεκτίμητες πληροφορίες, χαμένα πρόσωπα, υπαρξιακές αγωνίες και φεγγαρόφω...

Το έμαθα πια, έπειτα από τριάντα χρόνια δοκιμασίας, ότι θα γράφω και θα ξαναγράφω, κάθε φορά αλλιώς, το ίδιο βιβλίο. Ότι θα πεθάνω με την ίδια έμμονη ιδέα: τη δυνατότητα ή όχι του ανθρώπου να αποτυπώνει με αυτοεπίγνωση και εντιμότητα τις εκπτώσεις του στη διαδρομή από το είναι που δικαιούται στο έχειν που διεκδικεί. Έμαθα επίσης και το άλλο: μυθιστοριογράφος δεν είναι μόνο ο παραμυθάς διασκεδαστής των αναγνωστών του, ούτε μόνο ο διανοητής στην τρύπα του, ούτε μόνο ο λεπτουργός στο εργαστήρι του, αλλά αυτός, κυρίως αυτός, που αντιστέκεται στον εφησυχασμό, αναζητώντας την πεμ...

Ο συγγραφέας μάς ταξιδεύει στο Μέγα Σινικόν Τείχος, στην Απαγορευμένη Πόλη, στα Θερινά Ανάκτορα των αυτοκρατόρων αλλά και στην πλατεία Τιανανμέν, στο Μαυσωλείο του Μάο και στους τόπους καθημερινής ζωής των κατοίκων του Πεκίνου. Παράλληλα ξεδιπλώνεται η αφήγηση του μύθου αυτής της μαγικής πόλης μέσα από το διάλογο του ρόδου, που συμβολίζει τη Μνήμη και τη σκέψη της Δύσης, με το λωτό, που συμβολίζει τη Λήθη και τη σοφία της Ανατολής.

Ποιες στα αλήθεια είναι οι αλησμόνητες πατρίδες; Αυτές που έχουν καταγραφεί ως θύμησες; Αυτές που έχουν καταγραφεί ως αναστεναγμός; Ποια είναι τα πραγματικά σύνορα; "Αυτά που ορίζει η ψυχή" λέει η γιαγιά στην εγγονή, περιγράφοντας μέσα από το ημερολόγιό της το μεγάλο της ταξίδι από τη Σμύρνη στη Νέα Σμύρνη. Και η εγγονή διαβάζει, σκέφτεται, ταυτίζει τη διαδρομή της γιαγιάς με το δικό της ταξίδι στη ζωή. Το ημερολόγιο ξεκινά από τον Μάρτη του '22 για να διαβαστεί Μεγάλη Βδομάδα του 1999. Που ξεκινούν οι θύμησες και που η λησμονιά;

Ταπεινός επισκέπτης τώρα, προσέρχεται στο χώρο αυτό, μ' ένα λουλούδι, μια σκέψη, ένα δάκρυ, να προσκυνήσει, να στοχαστεί, να βγάλει από μέσα του όλο τον πόνο, όλη τη θλίψη, όλη την αντίθεσή του για το πεπερασμένο της ύπαρξης, για την κοινή μοίρα. Τις στιγμές αυτές τις επικοινωνίας τους που δεν είναι άλλο παρά ένας χείμαρρος λαλίστατης σιωπής, έχει χίλια πράγματα να πει, να βγάλει από μέσα σκέψεις χίλιες, να μιλήσει θέλει γι' αυτά που έγιναν, γι' αυτά που δεν έγιναν, για τα "πρέπει" και τα "μη", για ό,τι μας πόνεσε και για ό,τι μας έκανε να χαρούμε, για ό,τι μας δόθηκε και...

Τις θύμησες των παιδικών μου χρόνων, τις ευτυχισμένες στιγμές γύρω απ' τη μεσημεριάτικη τάβλα με τον παππού, τη γιαγιά, τους γονείς και τ' αδέλφια μου, τις χαρούμενες μαζώξεις σε γλέντια, πανηγύρια και γιορτές αλλά και τις πονεμένες στιγμές με δικούς μου φίλους κι αγαπημένους, τα νανουρίσματα της γιαγιάς και του παππού και τα παραμύθια τους, τις νουθεσίες μέσα απ' τα αινίγματα και τις θυμοσοφικές τους ρήσεις, τα ακούσματα απ' τους ξωμάχους και τους βασανισμένους, μερικές εικόνες απ' τη γύρω φύση, απ' ό,τι απέμεινε όρθιο απ' το πέρασμα και τη φθορά του χρόνου και που μέσα...

Θα μπορούσε να ήταν ένα μυθιστόρημα, ή το σενάριο μιας ταινίας, ένα ποίημα, ίσως, πάνω στο σώμα της μογγολικής νύχτας. Είναι μια σειρά γυναικών που βγαίνουν από τα βαγόνια των τρένων, τα λεωφορεία και τα αεροπλάνα και επείγονται να μιλήσουν ελληνικά. Έρχονται από τις στέπες και το αναβαθμισμένο Ουλάν Μπατόρ για να μείνουν μαζί μας. Είναι οι Μογγόλες, που έχουν για σπίτι τους την έρημο Γκόμπι, που κατεβαίνουν η μια μετά την άλλη στο Πεκίνο, στη Σεούλ και στο Χονγκ Κονγκ για να δουν πώς άλλαξε η άλλοτε επικράτεια του ένδοξου παππού τους, του Κουμπλάι Χαν. Είναι τα κορίτσια πο...

Δεν έχουν μείνει σπουδαία πράγματα από εκείνη την εποχή. Νευρικά ταξίδια, απολαύσεις ξεκρέμαστες, ημιτελείς χειρονομίες, μια γενική ζαλάδα και το πικρό φως μιας διαπίστωσης την επόμενη μέρα: μέσα στην υπεροψία και τη μέθη, όλοι διψούσαμε τότε κάτι να βρούμε -λίγη αγάπη, το Θεό, το χώμα της πατρίδας μας, τον παλιό καταρράκτη. Κάιρο, Σάο Πάολο, Βηρυτός, Καζαμπλάνκα, Λισσαβώνα, Ισταμπούλ -μυθικά σκηνικά για μια πτώση μοιραία, που μας ξέβρασε όλους, σ' αυτό που ζούμε σήμερα.

Τη ζωή σ' ένα μικρό αιγαιοπελαγίτικο νησί, τη Σκόπελο, στη δεκαετία του '40 ξαναζωντανεύει μέσα από τις μνήμες της η συγγραφέας για να τη διαφυλάξει "με τα λόγια" έτσι όπως και τα "πεύκα κρατούνε τη μορφή του αγέρα ενώ ο αγέρας έφυγε δεν είναι εκεί". Τοπία, άνθρωποι, δοξασίες, νοοτροπία, συμπεριφορές, συνήθειες, ασχολίες, γιορτές περνούν μέσα από τις σελίδες του βιβλίου ξεδιπλώνοντας μια ιδιαίτερα κρίσιμη εποχή, αφού από τις συγκυρίες κλήθηκε να κυοφορήσει τους σπόρους όλων εκείνων των αλλαγών που σήμαναν το τέλος στο παρελθόν.

"Φοβάμαι πως τώρα πια θα περάσω ολότελα έρημη από τη ζωή. Ο μόνος άνθρωπος, που με γνώριζε, που μπορούσε να με αποκαλύψει, έφυγε. [...]" Η εφηβεία είναι μια περίοδος της ζωής μας. Όσο αυτή διαρκεί, η ανάλυση, η σύνθεση και το χτίσιμο του προσωπικού Εγώ, είναι τα κύρια ενδιαφέροντα κάποιων εφήβων. Αυτό γίνεται συνήθως με πολλή ανασφάλεια, ναρκισσισμό και υπερβολή. Το "απόλυτο" και ο νιτσεϊκός υπεράνθρωπος, αλλοιωμένος από ευαισθησίες, είναι συχνά στάση ζωής. Άλλο σύμπτωμα είναι η σύγκρουση με το περιβάλλον. Βασικός αντίπαλος είναι ο "μεγάλος", αυτός που προσωποποιεί τη...

«Ο "Βραχόκηπος" είναι η ιστορία ενός ανθρώπου που προσπαθεί να σώσει την ψυχή του, έχοντας, ωστόσο, έντονη την επίγνωση ότι άλλοι γύρω του μάχονται για την ίδια τους τη ζωή και τον καλούν να ενωθεί μαζί τους. Ίσως κανένα άλλο έργο τού Νίκου Καζαντζάκη δεν πλησιάζει τόσο στο να μας δώσει ολόκληρο το μέτρο τού πνευματικού αγώνα του, όσο αυτό το μυθιστόρημα, που γράφτηκε στο ζενίθ της βίαιης σύγκρουσης μεταξύ Ιαπωνίας και Κίνας.» (Από την αγγλική έκδοση Nikos Kazantzakis, "The Rock Garden", Simon and Schuster, New York 1963.) Ο Νίκος Καζαντζάκης έγραψε τον "Βραχόκηπο" α...

Δέκα χρόνια μετά την ψήφιση του Συντάγματος του 1944 ο Κανέλλος Δεληγιάννης συγγράφει τα "Απομνημονεύματα", υπερασπίζοντας την τάξη και την οικογένειά του και λοιδορώντας τα νέα στρώματα που αναδύθηκαν από τα ερείπια του "εσωτερικού αγώνα" -του εμφύλιου δηλαδή σπαραγμού κατά την Επανάσταση.