Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Γνωριμιές μας περιβάλλουν άπειρες, μοιάζει να λέει ο τίτλος - φιλία όμως μία υπάρχει. Η φιλία, ζωτικός ενδιάμεσος χώρος ανάμεσα στον έρωτα και στην πίστη, στα νεανικά χρόνια που άλλοτε δείχνουν κι άλλοτε κρύβουν αν θα γίνεις ο εαυτός σου ή κάποιος άλλος, είναι το κύριο μουσικό θέμα στο ιταλικά γραμμένο κείμενο αυτό του ποιητή Γιώργου Σαραντάρη, που παρουσιάζεται για πρώτη φορά σε ελληνική μετάφραση από τον Ζήσιμο Λορεντζάτο. Στην Μπολόνια, με το αρχαιότερο Πανεπιστήμιο της Ευρώπης, το βαρύ κλίμα και τους θαλερούς κήπους, έζησε τα παιδικά και φοιτητικά του χρόνια ο Γιώργο...

Γελάστε βρε ανόητοι, γελάστε. Αυτοί εκεί κάτω πεθαίνουν χωμένοι στην τρύπα τους σαν τα σκουλίκια. Γαγγραινιάζουν και σαπίζουν τα μέλη τους. Χαχανίστε γι' αυτό. Είναι νέα παιδιά. Είναι τα δικά σας παιδιά. Τα ανίψια, τα εγγόνια σας, τα γειτονόπουλά σας. Καγχάστε όμως για τους δεσμούς συγγένειάς σας και για την συνεισφορά σας στην καταδίκη τους. Καγχάστε φτηνοί, φριχτοί, γελοίοι, απαθείς παρατηρητές της αθλιότητας του κόσμου μας. Τους αξίζει -πράγματι- ο χλευασμός σας.

Έχει περάσει πολύς καιρός από την ημέρα της αποδημίας του πατέρα μου Νικηφόρου. Ο χρόνος της απουσίας μακραίνει και πολλαπλασιάζεται, καθώς οι παλιές γνώριμες παρουσίες λιγοστεύουν. Νιώθω πως είμαι ένας από τους τελευταίους φυσικούς μάρτυρες της ζωής του Νικηφόρου. Εκείνος που ακόμη θυμάται, που μπορεί να αναγνωρίζει τους απόντες στις παλιές φωτογραφίες, που μπορεί να συντάξει στο χαρτί σκέψεις ανέκφραστες, χειρονομίες σκόρπιες που δεν έχουν ποτέ καταγραφεί, χειρονομίες σκόρπιες που δεν έχουν ποτέ καταγραφεί, πράξεις ακαταχώρητες στις παλαιές δέλτους συμβάντων. Είμαι ένα πρ...

"Σήμερα τ' απόγευμα κάναμε πόλεμο "Κάτω Πετράλωνα" - "Νέα Σφαγεία". Η δική μας συμμορία παρατάχτηκε στη Χαμοστέρνας αρκετά πριν το ρέμα, τα "Νέα Σφαγεία" απέναντι μας, μπροστά στο βουναλάκι. Όταν δόθηκε το σύνθημα, άρχισε ο πετροπόλεμος. Με έναν όρο. Όχι στα κεφάλια. Μόνο στα πόδια. Η Κατίνα κι εγώ βάλαμε όπως πάντα τον Αυτιά στη μέση γιατί όταν έρχεται καμιά πέτρα προς τη μεριά μας, σκύβουμε εμείς από πίσω του και την τρώει αυτός. Άλλωστε έχει συμφωνήσει κι ο ίδιος σ' αυτήν την τακτική. Δηλαδή, να μαζεύουμε εμείς σκυφτά σκυφτά από κάτω πολεμοφόδια κι εκείνος να τα παίρνει,...

Το πόνημα αυτό με κανέναν τρόπο δεν αποτελεί ιστορική έρευνα, παρόλο που αναφέρεται σε κρίσιμες ιστορικά για την πατρίδα μας εποχές, όπως είναι ο Ελληνοϊταλικός πόλεμος, η κατοχή, η εθνική αντίσταση και ο ολέθριος για την πατρίδα μας εμφύλιος πόλεμος. Είναι ένα μίγμα ιστορικού μυθοστορήματος και κάποιων αυτοτελών διηγημάτων ανεξάρτητων του ενός από το άλλο. Τα περιγραφόμενα γεγονότα συνέβησαν, είναι δηλαδή αληθινά, με μια ελάχιστη δόση μυθοπλασίας. Τα πρόσωπα είναι υπαρκτά και αναφέρονται με τα πραγματικά τους ονόματα, εκτός από ελάχιστα, που για ευνόητους λόγους παραποι...

Ονειρευόταν πάντα, ακόμα και μ' ανοιχτά τα μάτια. Σχεδίαζε ταξίδια και σημείωνε με κόκκινο στυλό τα μέρη σ' ένα χάρτη. Τα όνειρα και τα σχέδια δε χρειάζονταν λεφτά. Έγινε ξενοδοχοϋπάλληλος και το ταξίδι έμελλε να ξεκινήσει από το λαμπερό "Μεντιτεράνιαν Πάλας", το ονομαστό ξενοδοχείο της Θεσσαλονίκης. Δεκαετία του '60, το Φεστιβάλ Κινηματογράφου, κι εκείνος ανακαλύπτει τη δική του "οδό ονείρων" σ' εκείνο τον παραμυθένιο χώρο. Δίπλα του περνούν πρόσωπα μυθικά, απλησίαστα, που λάμπουν μ' ένα θείο φως. Μα όταν τα γνωρίζει καλύτερα, κάτι απ' το φως τους χάνεται. Ελάχιστοι δια...

Αναμνήσεις για πάνω από 50 χρόνια, ξετυλιγμένες διηγηματικά και πασπαλισμένες με χιούμορ εκεί που ταιριάζει, όπως θα τα άκουγε η φιλική παρέα. Περιηγήσεις και συμβάντα στην Ελλάδα, την Αίγυπτο, το Λονδίνο, την Πράγα, τις Βρυξέλλες, συναντήσεις πότε αναπάντεχες και πότε προγραμματισμένες, με συχνά απρόοπτες εξελίξεις. Εκτός από οικογενειακά στιγμιότυπα, η γνωριμία με την πριγκίπισσα Νταϊάνα, η συνάντηση με το βασιλικό ζεύγος της Ισπανίας, η άρρηκτη φιλία με τον Οδυσσέα Ελύτη, τον κορυφαίο γλύπτη Νοταρά, τον Γεχούντι Μενουχίν -απαράμιλλο αρχιμουσικό και βιολονίστα-, αλλά...

Πρόσωπα και τόποι, πρόσκαιρα και μακροχρόνια γεγονότα, ιδέες και μυθεύματα, αμφισβητήσεις και πεποιθήσεις, επαναστάσεις και ανατροπές, νοσταλγία και καρτερικότητα, συνυπάρχουν ή συγκρούονται σε αυτόν τον τόμο. Η συγγραφέας διατρέχει τις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες του 20ού αιώνα, καθεμιά με την δική της εξέλιξη, αναφερόμενη σε υπαρκτά πρόσωπα, χωρίς να τα κρίνει ή επικρίνει, με κατανόηση για τις υποκειμενικές καταστάσεις και κοινωνικές συνθήκες. Διαμορφώνει τον χαρακτήρα της, αφήνει τις επιρροές να βρουν τα αυλάκια τους για να διαρρεύσουν, να μορφοποιήσουν, να προσθ...

[...] Θάλεγε κανείς ότι δεν ξεφυλλίζει ένα βιβλίο, αλλά κινηματογραφεί μ' ένα αργό ρυθμό χρόνων, πολλών χρόνων, ένα θεατρικό δρώμενο, που ενώ εστιάζεται στο συγκεκριμένο άνθρωπο μιας πρόσφατης εποχής, διατηρεί συνάμα και την αφηρημένη παρουσία ενός τρόπου ζωής, αναγκαίου και υπαρκτού, διαχρονικού και παγκόσμιου, ακόμα και σήμερα. Μέσα σ' ένα φυσικό περιβάλλον που δεν αναδεικνύεται και δεν περιγράφεται σαν τέτοιο, γιατί απλά έτσι είναι και πρέπει να είναι, αδρά και χωρίς ιδιαίτερη στόχευση καταγράφεται η λαλιά η τοτινή, μοναδική, αναντικατάστατη, ανάγλυφη και παραστατική....

Συλλογή κειμένων που πρωτοδημοσιεύθηκαν στο ιστολόγιο του συγγραφέα. Αναφέρονται σε περιστατικά της παιδικής, εφηβικής, αλλά και ωριμότερης ηλικίας και διαδραματίζονται κυρίως στη Λάρισα της δεκαετίας του 80 και 90. Πρόκειται για περιστατικά που έζησε ο ίδιος ο συγγραφέας, λιγότερο ή περισσότερο αλλαγμένα από το άγγιγμα της φαντασίας, με γλυκόπικρη και έντονα νοσταλγική διάθεση. Διατίθεται δωρεάν σε μορφή pdf, epub και mobi.

Παιδιά μου, το μυαλό δεν είναι αποθήκη να τη μπατικώνουμε, είναι εργαλείο στης ψυχής τα χέρια", είπε ο γέροντας Παΐσιος. Έμεινα αποσβολωμένος κι άφωνος. Άνοιξα το σακίδιο, έβγαλα ένα βιβλίο μου και δυο ζευγάρια κάλτσες μάλλινες πλεχτές και του τα πρόσφερα. Κράτησε μόνο το βιβλίο. "Κάλτσες έχω όσες χρειάζομαι" μου λέει, "σ' ευχαριστώ πολύ, είν' άλλοι παρακάτω που 'χουν περισσότερη ανάγκη". Με προσοχή κοίταξε το βιβλίο, το χαρακτικό του Γκόγια με τις εκτελέσεις που 'χε για εικόνα στο εξώφυλλο και διάβασε με χαμηλή φωνή τον τίτλο: "Σήμερον κρεμάται". Έμεινε για λίγο σκεφτι...

Το ορεινό χωριό Κασσιτερά Σαπών στη Θράκη καταλαμβάνεται στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο από τους Βουλγάρους και καταστρέφεται τελείως στον εμφύλιο. Ο μικρός Μιράκος διηγείται τα βιώματά του πριν και μετά την καταστροφή τού μέχρι τότε ανέπαφου και ζωντανού χωριού, την προσφυγική ζωή του στην διπλανή κωμόπολη, ιδιαίτερα τις αρχικές εχθρότητες των ενηλίκων κατοίκων, που μένουν χαραγμένες στην ψυχή του κι εκδηλώνονται στο τέλος σ' έναν άγριο πετροπόλεμο μεταξύ των παιδιών, ντόπιων και προσφύγων...

Ο καπετάν-Γιάννης και η ιστορία του αποτελούν την πολύτιμη, λόγω της σπανιότητάς της, μείξη μιας ιστορίας που εκκινεί -και γι’ αυτό ορίζεται- από ένα μικρό χωριό της Εύβοιας, και μιας εικόνας μεγαλύτερης που αφορά την ταραγμένη ελληνική ιστορία του περασμένου αιώνα. Ακριβώς γι’ αυτό, παρ’ όλο τον ανοίκειο χαρακτήρα που έχει για μας μια μικρή κοινότητα του παρελθόντος -ή και ακριβώς γι’ αυτό- μοιάζει να καθρεφτίζει τον πραγματικό συλλογικό μας εαυτό.

Ένα διδακτικό έπος όπου ο ποιητικός λόγος του συγγραφέα αποκαλύπτει τον άνθρωπο του μέλλοντος, μέσα από τη διδασκαλία του Γέροντα - Οδυσσέα. Έναν άνθρωπο και έναν κόσμο πλήρη, ήσυχο, με εσωτερική ειρήνη, όπως τον οραματιζόταν ο Κώστας Φωτεινός από πολύ μικρός.

Ο "Κόσμος κατ' εμέ" είναι ένα χρονικό αναμνήσεων του Ροβήρου Μανθούλη, ευδιάθετο και αποστασιωμένο από μια ζωή αναστατωμένη: μεταξική δικτατορία, Πόλεμος, Κατοχή, Αντίσταση, Δεκέμβρης '44, Εμφύλιος, "Πατάρι του Λουμίδη", σπουδές στην Αμερική, αψιμαχίες με τη συμμορία Μακάρθυ, συνομιλίες με τον Δημήτρη Μητρόπουλο και τον Ιγκόρ Στραβίνσκι, επιστροφή στο "Πατάρι" παρέα με τους Μιχάλη Κατσαρό, Δημήτρη Χριστοδούλου, Λεωνίδα Ζενάκο, Μίνωα Αργυράκη, Μάνο Χατζιδάκι, Γιάννη Τσαρούχη, Νίκο Γκάτσο, στρατιωτική θητεία ως διερμηνέας του πρωθυπουργού στρατάρχη Παπάγου, διεύθυνση σπουδών...

Ο "Κόσμος κατ' εμέ" είναι ένα χρονικό αναμνήσεων του Ροβήρου Μανθούλη: Ευδιάθετο και αποστασιωμένο από μια ζωή αναστατωμένη: μεταξική δικτατορία, Πόλεμος, Κατοχή, Αντίσταση, Δεκέμβρης '44, Εμφύλιος, "Πατάρι του Λουμίδη", σπουδές στην Αμερική, αψιμαχίες με τη συμμορία Μακάρθυ, συνομιλίες με τον Δημήτρη Μητρόπουλο και τον Ιγκόρ Στραβίνσκι, επιστροφή στο "Πατάρι" παρέα με τους Μιχάλη Κατσαρό, Δημήτρη Χριστοδούλου, Λεωνίδα Ζενάκο, Μίνωα Αργυράκη, Μάνο Χατζιδάκι, Γιάννη Τσαρούχη, Νίκο Γκάτσο, στρατιωτική θητεία ως διερμηνέας του πρωθυπουργού στρατάρχη Παπάγου, διεύθυνση σπουδών...

Εμείς και οι Άλλοι. Μια ιστορία με δύο αφηγητές για έναν κόσμο που χρόνια τώρα ζει στο περιθώριο. Μια μικρή τσιγγάνα, η Ελπίδα, εξιστορεί με τρόπο αφοπλιστικό τη ζωή της στον καταυλισμό. Μια ζωή μίζερη, γεμάτη ταπεινώσεις, που την πληγώνουν. Έπειτα από ένα συνταρακτικό γεγονός, το νήμα της αφήγησης το παίρνει η συγγραφέας. Τη μυθοπλασία αντικαθιστά πλέον το ρεπορτάζ. Εξιστορούνται γεγονότα αληθινά, που φέρνουν στο προσκήνιο ένα σύγχρονο κοινωνικό φαινόμενο: το φόβο μας για τον Άλλον, τον διαφορετικό. Το μυθιστόρημα με τον δηκτικό τίτλο "Ο κόσμος βαριέται να διαβάζει θ...