Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

[...] Τα περιστατικά είναι όλα αληθινά και ατα μεταφέρω όσο καλύτερα τα θυμάμαι (φροντίζοντας προφανώς να μην εκθέσω τα πρόσωπα που αφορούν οι ιστορίες, καθώς και μετά από αυτό το βιβλίο οι ζωές όλων μας συνεχίζονται). Και ενώ μεταξύ των συναδέλφων δεν είναι ασυνήιστες ιστορίες (με τις παραλλαγές τους), για τους υπόλοιπους ελπίζω να έχουν κάποιο ενδιαφέρον. Μετά από το blog γεννήθηκε το "Εν ΤΑΧΙ" το βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας. Εύχομαι καλή ανάγνωση και καλά χιλιόμετρα σε όλους, και αν από κάτι σκάτε να είναι από υγεία. (από τον πρόλογο του συγγραφέα) "Στροφή...

Μια ιστορία... από την παλιά εποχή. Αυτά που γράφω δεν είναι μόνο η ιστορία μιας οικογένειας τεσσάρων γενεών - με ακρίβεια στις λεπτομέρειες και στις χρονολογίες. Είναι αναφορές και σε κομμάτια από τη ζωή πολλών άλλων ανθρώπων, που ζούσαν στο περιβάλλον μας και άφησαν τα σημάδια τους στη μνήμη μου! Είναι ιστορίες για να κλαις και να γελάς...

Μετά τους "Έρωτες τοπίων", το ταξίδι συνεχίζεται για τον συγγραφέα, ο οποίος βρέθηκε διαδοχικά και στις πέντε Ηπείρους για να υπηρετήσει σε διάφορα πόστα ως διπλωμάτης καριέρας. Μια ταξιδιωτική περιήγηση που, χάρη στις σύγχρονες επικοινωνιακές οδούς, συνδέει δύο τελείως διαφορετικούς γεωγραφικούς πόλους: Ιαπωνία-Σαχάρα. Από το πολύτροπο, χαοτικό Τόκιο, στην "Πόλη των ανθρώπων που αγαπούν τα φιστίκια", στην Γιαουντέ, την πρωτεύουσα του Καμερούν. Κι από κει, σε μια άλλη υποσαχαρική πόλη, το εντυπωσιακό Χαρτούμ, το κέντρο της μεγαλύτερης αφρικανικής χώρας, του Σουδάν. Η...

"Το κορίτσι στο παράθυρο" είναι ένα όμορφο βιβλίο, γραμμένο με έναν ιδιαίτερα απλό τρόπο από τον Αντώνη Μιχαηλίδη και έχει όλα εκείνα τα συναισθήματα που το καθιστούν βαθιά ανθρώπινα. Με τους δύο κεντρικούς χαρακτήρες, το βιβλίο (βιογραφία) συγκινητικό στη χιουμοριστική απλότητά του, Υμνητικό της Αγάπης, της Ανθρωπιάς και συγκλονιστικό στη συνταρακτική αποκάλυψη κακουργιών (γεγονότα της εποχής και της γενιάς μας), καταφέρνει να μας ξεσκουριάσει και να μας ξυπνήσει από τον καταστροφικό λήθαργο της δήθεν ευημερίας (διάβαζε) αδιαφορίας, πρώτο σύμπτωμα παρακμής και καταστροφικ...

Ξεκινώντας από το ημερολόγιο του παρθενικού του ταξιδιού στη Νέα Υόρκη, ο Γιάννης Κιουρτσάκης περιγράφει το κράμα θάμβους και απορίας που κυριεύει έναν άνθρωπο ριζωμένο στην προνεωτερική παράδοση του τόπου του μπροστά σε τούτη την κοσμόπολη-"θριαμβικό κατόρθωμα" της νεωτερικότητας, αλλά και σύμβολο της περιπλάνησης στον ρευστό μετανεωτερικό μας κόσμο. Ο προσωπικός διάλογος με τις μύριες φωνές της πολυπλόκαμης μητρόπολης οδηγεί τη σκέψη του προς τα πίσω: στους θαλασσοπόρους, τους μετανάστες, την άγρια Δύση. Ψηλαφεί στα κτίρια και στις χειρονομίες των ανθρώπων τις ανθρωπολογι...

Όταν ο αέρας, το φως, η ζωή, εξαφανίζονται από μπροστά σου και ο θόρυβος της αμπάρας υπογράφει τη σωματική, ψυχική και πνευματική σου ασφυξία, τότε το απάνθρωπο κελί γίνεται πιο τρομερό κι από χιλιάδες εκτελεστικά αποσπάσματα. Κι αν αυτή, την πρώτη σου εμπειρία, τη νιώσεις σε ηλικία παιδική, δεν αποζητάς λύτρωση αλλού παρά μόνο στο θάνατο. Όμως ακόμα κι αυτός μέσα στο κενοτάφιο της αιχμαλωσίας σου σε απαρνείται. Αρκούν μόνο δύο λεπτά για να τρέξει η μηχανή του χρόνου μπροστά, μετασχηματίζοντας το εφηβικό προσωπάκι σε γέρικη προτομή. Όταν κάποτε η πόρτα ανοίγει, το παιδί έχε...

- Το σημειωματάρι του Γεροκαλαμένιου - Το πανηγύρι της Καστρίτσας - Η Χαραυγούλα της Πρωτοχρονιάς - Ο χωρισμός - Πρωτομαγιά στα Γιάννινα - Αργυρώ η Μονοβύζα - Οι Ζακαίοι - Αι Απόκρεω εν Ιωαννίνοις - Γραμμενοχώρια - Η πανήγυρις της Μεταμορφώσεως - Εν Ιωαννίνοις - Φυλλάδα του Αλή Πασά

Στο τέλος των 66 μου χρόνων μπήκα για τα καλά στο "Σωτηρία", μετά από 12 μέρες αϋπνίας, αφού τα πνευμόνια μου δεν μπορούσαν άλλο να μου φέρουν αέρα. Με ξάπλωσαν σ' ένα άχρωμο δωμάτιο κι άρχισα να κοιμάμαι εξουθενωμένη, με το σωληνάκι του οξυγόνου κολλημένο στα ρουθούνια, τις ενέσεις στο καθετηράκι και τις εισπνοές από νεφελοποιητές. Όταν άνοιγα πού και πού τα μάτια, μες από το δικό μου το νεφελοποίημα, διέκρινα τα πρόσωπα των παιδιών μου και των αγαπημένων και πιστών φίλων που μαζί τους έφτιαξα το χώρο μέσα στο χρόνο που έχω ζήσει. Μετά από 5 μήνες, πολύ κουρασμένη...

Κώστας Κρυστάλλης (1868-1894) Ποιητής, διηγηματογράφος και ιστορικός συγγραφέας. Γεννήθηκε στο Συρράκο της περιοχής της Πίνδου. Φοίτησε στη Ζωσιμαία Σχολή των Ιωαννίνων. Η μακεδορουμανική προπαγάνδα τον συκοφάντησε ως επικίνδυνο εχθρό της Τουρκικής Αυτοκρατορίας. Εγκαταλείπει, έτσι, τα σκλαβωμένα Ιωάννινα και μεταβαίνει στην ελεύθερη Αθήνα. Ο προστάτης του, Σπυρίδωνας Λάμπρου, κατόρθωσε να τον προσλάβουν σ' ένα τυπογραφείο. Το 1891 προσλαμβάνεται ως γραμματέας στο περιοδικό "Εβδομάς". Το 1892 άρχισε η συνεργασία του στο λεξικό Μπέκ και Μπάρτ. Στο μεταξύ είχε εκδηλωθεί η ασ...

[...] Θάλεγε κανείς ότι δεν ξεφυλλίζει ένα βιβλίο, αλλά κινηματογραφεί μ' ένα αργό ρυθμό χρόνων, πολλών χρόνων, ένα θεατρικό δρώμενο, που ενώ εστιάζεται στο συγκεκριμένο άνθρωπο μιας πρόσφατης εποχής, διατηρεί συνάμα και την αφηρημένη παρουσία ενός τρόπου ζωής, αναγκαίου και υπαρκτού, διαχρονικού και παγκόσμιου, ακόμα και σήμερα. Μέσα σ' ένα φυσικό περιβάλλον που δεν αναδεικνύεται και δεν περιγράφεται σαν τέτοιο, γιατί απλά έτσι είναι και πρέπει να είναι, αδρά και χωρίς ιδιαίτερη στόχευση καταγράφεται η λαλιά η τοτινή, μοναδική, αναντικατάστατη, ανάγλυφη και παραστατική....

Ανηφόριζα την οδό Προπυλαίων, στην Ακρόπολη. Δίπλα μου, ερχόταν ο σκύλος της κόρης μου, ο Μπίλμπο, ένα όμορφο λαμπραντόρ. Λίγο πιο πάνω από μας, στο κατάστρωμα του δρόμου, άκρη άκρη, μια κοπελίτσα 17-18 χρόνων, λεπτή και πολύ όμορφη, είχε σκύψει στην άσφαλτο και προσπαθούσε να βάλει στη θέση της την αλυσίδα που είχε φύγει από το ποδήλατό της. "Θέλετε βοήθεια;" τη ρώτησα. "Όχι, ευχαριστώ. Τα καταφέρνω και μόνη μου", αποκρίθηκε η κοπελίτσα, με ένα γλυκό, τρυφερό χαμόγελο. Άξαφνα, είδε τον Μπίλμπο. Παράτησε την αλυσίδα και είπε αυθόρμητα: "Τι όμορφος σκύλος!" "Ωραίος είνα...

Το "Κρυφό μονοπάτι" δημιουργήθηκε από τη μεταφορά σε βιβλίο του περιεχομένου 5 τετραδίων που γράφτηκαν μέσα στον Αύγουστο του 1935 υπό τη μορφή ημερολογίου. Ο Θωμάς, ναυτικός σε ατμόπλοιο, βγαίνει στη στεριά σε ένα λιμάνι της Βόρειας Ισπανίας, αποφασισμένος να εξερευνήσει την ενδοχώρα. Από την πρώτη κιόλας μέρα γνωρίζει έναν μυστηριώδη Γερμανό, που του προτείνει να κάνουν μαζί την πορεία μέχρι το Santiago de Compostela. Το ταξίδι αρχίζει και μαζί του ξεκινά μια απρόσμενη ανέλιξη προς τη Γνώση. Έκπληκτος ο Θωμάς ανακαλύπτει ότι ο συνοδοιπόρος του κατέχει μια θεόπνευστη, απ...

Στα λυρικά αυτά πεζογραφήματα ο συγγραφέας αναπλάθει με ποιητικά μέσα τις ευφρόσυνες ώρες των παιδικών και εφηβικών του χρόνων, σε κάποια ταξίδια αναπολητικών αποδράσεων αλλά και ατομικής ενδοσκόπησης.Ο λόγος του λιτός, περιεκτικός και λεπταίσθητος, δομικά οργανωμένος, διάστικτος από συναισθηματικές αποχρώσεις και λέξεις που φωσφορίζουν, με μια συχνά βιβλική «γλωσσολογία», καλεί τον αναγνώστη σε μια πορεία επιστροφής «από τα όρη των αρωμάτων», όπου ο συγγραφέας επανακάμπτει σε καιρούς και τόπους που συνδέθηκαν με την προσωπική του βιογραφία. Κύριος άξονας των αναδρομών του...

Ιούλιος 1968. Ένα μεγάλο ταξίδι από τον Περσικό κόλπο για την Ισπανία γίνεται η αφετηρία της αληθινής αυτής ιστορίας... Όμως τα ταξίδια κρύβουν προκλήσεις. Οι προκλήσεις υπερβάσεις, κι οι υπερβάσεις κατακτήσεις... Ένα γράμμα που δεν έμελλε να ξεκινήσει, από μια στιγμή που στάθηκε μοιραία για τον αποστολέα του, αιωρείται σαν ανεκπλήρωτη κατάθεση ψυχής στην πάλη του ήρωα με τον χρόνο και τον εαυτό του. Η αναμέτρηση του Άγγελου με τα όριά του, ο πόνος και η συνειδητοποίηση μπροστά στην οδυνηρή διαπίστωση της ανθρώπινης αδυναμίας απέναντι στη φύση και τα απρόβλεπτα της ζωής, α...

Το Μανχάτταν είναι όπως στις ταινίες και στα μυθιστορήματα: οικείο και ταυτόχρονα διαφορετικό σε σπίτια, φύλα, ρόλους... Έχεις την αίσθηση ότι εδώ κάτι μπορεί να γίνει και με την περίπτωσή σου. Μαθαίνεις να μιλάς κατευθείαν, χωρίς τις μακροσκελείς εισαγωγές και τις απολογητικές αγιοποιήσεις της Ευρώπης. Mπορείς να είσαι και παιδιάστικος, και γελοίος, και σοβαρός, και πολύ έξυπνος. Εδώ όλα φαίνεται να επιτρέπονται εκτός από τη βλακεία, την έλλειψη στυλ ή το να κάνεις κάτι με μισή καρδιά, όπως διάβασα κάπου... Εδώ επιβιώνεις χωρίς να το κάνεις θέμα. Οι ιδιαιτερότητές σου δεν...

Πώς σχετίζεται το πολιτικό μας σύστημα με την οργουελική Φάρμα των ζώων; Η απαγόρευση της ελεύθερης κατασκήνωσης με τις πυρκαγιές; Η μεταολυμπιακή αξιοποίηση ακινήτων με το The Mall; Η τριτοβάθμια εκπαίδευση με τον ρατσισμό; Οι σχέσεις των δύο φύλων με την επικράτηση των θρησκειών; Η εξουσία και το κράτος με τη μεθοδευμένη παράλυση του Συντάγματος; Η τρομο-κρατία με τη δημο-κρατία; Η σιωπή με την ενοχή; Πολιτικό ημερολόγιο, λογοτεχνικό αφήγημα ή επιστημονικό δοκίμιο; Το "Ταξίδι στη Σαμοθράκη" είναι ένα αφηγηματικό δοκίμιο, όσον αφορά τη μορφή του, ένα πολιτικό δοκίμιο, ό...

Η "επιστροφή" είναι βιογραφικό αφήγημα και μαρτυρία. Η Κύπρος μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, οι σχέσεις Ελλήνων και Τούρκων του νησιού, τα χρόνια του απελευθερωτικού αγώνα, το όραμα της Ένωσης, οι συμφωνίες Ζυρίχης - Λονδίνου, η Αθήνα τη δεκαετία του 1950 περιγράφονται, με αφορμή βιώματα του συγγραφέα από την παιδική και νεανική του ηλικία. Προσωπικές εμπειρίες από τον αγώνα της ΕΟΚΑ, το σχολείο στην Κύπρο, το Πανεπιστήμιο της Αθήνας, η ποιότητα των διδασκόντων και των μαθημάτων της εποχής εκείνης, η γοητεία της μάθησης και της επιστήμης απασχολούν μεγάλο μέρος του βιβλίου...

Ισπανία: η χώρα τού καυτού ήλιου, των πορφυρών ρόδων, της πλούσιας τέχνης, της Κάρμεν και του Δον Κιχώτη; Ή μήπως η χώρα τού Σάντσου, της θρησκευτικής και πολιτικής παραφοράς, της βάρβαρης ταυρομαχίας και του αδελφοκτόνου μίσους; Ο εμφύλιος σπαραγμός της: υπόθεση «ιδιωτική» ή πανανθρώπινη; Το πολύπλευρο, πολύπαθο πρόσωπο της αγαπημένης χώρας, πριν και κατά τον Εμφύλιο Πόλεμο που τη σημάδεψε εσωτερικώς και διεθνώς, επιχειρεί να αποτυπώσει με την απαράμιλλη πέννα του ο Νίκος Καζαντζάκης, ανταποκριτής αθηναϊκών εφημερίδων, αλλά κυρίως και πάντοτε αγιάτρευτος ταξιδευτής. «...